Aile terapistinden sonra ilişkisi düzelen var mı?

B

Bunekardesim

Üye
Kayıtlı Üye
26 Mayıs 2022
14
6
32
Merhabalar,
8 yıldır tanıdığım, 1 yıl sevgililik döneminden sonra eşimle 10 aydır evliyiz.

Eşimle birbirimizi çok iyi tanıdığımızı düşünüyordum ama öyle olmadı. Kendi ayakları üzerinde duran biri imajı veriyordu, babasının sözünden çıkmıyor. Ailesiyle ve kendisiyle alakalı arkadaşlık dönemimizde bana yalan söylediğini evlendikten sonra öğrendim. Sadece bana değil arkadaş grubundaki herkese aynı yalanları söyledi. Kendisini hep olduğundan daha farklı, tıpkı aynı düşünüyormuşuz gibi, çok anlayışlı düşünceli birisiymiş gibi yansıttı. Tam bi hayal kırıklığına uğradım evliliğimiz boyunca.

Düğünden önce 4 yıldır çalıştığım güzel bi işim vardı. O başka bi ile gitmişti o yüzden sevgililik döneminde pek görüşemedik. Araya pandemide girdi. Görüşemiyoruz evlenelim mantığına girdik. Düğünü onsuz kendim yaptım. Ailesiyle çok sorunlar yaşadık cimrilikleri yüzünden ama neyseki eşimle birbirimizi seviyoruz ve ailesinden uzakta olacağız diye çok üstünde durmadım. Ailesi bin km öteden evlilik hayatımıza karıştı. Eşyaları ailesiyle beraber seçmek istemediğim ve zamanım olmadığı için, eşimin bekar evine gitmeyi kabul ettim. 1 yıl eşyalı evde oturur ben işe girince kimseyi karıştırmadan hallederiz diye düşündüm.

Kısaca sorunumuz, ailesine karşı beni ezdirmesiydi. Oğullarını çok eziyorlar, herkesin içinde benim oğlum beceriksiz biseyden anlamaz hep ben koşarım gibi konuşuyorlar. Aynı tutumu bana yapmaya çalıştılar ben araya mesafe koydum kavga etmek istedikleri belli çünkü üstüme yürüdüler konuşmanın dozunu kaçırıp. Bende ondan sonra ağzımı açmadım. Resmi oldum. Arkalarından kötü söz söylemedim eşime ama onlar sürekli kotulediler beni. Maddi yönden eşimden faydalaniyorlardi. Ben gelince faydalanamadilar. Harcamalarimiza herseyimize karıştılar. Kocamda hep bizim düşündüğümüz şeyleri bizi ilgilendiren şeyleri onlara anlatıp onay istedi. Küçük çocuk gibi. Ayrıntılarina girmedigim çok sıkıntılı sürecin sonunda ayrılmaya karar verdim. Eşim en ufak kavgada bana kapıyı gösteriyordu. 2 3 gün konuşmuyordu. İyice kendinden soğuttu. Ayrılık kararindan önce sorunları konuşmaya çözüm bulmaya çalışmadım. Öylece bıraktım. Tripli değil ama kırgın bi tonda konuştum. Yüzüm hiç gülmedi. Sürekli hastalandım. Halsizlik, yalnızlık beni baya bunalıma sürükledi. Ben günden güne erirken eşim aramızda sorun kalmadığını düşünmüş. Ayrıldığımı söylediğimde ama son zamanlarda iyiydik diye tepki verdi. Ayrilmamak için yalvardı. Ağladı. Herşeyi yaparım dedi. Terapisti o zaman ayarladı. Doktor, ailesiyle arasında sağlıksız bi ilişki olduğundan bahsetti. Evliliğin bu olmadığını söyledi. Tek olarak eşimle gorusmelere devam etmeyi sonrasında çift olarak görüşmeyi teklif etti. Kabul ettim. Bu süreçte eşim herşeyin farkına vardığını, çok utandığını, hak etmediğim davranışlarda bulunduğunu kabul etti. Düzeltmeye çalışacağını söyledi. Güvenimi geri kazanacakmış. Hep benim cabaladigimin farkina varmış. Ailesinin yaptıklarını yeni yeni fark etmiş ve kendi kararlarini hep kendisi verecekmiş. Ama ben çok soğudum. Ona bu şansı vermeli miyim bilmiyorum. İyi günlerimizde boyleysek kötü günlerde ne olacak bilmiyorum. Herşeyi yaptı diyelim ben yine aynı şekilde durursam, bu sefer sadece vicdanını temizlemiş olacak ben herşeyi yaptım vicdanım rahat diyecek ki benim şuan hiç bi pişmanlığım eyvallahım yok. O kadar ofkeliyim ki yatışır mı bilmiyorum. Ayrıca ben eşimden çok o aileyi görmek istemiyorum. Eşimi affetmek demek onun ailesiyle ömrümü huzursuzlukla geçireceğiz demek. Ailesine karşı beni ezdirmeyecegini söyledi ama nereye kadar dayanabilir? Ne derece degisebilir? Tüm bu sorunları terapistle aşabilir miyiz? Bu terapistler gerçekten işe yarıyor mu deneyen var mı?
 
Son düzenleme:
Bunekardesim .!.:
Merhabalar,
8 yıldır tanıdığım, 1 yıl sevgililik döneminden sonra eşimle 10 aydır evliyiz.

Eşimle birbirimizi çok iyi tanıdığımızı düşünüyordum ama öyle olmadı. Kendi ayakları üzerinde duran biri imajı veriyordu, babasının sözünden çıkmıyor. Ailesiyle ve kendisiyle alakalı arkadaşlık dönemimizde bana yalan söylediğini evlendikten sonra öğrendim. Sadece bana değil arkadaş grubundaki herkese aynı yalanları söyledi. Kendisini hep olduğundan daha farklı, tıpkı aynı düşünüyormuşuz gibi, çok anlayışlı düşünceli birisiymiş gibi yansıttı. Tam bi hayal kırıklığına uğradım evliliğimiz boyunca.

Düğünden önce 4 yıldır çalıştığım güzel bi işim vardı. O başka bi ile gitmişti o yüzden sevgililik döneminde pek görüşemedik. Araya pandemide girdi. Görüşemiyoruz evlenelim mantığına girdik. Düğünü onsuz kendim yaptım. Ailesiyle çok sorunlar yaşadık cimrilikleri yüzünden ama neyseki eşimle birbirimizi seviyoruz ve ailesinden uzakta olacağız diye çok üstünde durmadım. Ailesi bin km öteden evlilik hayatımıza karıştı. Eşyaları ailesiyle beraber seçmek istemediğim ve zamanım olmadığı için, eşimin bekar evine gitmeyi kabul ettim. 1 yıl eşyalı evde oturur ben işe girince kimseyi karıştırmadan hallederiz diye düşündüm.

Kısaca sorunumuz, ailesine karşı beni ezdirmesiydi. Oğullarını çok eziyorlar, herkesin içinde benim oğlum beceriksiz biseyden anlamaz hep ben koşarım gibi konuşuyorlar. Aynı tutumu bana yapmaya çalıştılar ben araya mesafe koydum kavga etmek istedikleri belli çünkü üstüme yürüdüler konuşmanın dozunu kaçırıp. Bende ondan sonra ağzımı açmadım. Resmi oldum. Arkalarından kötü söz söylemedim eşime ama onlar sürekli kotulediler beni. Maddi yönden eşimden faydalaniyorlardi. Ben gelince faydalanamadilar. Harcamalarimiza herseyimize karıştılar. Kocamda hep bizim düşündüğümüz şeyleri bizi ilgilendiren şeyleri onlara anlatıp onay istedi. Küçük çocuk gibi. Ayrıntılarina girmedigim çok sıkıntılı sürecin sonunda ayrılmaya karar verdim. Eşim en ufak kavgada bana kapıyı gösteriyordu. 2 3 gün konuşmuyordu. İyice kendinden soğuttu. Ayrılık kararindan önce sorunları konuşmaya çözüm bulmaya çalışmadım. Öylece bıraktım. Tripli değil ama kırgın bi tonda konuştum. Yüzüm hiç gülmedi. Sürekli hastalandım. Halsizlik, yalnızlık beni baya bunalıma sürükledi. Ben günden güne erirken eşim aramızda sorun kalmadığını düşünmüş. Ayrıldığımı söylediğimde ama son zamanlarda iyiydik diye tepki verdi. Ayrilmamak için yalvardı. Ağladı. Herşeyi yaparım dedi. Terapisti o zaman ayarladı. Doktor, ailesiyle arasında sağlıksız bi ilişki olduğundan bahsetti. Evliliğin bu olmadığını söyledi. Tek olarak eşimle gorusmelere devam etmeyi sonrasında çift olarak görüşmeyi teklif etti. Kabul ettim. Bu süreçte eşim herşeyin farkına vardığını, çok utandığını, hak etmediğim davranışlarda bulunduğunu kabul etti. Düzeltmeye çalışacağını söyledi. Güvenimi geri kazanacakmış. Hep benim cabaladigimin farkina varmış. Ailesinin yaptıklarını yeni yeni fark etmiş ve kendi kararlarini hep kendisi verecekmiş. Ama ben çok soğudum. Ona bu şansı vermeli miyim bilmiyorum. İyi günlerimizde boyleysek kötü günlerde ne olacak bilmiyorum. Herşeyi yaptı diyelim ben yine aynı şekilde durursam, bu sefer sadece vicdanını temizlemiş olacak ben herşeyi yaptım vicdanım rahat diyecek ki benim şuan hiç bi pişmanlığım eyvallahım yok. O kadar ofkeliyim ki yatışır mı bilmiyorum. Ayrıca ben eşimden çok o aileyi görmek istemiyorum. Eşimi affetmek demek onun ailesiyle ömrümü huzursuzlukla geçireceğiz demek. Ailesine karşı beni ezdirmeyecegini söyledi ama nereye kadar dayanabilir? Ne derece degisebilir? Tüm bu sorunları terapistle aşabilir miyiz? Bu terapistler gerçekten işe yarıyor mu deneyen var mı?
Genişletmek için tıkla...
Takipteyim
 
Can cikar huy cikmaz derler. Burda en büyük problem esinizin kendini bastan olmadigi biri gibi göstermesi. Aslinda ailesinden kaynaklanan birsey, ama ben simdi de mi oynuyor yine düsündüm. Bir süre yine bir role bürünüp geri devam etse? Bence hemem barismayin. Önce terapi alip ondan sonra karar verin. Ama sahsen heralde bu kadar kendini farkli tanitan adamla devam etmezdim
 
Ben olsam şans verirdim ama çocuk yapmazdım. Bizim evliliğimiz de 2 seneden sonra oturdu. Huyumuza suyumuza alıştık, hassasiyetlerimizi öğrendik falan... İlk zamanların sancılı geçmesi normal. Üstelik kendisi çabalamış, terapisti falan kendisi ayarlamış. Bir şansı hak ediyor bence. Ama soğudum artık, hevesim kalmadı, inancım da yok diyorsanız geç olmadan yolları ayırmak en doğrusu olur.
 
Evlilik cok baska gercekten istedigin kadar iyi tanidigini düsün evlenince farkli yüzlerini görüyorsun kimi iyi kimi kötü.
Bence deneyin terapiyi, madem biseyleri farkinda. Ailesindende uzak durun görüşmek zorunda degilsiniz ben eş ailesiyle bayramdan bayrama görüsüyorum sürekli aramizi bozuyorlardi.
 
Esiniz degismeye bu evliligi kurtarmaya niyetliyse evet terapi cok ise yarar ama niyeti yoksa doktor ne yapsin. Size tavsiyem bir sans vermeniz sonra pisman olmamak adina. Bisey kaybetmezsiniz
 
Bunekardesim .!.:
Merhabalar,
8 yıldır tanıdığım, 1 yıl sevgililik döneminden sonra eşimle 10 aydır evliyiz.

Eşimle birbirimizi çok iyi tanıdığımızı düşünüyordum ama öyle olmadı. Kendi ayakları üzerinde duran biri imajı veriyordu, babasının sözünden çıkmıyor. Ailesiyle ve kendisiyle alakalı arkadaşlık dönemimizde bana yalan söylediğini evlendikten sonra öğrendim. Sadece bana değil arkadaş grubundaki herkese aynı yalanları söyledi. Kendisini hep olduğundan daha farklı, tıpkı aynı düşünüyormuşuz gibi, çok anlayışlı düşünceli birisiymiş gibi yansıttı. Tam bi hayal kırıklığına uğradım evliliğimiz boyunca.

Düğünden önce 4 yıldır çalıştığım güzel bi işim vardı. O başka bi ile gitmişti o yüzden sevgililik döneminde pek görüşemedik. Araya pandemide girdi. Görüşemiyoruz evlenelim mantığına girdik. Düğünü onsuz kendim yaptım. Ailesiyle çok sorunlar yaşadık cimrilikleri yüzünden ama neyseki eşimle birbirimizi seviyoruz ve ailesinden uzakta olacağız diye çok üstünde durmadım. Ailesi bin km öteden evlilik hayatımıza karıştı. Eşyaları ailesiyle beraber seçmek istemediğim ve zamanım olmadığı için, eşimin bekar evine gitmeyi kabul ettim. 1 yıl eşyalı evde oturur ben işe girince kimseyi karıştırmadan hallederiz diye düşündüm.

Kısaca sorunumuz, ailesine karşı beni ezdirmesiydi. Oğullarını çok eziyorlar, herkesin içinde benim oğlum beceriksiz biseyden anlamaz hep ben koşarım gibi konuşuyorlar. Aynı tutumu bana yapmaya çalıştılar ben araya mesafe koydum kavga etmek istedikleri belli çünkü üstüme yürüdüler konuşmanın dozunu kaçırıp. Bende ondan sonra ağzımı açmadım. Resmi oldum. Arkalarından kötü söz söylemedim eşime ama onlar sürekli kotulediler beni. Maddi yönden eşimden faydalaniyorlardi. Ben gelince faydalanamadilar. Harcamalarimiza herseyimize karıştılar. Kocamda hep bizim düşündüğümüz şeyleri bizi ilgilendiren şeyleri onlara anlatıp onay istedi. Küçük çocuk gibi. Ayrıntılarina girmedigim çok sıkıntılı sürecin sonunda ayrılmaya karar verdim. Eşim en ufak kavgada bana kapıyı gösteriyordu. 2 3 gün konuşmuyordu. İyice kendinden soğuttu. Ayrılık kararindan önce sorunları konuşmaya çözüm bulmaya çalışmadım. Öylece bıraktım. Tripli değil ama kırgın bi tonda konuştum. Yüzüm hiç gülmedi. Sürekli hastalandım. Halsizlik, yalnızlık beni baya bunalıma sürükledi. Ben günden güne erirken eşim aramızda sorun kalmadığını düşünmüş. Ayrıldığımı söylediğimde ama son zamanlarda iyiydik diye tepki verdi. Ayrilmamak için yalvardı. Ağladı. Herşeyi yaparım dedi. Terapisti o zaman ayarladı. Doktor, ailesiyle arasında sağlıksız bi ilişki olduğundan bahsetti. Evliliğin bu olmadığını söyledi. Tek olarak eşimle gorusmelere devam etmeyi sonrasında çift olarak görüşmeyi teklif etti. Kabul ettim. Bu süreçte eşim herşeyin farkına vardığını, çok utandığını, hak etmediğim davranışlarda bulunduğunu kabul etti. Düzeltmeye çalışacağını söyledi. Güvenimi geri kazanacakmış. Hep benim cabaladigimin farkina varmış. Ailesinin yaptıklarını yeni yeni fark etmiş ve kendi kararlarini hep kendisi verecekmiş. Ama ben çok soğudum. Ona bu şansı vermeli miyim bilmiyorum. İyi günlerimizde boyleysek kötü günlerde ne olacak bilmiyorum. Herşeyi yaptı diyelim ben yine aynı şekilde durursam, bu sefer sadece vicdanını temizlemiş olacak ben herşeyi yaptım vicdanım rahat diyecek ki benim şuan hiç bi pişmanlığım eyvallahım yok. O kadar ofkeliyim ki yatışır mı bilmiyorum. Ayrıca ben eşimden çok o aileyi görmek istemiyorum. Eşimi affetmek demek onun ailesiyle ömrümü huzursuzlukla geçireceğiz demek. Ailesine karşı beni ezdirmeyecegini söyledi ama nereye kadar dayanabilir? Ne derece degisebilir? Tüm bu sorunları terapistle aşabilir miyiz? Bu terapistler gerçekten işe yarıyor mu deneyen var mı?
Genişletmek için tıkla...
Kesinlikle değişmiyorlar ve ailesi ile sıkıntı yaşadığın İçin aileme gidemiyorum onlar gelemiyor diye seni suçlayacak senin ailene laf atacak aynısını yaşıyorum yine de karar senin inşallah düzelir
 
Şimdi şunu diyeceğim. Hani adam başta kendini farklı tanitmasa tamam.. Düşündüren taraf bu. Ama şans verirdim. Çünkü terapi kendi istemiş. Suçlama yoluna gitmemiş. Ben olsam şans verirdim. Ama bu süreçte çocuk yapmazdım. Tamam ben artık eminim sorun yaşamam diyene kadar... Ama ailesi ile nasıl bir denge kuracak orası da ayrı bir muamma
 
Şimdi şunu diyeceğim. Hani adam başta kendini farklı tanitmasa tamam.. Düşündüren taraf bu. Ama şans verirdim. Çünkü terapi kendi istemiş. Suçlama yoluna gitmemiş. Ben olsam şans verirdim. Ama bu süreçte çocuk yapmazdım. Tamam ben artık eminim sorun yaşamam diyene kadar... Ama ailesi ile nasıl bir denge kuracak orası da ayrı bir muamma
 
Ama şahsi fikrim değişeceğini zannetmiyorum... Sorun çok büyük çünkü.. Küçük sorun olsa terapi işe yarar. Büyük soeunlarda çok çok zamana ihtiyaç var diye düşünüyorum. Ayni evin içinde nasıl olur bilemem.
 
Terapist tecrübem olmadı lakin siz bu adamı bırakin bence..
Terapist kocaniza bir kimlik,bir kişilik yahut bir benlik kazandırmayacak.
Ailesini yahut damarlarındaki kani değiştirmeyecek..
Bugun olması bile gelecekte yine tekrar edecek aynı sorunlar.
Bu kez zaten dolu oldugunuz için daha katlanılmaz daha sancılı bir süreç başlayacak sizin için.
Zamanında son verseydim diyerek karşı taraf hatalı olduğu halde kendinize de kabahat bulacaksınız.
Ağrısız,sancısız,suya sabuna dokunmadan ayrılın derim.
 
Bunekardesim .!.:
Merhabalar,
8 yıldır tanıdığım, 1 yıl sevgililik döneminden sonra eşimle 10 aydır evliyiz.

Eşimle birbirimizi çok iyi tanıdığımızı düşünüyordum ama öyle olmadı. Kendi ayakları üzerinde duran biri imajı veriyordu, babasının sözünden çıkmıyor. Ailesiyle ve kendisiyle alakalı arkadaşlık dönemimizde bana yalan söylediğini evlendikten sonra öğrendim. Sadece bana değil arkadaş grubundaki herkese aynı yalanları söyledi. Kendisini hep olduğundan daha farklı, tıpkı aynı düşünüyormuşuz gibi, çok anlayışlı düşünceli birisiymiş gibi yansıttı. Tam bi hayal kırıklığına uğradım evliliğimiz boyunca.

Düğünden önce 4 yıldır çalıştığım güzel bi işim vardı. O başka bi ile gitmişti o yüzden sevgililik döneminde pek görüşemedik. Araya pandemide girdi. Görüşemiyoruz evlenelim mantığına girdik. Düğünü onsuz kendim yaptım. Ailesiyle çok sorunlar yaşadık cimrilikleri yüzünden ama neyseki eşimle birbirimizi seviyoruz ve ailesinden uzakta olacağız diye çok üstünde durmadım. Ailesi bin km öteden evlilik hayatımıza karıştı. Eşyaları ailesiyle beraber seçmek istemediğim ve zamanım olmadığı için, eşimin bekar evine gitmeyi kabul ettim. 1 yıl eşyalı evde oturur ben işe girince kimseyi karıştırmadan hallederiz diye düşündüm.

Kısaca sorunumuz, ailesine karşı beni ezdirmesiydi. Oğullarını çok eziyorlar, herkesin içinde benim oğlum beceriksiz biseyden anlamaz hep ben koşarım gibi konuşuyorlar. Aynı tutumu bana yapmaya çalıştılar ben araya mesafe koydum kavga etmek istedikleri belli çünkü üstüme yürüdüler konuşmanın dozunu kaçırıp. Bende ondan sonra ağzımı açmadım. Resmi oldum. Arkalarından kötü söz söylemedim eşime ama onlar sürekli kotulediler beni. Maddi yönden eşimden faydalaniyorlardi. Ben gelince faydalanamadilar. Harcamalarimiza herseyimize karıştılar. Kocamda hep bizim düşündüğümüz şeyleri bizi ilgilendiren şeyleri onlara anlatıp onay istedi. Küçük çocuk gibi. Ayrıntılarina girmedigim çok sıkıntılı sürecin sonunda ayrılmaya karar verdim. Eşim en ufak kavgada bana kapıyı gösteriyordu. 2 3 gün konuşmuyordu. İyice kendinden soğuttu. Ayrılık kararindan önce sorunları konuşmaya çözüm bulmaya çalışmadım. Öylece bıraktım. Tripli değil ama kırgın bi tonda konuştum. Yüzüm hiç gülmedi. Sürekli hastalandım. Halsizlik, yalnızlık beni baya bunalıma sürükledi. Ben günden güne erirken eşim aramızda sorun kalmadığını düşünmüş. Ayrıldığımı söylediğimde ama son zamanlarda iyiydik diye tepki verdi. Ayrilmamak için yalvardı. Ağladı. Herşeyi yaparım dedi. Terapisti o zaman ayarladı. Doktor, ailesiyle arasında sağlıksız bi ilişki olduğundan bahsetti. Evliliğin bu olmadığını söyledi. Tek olarak eşimle gorusmelere devam etmeyi sonrasında çift olarak görüşmeyi teklif etti. Kabul ettim. Bu süreçte eşim herşeyin farkına vardığını, çok utandığını, hak etmediğim davranışlarda bulunduğunu kabul etti. Düzeltmeye çalışacağını söyledi. Güvenimi geri kazanacakmış. Hep benim cabaladigimin farkina varmış. Ailesinin yaptıklarını yeni yeni fark etmiş ve kendi kararlarini hep kendisi verecekmiş. Ama ben çok soğudum. Ona bu şansı vermeli miyim bilmiyorum. İyi günlerimizde boyleysek kötü günlerde ne olacak bilmiyorum. Herşeyi yaptı diyelim ben yine aynı şekilde durursam, bu sefer sadece vicdanını temizlemiş olacak ben herşeyi yaptım vicdanım rahat diyecek ki benim şuan hiç bi pişmanlığım eyvallahım yok. O kadar ofkeliyim ki yatışır mı bilmiyorum. Ayrıca ben eşimden çok o aileyi görmek istemiyorum. Eşimi affetmek demek onun ailesiyle ömrümü huzursuzlukla geçireceğiz demek. Ailesine karşı beni ezdirmeyecegini söyledi ama nereye kadar dayanabilir? Ne derece degisebilir? Tüm bu sorunları terapistle aşabilir miyiz? Bu terapistler gerçekten işe yarıyor mu deneyen var mı?
Genişletmek için tıkla...
Ben asla ailelerin sorun olabileceğini düşünmüyorum. Bir sorun varsa estetir.
Onun için ben soğursam isinamam.
Ama eşiniz ailesi ile sizi hiç gorusturmezse (ki tabloda bu çok zor) belki olabilir
 
Sınır koymayı öğrenirse, ailesinden duygusal olarak bağımsızlaşırsa düzelebilir. Kaba saba vs biri olsa ya da daha farklı huyları olsa düzelmez derdim ama sorunu ailenin güdümünden çıkamamış bir insan izlenimi verdi. Ayrıca çözüm için adım atması büyük artı. Belki ailesine sınır koydukça sizin öfkenizde azalır. Bir süre beklemek ve gidişatı izlemek mantıklı geldi bana.
 
KIR PAPATYASII .!.:
Buna karar vermek bize düşmez açıkçası o adamı en iyi tanıyan sizsiniz duüzelmeyecek demek de düzelir demek de doğru olmaz . Düzelmezse ne kaybedersiniz düzelirse ne kazanırsınız bence bunu düşünmelisiniz.

Sizin tek sorununuz aile değil yanlız siz eşinizle de farklı bir insanmişsiniz
Genişletmek için tıkla...

Evet bende o yüzden çok bocalıyorum. Hayat arkadaşı olarak evlendim. İyi bi arkadaştı çünkü. Çok farklı karakterlermişiz. Birbirimize hayatı zindan ediyoruz böyle resmen. Benden babasının annesini ezdiğinde ses çıkartmadan oturduğu gibi bi tavır bekliyor. Bu benim kişiliğime aykırı. Kimseye kendimi ezdirmedim. Bu zamana kadar kendime ben baktım. Ailem üniversiteden itibaren tüm kararlarima saygı duydu. Desteklediler. Bana çok güvenirler. O ise yanlışı yanlışla savunacak kadar cahil birisiymiş. Ailesinin yaptıklarını savunmak adına Sokrates savunması yapıyordu bana. Ortak payda da doktor vasıtasıyla buluşabilir miyiz bilmiyorum.
 
Pamukannesi83 .!.:
Can cikar huy cikmaz derler. Burda en büyük problem esinizin kendini bastan olmadigi biri gibi göstermesi. Aslinda ailesinden kaynaklanan birsey, ama ben simdi de mi oynuyor yine düsündüm. Bir süre yine bir role bürünüp geri devam etse? Bence hemem barismayin. Önce terapi alip ondan sonra karar verin. Ama sahsen heralde bu kadar kendini farkli tanitan adamla devam etmezdim
Genişletmek için tıkla...
Bende sizin gibi düşünüyorum. Kendisini olmadığı birisi gibi tanıtmak, ailesiyle olan sağlıksız ilişkisi kadar büyük problem. Bana yalan mı söylüyor doğru mu söylüyor gibi ikilemde bırakacak sürekli bu durum. Çok fazla sözünden döndü. Birlikte aldığımız kararları, ailesi farklı düşünüyor diye bozdu hep. Karakter meseleside büyük problem aslında. Not defteriyle terapiye gitmesi, kişisel gelişim kitapları alması ve ailemle yüz yüze konuşup karıştırmayacağım demesi beni biraz yumuşatıyor. Onun dışında dediğinizde haklısınız.
 
Bunekardesim .!.:
Merhabalar,
8 yıldır tanıdığım, 1 yıl sevgililik döneminden sonra eşimle 10 aydır evliyiz.

Eşimle birbirimizi çok iyi tanıdığımızı düşünüyordum ama öyle olmadı. Kendi ayakları üzerinde duran biri imajı veriyordu, babasının sözünden çıkmıyor. Ailesiyle ve kendisiyle alakalı arkadaşlık dönemimizde bana yalan söylediğini evlendikten sonra öğrendim. Sadece bana değil arkadaş grubundaki herkese aynı yalanları söyledi. Kendisini hep olduğundan daha farklı, tıpkı aynı düşünüyormuşuz gibi, çok anlayışlı düşünceli birisiymiş gibi yansıttı. Tam bi hayal kırıklığına uğradım evliliğimiz boyunca.

Düğünden önce 4 yıldır çalıştığım güzel bi işim vardı. O başka bi ile gitmişti o yüzden sevgililik döneminde pek görüşemedik. Araya pandemide girdi. Görüşemiyoruz evlenelim mantığına girdik. Düğünü onsuz kendim yaptım. Ailesiyle çok sorunlar yaşadık cimrilikleri yüzünden ama neyseki eşimle birbirimizi seviyoruz ve ailesinden uzakta olacağız diye çok üstünde durmadım. Ailesi bin km öteden evlilik hayatımıza karıştı. Eşyaları ailesiyle beraber seçmek istemediğim ve zamanım olmadığı için, eşimin bekar evine gitmeyi kabul ettim. 1 yıl eşyalı evde oturur ben işe girince kimseyi karıştırmadan hallederiz diye düşündüm.

Kısaca sorunumuz, ailesine karşı beni ezdirmesiydi. Oğullarını çok eziyorlar, herkesin içinde benim oğlum beceriksiz biseyden anlamaz hep ben koşarım gibi konuşuyorlar. Aynı tutumu bana yapmaya çalıştılar ben araya mesafe koydum kavga etmek istedikleri belli çünkü üstüme yürüdüler konuşmanın dozunu kaçırıp. Bende ondan sonra ağzımı açmadım. Resmi oldum. Arkalarından kötü söz söylemedim eşime ama onlar sürekli kotulediler beni. Maddi yönden eşimden faydalaniyorlardi. Ben gelince faydalanamadilar. Harcamalarimiza herseyimize karıştılar. Kocamda hep bizim düşündüğümüz şeyleri bizi ilgilendiren şeyleri onlara anlatıp onay istedi. Küçük çocuk gibi. Ayrıntılarina girmedigim çok sıkıntılı sürecin sonunda ayrılmaya karar verdim. Eşim en ufak kavgada bana kapıyı gösteriyordu. 2 3 gün konuşmuyordu. İyice kendinden soğuttu. Ayrılık kararindan önce sorunları konuşmaya çözüm bulmaya çalışmadım. Öylece bıraktım. Tripli değil ama kırgın bi tonda konuştum. Yüzüm hiç gülmedi. Sürekli hastalandım. Halsizlik, yalnızlık beni baya bunalıma sürükledi. Ben günden güne erirken eşim aramızda sorun kalmadığını düşünmüş. Ayrıldığımı söylediğimde ama son zamanlarda iyiydik diye tepki verdi. Ayrilmamak için yalvardı. Ağladı. Herşeyi yaparım dedi. Terapisti o zaman ayarladı. Doktor, ailesiyle arasında sağlıksız bi ilişki olduğundan bahsetti. Evliliğin bu olmadığını söyledi. Tek olarak eşimle gorusmelere devam etmeyi sonrasında çift olarak görüşmeyi teklif etti. Kabul ettim. Bu süreçte eşim herşeyin farkına vardığını, çok utandığını, hak etmediğim davranışlarda bulunduğunu kabul etti. Düzeltmeye çalışacağını söyledi. Güvenimi geri kazanacakmış. Hep benim cabaladigimin farkina varmış. Ailesinin yaptıklarını yeni yeni fark etmiş ve kendi kararlarini hep kendisi verecekmiş. Ama ben çok soğudum. Ona bu şansı vermeli miyim bilmiyorum. İyi günlerimizde boyleysek kötü günlerde ne olacak bilmiyorum. Herşeyi yaptı diyelim ben yine aynı şekilde durursam, bu sefer sadece vicdanını temizlemiş olacak ben herşeyi yaptım vicdanım rahat diyecek ki benim şuan hiç bi pişmanlığım eyvallahım yok. O kadar ofkeliyim ki yatışır mı bilmiyorum. Ayrıca ben eşimden çok o aileyi görmek istemiyorum. Eşimi affetmek demek onun ailesiyle ömrümü huzursuzlukla geçireceğiz demek. Ailesine karşı beni ezdirmeyecegini söyledi ama nereye kadar dayanabilir? Ne derece degisebilir? Tüm bu sorunları terapistle aşabilir miyiz? Bu terapistler gerçekten işe yarıyor mu deneyen var mı?
Genişletmek için tıkla...
Duygularınızı anliyorum ve az buçuk aynı şeyleri yaşamışız ama ben kendimi ailesine de eşime de ezdirmedim. Su an 5 senelik evliyim ve bunun 2 senesi ayrı ülkeler derken 3 senedir bir aradayız ve bu 3 senenin 1 senesi tam bir fiyaskosu. 10 senelik ilişkim bu adammiymis diye sorguladım. Sonra bi durdum nerde yanlış yaptığıma baktım. Yanlışım ailesinin laflarını cok takıyor olmamdı. Banane olacakti en başından beri. Iyi niyetimden ne derlerse okeydi ama bu kez kendi sınırlarımı ihlal ettim. Bunu fark ettiğimde herseyin altını üstüne getirdim ve bir kez daha canımı yakan acıtan olursa onlara günlerini gösterecektim. Nitekim de öyle oldu eşim zamanla tanıdığı ailesini yeniden tanimaya başladı. Onun sorunu hicbirsey yapmamasiydi. Ben benim arkamda duracak birini de istemiyordum ama benim hakkımda konusmayacaklardi. Simdi herkes sınırını biliyor. Ben iyi ve güçlü biriyim. Su anlık bir pişmanlığım yok iyiki mücadele etmişim çünkü esim gerçekten çok çok iyi biri. Hicbirimiz mükemmel değiliz ve öğrenmek için bir yoldan geçmeliyiz. Esinizi en iyi tanıyan sizsiniz. Ben şuna inanırım gerçekten seven insan değişiyor ya sizi üzmemek adına Sonra bir bütün olmayı öğreniyorsunuz. İlk zamanlar evlilik herkes için zor birbirinizi tanıyıp ortak noktada ilerlemeniz gerekiyor. Ben bir terapiste gitmedim. Esime hissettiklerimi anlattım ailesinin yaptıklarını katmadan. Nasil güzel bir yuva olacağımızı, hayallerimizi paylaştık ve başardık. Zaten terapist yolunu seçerek bir adım atmışsınız bir deneyin derim sonra değişmedi mi ha dersiniz Ben denedim bunda bu baki sen yoluna ben yoluma. Ama birseyler savaşmadan kazanılmıyor. Hele de bu 3. Şahıslar için bu saatten sonra kılımı kıpırdatmam. Herkes herkesin mutlu olduğuna katlanamıyor. Çoğu es ailesi gelinine karşı bir güç savaşına giriyor. Varsın girsinler ama benimkilerin geldikleri nokta kuzu gibiler.
 
Pek Muhterem Kadin .!.:
Ben olsam şans verirdim ama çocuk yapmazdım. Bizim evliliğimiz de 2 seneden sonra oturdu. Huyumuza suyumuza alıştık, hassasiyetlerimizi öğrendik falan... İlk zamanların sancılı geçmesi normal. Üstelik kendisi çabalamış, terapisti falan kendisi ayarlamış. Bir şansı hak ediyor bence. Ama soğudum artık, hevesim kalmadı, inancım da yok diyorsanız geç olmadan yolları ayırmak en doğrusu olur.
Genişletmek için tıkla...

Çoğu kişi böyle düşünüyor. Sevgililikte olsa kestirip atabilecekken, evlilikte fevri karar almak istemiyorum. Ayrılmak için kimse evlenmez sonuçta. Hevesim kaçtı, soğudum da beni kazanmak için elinden geleni yapacakmış. Şans vermekle düzelir mi çok ikilemdeyim.
 
Laviiaa .!.:
Evlilik cok baska gercekten istedigin kadar iyi tanidigini düsün evlenince farkli yüzlerini görüyorsun kimi iyi kimi kötü.
Bence deneyin terapiyi, madem biseyleri farkinda. Ailesindende uzak durun görüşmek zorunda degilsiniz ben eş ailesiyle bayramdan bayrama görüsüyorum sürekli aramizi bozuyorlardi.
Genişletmek için tıkla...
Gerçekten çok farklı. Aileler evleniyor bizde sözü çok doğruymuş onu gördüm. Biz uzaktayken çok karışıyorlardı. Şimdi geldiğimiz yere taşınalım, yeniden deneyelim diyor ama babasının herşeyi yapacağını düşünüyorum. Şans verdim diyelim ne değişecek onu kestiremiyorum.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

H
Eş ailesi ve palavraları
2 3
Yorumlar
45
Görüntüleme
2K
hoderi
H
O
Siz affeder miydiniz eşinizi?
7 8 9
Yorumlar
168
Görüntüleme
8K
flowerfairy
flowerfairy
S
EŞ AİLESİ SEBEBİYLE BOŞANMA KONUSUNDA KARARSIZLIK
4 5 6
Yorumlar
115
Görüntüleme
3K
cilek.yagmuru
cilek.yagmuru
K
Evliliğimle ilgili ne yapmam gerekiyor bilmiyorum
Yorumlar
18
Görüntüleme
748
Mihrimah Sultann
Mihrimah Sultann
G
Eş ailesi yüzünden boşanma düşüncesi gitmiyor
4 5 6
Yorumlar
104
Görüntüleme
3K
dehal
dehal
X