Evet motivasyon kaybım oluyor aslında test çözerrken dalıp gidebiliyorum ama yine de pes etmeyecek kadar güçlüyüm. Ben ders çıkarmaya çalışıyorum ileride çocuğum olduğu zaman nasıl davranmam gerektiğini öğreniyorum, asla yapmayacağım şeyleri belirliyorum kafamda. Aile destek veren bi aile olduğu sürece olmazsa olmazdır sanırım ama ben öyle bi aileye sahip olamadım ki her an laf yiyip dururken sevemiyorum.Kimi zaman toplum içinde anne babama çok düşkün olmadığımı haytımda en başta yer almadıklarını söylediğimde bakışları değişiyor ama bi de şu var ben de musmutlu aileler görünce şaşırıyorum ama onlara tepki göstermiyorum ne bu bağımlılığınız demiyorum keşke herkes böyle olsa
Umarım olurum , aile benim için önemliydi ama güç vermedikten sonra mana azalıyor ben ileride kendi ailemle beraber güçlü olmak yeniden varolmak istiyorum umarım yaparımMutlu aileler de iyi bireylerden oluştuğu için böyle, yani aile oldukları için değil de sorumluluklarını bilen bireyler bir araya geldiği için mutlu aile kavramı ortaya çıkıyor.
Dediğim gibi "güvenli liman" diye bize öğretilen yerde bu olaylar yaşanınca sarsılıyoruz. Klasik tanımların dışında aile kavramını düşünmen acını azaltacak.
Sen sadece şu an hedefine odaklan, kendine acıyıp depresif bir tutum sergilememeye çalış zor da olsa.
İlerde güçlü ve bağımsız bir kadın olacağına eminim. :)
Dovmek çözüm değil onlar dövdüklerinde değişen bişey olmuyor tek fark eden isteklerimin doğrultusuna tam olarak karar verebilmem oluyor onun dışında onlar bana haksız yere davranışta bulunduklarında susmayacağım için yine aynıları olacak sene boyunca ama en fazla bi sene sonra herşeyi atlatacağım inşallahUmarım kazanırsın şehir dışında bir okulu. ailelerin çocuklarını malları gibi görmelerine, şiddet uygulamalarına katlanamıyorum. hele bir de "senin iyiliğin için" tavırları yok mu. umarım kazanırsın tek dileğim bu senin için.
Umarım olurum , aile benim için önemliydi ama güç vermedikten sonra mana azalıyor ben ileride kendi ailemle beraber güçlü olmak yeniden varolmak istiyorum umarım yaparım
evet paylaşmayı planlıyorum bi tek burası var zaten burda da paylaşmazsam rahat edemem.Eminim bu şekilde pek çok insan vardır hangi insan aile problemi çekmez kiYapacağına inan ve çalış, haberlerini burdan paylaşacaksın hatta aynı zorluğu yaşayanlara güzel bir örnek olacağına eminim. Kadın olarak hayatımız daha zor, çabalamamız gerek.
evet paylaşmayı planlıyorum bi tek burası var zaten burda da paylaşmazsam rahat edemem.Eminim bu şekilde pek çok insan vardır hangi insan aile problemi çekmez ki
Oooo emir de aldım :) çalışacağım , hafta içi de dershanede olmaya gayret edeceğim inşallah seneye güzel güzel haberlerle gelirim :)Anlaştık o zaman yarından itibaren kararlı bir şekilde ders çalışmana devam edeceksin. :)
amin cümlemizin :)Allah yolunuzu açık etsin inşallah, hayırlısıyla istediğiniz yeri kazanırsınız dilerim...
Komik olan da bu ya benim babam ogretmen! Edebiyat ogretmeni! Ama ben surekli dayak yemekten yuzumun ortasina tokat yemekten biktim.Tek bi kez bagirmiyorum onlar vururken tek bi ah etmiyorum.Ama canimdan cok ruhum aciyor benim icim ciglik cigliga ve bunu gormuyor her zaman suclaniyorum
edebiyat okuyacağım inşalla h ilk sene ağır olur muhtemelen ama ilerleyen yıllarda Allah kerim
Sanki hayatimi anlatmissin.tek fark benimkilerde dayak yoktu canim.Merhabalar, kimselere anlatamadığım için buraya uzun uzun yazmak istedim.
Ben evin ilk cocuguyum ve tek kızıyım. Yaşım daha 18 ve universiteye hazırlanacagim bu sene.Disarida arkadaslarima ve cevreme hic bir sekilde yansitmasam da ailevi problemlerden oldukca muzdaribim, evin icinde oldugum surece canim aciyor ama kimse farketmiyor.İki gundur yasadigim seyleri anlatmak istiyorum durumumu anlamaniz icin.
İki gun evvel sabah namazi vaktine kadar uyku tutmadi ben de hazir gunduz olmusken test cozeyim dedim aldim kitaplarimi iceriye gectim test cozuyorum , telefonumda yanimda duruyor ama dokundugum yok.Annem kapidan bakti bana sonra lavoboya gitti bi sorun yoktu.Sonra erkek kardesim biseyler soyledi anneme anneme birden delilik geldi daldi iceriye sanki telefonla ugrasiyomusum gibi telefonumu almaya calisti bagirdi cagirdi.ben de trlefonu vermemeye kararliyim tabi sonucta sonuna kadar hakliyken dokunmazken yaptigi cok sacmaydi.bana kendimi kandirdigimi test cozmedigimi soyledi ben karsi cikinca da beni dovdu .yazarken bile gozlerim doluyor.sol kolumda morluklar var hala. Erkek kardesim sunepenin tekidir her zaman yalakalik yapar durur bi sorunu oldugunda da erkek olusuna bakmaz aglar durur.Ben de zittiyim onun hic aglamadim annemin karsisinda bi nevi istedigini vermedim.O gun dershaneye gec kaldim ilk dersin bi on dakikasi gec girdim veliye mesaj gitmis. Aksam yemeginde babam sanki derse girmemisim gibi tavir takindi bagirdi cagirdi sinirimden ne yapacagimi sasirdim inanin.Duymu izah ediyorum derse girdigimi soyluyorum bana sacma sacma izahatlerde bulunmami istiyor. Sonra da sabah annen dovmeseydi seni ben dovcektim iyi yapmis dedi.Yahu dusunebiliyor musunuz bi insani dove dove degistirebileceklerini saniyorlar.Bu sabah da annem senin hattini kapaticaz haberin olsun dedi.Yahu bisey yaptigim yok habire canimi yakiyolar. Zerre sevgim kalmadi birine karsi.Universiteyi sirf bunlara daha fazla katlanamamak icin istanbul disi okumayi planliyorum.Universiteden sonra da ya evlenirim ya da tek basima eve cikarim ama bi daha bu evin icine girmek istemiyorum. Kac yasina geldim annem bi kez olsun kotu durumda oldugumu gorup sormadi bana.Ben hep merhametsiz bi insan sevgisiz bi insan yeri geldiginde okuz ayrica hergun duzenli olarak salak bi insan oluyorum.Hakli oldugumdan eminken surekli sacma sorularina yanit verip bi de suclu oluyorum .
benim erkek arkadaş durumum da yok hiç böyle bi şey de olmadı benden şüphe duyacakları ama sürekli saçma sapan nedenlerle üzerime geliyorlar bundan bi sene önce bu insanlar neden şehir dışında okuyolar diye düşünürken şu anda anında gidebilirim buradan uzaklara hayat çok garipSanki hayatimi anlatmissin.tek fark benimkilerde dayak yoktu canim.
Ne zaman universiteye gittim o zaman rahata erdim.daha 1. siniftayken, "gondermeyecegiz seni okula geri dediler "gucunuz yetiyorsa buyrun, hodri meydan"dedim.
Asla geri adim atmadim, hayatima mudahale ettirmedim.okulu bitirince eve donmedim ki yapilan baskiyi bir gorseydin allah allah.
Ben kendimden emin olunca,ayagim yere saglam basinca bu sefer evlat oldugum akillarina geldi.benden kiymetlisi yok su an.ha benim icin anlami var mi? Hayatimin yarisi psikologlar-psikiyatristlerde gecti.her gittigim doktor bende bir sorun olmadigini.klasik ergenlik bunalimini bile hafif atlattigimi soylemesine ragmen yine zorla goturuldum.evde yedigim yemek kafama kakildi.gencken insan odasina poster asar, ben korkumdan asamiyordum.annem kafasina esince gelip hepsini paramparca ediyordu.babamla kavga ediyordu, ardindan mutlaka benim bir hatami yakalayip bu sefer babamla bir olup benim uzerime geliyorlardi.maddi durumlari gayet yerinde olmasina ragmen okula cebimde 5 kurus olmadan gidiyordum.ustelik ne sigaram vardi ne baska bir aliskanligim.
universite +yuksek lisans ardindan calisma ve doktora derken toplam 8-9 sene disaridaydim.3 kere evime gelmediler.evlendim 1 sene oldu 1 defa geldiler.
Ya daha ne anlatayim bilmiyorum canim,ben kurtuldum okulum sayesinde.umarim sende bir an once kurtulursun.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?