- Konu Sahibi pudrakokusu
-
- #1
Ailemle pek anlaşamıyorum çocukluğumdan bu yana... Babam biraz inatçı biri ve otoriter sürekli etrafımızdaki insanları övüp duruyor ne işim ne de okulum onu memnun etmiyor eminim tıp okusam ona da bir kulp takardı annem ise sürekli ablamın sorunlarını üstüme yığmaya çalışıyor benden 7 yaş büyük evli bir ablam var ve dünya tatlısı bir yeğenim onları çok seviyorum fakat evliliğindeki bütün sorunları yansıtıyor bize eniştem ablam ve yeğenimle pek alakadar değil alkol sorunu da var o yüzden maddi manevi destek oluyoruz bundan rahatsız değiliz fakat ailem ona sahip çıkıyor istediğin zaman evine dönebilirsin diyorlar yeğenimle beraber, ama o her seferinde gelip eşinin kötü yönlerini anlatıp bizi doldurup sonra hiç bişey olmamış gibi ben onu seviyorum diye evine dönüyor biz kötü olduğumuzla kalıyoruz maaşımın bir bölümünü üniversite masraflarına ayırıyorum diğer bölümünü annem ablama vermemi istiyor fakat ben 16 yaşımdan beri hem çalışıp hem okuyorum zaten zor geçiniyorum bir de ablama destek olursam bir ek iş daha bulmam gerekecek. Ailemin maddi kazancı iyi ama bana hiç destek olmuyorlar beklemiyorum da... fakat evli olan ablam asıl benim ihtiyacım var. okuyan benim çalışan benim herkesin sorununa destek olan benim ablamın yaptığı yanlış evliliğin bedelini de ben ödüyorum hafta da 1 gün boş kalıyorum onda da yeğenime bakıyorum ablam gezsin açılsın diye. kısacası anne ve babamın bu güne kadar ne sevgisini gördüm ne desteğini ne de takdirini. asosyal oldum iyice hatta yaklaşık 3 aydır bir net arkadaşım var ve bunu kimseyle paylaşmıyorum çünkü utanıyorum. aklımda başka bir şehre gidip yerleşmek ve onlardan uzaklaşmak var bu doğru olur mu? yani artık onları görmek istemiyorum.