Herkese merhaba. Ben 19 yaşında bir genç kızım. Hemşirelik okuyorum. Ailemle aramız bir süredir çok kötü özellikle iletişimim çok koptu. Bu yaz 8. sınıftan beri tanıdığım kız arkadaşımla (ki annelerimiz de birbirlerini tanırlar) regl değilsek ve hava yağmurlu değilse denize gittik birlikte, ki karadeniz bölgesindeyim burada sürekli yağmur yağar. Bazen de akşamları sahil yürüyüşü yaptık ama 3 ay boyunca toplasan 10 kez yapabilmişizdir onu, onda da enn geç 10'da eve çağırıyorlardı. Bahsettiğim sahil de inanılmaz kalabalık olur zaten bulunduğumuz yer karadenizin sahil kıyısındaki küçük bir ilçesi ve herkes birbirini tanır ve ne tecavüz olayı yaşanır burada ne kaçırma hiçbir şey. Kaldı ki sahilden eve dönüş yolumda izbe olabilecek sadece bir nokta var orada da polis karakolu var hemen sonrasında da oturduğumuz sitenin içine girmiş oluyorum yani başıma bir şey gelmesi imkansız denilebilir.
Sahile çıkmamla ilgili sorun yaratıyorlar diye, bahsettiğim kız arkadaşım bizim siteye gelmeye başladı, bütün günümüzü birlikte geçiriyorduk, ben evden çay kahve çerez yapıp götürüyordum ona rağmen eve gel sen neredesin sitede değil misin yoksa vb. şekilde beni her gün çok sıkıştırdılar. Oysa ki evden çıkıp oturduğumuz çardağa gelseler kız arkadaşımla sakin sakin oturduğumuzu görecekler hiç yanlışımız yok benim de bir tane bile yalanım yok.
Dünden önceki gün hayatımda ilk kez annemlere yalan söyledim. Kız arkadaşımla buluşucam diyip başka arkadaşlarımla buluştum ama onlar da okuldan çok uzun süredir tanıdığım insanlar. Tam eve dönerken arabada olduğum sırada annem beni aramaya başladı ve ben de arabada olduğum için açamadım. 10 dakika boyunca aradı ve ben de arabadan inip bahsettiğim kız arkadaşımın yanına gidince annemi aradım tuvaletteydim açamadım dedim arkadaşın niye açamadı dedi o niye açsın zaten tuvaletteydim ben çıkınca aradım işte seni dedim ama inanmadı bana. Bu olay yaşanırken saat daha 18.30 bu arada. Evden çıktığımda saat 14'tü. Ki o sırada annemin işiyle ilgili halletmem gereken meseleler vardı onla da uğraştım yani (evet annemin işiyle ilgili evrakları ben hazırlıyorum, hatta evin tüm temizliği bende, kirayı faturaları bile ben ödüyorum. Size yemin ederim abartmıyorum evin bütün sorumluluğu bende. Şehir dışına çıktığımız zaman bile kalacağımız otelin rezervasyonunu yapmak için otelle ben telefon görüşmesi yapıyorum şaka değil. Zaten kızdığım nokta bu, benim aklım sizin sorumluluklarınızı yüklenecek kadar çalışıyorsa ben o kadar büyüdüysem bırakın da dışarı ne zaman çıkıp kiminle görüşeceğime ben karar verebileyim.) Annemin söylediği şey sabahın köründe çıkıp gecenin bir vakti eve geri dönüyormuşum ben kendimi erkeklere mi göstermeye çalışıyormuşum sokak sürtüğü olmuşum ben.
Eve gittiğimde çok büyük kavga ettik sürekli bana kısıtladıklarını söyledim, ki yemin ederim öyle kız arkadaşımla sitede çay içiyoruz ona bile güvenmiyorlar pürüz yaratıyorlar, beni evden kovdu (ki ilk kovuşu değil) resmen kolumdan tutup kapıya sürükledi ben de tamam o zaman diyip çıkmaya yeltenince korkup beni odama kitledi. Sonra da babamı arayıp senin kızın evden kaçmak istedi dedi, babam da bırak gitsin demiş, bunu duyunca bi daha çıkmaya çalıştım ama annem yine izin vermedi. Sonra da bir daha dışarı çıkmamın yasak olduğunu ve kız arkadaşımla da görüşmemin yasak olduğunu söyledi. 2 gündür evdeyim evde kalmak problem değil benim için ama arkadaşımla görüşmemin yasak olmasına anlam veremiyorum bu durum beni öldürüyor resmen eve hapsedildim.
Bana lütfen birileri tavsiye versin ben mi abartıyorum yoksa cidden artık harekete mi geçmem lazım. 2 gündür odamdan hiç çıkmadım kafayı yemek üzereyim sinirlerim çok bozuk. Bir saat önce bilgisayarı alabildim ondan önce telefonum vardı ama şarjı olmadığı için dümdüz duvarı izliyordum.
dip not: daha önce bir tane bile yalanımı yakalamadılar, daha önce benim sevgilim bile olmadı. başlarını öne eğecek hiçbir şey yapmadım gerçekten şu an tavsiyeye ihtiyacım olduğu için tamamen şeffaf ve dürüst konuşuyorum.
Sahile çıkmamla ilgili sorun yaratıyorlar diye, bahsettiğim kız arkadaşım bizim siteye gelmeye başladı, bütün günümüzü birlikte geçiriyorduk, ben evden çay kahve çerez yapıp götürüyordum ona rağmen eve gel sen neredesin sitede değil misin yoksa vb. şekilde beni her gün çok sıkıştırdılar. Oysa ki evden çıkıp oturduğumuz çardağa gelseler kız arkadaşımla sakin sakin oturduğumuzu görecekler hiç yanlışımız yok benim de bir tane bile yalanım yok.
Dünden önceki gün hayatımda ilk kez annemlere yalan söyledim. Kız arkadaşımla buluşucam diyip başka arkadaşlarımla buluştum ama onlar da okuldan çok uzun süredir tanıdığım insanlar. Tam eve dönerken arabada olduğum sırada annem beni aramaya başladı ve ben de arabada olduğum için açamadım. 10 dakika boyunca aradı ve ben de arabadan inip bahsettiğim kız arkadaşımın yanına gidince annemi aradım tuvaletteydim açamadım dedim arkadaşın niye açamadı dedi o niye açsın zaten tuvaletteydim ben çıkınca aradım işte seni dedim ama inanmadı bana. Bu olay yaşanırken saat daha 18.30 bu arada. Evden çıktığımda saat 14'tü. Ki o sırada annemin işiyle ilgili halletmem gereken meseleler vardı onla da uğraştım yani (evet annemin işiyle ilgili evrakları ben hazırlıyorum, hatta evin tüm temizliği bende, kirayı faturaları bile ben ödüyorum. Size yemin ederim abartmıyorum evin bütün sorumluluğu bende. Şehir dışına çıktığımız zaman bile kalacağımız otelin rezervasyonunu yapmak için otelle ben telefon görüşmesi yapıyorum şaka değil. Zaten kızdığım nokta bu, benim aklım sizin sorumluluklarınızı yüklenecek kadar çalışıyorsa ben o kadar büyüdüysem bırakın da dışarı ne zaman çıkıp kiminle görüşeceğime ben karar verebileyim.) Annemin söylediği şey sabahın köründe çıkıp gecenin bir vakti eve geri dönüyormuşum ben kendimi erkeklere mi göstermeye çalışıyormuşum sokak sürtüğü olmuşum ben.
Eve gittiğimde çok büyük kavga ettik sürekli bana kısıtladıklarını söyledim, ki yemin ederim öyle kız arkadaşımla sitede çay içiyoruz ona bile güvenmiyorlar pürüz yaratıyorlar, beni evden kovdu (ki ilk kovuşu değil) resmen kolumdan tutup kapıya sürükledi ben de tamam o zaman diyip çıkmaya yeltenince korkup beni odama kitledi. Sonra da babamı arayıp senin kızın evden kaçmak istedi dedi, babam da bırak gitsin demiş, bunu duyunca bi daha çıkmaya çalıştım ama annem yine izin vermedi. Sonra da bir daha dışarı çıkmamın yasak olduğunu ve kız arkadaşımla da görüşmemin yasak olduğunu söyledi. 2 gündür evdeyim evde kalmak problem değil benim için ama arkadaşımla görüşmemin yasak olmasına anlam veremiyorum bu durum beni öldürüyor resmen eve hapsedildim.
Bana lütfen birileri tavsiye versin ben mi abartıyorum yoksa cidden artık harekete mi geçmem lazım. 2 gündür odamdan hiç çıkmadım kafayı yemek üzereyim sinirlerim çok bozuk. Bir saat önce bilgisayarı alabildim ondan önce telefonum vardı ama şarjı olmadığı için dümdüz duvarı izliyordum.
dip not: daha önce bir tane bile yalanımı yakalamadılar, daha önce benim sevgilim bile olmadı. başlarını öne eğecek hiçbir şey yapmadım gerçekten şu an tavsiyeye ihtiyacım olduğu için tamamen şeffaf ve dürüst konuşuyorum.
