Aile Cüzdanlı Ev Arkadaşlığı

Geçenlerde çok çok benzer bir konuya yorum yapmıştım, belki de aynı kişisiniz bilmiyorum. Baya da eksilenmiştim. Olsun. O konuya yazdığım yorumu buraya da bırakıyorum.
____________________

Sizi tanımıyorum. Anneliğinizle ilgili de yorum yapmadım farkındaysanız.

Ebeveynlerin görevlerinden biri de çocuğa mutlu, huzurlu bir aile ortamı sağlamaktır. Siz didişirken bebeğinizin bunu hissetmediğini mi sanıyorsunuz? Sizin ruh halinizden etkilenmediğini mi düşünüyorsunuz gerçekten? Büyüdüğünde anne babasının birbirini sevmediğini anlamayacağını ve bununla ilgili kendini sorumlu tutmayacağını mı sanıyorsunuz? Her çocuk mutlu ve birlikte bir anne baba görmek ister ve bunu hak eder. Ayrılıklar boşanmalar tabii ki olur, hayaller kurarak evlendiğimiz kişi beklentilerimizi karşılamayabilir veya bizi mutlu etmeyebilir. Ama siz baştan bile bile lades demişsiniz.

Annelik içgüdünüzü tatmin etmek için berbat bir evlilik yapacağınıza çocuk esirgeme kurumundan bir bebek evlat edinseydiniz keşke. Hem oralardaki nice çocuktan biri anne sevgisine kavuşurdu hem de ayrı yaşayan alkolik bir babanın ağırlığını hissetmezdi.
Eşim alkolik değil
101 bağımlısı olabilir. Evvelki mevzularımız basit şeylerdi baba olmasına engel olmazdı ama özellikle pandemiden sonra daha bağımsız ve sosyal olma eğilimi kazandı bu da babalık vazifesini aksatmasına vesile oldu.
Bunu bilemezdim.
Eşimle birbirimize saygılıyız birbirimizi insani olarak sever destekleriz oğluma olumsuz atmosfer hissettirmiyoruz ama evliliğin dinamiği aykırı bir ortam oluştu zamanla ziyadesiyle bağımsız.
İlk boşanan ben olmayacağım oğlum da babasız kalmayacak ajite etmenin anlamı yok
 
Eşim elbette istiyordu çocuğuma neden yazık olsun yahu
Neden yazik olsun sorunuzun cevabını ve sizin çocuk sahibi olma konusundaki bencilliğinizi şu cümleleriniz anlatıyor:
boşanma girişimlerimiz çok oldu ama ben iflah olmaz çocuk sevgim nedeniyle tasarlayarak planlayarak çoktan hamile kalmış bebeğimi kucağıma almıştım.

çalıştığı gün çocuğumuzu hiç göremez.

oğlumla 1-2 saat kadar sever oynar ya da dolaştırıp eve bırakır sonra kahveye gider gece en erken 1'de döner.

Haftada 1-2 defa benim planlamalırımla dışarı çıkarız ama pek keyif almaz

oğlum "baba bu akşam gitmesen evde kalsan'' diyip babasına özlemini bildirir

Ama asıl problem çocuğumuzun ihtiyaçlarına kayıtsız kalması

3 gün boyunca çocuğu ne aradı ne sordu. Yavrum sonunda arayınca beni neden hiç aramadın diye sitem etti de çocuğa sen arasaydın diye trip attı.

Bir oyuncak istedi gelmeden de hatırlattım ama almamış çocuğun burukluğunu düşünün ben sonra aldım ama yerini tutar mı

Çocuğu kurslara ben yazdırırım, okul taksitlerinden haberi olmaz, kıyafet ihtiyacı ayakkabı gereksinimi hep benden sorulur tiyatroya sinemaya ben götürürüm bisikletini kaykayını bile ben alıp sürmeyi bilmememe rağmen ben öğretiyorum youtubetan baka baka.
 
bence cocuk evdeki gerginligi anliyordur illa ki. bir de kafasinda, anne babanin, ya da kadin erkegin birbirine olan iliskisini oyle kodluyor. tabi anne babasi anlasamayan her cocuk kotu seyler yasayacak diye bir sey yok ama yine de cocuk icin uzuldum.
İnanın oğlumla çok eğleniyoruz huzurluyuz. bu yorumlar beni şaşırttı sanki boynu bükük yetimden bahsediliyor.
 
Geçenlerde çok çok benzer bir konuya yorum yapmıştım, belki de aynı kişisiniz bilmiyorum. Baya da eksilenmiştim. Olsun. O konuya yazdığım yorumu buraya da bırakıyorum.
____________________

Sizi tanımıyorum. Anneliğinizle ilgili de yorum yapmadım farkındaysanız.

Ebeveynlerin görevlerinden biri de çocuğa mutlu, huzurlu bir aile ortamı sağlamaktır. Siz didişirken bebeğinizin bunu hissetmediğini mi sanıyorsunuz? Sizin ruh halinizden etkilenmediğini mi düşünüyorsunuz gerçekten? Büyüdüğünde anne babasının birbirini sevmediğini anlamayacağını ve bununla ilgili kendini sorumlu tutmayacağını mı sanıyorsunuz? Her çocuk mutlu ve birlikte bir anne baba görmek ister ve bunu hak eder. Ayrılıklar boşanmalar tabii ki olur, hayaller kurarak evlendiğimiz kişi beklentilerimizi karşılamayabilir veya bizi mutlu etmeyebilir. Ama siz baştan bile bile lades demişsiniz.

Annelik içgüdünüzü tatmin etmek için berbat bir evlilik yapacağınıza çocuk esirgeme kurumundan bir bebek evlat edinseydiniz keşke. Hem oralardaki nice çocuktan biri anne sevgisine kavuşurdu hem de ayrı yaşayan alkolik bir babanın ağırlığını hissetmezdi.
O üyeye konu sahibi kadar tepki verilmemişti.
Siteyi daha aktif kullanıp, tanındığı için daha anlayışlı yorumlar yapılmıştı.
Sevgi kelebekli bir konuydu, aklıma geldi siz böyle yazınca. 🥴
 
Bu alıntılar hep babalıkla alakalı
Baba Vanga olsaydım belki daha farklı bir tutum sergilerdim
Bu adamı, iflah olmaz çocuk sevginizle tasarlayarak ve planlayarak baba yapan sizsiniz işte. Babalikla alakalı diyerek sorumluluğunuzu atmaya çalışıyorsunuz ama baştan söylediniz.

Hiçbirimiz baba vanga degiliz. Geleceği görmek icin kahin olmaya da gerek yok. Bazi gerçekler gün gibi ortada.
 
Bu adamı, iflah olmaz çocuk sevginizle tasarlayarak ve planlayarak baba yapan sizsiniz işte. Babalikla alakalı diyerek sorumluluğunuzu atmaya çalışıyorsunuz ama baştan söylediniz.

Hiçbirimiz baba vanga degiliz. Geleceği görmek icin kahin olmaya da gerek yok. Bazi gerçekler gün gibi ortada.
O kadar kendinden emin bir yorum yapmışsınız ki sanki evliliğimizin başından beri bizimlesiniz.
Eşimle birbirimizi çok sevdik çocuğumuzun olmasını da çok istedik her evliliğin başında pürüzler çıkar birçoğumuz bekarlığa eski günlerin rahatlığına özlem duymuşuzdur. Sanki günde üç posta dayak atan küfürbaz keş biriyle evlenip çocuk yapmışım gibi yorumlar geliyor şaşırıyorum. Bu kadar mükemmel eşlere sahipsiniz her biriniz harika ev ortamı sağlıyorsunuz da dışarıdaki duygusal yoksunluğa sahip çocuklar kimin acaba? Kesin benimdir.
 
Çok yanl
Oğlumun tek problemi babasıyla kısıtlı vakit geçirmesi onu da ben eksik bırakmıyorum mutlaka tamamlıyorum. Oldukça mutlu bir çocuktur. İyi ki var.
Çok yanlış bir düşünce .Babanın yeri ayrı annenin yeri ayrıdır.Babasi olmasa bir yere kadar tamam diyelim fakat olan babanın ilgisizliği olmayan babadan daha kötüdür.
 
Ay yorumlar beni bayıyor bazen ya. Çocuğu çıktığı yere göndereceksiniz yani. Doğmuş çocukcağız eminim ailesi de çok seviyordur. Sanki herkes babasının koynunda büyümüş. Her şeyi de dram haline getirmeyin. Siz eşinizin nasıl bir baba olacağını nereden biliyordunuz da çocukla "taçlandırdınız" evliliklerinizi acaba? 🙄
 
Bu adam size evde nasıl davranıyor?
Evinizde özgür musunuz?
Size karışır mi kısıtlar mi maddi manevî yönden?
Çocuk konusunda böyle ilgisiz ise belki terapi ise yarayabilir.
Siz de adım atmanız lazim.
Aktiviteler vs kurun.
Bazı adamlar deli gibi çocuğa nasıl davranacagini bilmiyor.
Eğitin öğretin.
Bir daha evlenme gibi durum yoksa ev alanında sizi baskilamiyorsa biraz da çocuğa karşı değişim gosterirse bosanmaniza gerek kalmaz diye düşünüyorum.
 
Yani buna benzer çok hikaye var. İnsan ne hayallerle evleniyor. Boşanıp alıştığın düzeni bozup tekrar sıfırdan bir hayat, üstelik risk hala aynı oranda devam ederken.

Yani zor. O konu bı kenara, çocuk için yıpratıcı durumlar. İstenmiyorum diye mutlaka hissediyor. Babasından aldığı kötü elektrik illaki yıpratıyor. Erkek aurasina da ihtiyacı var çocukların.

Ne yapılabilir? Eşinizin çantada kekligi olmazsanız, sorumlulukları paylaşırsanız. Annesi gibi davranmazsaniz. Bu evlilik yürür.
 
Gostereceginiz ilgi ve sevgi asla babasindan bekledigi ilginin, babasiyla gecirecegi zamanin yerini tutmaz. Babamla cok eglenirdik, beni gezdirirdi, baliga gotururdu, oynardi... cok kucuk yasta babami kaybettim, herkes gozumun icine bakardi. Ilgi, sevgi, hersey mevcuttu ama asla babamla gecirdigim vaktin yerini tutmadi. Boyle evliliklere cocuk yaparak bencillik ediyorsunuz. Cocugunuzun duygulari hakkinda bile hüküm veriyorsunuz cok mutlu diyerek. Halbuki arkadaslari babalariyla yaptiklari aktiviteleri anlattikca cocugunuzun boynu bükülecek haberiniz yok. Su an bile babasi aramadiginda sitem ediyor cocuk. Nasil mutlu olabilir?

Birde esinizle olan cok mutlu evliliginizden bahsetmissiniz. Babalik ayri, es olmak ayri kavramlardir. Insanlar iyi bir es olmayabilir ancak iyi bir ebeveyn olabilir. Esiniz iyi bir baba degil. Sizinle olan sorunlarini cocugunuza yansitiyoe. Olurda bosanirsaniz cocugun yuzune bile bakmaz
 
O kadar kendinden emin bir yorum yapmışsınız ki sanki evliliğimizin başından beri bizimlesiniz.
Eşimle birbirimizi çok sevdik çocuğumuzun olmasını da çok istedik her evliliğin başında pürüzler çıkar birçoğumuz bekarlığa eski günlerin rahatlığına özlem duymuşuzdur. Sanki günde üç posta dayak atan küfürbaz keş biriyle evlenip çocuk yapmışım gibi yorumlar geliyor şaşırıyorum. Bu kadar mükemmel eşlere sahipsiniz her biriniz harika ev ortamı sağlıyorsunuz da dışarıdaki duygusal yoksunluğa sahip çocuklar kimin acaba? Kesin benimdir.
Ne yaşadığımı henüz burada hiç yazmadim. Mükemmel bir eşim var da demedim. Belki şaşıracaksınız ama çocukluğumdan beri anne olma hayalim var. Bebek kiyafetleri biriktiriyorum 20 yaşından beri. Ama şimdi korunuyorum. Bu kadar istediğim halde korunuyorum. Bebeğim olsa eşim ilgisiz bir baba mi olacak, hayir. Ama başka sorunlar var. Ben bunlari bile bile anne olmaya zorlamiyorum kendimi. Çünkü benim mutlu olmadigim bir evlilikte çocuğum da mutlu olmayacak. Tasarlamiyorum, planlamiyorum bu yüzden. Sizi anlamama sebebim de bu.
 
Evlilik bitmis zaten. Siz cocugunuzla kendiniz bir dunya kurmussunuz anladigim baba zaten disarda. Bosanip ayri ayri mutlu olabilirsiniz
 
Eşimle kavga etmeyiz ses yükselmez problem fazla yaşanmaz sadece paylaşımımız çok az ki bu da çocuktan sonra attı. Yoksa harala gürele arasında kalan bir çocuk değil çok da sağlıklı büyütüyorum. Acınacak halde değil yani.
Boşanma benim için çok mantıklı bir seçenek bugün konuyu eşime açacaktım ama arkadaşıyla randevusu varmış akşama konuşacağız bakalım

Evde kavga dövüş olmaması sorun olmadığı anlamına gelmiyor yalnız.

Bazen bir insana verilebilecek en büyük tepki: sessizlik , kayıtsız kalmak, iletişim kurmamaktır.

Bazen sessizlik , evdeki tartışma seslerinden daha fazla can yakar.

Umarım çocuğunuz hep mutlu bir çocuk olur.
 
Çok garip bi konu gerçekten. Hem bu adamdan eş olmayacağını biliyosunuz hem de çocuk doğurup çocuğuna karşı sorumsuzluğundan yakınıyosunuz. Çocuğa yazık olmuş diyen üyeye de niye yazık olsun diye kızıyosunuz. Madem bu işlerin tek taraflı olabileceğini düşündünüz de çocuk yaptınız o zaman niye bu adamın davranışlarını boşanma sebebi olarak görüyosunuz? Çocuğunuz olmadan öncesine göre ne değişti yani onu anlayamadım, hiçbir zaman aile olmamışsınız zaten, yine değilsiniz.
 
X