Bunu gerçekten düşünüyorum. Çünkü ailem için ne kadar uzak o kadar kıymetli durumu var.. Ablama öyleler mesela. Kardeşim farklı şehirde üniversite okuyor diye ona da öyleler. Ben de gideyim bakalım uzak olayım.. O zaman kıymete binerim herhalde...
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Ailem var mı yok mu..
- Konu Sahibi melodyae
- Başlangıç Tarihi
- 30 Haziran 2013
- 21.031
- 16.306
daha ıkı gun once telefonda tartıstık. evlenelı 15 yıl oldu. dusun. bayramda sabah yataktan kalkar kalmaz aramadım dıye kavga cıkardılar. eşim onlara karsı çok saygılı olmasına ragmen eşime kafayı takmışlar. çunku onların hakkı olan maasımı esım yıyor gozuyle bakıyorlar. sözde esimden izin alamadıgım için aramamısım ki eşim kimi aradığıma naptıgıma karısmaz. sadece haber verırım ona ızın olayı yok bızde ama ısarla eşimi suçlamak için kendilerince olay uyduyruyorlar. gel gelelım bu tıp aılelerde çare yok ne yapsan suç ya tamam dıyıp bıldıgını yapacaksın. ya tartısıp laf anlatmaya calışacaksın. ki asla faydasını görmedim. ya da komple hayatından çıkaracaksın. son secenek bıraz zor ama ben o raddeye gelmiş bulunuyorum. bu gune kadar kavga cok ettım laf anlatmaya çalıştım. yerı geldı ben daha gaddar oldum yok asla çözum olmuyor alttan almayı da denedım bu sefer yarım akıllı muamelesı yapıyorlar onlar ne derse onu yapmak zorundaymısım gıbı o sekilde baktım saygıyla olmuyor ytamam demeyle olmuyor kaç defa altı yedı ay hayatımdan cıkardım ıllakı bır sey olup barısmak zorunda kaldım. ama son zamanlarda artık başka bır yere tayın ısteyıp telefon numaramı değiştirmek fikri bana çok cazıp gelıyor.Gerçekten bana da zerre kadar katkıda bulunmuyorlar. Maddi olarak bir beklentim artık yok ama manevi olarak da hiçbir şey yapmıyorlar. Bir kere bile sormadılar ne yaptınız ne ettiniz diye.. Ben başlarda fikirlerini alıyordum onların da haberi olsun istiyordum yaptığımız şeylerden, ama çok önemsemiyorlardı. Şimdi bir şeyler demekten vazgeçtim ve yine suçlu ben oldum. Bu sefer de sen bir şey sormuyorsun demiyorsun demeye başladılar bana.. Siz nasıl üstesinden geldiniz psikolojik olarak beni yoruyor bu süreç ve bu yapılmayanlar..
yolun basındasın canım. ruh hastası bır aıleye yapacak hıcbır seyın yok. ya oyle kabul edeeceksın ya da hayatından çıkaracaksın.
Gerçekten öyle.. Şu yaşa kadar kendimi anlatmak için debelenip durdum. Yeri geldi tartıştım, ama hep sonunda üzülen ben oldum. Bakıyorum da ne çok yıpranmışım.. Tahammülüm kalmadı çok şeye. Dediğiniz gibi tamam diyip yine kendi bildiğimi yapmaya devam etmek en mantıklısı.. Ya da diğer seçenekler.. Şu 1 ay geçsin sıkıntısız geçse bari, sonra uzak olmak eminim ki iyi gelecek bana. Yani umarım...
- 25 Haziran 2016
- 6.907
- 12.183
Hiç gecmiyo hatta daha da katlanıyor.belli bı yaşa gelince aslında çocukluktan hiç kıymet gormedigimi farkettim.
- 30 Haziran 2013
- 21.031
- 16.306
canım sen mutluluguna odaklan bence ve tavsıyemdır evden ayrılınca bır alışkanlık mıdır nedır anneme karsı özlem hıssederdım arardım sureklı benı doldurudu. eşime karsı onun aılesıne karsı eşimle aramı bozmuşlugu da coktur. buna dıkkat etmenı onerırım ve eşine de bunları asla yansıtma. ne kadar ıyı bır ınsan olursa olsun en ufak bır kavgada sıkıntıda aılenle yaralamak ıster seni.
Çok teşekkür ederim, dediklerinize dikkat edeceğim inşaallah
O kadar haklısınız ki. Ben çok düşkündüm aileme belli bir yaşa kadar. Sonra işte büyüdükçe, bir şeyleri anlamaya başladıkça aynı şeyi düşündüm durdum ben de.. Hiç kıymet verilmemiş. Başka çocukları bile daha çok sevmiş, bana gelince ellerini uzatmamışlar.. Aile büyük bir yara kimine işte.
Benzer Konular
