para biriktirmek istemiyorum birkaç ay çalışıp psikolojik destek alacak kadar paramı çıkardıktan sonra psikolojik tedavi görmek daha sonra da ders çalışmak istiyorum. Çünkü gerçekten psikolojimi düzeltmeden ders çalışabileceğimi düşünmüyorum.
para biriktirmek istemiyorum birkaç ay çalışıp psikolojik destek alacak kadar paramı çıkardıktan sonra psikolojik tedavi görmek daha sonra da ders çalışmak istiyorum. Çünkü gerçekten psikolojimi düzeltmeden ders çalışabileceğimi düşünmüyorum.Umarım bu sene şehir dışında güzel bir bölüm kazanıp kendi ayaklarının üzerinde hayatına devam edersin. Sakıncalı Şimdi para biriktireyim de öyle yapayım da böyle yapayım da deme. Ilk yapman gereken o evden sebepli bir biçimde ayrılmak. Bu da şimdilik üniversite ile olurburada meslektaşlarım Nasıl güzel fikirler vermişler sana. Yardımcı da olacaklarını söylüyorlar. Üniversite tercihi için destek olamam ama bir abla olarak ben de her zaman yanında olabilirim
Ben evden ayrılmaya mantıklı bakmıyorum. Sonuçta dışarıdaki insanlar ailesinden merhametli olmayacak. Tabi ki ailesinin davranışları kötü ama 18 Yasinda biri bu ekonomide ne yapacak. Ben olsam ailemin yanında bi sene sınav calisirdim ve mümkün olduğunca dikkatlerini çekmeden huylarina gitmeye çalışıp, çıkar ilişkisi olarak bakardım evde geçireceğim zamana. Üniversite kazanınca da yurtta kalıp hem çalışıp hem okurdumUmarım bu sene şehir dışında güzel bir bölüm kazanıp kendi ayaklarının üzerinde hayatına devam edersin. Sakıncalı Şimdi para biriktireyim de öyle yapayım da böyle yapayım da deme. Ilk yapman gereken o evden sebepli bir biçimde ayrılmak. Bu da şimdilik üniversite ile olurburada meslektaşlarım Nasıl güzel fikirler vermişler sana. Yardımcı da olacaklarını söylüyorlar. Üniversite tercihi için destek olamam ama bir abla olarak ben de her zaman yanında olabilirim
Evden ayrılmadan kastım o. Üniversite kazanıp bir yere gitmekBen evden ayrılmaya mantıklı bakmıyorum. Sonuçta dışarıdaki insanlar ailesinden merhametli olmayacak. Tabi ki ailesinin davranışları kötü ama 18 Yasinda biri bu ekonomide ne yapacak. Ben olsam ailemin yanında bi sene sınav calisirdim ve mümkün olduğunca dikkatlerini çekmeden huylarina gitmeye çalışıp, çıkar ilişkisi olarak bakardım evde geçireceğim zamana. Üniversite kazanınca da yurtta kalıp hem çalışıp hem okurdum
Hayatta hiçbir şey için geç değil tabi ömrümüz yeterse. Beni bir ablan olarak gör o şekilde yazıyorum. Öncelikle ailen hakkında çok şey demek isterim ama özür dileyerek cahil insanlara bir şey anlatamazsın onun yerine duvar ile sohbet daha iyidir. Aslında dinimiz çok hoşgörülü bir dindir eminim ki ailen bir kere bile mealini açıp okumamıştır. Önce haneni sonra diğerlerini.. Neyse asıl konuya gelecek olursak psikolojinin herşeyden önemli şuan ve eminim ki özgüvenin kendi ayaklarının üstünde durmaya başlayınca daha da çok artacak. Hem çalışıp hem ders çalışman inan zor değil bu şekilde yaşayan binlerce insan var. Ama sakın hayallerinden vazgeçme öncelikle kendine bir süre ver 1 yık veya 2 yıl bir nefes al. Eğer şiddet görüyorsan bir sığınma evine başvur sonra da bir iş bul ama sakın okumayı ihmal etme güzel bir bölüm kazan.. Bu tarz insanların da seni dinden soğutmasına izin verme bol bol dua et içini ferah tut başaracağına inan.Merhabalar anlatacak ve danışacak kimsem olmadığı için buraya birkaç şey anlatmak istedim. Siz büyüklerin fikrini almak benim için çok önemli. Uzun olduğu için özür dilerim.
18 yaşındayım ve ailemle aram çok kötü. Çünkü onların istediği gibi bir evlat değilim.
Sigaram alkolüm gecelere kadar takıldığım arkadaşlarım yok tüm gün evdeyim. Ama konuşkan olmamam, ders çalışmamam ve odamdan çıkmak istememem ailemin beni sevmemesini sağlıyor. Bu süreye kadar dışlanmışlık ve birkaç sene öncesinde biten ama çok uzun süren gördüğüm şiddet beni çok kötü bir hale getirdi.( Küçüklüğümden bu yana 16 yaşıma kadar annemden fiziksel şiddet gördüm, arada babam da dövdü) Küçüklüğümde de çok dışlandım yaşıtlarım üzerimde güç gösterisi yaptılar kendi halindeyken beni sıkıştırıp dövdüler.
Geçen senelerde çok zor zamanlar geçirdim. Lise hayatım kabus gibiydi ve beni çok yıprattı. Dışlandım insanlarla iletişim kurmakta zorlandım ve diğerleri gibi değildim. Lisemin son senesinde ailemden yardım istedim rehberlik aracılığıyla.
Rehberlik psikologa gitmemi önerdi bende bunu istiyordum fakat ailem görüşmelerde tamam dediği halde benim için hiçbirşey yapmadılar ve iyileşmek benim için bir hayal oldu.
Sorunum ne derseniz sosyal ortamlara giremiyorum insanlarla konuşurken ellerim titriyor cok heyecanlanıyorum saçma sapan cümleler kuruyorum yüksek seviyede kaygılıyım ve çok takıntılı biriyim bunu aşmaya çalışıyorum fakat olabildiği kadar..
Daha fazla böyle devam edersem takıntılarımın ilerlemesinden korkuyorum. Mesela ellerimi günde en az 30 kere yıkamak ve buna engel olamamak benim için çok üzücü.
İnsanları kendi ellerimle itiyorum ama bunu istemiyorum. Şuan aklıma gelmeyen çok şey var. Mesela bir insanla selamlaşmak bile benim için çok zor. Eminim aranızda sosyal ortamlarda çok bulunursam düzelebileceğimi söyleyen olacak fakat ne kadar denersem deneyeyim başaramıyorum. Çünkü birşeyleri yanlış yapıyorum bu yüzden psikolojik destek almak istiyorum.
Ailemle hiç anlaşamadık bugüne kadar. ablam evden kaçtı. hep şiddet gördük fiziksel en çokta psikolojik. Hakaretleriyle beni yerle bir ettiler. Çok baskıcılar evde sadece kız kıza olduğumuz teyzemin evine bile gelmek için bir sürü laf yedim eve döndüğümde bir sürü azar işiteceğim. Çok geri kafalılar. Babam doğru düzgün para da vermiyor. Annem çok kuralcı herşeyden şikayet eden çok mutsuz birisi suratı hep asık onu mutlu etsem 2 dk sonra yine aynı olan birisi. ailesine hiç zaman ayırmayıp kendini sadece dine adamış biri. Din konusunda bir şikayetim yok fakat ailesini unutmaması gerekiyor. Annem bize para vermeyip din yolunda sürekli cemaate para verir bizimde çok ihtiyacımız oluyor. Babamda bizimle hiç ilgilenmez konuşmaz. Giyinmeme dışarı çıkmama cok karışırlar dar bi tişört bile giyemem zamanında kapanmam icin cok baskı yaptılar fakat istemediğim icin kapanmadım.
Şimdi danışmak istediğim konuya gelelim. Ben Yks de iyi derece yapıp iyi bir bölüme yerleştikten sonra ailemi hayatımdan silmek istiyorum. Şuan ders çalışabilecek bir psikolojiye sahip değilim dolayısıyla önce işe girip kendi imkanlarımla psikolojik tedavi görmek ve düzelmek istiyorum. Daha sonra sınava girmek istiyorum fakat. Yks 2026ya kalırsam 2 sene mezuna bırakmış olacağım. yani 3. senemde sınava girmiş olacağım. Geç kalmış olmaktan çok korkuyorum.
Sizce ne yapmalıyım?? fikirlerinizi almak istiyorum.
Teşekkür ederim öncelikle. Kendime süre vermek istiyorum fakat 20 yaşında sınava gireceğimden geç kalmışlık hissine engel olamıyorum gelecek seneye de girebilirim fakat iyi bir bölüme yerleşecek kadar ilerleyemem. Din konusunda da annem beni bazen o kadar zorluyor ki bir an nefret eder gibi oluyorum sonra bi anlık sinir olduğu aklıma geliyor.Hayatta hiçbir şey için geç değil tabi ömrümüz yeterse. Beni bir ablan olarak gör o şekilde yazıyorum. Öncelikle ailen hakkında çok şey demek isterim ama özür dileyerek cahil insanlara bir şey anlatamazsın onun yerine duvar ile sohbet daha iyidir. Aslında dinimiz çok hoşgörülü bir dindir eminim ki ailen bir kere bile mealini açıp okumamıştır. Önce haneni sonra diğerlerini.. Neyse asıl konuya gelecek olursak psikolojinin herşeyden önemli şuan ve eminim ki özgüvenin kendi ayaklarının üstünde durmaya başlayınca daha da çok artacak. Hem çalışıp hem ders çalışman inan zor değil bu şekilde yaşayan binlerce insan var. Ama sakın hayallerinden vazgeçme öncelikle kendine bir süre ver 1 yık veya 2 yıl bir nefes al. Eğer şiddet görüyorsan bir sığınma evine başvur sonra da bir iş bul ama sakın okumayı ihmal etme güzel bir bölüm kazan.. Bu tarz insanların da seni dinden soğutmasına izin verme bol bol dua et içini ferah tut başaracağına inan.
Teşekkür ederim aof bana da mantıklı geldi. Düşüneceğim.Sana çok üzüldüm vb laflar etmek istemiyorum. İnsanız duygulsrımız belli. Güçlü bi genç kadın olduğunu düşünüyorum, kendini kurtarmak istiyorsun bu yüzden de sana üzülmekten çok gurur duydum bu kurtulma çabandan. Tavsiyem gelecek olursak.
Aof mantıklı bi fikir. Aynı anda ister örgün eğitim için ister para kazanmak için çalışma özgürlüğün olmasının yanınds mantıklı bi bölüm seçersen belki örgüne bile ihtiyaç duymazsın. He ben şu noktada senin yerinde olsam lise döneminin iyi geçmediğini göz önünde bulundurarak çalışıp kendi hayatımı kurup bu leş insanlsrdan kurtulmaya çalışırdım. Okuma kısmını ileri bi evreye atardım. Önce kendimi o evden kurtsrmaya ekonomik özgürlüğümü elde etmeye çalışırdım. Böyle insanların maaşına dokunmsyacsğını sanıyorsan yanılıyorsun. Malesef yaparlar. Güvenmemeni öneririm. Lütfen canına tak etti diye ablanın hatasına düşme. Kaçarak evlenmek ya da sırf aileden kurtulmak için evlenmek ileride çok daha büyük psikolojik buhranlara sebep olabilir. Takıntıların ve sosyal izolasyonunu için en iyi seçenek psikolojik destek. Devlet hastanelerinden de yardım alabilirsin. En azından bi noktaya kadar da olsa sana en azından ayağa kalkma gücü verir. Lütfen iyi düşün, bu dönemde vereceğin karar hayatının yönünü değiştirme konusunda büyük önem taşıyor olabilir.
Din konusuna girmek istemiyorum ama dua etmek, birinin beni dinlediğini düşünmek yalnız hissettiğim o anlarda bana iyi geliyor. Günlük gibi bi hissiyat boşaltında içindekini rahatlıyorum. Bu tamamen inanç meselesi olsa da dinin ailwnin sana empoze ettiği gibi olmadığını anlayabilecek kadar aklı başında olduğunu hissettim. Vereceğin kararlarda buradan destek almaktan çekinme. Burada öğretmenler, psikologlar, hakimler, savcılar var. Çok iyi kalpli olduğunu gördüğüm insanlar var. Eminim biri sana doğru yolu gösterir. Dilerim hayatının yönünü doğru noktaya çekmeyi başarabilirsin
Ya ben de bunu dicektim. Diğer yks konusunda da yazdım. Aşçılık, kuaförlük vb meslekler 20'den önce öğrenilince hele çok kıymetli ve önü hep açık bence.Okumak zorunda değilsiniz
Bana mesela aşçılık harika bir meslek gibi geliyor, dünyanın her yerinde çalışabilirsiniz, yani bir şeye yeteneginiz varsa kendinizi universitede bosa harcamayin