- 25 Şubat 2018
- 13.063
- 75.471
- 548
- Konu Sahibi biricik mericik
-
- #61
Sorunlari var kimseyle paylasamiyor.. Kabuguna cekilmis.. Bence sosyallesmesi icin birseyler yapman lazim bu adam mutsuz bariz belli. Mucadeleci sen olacaksin.. Bakim yap kendine ve evde enerjik ol sendeki degisim sasirtsin ilk onu kapiyi ac guler yuzle karsila hosgeldin sevgilim vs .. Bakalim tepkisi ne olacak ?Dışarda görüştüğü arkadaşları maalesef yok. Mesela iş yerinden arkadaşları halı sahaya vs gidiyormuş onu da gitmesi için ikna etmeye çalışıyorum hafta içi ikna oluyor sıra gitmeye gelince istemiyorum diyor. Oldum olası asosyal. Tatile gittik. Çocuklar küçük olduğu için "tatil çocuk bakmakla geçti, çocuk bakalım diye onca yol gelmişiz" dedi... Tatilde mesela akşamları yapılan eğlencelere bile katılmadı. Benim ısrarımla kaldığımız bir gece şişirdi kendini oturdu... Ben istiyorum diye yürüyüşe çıkarıyor beni, ellerimiz cebimizde yürüyüp geliyoruz. Bir kaç para alacak verecek muhabbeti dışında muhabbet yok. Bazen ben onun elini tutuyorum. Tutarsam tutuyor tutmazsam aklına gelmez. 15 senedir gelmez. Mesela bu yaşımda hala sarmaş dolaş yollarda gezen ergenlere özeniyorum. Ben hiç yaşayamadım çünkü. 15 senedir her türlüsünü yaşadık, problemlerimiz oldu, çok bolluk rahatlık içinde zamanlarımız oldu... Bi gece çok eğlendik onda da sarhoşmuş meğer:) Biraz sonra sarhoşluktan kendini kaybetti.
Sorunlari var kimseyle paylasamiyor.. Kabuguna cekilmis.. Bence sosyallesmesi icin birseyler yapman lazim bu adam mutsuz bariz belli. Mucadeleci sen olacaksin.. Bakim yap kendine ve evde enerjik ol sendeki degisim sasirtsin ilk onu kapiyi ac guler yuzle karsila hosgeldin sevgilim vs .. Bakalim tepkisi ne olacak ?
sen evlimisin ? boşanma sürecini yaşadınmı ? Kendini çok mutlu hissedecekse kendisini bilir ve boşanır.. çocuk var maddi yük var ? çok kolay boşan demek... o zaman o adam mutlu etmiyorsa evde süs esyası gibi düsünüp kendi kendini mutlu edecek ?[
Ne saçmalik ya. Adam çoçuguna geri zekali diyor ve ödülü seksi es ile sevismek oluyor. Bu erkekler sirf pipisi var diye hiçmi kötü olamazlar? Hepmi bahaneleri olur?
Kadin 15 yildir evli ve 15 yildir adam degismemis. Ailesini mutsuz eden kendisini degistirmesi lazim. Mutsuz olan adam ayirten kirmizi don ile mutlu olmaz. Uzun vadeli psikolojik terapi ile belki ancak.
Adam bile bile ailesini mutsuz ediyorsa ve birsey yapmiyorsa buna karsi, tek çare bosanmaktir. Kadinin görevi degildir tek basina mücadele etmek.
Büyük oğlum 10 yaşında. Babası gibi tepki verdiğinde "böyle davranırsan sevdiklerin senden uzaklaşır, arkadaşın kalmaz. Büyüdüğünde karın bile seni terkeder" diyorum mesela. Bakışlarından ve suskunluğundan ne demek istediğimi anladığını anlıyorum.
Küçüğü henüz 4 yaşında.
Büyüğünün babası ile çatışmaları fazla olduğu için, yaşı daha müsait olduğu için ve farkındalığı yüksek bir çocuk olduğu için anlayacağını düşünüyorum. Ama çocuk işte illa yarın bana kızdığında, ergenliğinde yada beni üzmek istediği bir anda "bizi babasız bıraktın" der gibime geliyor.
Babaları ise bir boşanma söz konusu olursa benimle medeniyet çerçevesinde çocuklar için bile iletişim kurmaz. Çocuklarla babalarının iletişimini sürdürmek yine benim vazifem olur. Çocukların babalarına gitmelerini eve dönüşlerini vs organize etmek bile bana kalır mesela.
Peki neden boşanmakta kararlı olamıyorum; çocuklarıma fayda sağlamaya çalışırken aslında zarar vermiş olurum, "anne bizi babasız bırakmamak için sürdürebilirdin" derler diye çekiniyorum.
sen evlimisin ? boşanma sürecini yaşadınmı ? Kendini çok mutlu hissedecekse kendisini bilir ve boşanır.. çocuk var maddi yük var ? çok kolay boşan demek... o zaman o adam mutlu etmiyorsa evde süs esyası gibi düsünüp kendi kendini mutlu edecek ?
kendini cesur hissedemiyor.. problem burda.Evet evliyim. Ve ton ile boşanmiş ve mutlu kadin var. Konu sahibi daha önce maddi konuda sorun yaşamayacağini söylemişti.
Tam çocuk için boşanilmasi lazim. Kolaymi ilgisiz baba ile büyümek ve üstüne hakatet işitmek? Annemisin bilmiyorum fakat benim çocuğuma hakaret eden biri ile asla ayni evde yaşamazdim.
Niye eş süs eşyasi muamelesi görsün? Boşanmak dururken?
kendini cesur hissedemiyor.. problem burda.
Dövmüyor sövmüyor ama adam tüm aileyi psikolojik baskı altına almışAh kızlar perişanım, yıllardır iç dünyamda sürekli kavga halindeyim. Böyle böyle ömrüm geçiyor. Ne mutlu olabiliyorum ne çocuklarıma kıyabiliyorum ne de o zor günleri göze alabiliyorum. Hatta bazen kocama da kıyamıyorum.
Peki neden boşanmak istiyorum, ayıptır söylemesi öküz ruhlu bir kocam var. Sabah akşam işe gidip gelsin. Evdeyken sadece tv, telefon ve balkonda sigarasıyla ilgilensin, kimse ona git öte demesin, çayı kahvesi ayağına gelsin, yatağa girince de güler yüz görsün isteyen bir kocam var. 15 senedir var.
Evlenmeden anlamadım mı, hayır anlamadım. Çok küçük evlendim. Bana aşık sandım. Kimsenin onaylamadığı, herkese rağmen bir ilişkimiz vardı. O yaşın cahilliği ve aşktan dönen kendi başım yüzünden o zaman ki davranışlarını ilişkimizin ağırlığı yüzünden sanıyordum. Yani hareketsizliğini üzüntüsüne, elinden bir şey gelmemesine falan yoruyordum. Meğer adam öyleymiş. Çabalamayan, hazıra alışık biriymiş. Yerden göğe mallık yani benimki
Sonuçta herkese rağmen olan ilişkiyi herkese rağmen evliliğe çevirdik. Yıllar geçti rağmenler ortadan kalktı. Herkes alıştı, yoluna koymayı ve herkese kabullendirmeyi başardık yani. Başardım mı demeliyim acaba! Ama o kadar da değildir heralde, emin değilim.
Evlikle birlikte gerçeklerle yüzleşmeye başladım. En ufak bir problemimizde çözmeye hiç zahmet etmeyen, küsüp dönüp sırtını uyuyan, günlerce konuşmayan kocamla, bıkmadan usanmadan konuşmaya onu hayat mücadelemize katmaya, ilgi beklediğimizi (benim ve çocuklarımın) anlatmaya, bir kırgınlık küskünlük durumunda surat yapmayıp bize değer verdiğini göstermesi gerektiğini anlatmaya çalıştım yıllardır. Dile kolay 15 yıldır.
Çocuklarıma karşı ilgisizliğine, onları sinirlenip hırpalayarak (sadece psikolojik şiddet) yada görmezden gelerek sındırmasına çok içerliyorum. Evlatlarımın psikolojilerinde babalarının olumsuz izlerini farkettiğimde üzülüyorum, koruyamadağım için suçluluk hissediyorum.
Peki neden boşanmakta kararlı olamıyorum; çocuklarıma fayda sağlamaya çalışırken aslında zarar vermiş olurum, "anne bizi babasız bırakmamak için sürdürebilirdin" derler diye çekiniyorum. Kötü üvey anne ile muhattap olurlar diye korkuyorum. Dövmüyordu sövmüyordu ben bu adamı niye boşadım boşanmış hayatı daha mı kolay diye pişman olurum diye korkuyorum. Bir gün bir erkekle konuşurken "bekar kadın ihtiyaçları var mıdır" diye aklından geçtiğini hissedersem diye korkuyorum. Ailemle boşanma konusunu konuşmaktan bile korkuyorum...
Eşimse içimden geçenlerin farkında. Kavga gürültü eden tipler değiliz. Ses yükseltme olayımız yok birbirimize. Kavgamız birer cümlelik öldürücü laflardan kırılmaktan ve küsmekten ibaret. Ben "artık onunla konuşmayacağım asla" deyip genelde birkaç saat sonra bir bakıyorum unutup normal konuşmaya dönmüşüm. Birkaç defa konuyu uzatıp kesin tavrımı koymayı başardım asla gamsızlığında geri atmıyor, gidersen git havasında. Zaten genel tavrı ne istersen onu yap ama bişey olursa senin yüzünden oldu...
Yaz yaz bitmez 15 yılın birikimi. Kendime gençliğin gidiyor, bir tane canın var diyorum. Dönüyorum kaşınma takılma alıştın zaten diyorum. Çocukların zaten babalarından bir beklentileri yok, herşeyleriyle ben ilgilendiğim için hep benim etrafımdalar. Maddi olarak kimseye muhtaç olmadan kendi evimi çekip çevirecek kadar kazanıyorum.
Diğer taraftan eşim tabi ki öcü gibi değil. Çocuklarıyla iyi zamanları da oluyor. Kendini bizimle ilgilenmeye zorladığı da oluyor. Mesela gezmeye gidiyoruz bazen ama onun kişiliğinde zora gelmek olmadığı için benim için yüreğim ağzımda geçiyor o gezi. Aman çocuklar babalarını kızdırmasın, aman eşimin bişey yapması gerekmesin gibi, Bilmiyorum anlatabiliyor muyum.
Değişik yorumlar gelecek, tahmin edebiliyorum. Saldırılar olabilir, hepsi olabilir. Ben de bunca yıldır bakmadığım bir açı kalmış olabilir mi diye buraya yazmak istedim açıkçası.
İçime sinecek yolumu bulmama yardımcı olacak görüşler için şimdiden teşekkür ederim.
Kesinlikle babası küsünce ağlayınca anne geri adım atıyorYukarıda yazdığım yorumu doğruluyorsunuz.
Çünkü kocanızla tüm kötü huylarına rağmen ilgileniyorken, çocuğunuz bu örnek davranışı elbette taklit eder.
Çünkü çocuklar konuşarak değil örnek alarak ve o örnekleri taklit ederek öğrenir.
Boşan boşancılar toplanmış konuya...
Canım önce ayrılığı haklı kılan temel sebepler yok. Evet çevrenden hatta büyüdüklerinde çocuklarından neden ayrıldın sözlerine alıştır.
Sen ayrılmayı istiyorsun diyelim çocuklar babalarından ayrılmak istiyor mu?
Madem adam 15 yıldır böyle neden şimdi birden bu bıkkınlık.
Eğer bu adamın evde varlığı yokluğu belli değilse ayrılıncada öyle olmayacak mı hatta hep yok olacak.
Kendi eksiklerini de yazmışsın. Sen bu adamı değiştirmeye çalışıuorsun peki sen neden değişmiyorsun?
Canım bence evlilikten beklentini çok yüksek tutuyorsun. Neden kendine bir çevre meşgale bulup farklı şeylerle ilgilenmiyorsun? İki çocuğun var bakma bir şey olmaz diyenlere. Çocuklar sorar babam nerede diye? Çocuklarıda tek kendinin sanma. Şunuda unutma çocuklar büyüdüğünde seninle mi olur ona mı gider?? Peki ya sen herkesin kocasıyla katıldığı bir davette ne hissedeceksin? Çevrende bir yandan asılmaya kalkanlar bir yandan kocasını senden uzaklaştırmaya çalışanları görünce ne hissedeceksin? Bir bacağı kopmaya benzetiyorlar boşanmayı yaşarsın ama eskidi gibi olmaz.
Boşanmak zordur canım çevremde var hiç öyle görünüp dışarı gösterdikleri gibi değiller. Senden ricam kavgasız gürültüsüz aldatmasız aytılan çocuklu birine sor. Bekara avrat boşamak kolay derler ya yaşayacak olan sensin.
Eşin olmadan bir hayatın sana kazandıracaklarını ve kaybettireceklerini koy terazinin iki tarafına kararını çocuklarını da düşünerek ver.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?