- Konu Sahibi Bunekardesim
-
- #21
Doğru söylüyorsunuz. Karakter niyet çok önemli. Bakalım şansla olacak mı herşey. Dediğiniz gibi bişey kaybetmem. İçim rahat çünkü.
Doğru söylüyorsunuz. Karakter niyet çok önemli. Bakalım şansla olacak mı herşey. Dediğiniz gibi bişey kaybetmem. İçim rahat çünkü.Esiniz degismeye bu evliligi kurtarmaya niyetliyse evet terapi cok ise yarar ama niyeti yoksa doktor ne yapsin. Size tavsiyem bir sans vermeniz sonra pisman olmamak adina. Bisey kaybetmezsiniz
Bunu kendisine sordum. Yok yapmam diyor ama ne kadar güvenilir orası tartışılır. Onun lafıyla hareket etmek istemiyorum. Sizin yaşadıklarınızı kesin bizde yaşarız diye düşünüyorum. Birde çocuk olursa, zaten ayrılmayız kafasıyla onların dolduruşuyla daha rahat hırsını çıkartır. Dolduruşa bu kadar kolay gelmelerini anlamıyorum cidden.Kesinlikle değişmiyorlar ve ailesi ile sıkıntı yaşadığın İçin aileme gidemiyorum onlar gelemiyor diye seni suçlayacak senin ailene laf atacak aynısını yaşıyorum yine de karar senin inşallah düzelir
Çocuk olana kadar belki rol kesecek. Artık ayrılamaz benden diye emin olunca şimdi davrandığı gibi davranacak korkusu var bende. Kuruntu mu yapıyorum bilmiyorum ama bende bi insanın bi insan için pek değişeceğini sanmıyorum. Ben değişmem mesela. Hatalı yönlerimi törpülerim ama tamamen olmadığım gibi davranamam.Ama şahsi fikrim değişeceğini zannetmiyorum... Sorun çok büyük çünkü.. Küçük sorun olsa terapi işe yarar. Büyük soeunlarda çok çok zamana ihtiyaç var diye düşünüyorum. Ayni evin içinde nasıl olur bilemem.
Kesinlikle 2 çocuğum var ve onları bahane edip ayrılmıyor ama evli de değiliz şu an siz çocuk yapmayın devam edecekseniz de bir süreBunu kendisine sordum. Yok yapmam diyor ama ne kadar güvenilir orası tartışılır. Onun lafıyla hareket etmek istemiyorum. Sizin yaşadıklarınızı kesin bizde yaşarız diye düşünüyorum. Birde çocuk olursa, zaten ayrılmayız kafasıyla onların dolduruşuyla daha rahat hırsını çıkartır. Dolduruşa bu kadar kolay gelmelerini anlamıyorum cidden.
Benim niyetimde o yöndeydi. Dediğinizde haklısınız ben burayı kaçırıyorum. Huy kişilik bunlar 30dan sonra düzelmez. Hadi düzelir diyelim ama bu sefer ben onun eşi değil annesi rolünde neyin nasıl olması gerektiğini kendimce söyleyerek onu büyüterek geçirebilirim. Anne şefkati ile yaklaştığımı hissediyorum arada ona karşı. Bu yanlış bi ilişki olur dediğiniz gibi.Terapist tecrübem olmadı lakin siz bu adamı bırakin bence..
Terapist kocaniza bir kimlik,bir kişilik yahut bir benlik kazandırmayacak.
Ailesini yahut damarlarındaki kani değiştirmeyecek..
Bugun olması bile gelecekte yine tekrar edecek aynı sorunlar.
Bu kez zaten dolu oldugunuz için daha katlanılmaz daha sancılı bir süreç başlayacak sizin için.
Zamanında son verseydim diyerek karşı taraf hatalı olduğu halde kendinize de kabahat bulacaksınız.
Ağrısız,sancısız,suya sabuna dokunmadan ayrılın derim.
Doğru bir noktaya parmak bastınız. 3 kişilik ilişki yaşatan, daha büyümemiş bi küçük çocuk var sanki karşımda. Ailesinden koparan kötü kadın gibi hissettiriyor beni. Halbuki niyetim iki kişilik çekirdek aile olmaktı. Hayatın yüklerini beraber omuzlamaktı. Bu olmayınca beni ailesi değil eşim hayal kırıklığına uğrattı. Şuan çok pişman ve ben sana nasıl bunları yaptım diye ağlıyor. İçimden ne teselli etmek geliyor ne oh iyi oldu demek geliyor. Hatasını görmesi sevinç verici birşey ama bu kadar. Gerisi yok.Ben asla ailelerin sorun olabileceğini düşünmüyorum. Bir sorun varsa estetir.
Onun için ben soğursam isinamam.
Ama eşiniz ailesi ile sizi hiç gorusturmezse (ki tabloda bu çok zor) belki olabilir
Umarım hatasini görmüştür. Lütfen emin olmadan asla çocuk düşünmeyinDoğru bir noktaya parmak bastınız. 3 kişilik ilişki yaşatan, daha büyümemiş bi küçük çocuk var sanki karşımda. Ailesinden koparan kötü kadın gibi hissettiriyor beni. Halbuki niyetim iki kişilik çekirdek aile olmaktı. Hayatın yüklerini beraber omuzlamaktı. Bu olmayınca beni ailesi değil eşim hayal kırıklığına uğrattı. Şuan çok pişman ve ben sana nasıl bunları yaptım diye ağlıyor. İçimden ne teselli etmek geliyor ne oh iyi oldu demek geliyor. Hatasını görmesi sevinç verici birşey ama bu kadar. Gerisi yok.
Hikayeni okurken sanki beni anlatıyorsun zannettim. Birebir aynı şeyleri yaşamışız. Biz de terapiste başvurduk sonuç hüsran. Hiç birşey değişmediMerhabalar,
8 yıldır tanıdığım, 1 yıl sevgililik döneminden sonra eşimle 10 aydır evliyiz.
Eşimle birbirimizi çok iyi tanıdığımızı düşünüyordum ama öyle olmadı. Kendi ayakları üzerinde duran biri imajı veriyordu, babasının sözünden çıkmıyor. Ailesiyle ve kendisiyle alakalı arkadaşlık dönemimizde bana yalan söylediğini evlendikten sonra öğrendim. Sadece bana değil arkadaş grubundaki herkese aynı yalanları söyledi. Kendisini hep olduğundan daha farklı, tıpkı aynı düşünüyormuşuz gibi, çok anlayışlı düşünceli birisiymiş gibi yansıttı. Tam bi hayal kırıklığına uğradım evliliğimiz boyunca.
Düğünden önce 4 yıldır çalıştığım güzel bi işim vardı. O başka bi ile gitmişti o yüzden sevgililik döneminde pek görüşemedik. Araya pandemide girdi. Görüşemiyoruz evlenelim mantığına girdik. Düğünü onsuz kendim yaptım. Ailesiyle çok sorunlar yaşadık cimrilikleri yüzünden ama neyseki eşimle birbirimizi seviyoruz ve ailesinden uzakta olacağız diye çok üstünde durmadım. Ailesi bin km öteden evlilik hayatımıza karıştı. Eşyaları ailesiyle beraber seçmek istemediğim ve zamanım olmadığı için, eşimin bekar evine gitmeyi kabul ettim. 1 yıl eşyalı evde oturur ben işe girince kimseyi karıştırmadan hallederiz diye düşündüm.
Kısaca sorunumuz, ailesine karşı beni ezdirmesiydi. Oğullarını çok eziyorlar, herkesin içinde benim oğlum beceriksiz biseyden anlamaz hep ben koşarım gibi konuşuyorlar. Aynı tutumu bana yapmaya çalıştılar ben araya mesafe koydum kavga etmek istedikleri belli çünkü üstüme yürüdüler konuşmanın dozunu kaçırıp. Bende ondan sonra ağzımı açmadım. Resmi oldum. Arkalarından kötü söz söylemedim eşime ama onlar sürekli kotulediler beni. Maddi yönden eşimden faydalaniyorlardi. Ben gelince faydalanamadilar. Harcamalarimiza herseyimize karıştılar. Kocamda hep bizim düşündüğümüz şeyleri bizi ilgilendiren şeyleri onlara anlatıp onay istedi. Küçük çocuk gibi. Ayrıntılarina girmedigim çok sıkıntılı sürecin sonunda ayrılmaya karar verdim. Eşim en ufak kavgada bana kapıyı gösteriyordu. 2 3 gün konuşmuyordu. İyice kendinden soğuttu. Ayrılık kararindan önce sorunları konuşmaya çözüm bulmaya çalışmadım. Öylece bıraktım. Tripli değil ama kırgın bi tonda konuştum. Yüzüm hiç gülmedi. Sürekli hastalandım. Halsizlik, yalnızlık beni baya bunalıma sürükledi. Ben günden güne erirken eşim aramızda sorun kalmadığını düşünmüş. Ayrıldığımı söylediğimde ama son zamanlarda iyiydik diye tepki verdi. Ayrilmamak için yalvardı. Ağladı. Herşeyi yaparım dedi. Terapisti o zaman ayarladı. Doktor, ailesiyle arasında sağlıksız bi ilişki olduğundan bahsetti. Evliliğin bu olmadığını söyledi. Tek olarak eşimle gorusmelere devam etmeyi sonrasında çift olarak görüşmeyi teklif etti. Kabul ettim. Bu süreçte eşim herşeyin farkına vardığını, çok utandığını, hak etmediğim davranışlarda bulunduğunu kabul etti. Düzeltmeye çalışacağını söyledi. Güvenimi geri kazanacakmış. Hep benim cabaladigimin farkina varmış. Ailesinin yaptıklarını yeni yeni fark etmiş ve kendi kararlarini hep kendisi verecekmiş. Ama ben çok soğudum. Ona bu şansı vermeli miyim bilmiyorum. İyi günlerimizde boyleysek kötü günlerde ne olacak bilmiyorum. Herşeyi yaptı diyelim ben yine aynı şekilde durursam, bu sefer sadece vicdanını temizlemiş olacak ben herşeyi yaptım vicdanım rahat diyecek ki benim şuan hiç bi pişmanlığım eyvallahım yok. O kadar ofkeliyim ki yatışır mı bilmiyorum. Ayrıca ben eşimden çok o aileyi görmek istemiyorum. Eşimi affetmek demek onun ailesiyle ömrümü huzursuzlukla geçireceğiz demek. Ailesine karşı beni ezdirmeyecegini söyledi ama nereye kadar dayanabilir? Ne derece degisebilir? Tüm bu sorunları terapistle aşabilir miyiz? Bu terapistler gerçekten işe yarıyor mu deneyen var mı?
Heh bunu yazmak istemedim. Çünkü insanları etkilemek istemiyorum. Ben de bu fikirdeyim zaten. Ben değişiyor muyum. Hayır. O yüzden kimse değişmez. Sadece kişi kendinin farkında ise kendini törpüler.. Çok basit bir örnek vereyim. Mesela ben dağınık bir insanım. Yıllardır annem der. Ama hiç bir zaman düzenli insan olamadım. Çok da basit birşey değil mi.. Nasıl düzenli bir insan dağınık olamıyorsa bu da aynısı işte.. Can çıkar huy çıkmaz.Çocuk olana kadar belki rol kesecek. Artık ayrılamaz benden diye emin olunca şimdi davrandığı gibi davranacak korkusu var bende. Kuruntu mu yapıyorum bilmiyorum ama bende bi insanın bi insan için pek değişeceğini sanmıyorum. Ben değişmem mesela. Hatalı yönlerimi törpülerim ama tamamen olmadığım gibi davranamam.
Merhabalar,
8 yıldır tanıdığım, 1 yıl sevgililik döneminden sonra eşimle 10 aydır evliyiz.
Eşimle birbirimizi çok iyi tanıdığımızı düşünüyordum ama öyle olmadı. Kendi ayakları üzerinde duran biri imajı veriyordu, babasının sözünden çıkmıyor. Ailesiyle ve kendisiyle alakalı arkadaşlık dönemimizde bana yalan söylediğini evlendikten sonra öğrendim. Sadece bana değil arkadaş grubundaki herkese aynı yalanları söyledi. Kendisini hep olduğundan daha farklı, tıpkı aynı düşünüyormuşuz gibi, çok anlayışlı düşünceli birisiymiş gibi yansıttı. Tam bi hayal kırıklığına uğradım evliliğimiz boyunca.
Düğünden önce 4 yıldır çalıştığım güzel bi işim vardı. O başka bi ile gitmişti o yüzden sevgililik döneminde pek görüşemedik. Araya pandemide girdi. Görüşemiyoruz evlenelim mantığına girdik. Düğünü onsuz kendim yaptım. Ailesiyle çok sorunlar yaşadık cimrilikleri yüzünden ama neyseki eşimle birbirimizi seviyoruz ve ailesinden uzakta olacağız diye çok üstünde durmadım. Ailesi bin km öteden evlilik hayatımıza karıştı. Eşyaları ailesiyle beraber seçmek istemediğim ve zamanım olmadığı için, eşimin bekar evine gitmeyi kabul ettim. 1 yıl eşyalı evde oturur ben işe girince kimseyi karıştırmadan hallederiz diye düşündüm.
Kısaca sorunumuz, ailesine karşı beni ezdirmesiydi. Oğullarını çok eziyorlar, herkesin içinde benim oğlum beceriksiz biseyden anlamaz hep ben koşarım gibi konuşuyorlar. Aynı tutumu bana yapmaya çalıştılar ben araya mesafe koydum kavga etmek istedikleri belli çünkü üstüme yürüdüler konuşmanın dozunu kaçırıp. Bende ondan sonra ağzımı açmadım. Resmi oldum. Arkalarından kötü söz söylemedim eşime ama onlar sürekli kotulediler beni. Maddi yönden eşimden faydalaniyorlardi. Ben gelince faydalanamadilar. Harcamalarimiza herseyimize karıştılar. Kocamda hep bizim düşündüğümüz şeyleri bizi ilgilendiren şeyleri onlara anlatıp onay istedi. Küçük çocuk gibi. Ayrıntılarina girmedigim çok sıkıntılı sürecin sonunda ayrılmaya karar verdim. Eşim en ufak kavgada bana kapıyı gösteriyordu. 2 3 gün konuşmuyordu. İyice kendinden soğuttu. Ayrılık kararindan önce sorunları konuşmaya çözüm bulmaya çalışmadım. Öylece bıraktım. Tripli değil ama kırgın bi tonda konuştum. Yüzüm hiç gülmedi. Sürekli hastalandım. Halsizlik, yalnızlık beni baya bunalıma sürükledi. Ben günden güne erirken eşim aramızda sorun kalmadığını düşünmüş. Ayrıldığımı söylediğimde ama son zamanlarda iyiydik diye tepki verdi. Ayrilmamak için yalvardı. Ağladı. Herşeyi yaparım dedi. Terapisti o zaman ayarladı. Doktor, ailesiyle arasında sağlıksız bi ilişki olduğundan bahsetti. Evliliğin bu olmadığını söyledi. Tek olarak eşimle gorusmelere devam etmeyi sonrasında çift olarak görüşmeyi teklif etti. Kabul ettim. Bu süreçte eşim herşeyin farkına vardığını, çok utandığını, hak etmediğim davranışlarda bulunduğunu kabul etti. Düzeltmeye çalışacağını söyledi. Güvenimi geri kazanacakmış. Hep benim cabaladigimin farkina varmış. Ailesinin yaptıklarını yeni yeni fark etmiş ve kendi kararlarini hep kendisi verecekmiş. Ama ben çok soğudum. Ona bu şansı vermeli miyim bilmiyorum. İyi günlerimizde boyleysek kötü günlerde ne olacak bilmiyorum. Herşeyi yaptı diyelim ben yine aynı şekilde durursam, bu sefer sadece vicdanını temizlemiş olacak ben herşeyi yaptım vicdanım rahat diyecek ki benim şuan hiç bi pişmanlığım eyvallahım yok. O kadar ofkeliyim ki yatışır mı bilmiyorum. Ayrıca ben eşimden çok o aileyi görmek istemiyorum. Eşimi affetmek demek onun ailesiyle ömrümü huzursuzlukla geçireceğiz demek. Ailesine karşı beni ezdirmeyecegini söyledi ama nereye kadar dayanabilir? Ne derece degisebilir? Tüm bu sorunları terapistle aşabilir miyiz? Bu terapistler gerçekten işe yarıyor mu deneyen var mı?
Savaşacağım adam 30 yıldır kalp hastasıyım diye ağlayarak her istediğini yaptıran, çocuğunu hep manipüle eden adam. Kalp krizi geçirmiş mesela. Ama hastaneye gitmemis kendi kendine iyileşmiş. Hiç anjıyo olmamış mesela. Ayakları kolları kesilecekmiş hatta bi ara sigara içmemiş düzelmiş ve eşim bunu gözündeki korkuyla anlatıyor. Kalbi var ona bişey olursa vicdan azabı çekerim diye ses edemiyor. Adamın 2 evi 2 arabası var. Beni evlatlıktan reddeder parasız kalırım diyede korkuyor. Bana hatta eşim ses etme o öldükten sonra hepsi bize kalacak demişti ki bunu şimdi hatırlıyorum. Bizim altinlarimizi olduğu gibi babasına verip bana benim param babamın babamin parası benim diyen birisi. Yani sizin kocanız gibi iyi niyetli değil bence. Bu söylediklerimi unutmuşum bile. Bide benim adımı mal mülk peşinde koşana çıkarttılar. Altınları istediğimde. Niyeti bozuk gibi benim eşimin sanki. İyi niyetli değil gibi.Duygularınızı anliyorum ve az buçuk aynı şeyleri yaşamışız ama ben kendimi ailesine de eşime de ezdirmedim. Su an 5 senelik evliyim ve bunun 2 senesi ayrı ülkeler derken 3 senedir bir aradayız ve bu 3 senenin 1 senesi tam bir fiyaskosu. 10 senelik ilişkim bu adammiymis diye sorguladım. Sonra bi durdum nerde yanlış yaptığıma baktım. Yanlışım ailesinin laflarını cok takıyor olmamdı. Banane olacakti en başından beri. Iyi niyetimden ne derlerse okeydi ama bu kez kendi sınırlarımı ihlal ettim. Bunu fark ettiğimde herseyin altını üstüne getirdim ve bir kez daha canımı yakan acıtan olursa onlara günlerini gösterecektim. Nitekim de öyle oldu eşim zamanla tanıdığı ailesini yeniden tanimaya başladı. Onun sorunu hicbirsey yapmamasiydi. Ben benim arkamda duracak birini de istemiyordum ama benim hakkımda konusmayacaklardi. Simdi herkes sınırını biliyor. Ben iyi ve güçlü biriyim. Su anlık bir pişmanlığım yok iyiki mücadele etmişim çünkü esim gerçekten çok çok iyi biri. Hicbirimiz mükemmel değiliz ve öğrenmek için bir yoldan geçmeliyiz. Esinizi en iyi tanıyan sizsiniz. Ben şuna inanırım gerçekten seven insan değişiyor ya sizi üzmemek adına Sonra bir bütün olmayı öğreniyorsunuz. İlk zamanlar evlilik herkes için zor birbirinizi tanıyıp ortak noktada ilerlemeniz gerekiyor. Ben bir terapiste gitmedim. Esime hissettiklerimi anlattım ailesinin yaptıklarını katmadan. Nasil güzel bir yuva olacağımızı, hayallerimizi paylaştık ve başardık. Zaten terapist yolunu seçerek bir adım atmışsınız bir deneyin derim sonra değişmedi mi ha dersiniz Ben denedim bunda bu baki sen yoluna ben yoluma. Ama birseyler savaşmadan kazanılmıyor. Hele de bu 3. Şahıslar için bu saatten sonra kılımı kıpırdatmam. Herkes herkesin mutlu olduğuna katlanamıyor. Çoğu es ailesi gelinine karşı bir güç savaşına giriyor. Varsın girsinler ama benimkilerin geldikleri nokta kuzu gibiler.
Aboo hiç duzelecege benzemiyor . Babası ölürse ya sizi suçlu tutarsaSavaşacağım adam 30 yıldır kalp hastasıyım diye ağlayarak her istediğini yaptıran, çocuğunu hep manipüle eden adam. Kalp krizi geçirmiş mesela. Ama hastaneye gitmemis kendi kendine iyileşmiş. Hiç anjıyo olmamış mesela. Ayakları kolları kesilecekmiş hatta bi ara sigara içmemiş düzelmiş ve eşim bunu gözündeki korkuyla anlatıyor. Kalbi var ona bişey olursa vicdan azabı çekerim diye ses edemiyor. Adamın 2 evi 2 arabası var. Beni evlatlıktan reddeder parasız kalırım diyede korkuyor. Bana hatta eşim ses etme o öldükten sonra hepsi bize kalacak demişti ki bunu şimdi hatırlıyorum. Bizim altinlarimizi olduğu gibi babasına verip bana benim param babamın babamin parası benim diyen birisi. Yani sizin kocanız gibi iyi niyetli değil bence. Bu söylediklerimi unutmuşum bile. Bide benim adımı mal mülk peşinde koşana çıkarttılar. Altınları istediğimde. Niyeti bozuk gibi benim eşimin sanki. İyi niyetli değil gibi.
Şimdi ne durumdasınız? Terapi süreciniz nasıldı? Çok geç kalınmış demişti doktorumuz bana. Adam herşeyi yapıyor, sonra gelip düzeltmeyi bekliyor. Keşke siz terapiste gidelim dediğinizde gelseydiniz bu kadar zorlaşmazdı demişti. Sağlıklı ilişkiler sağlıklı insanlar arasında olur. Eşinizle terapiye devam etmem daha mantıklı olur 12 adet sorun üzerinde konusmamiz lazım demişti. Şimdi kendisi gidiyor ben ailemin yanındayım. Keşke bunları bilseydim. Denmemesi gereken herşeyi demişim hiç bilmiyordum bunları diyor ama zamanında yapsaydı kiymeti olurdu.Hikayeni okurken sanki beni anlatıyorsun zannettim. Birebir aynı şeyleri yaşamışız. Biz de terapiste başvurduk sonuç hüsran. Hiç birşey değişmedi.
Kesinlikle haklısınız. Beni ben olduğum için sevmeliydi kabul etmeliydi. Değiştiririm diye evlenmemeliydi. Ben onu tanıdığım haliyle değiştirmek istemezdim mesela.Heh bunu yazmak istemedim. Çünkü insanları etkilemek istemiyorum. Ben de bu fikirdeyim zaten. Ben değişiyor muyum. Hayır. O yüzden kimse değişmez. Sadece kişi kendinin farkında ise kendini törpüler.. Çok basit bir örnek vereyim. Mesela ben dağınık bir insanım. Yıllardır annem der. Ama hiç bir zaman düzenli insan olamadım. Çok da basit birşey değil mi.. Nasıl düzenli bir insan dağınık olamıyorsa bu da aynısı işte.. Can çıkar huy çıkmaz.
En büyük korkum oAboo hiç duzelecege benzemiyor . Babası ölürse ya sizi suçlu tutarsa
Eveet çok güzel ozetlemissiniz. Değiştirmeye kalktigin an mutsuz olursun mutsuz edersin.Kesinlikle haklısınız. Beni ben olduğum için sevmeliydi kabul etmeliydi. Değiştiririm diye evlenmemeliydi. Ben onu tanıdığım haliyle değiştirmek istemezdim mesela.
Hayır birde borcunu odeyeceksiniz ev sadece kocanizin olacak yani sizin bir hakkınız olmayacak ne akıllı bir aile maşallahEn büyük korkum oAdam yalandan hastaneyede gider yatar. Tekrar geldigimiz şehre dönersek eşimin kredi borcu ödediği bi evi var. Kendi üstüne. Onu satıp başka yerden ev almak istiyoruz. Karşı çıkıyor. Peşinat vermiş şimdiki parayla 4 katı fiyatını istiyor. Gelecekseniz borcunu ödeyin o evin ama sattirmam, bana yedirmezmiş. Ben giriyormuşum aklına ki eşim o evin yatırımlık olarak aldığını konumunu beğenmediğini sanayilere yakın bir yerden ev tutariz diye kendisi demişti. Yani ben borcunu ödeyeceğim evin ama ev benim olmayacak 5 sene sonra satmak istesek yine sattirmayacak. Mecbur ölmesini bekleyeceğiz ki niye ölmesini isteyim ne biçim zihniyet bu.
Evet sizin durumunuz bayagi farklı... benim eşimde ailesinin yanında ses çıkaramaz ama sonrasi bizim için hayırlı yolu izler. Esinizi karakter olarak bilmiyorum. Sizin hayatınız ne karar seçerseniz seçin acısıyla tatlısıyla siz yasayacaksiniz. Sadece terapi aldığınız doktor bence birseylerin farkındadır tabi iyi bir doktora ve paragöz biri değilse. Insallah cok mutlu olursunuzSavaşacağım adam 30 yıldır kalp hastasıyım diye ağlayarak her istediğini yaptıran, çocuğunu hep manipüle eden adam. Kalp krizi geçirmiş mesela. Ama hastaneye gitmemis kendi kendine iyileşmiş. Hiç anjıyo olmamış mesela. Ayakları kolları kesilecekmiş hatta bi ara sigara içmemiş düzelmiş ve eşim bunu gözündeki korkuyla anlatıyor. Kalbi var ona bişey olursa vicdan azabı çekerim diye ses edemiyor. Adamın 2 evi 2 arabası var. Beni evlatlıktan reddeder parasız kalırım diyede korkuyor. Bana hatta eşim ses etme o öldükten sonra hepsi bize kalacak demişti ki bunu şimdi hatırlıyorum. Bizim altinlarimizi olduğu gibi babasına verip bana benim param babamın babamin parası benim diyen birisi. Yani sizin kocanız gibi iyi niyetli değil bence. Bu söylediklerimi unutmuşum bile. Bide benim adımı mal mülk peşinde koşana çıkarttılar. Altınları istediğimde. Niyeti bozuk gibi benim eşimin sanki. İyi niyetli değil gibi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?