Ailem her şeyden memnuniyetsiz

Ailemle pek anlaşamıyorum çocukluğumdan bu yana... Babam biraz inatçı biri ve otoriter sürekli etrafımızdaki insanları övüp duruyor ne işim ne de okulum onu memnun etmiyor eminim tıp okusam ona da bir kulp takardı annem ise sürekli ablamın sorunlarını üstüme yığmaya çalışıyor benden 7 yaş büyük evli bir ablam var ve dünya tatlısı bir yeğenim onları çok seviyorum fakat evliliğindeki bütün sorunları yansıtıyor bize eniştem ablam ve yeğenimle pek alakadar değil alkol sorunu da var o yüzden maddi manevi destek oluyoruz bundan rahatsız değiliz fakat ailem ona sahip çıkıyor istediğin zaman evine dönebilirsin diyorlar yeğenimle beraber, ama o her seferinde gelip eşinin kötü yönlerini anlatıp bizi doldurup sonra hiç bişey olmamış gibi ben onu seviyorum diye evine dönüyor biz kötü olduğumuzla kalıyoruz maaşımın bir bölümünü üniversite masraflarına ayırıyorum diğer bölümünü annem ablama vermemi istiyor fakat ben 16 yaşımdan beri hem çalışıp hem okuyorum zaten zor geçiniyorum bir de ablama destek olursam bir ek iş daha bulmam gerekecek. Ailemin maddi kazancı iyi ama bana hiç destek olmuyorlar beklemiyorum da... fakat evli olan ablam asıl benim ihtiyacım var. okuyan benim çalışan benim herkesin sorununa destek olan benim ablamın yaptığı yanlış evliliğin bedelini de ben ödüyorum hafta da 1 gün boş kalıyorum onda da yeğenime bakıyorum ablam gezsin açılsın diye. kısacası anne ve babamın bu güne kadar ne sevgisini gördüm ne desteğini ne de takdirini. asosyal oldum iyice hatta yaklaşık 3 aydır bir net arkadaşım var ve bunu kimseyle paylaşmıyorum çünkü utanıyorum. aklımda başka bir şehre gidip yerleşmek ve onlardan uzaklaşmak var bu doğru olur mu? yani artık onları görmek istemiyorum.

Açıkçası hem şaşırdım, hem de kendimden utandım.
Sadece öğrenci olmayı bile kendime yük gören ben, bütün herkesin sorumluluğu üzerine yüklenen ve çalışıp okuyan siz...
Sizi tebrik ediyorum hem de yürekten...
Size karşı anlayışı olmayan ve sadece yanınızda sevgisiyle destek görmeyi beklediğiniz bir aileniz varsa ve bu yerine getirilmiyorsa araya mesafe koymakta fayda olabilir diye düşünüyorum.
Başka bir şehirde yaşamanız sizin için daha iyi olur gibi görünüyor.
Bir laf vardır, destek olmayacaksan bari köstek olma diye...
Siz bunu yaşamayın isterim, sadece yılda belirli günlerde(bayram,tatil) ailenizle beraber olmanız iletişim ve aile birliği açısından çok daha sağlıklı olabilir.
Hem siz onların gözünde hem de onlar sizin gözünüzde daha sevgi dolu, özlenen profiller çizer, olumsuzlukları görmezsiniz.

Başka bir şehre yerleşip düzen kurmak istediğimi pek fazla dillendirmedim ama istediğimi ve yapacağımı biliyorum sadece vicdan yaptım acaba doğru olur mu diye teşekkür ederim düşünceleriniz için. Zaten çevremde genelde "yaşından fazlasıyla olgun biri" olarak lanse ediliyorum ama dediğim gibi 20'li yaşlarında genç bir kız olmama rağmen kendimi 40 yaşında gibi hissediyorum sorumluluklar bu haliyle ağır geliyor hem hayatımı onlar için zorlaştırıp hem de her konuda yalnız bırakılmak kanıma dokunuyor.

ablanız işin kolayını bulmuş. duygu sömürüsüyle hallediyor işini.

aman sızlanmasın deyip destek olacağınıza yaa çalış,eşini tedaviye götür mücadele et yada boşan alkolik madem onun sponsoruda olmayalım desinler.

ailenizin bir şekilde gözünü açmalısınız.

olan size oluyor

er_ca .!.:

ablanız işin kolayını bulmuş. duygu sömürüsüyle hallediyor işini.

aman sızlanmasın deyip destek olacağınıza yaa çalış,eşini tedaviye götür mücadele et yada boşan alkolik madem onun sponsoruda olmayalım desinler.

ailenizin bir şekilde gözünü açmalısınız.

olan size oluyor

Genişletmek için tıkla...

ben bunları anlatmaya çalıştığımda ablanı kıskanıyorsun diyorlar. ben çocuk muyum ablam benim canım insan kardeşini kıskanır mı? bazen üvey miyim diye düşünüyorum. ben hayatlarından çıktığımda değerimi anlayıp özlerler belki ama iş işten geçmiş olur. inanın anne ve babama karşı içimde sevgi tükendi sanki ablama da kızıyorum ama yeğenime hiç kıyamıyorum ve bunu bildiklerinden kullanıyorlar yeğenime olan sevgimi demagoji yapıyorlar.

pudrakokusu .!.:

ben bunları anlatmaya çalıştığımda ablanı kıskanıyorsun diyorlar. ben çocuk muyum ablam benim canım insan kardeşini kıskanır mı? bazen üvey miyim diye düşünüyorum. ben hayatlarından çıktığımda değerimi anlayıp özlerler belki ama iş işten geçmiş olur. inanın anne ve babama karşı içimde sevgi tükendi sanki ablama da kızıyorum ama yeğenime hiç kıyamıyorum ve bunu bildiklerinden kullanıyorlar yeğenime olan sevgimi demagoji yapıyorlar.

Genişletmek için tıkla...

üvey olduğundan değilde doğru konuşma yolunu bulamadığınızdan kaynaklanıyor.

yani onlara açıkça bir önceki mesajımda yazdığım gibi değilde ablanız dert yanarken o zaman sende kendi ayakların üzerinde durabiliceğini göster ayrılmandan korksun toparlansın gibi telkinlerde bulunarak anlatmaya çalış.
ne kadar açık belirtirseniz aileniz bir o kadr ablanızı korumak için gardını alacaktır.

kendinize yeni bir hayat kurmak için acele etmeyin yağmurdan kaçarken doluya tutulursunuz daha zor olur sizin için.

telkin eder yada savaşır gibi anlatmıyorum ki dert yandığında ona seçeneklerle destek olmaya çalışıyorum eşinin alkol problemi çözülmez ben seni bırakırım içmekten vazgeçmem diyor ablam da eskiden içerdi gece hayatı da vardı zaten öyle tanıştılar ama evlendikten sonra alkolün kötü bir şey olduğunu fark etti evlenmesini ailem hiç istememişti ona rağmen destek oluyorlar. ben ona söylüyorum madem öyle ayrıl yanımıza taşın eğer istemiyorsan ayrı ev de yaşarsın zaten 1 tane fazla evimiz var oraya taşınırsın "liseyi bitirmedi" açık öğretimden oku sonrasında bir iş bulur çalışırsın en azından evde oturup üzülmez kendi ayaklarının üstünde durursun ben ve annem de destek oluruz annem yeğenime bakar ben faturalarını öderim diyorum ama yanaşmıyor ki lise terk haliyle bir işe de giremez.

pudrakokusu .!.:

telkin eder yada savaşır gibi anlatmıyorum ki dert yandığında ona seçeneklerle destek olmaya çalışıyorum eşinin alkol problemi çözülmez ben seni bırakırım içmekten vazgeçmem diyor ablam da eskiden içerdi gece hayatı da vardı zaten öyle tanıştılar ama evlendikten sonra alkolün kötü bir şey olduğunu fark etti evlenmesini ailem hiç istememişti ona rağmen destek oluyorlar. ben ona söylüyorum madem öyle ayrıl yanımıza taşın eğer istemiyorsan ayrı ev de yaşarsın zaten 1 tane fazla evimiz var oraya taşınırsın "liseyi bitirmedi" açık öğretimden oku sonrasında bir iş bulur çalışırsın en azından evde oturup üzülmez kendi ayaklarının üstünde durursun ben ve annem de destek oluruz annem yeğenime bakar ben faturalarını öderim diyorum ama yanaşmıyor ki lise terk haliyle bir işe de giremez.

Genişletmek için tıkla...

canım çalışmak isteyen taşı sıkar suyunu çıkarır. kimi insan sever dert yanmayı öyle gibi yaşamayı.

madem çözüm yok durmayın üstünde herkes ektiğini biçer.

üzülüp boşuna dert sahibi olmayın.