- 11 Haziran 2018
- 17.081
- 96.798
- 598
- 31
Toparla biraz daha ilk 3 ayi atlat evinde. Sonra git bir kafani dagit bebege de sana da iyi gelir
Toparla biraz daha ilk 3 ayi atlat evinde. Sonra git bir kafani dagit bebege de sana da iyi gelirbebegim cok agliyor ve 8 saat uzaklikta yasiyor ailem. biraz daha duzelsin bebegim, gidecegim insallah. ayrilip ayrilma fikrini de kendi memleketime gidince dusunecegim
Tabiki bunu onden soylemeyeceksin degil mi ?asla baska bir sehire gitmez asla. ha ben kendi memleketime gittigimde ayrilma fikrimi soyledigimde ne der bilemiyorum
ayrilma fikrimi mi yoksa baska sehirde yasama fikrini mi? baska sehirde yasayalim diye cok dedim ama sicak bakmadi. ama ayrilacagimi hastaneye yattigim ilk zamanlar cok soyledim. sonra soylemedim simdi de onden yani memleketime gitmeden soylememTabiki bunu onden soylemeyeceksin degil mi ?
Buna sevindim gerçekten.cok sukur ki iyi ailem her konuda destekcimdir benim. bebegim cok agliyor, biraz duzelsin insallah gidecegim ailemin yanina.
evet duzelir ama sizin biraz daha disli olup sinirlarinizi cizmeniz gerekiyor. o laflar size soylendigi an aglamak yerine dunyayi baslarina yikmaniz gerekirdi. oyle yapmadiginiz icin olan size olmus. biraz cadilik yapin, sinerlermerhabalar herkese. 2 bucuk yillik evliyim, evliligimde ufak tefek problemler olsa da ilk 2 yil guzeldi diyebilirim. fakat bundan 6 7 ay once yani hamileligimin 4. 5. aylarinda esimin ailesiyle ilgili baskilari bi anda artmaya basladi. hamileligim cok yorucu geciyor ve mide bulantilari problemlerim vardi. bir de is yerinde mobbingle karsi karsiya kaliyordum. ailesi ile ilgili baskilar ise surekli ablalarinin benden beklentileri olmasi. (gidip gelme, onlari yemege, caya cagirma gibi seyler). esime halimi ne kadar anlatsam da anlamiyor ve surekli tartisiyorduk.agustos ayinda yani hamileligimin 6. ayinda ablasi ile buyuk bir problem yasadik, benim kendi ailemle foto cekinip sosyal medyada paylasmam, watsapp durumlarim, bayramda sehir disinda olan ailemi ziyaret etmem, kendi arkadaslarimla gorusmelerim, iste bunlar gorumce hazretlerini cok rahatsiz etmis. esim, ablasina "bizim aile duzenimize karisma" demesi gerekirken ablasina destek verdi. fesat kadin benim evimi basip bagirdi cagirdi ama esim ablasina ses bile cikarmadi. zaten buyulenmis gibi onlarin kuklasi olmustu. en son gorumcem bana iftira atti neymis ben o kepazenin telefonlarini dinliyormusum, casus programi yuklemisim. esim de ablasinin agziyla bana hesap sordu yani ablasina inandi. artik benim bunyem stresi kaldiramadi ve tam 26 haftalikken suyum geldi. hastaneye yattim ve 3 ay boyunca yani doguma kadar hastanede yattim. cok zor zamanlar gecirdim. aglama krizleri, erken dogum stresei yasadim ki hastanede yatmak basli basina zaten bir zulumdu. hastanede yatarken bile esim erken su gelisinin stresle alakali olmadigini soyleyip ablalarina toz kondurmuyordu. bir de evimizde olan her seyi ama her seyi ablalarina anlatmis, benim sir olarak soyledigim bir seyi bile ablalarina anlatmis. anlatmadigi bir yatak odasi kalmis o derece yani. ve ben bunlari bir akrabamdan ogreniyorum. bana akrabam "kocana guvenme, evinizde olan her seyi ablalarina anlatiyor" diyor. ve hastanede yattigum surecte kac defa aglatti beni.bosanmayi da dusundum (ki hala aklimdan cikmis degil) ve sonra cok sukur ki evladimi, canim oglumu 1 bucuk ay once kucagima aldim. hamileligin son zamanlari esimle aramiz duzeldi( veya o rol yapiyordu bilemiyorum. ) simdi ise hic tartismiyor benimle, evde asla onun ailesinin bahsi gecmiyor, biseylri bahane edip ben kavga etmek istiyorum surekli hastanede yattigim o gunler aklima geliyor, benim yasadigim stresi bile bile aglattigi zamanlar aklima geliyor. ofkemi dindiremiyorum, gun icinde evde barut gibi geziyorum. esime olan saygimi kaybettim diyebilirim. her seyi batiyor bana, her hareketi. suan bana cok iyi davransa da ev islerinde canla basla bana yardim etse de veya fedakarliklar yapsa da asla gozume gelmiyor benim icin kiymeti yok. bana dokunmasina tahammul edemiyorum, opmek istediginde bile kaciyorum, bana dokundugunda hicbir sey hissetmemekle birlikte tiksinme duzeyindeyim. nefret mi ofke mi bilmiyorum. bana ailesiyle ilgili bir beklentisini soylese aninda terk edip gidecegim, son raddedeyim anlayacginiz.belki de bunun farkinda oldugu icin cok iyi davraniyor bilrmiyorum. bu evlilik duzelir mi yoksa ben yasadigim o travmalarla bas edebilir miyim, esime olan ofkem gecer mi bilemiyorum ama bebegime yansittigmi dusunuyorum ofkemi. surekli aglayan kolik bir bebek cunkucikmazda hissediyorum ofkemle bas edemiyorum. cok mutsuzum (bebegim uyuyor, cok hizli yazdim kizlar, anlatim bozuklugu olabilr cumlelerde, kusura bakmayin)
Birazda senin elinde bazı şeyler çalışan kadınsın niye bu ayının kahrını çekiyorsun kendine eziyet ediyorsun üstelik sadece adamla değil 7 sülalesi ile uğraşıyorsun yazık degilmi sana dünyaya bikere geliyoruz onuda bu adamın kahrını çekmek için mi yani değmez gerçekten.. ya dişli olup istediğini yaptiracaksin yada bu adamın kahrını çekip kendine de o cocugada yazık edeceksin..asla baska bir sehire gitmez asla. ha ben kendi memleketime gittigimde ayrilma fikrimi soyledigimde ne der bilemiyorum
esimle evlendigimizde bana bir soz verdirdi daha dogrusu onun istegiyle birbirimize soz verdik. aramizda ne olursa olsun ailelerimize bir sey anlatmayacagiz diye.meger kendisi her seyi anlatmis. a dan z ye ne varsa. beni en cok bu yikti. evde yuzume gulerken ablalariyla benim dedikodumu yapmis. ve ben bunu evliligin 2. yilinda ogreniyorum. Allahim hic mi taniyamamisim ben? isimle ilgili hickimsenin bilmemesi gereken bir sirrimi emanet etmistim ona. ablalarina, ailesine anlatmis. sebebini sordugumda kendince onemli gormemis o yuzden anlatmis. evlendigimizden beri ailessiyle ilgili geriliyorduk ama butun her seyi ailesine ifsa etmesi bendeki saygiyi bitirdi, belki de sevgiyi de bitirdi. ne guzel demekki sinir koyabilmissiniz. ben o siniri koyamadim, kokten cozerek kurtulabilirim diye dusunuyorum. bebegimi emzirirken olumsuz seyler dusunmek istemiyorum ama bi bakiyorum kendi kendime tartisirken buluyorum kendimi. kendimle ofkemle mucadele etmekten yoruldum.Okurken içim gitti hikayenize...Ah biz kadınlar zaten hassasız,ufak bir adet te bile duygusalsırken hele gebelik, doğum heyecanı ve sonrası...bu kadınların bu sümsük ve zeka geriliği yaşayan kocalardan nedir çektiği çok üzülüyorum. Benim annesiyle bağımlı eşiminde annesine herşeyi anlatma huyu vardı, karaktersiz kayinvalidemle iletişimi kestim ben o bunda haddsiz davrandıkları yüzünden. Biraz iyi geldi. Görüşmeyin ailesi ile. Ve bir süre zaman verin kendinize bebeğinizle. Baktınız bebeğin de huzuru kalmıyor ve sizin için değişen birşey yok. Selametle hazırlanıp ayiririsiniz yoları...Allah darda kalanı yanlız bırakmaz. Sizin için şu an en büyük şükür yatağında uyuyan bebeğiniz. Duygusal olarakta tüm enerjsiniz Bebeğe geçiyor...sakın,dingin ve şükürde kalın...bebekte tramva almasın ki gebelikte yeterince almıştır...
İhanet sadece başka bir kadınla ilişki kurmak demek değil. Nasıl tekrar güvenip arkanızı döneceksiniz? Bir kere ağzından kaçırır veya öylesine söylemiştir tamam ama sizinki resmen rapor veriyormuş. Marketten ekmek süt alırken bile gidip bunu bile söylüyor mu acaba düşüncesi geçecek. Adam heralde sabahı zor bekliyormuş koşup ablalarına anlatmak için.esimle evlendigimizde bana bir soz verdirdi daha dogrusu onun istegiyle birbirimize soz verdik. aramizda ne olursa olsun ailelerimize bir sey anlatmayacagiz diye.meger kendisi her seyi anlatmis. a dan z ye ne varsa. beni en cok bu yikti. evde yuzume gulerken ablalariyla benim dedikodumu yapmis. ve ben bunu evliligin 2. yilinda ogreniyorum. Allahim hic mi taniyamamisim ben? isimle ilgili hickimsenin bilmemesi gereken bir sirrimi emanet etmistim ona. ablalarina, ailesine anlatmis. sebebini sordugumda kendince onemli gormemis o yuzden anlatmis. evlendigimizden beri ailessiyle ilgili geriliyorduk ama butun her seyi ailesine ifsa etmesi bendeki saygiyi bitirdi, belki de sevgiyi de bitirdi. ne guzel demekki sinir koyabilmissiniz. ben o siniri koyamadim, kokten cozerek kurtulabilirim diye dusunuyorum. bebegimi emzirirken olumsuz seyler dusunmek istemiyorum ama bi bakiyorum kendi kendime tartisirken buluyorum kendimi. kendimle ofkemle mucadele etmekten yoruldum.
kesinlikle,ben de 2 yil sonunda esimin evde olan biten her seyi ablalarina anlattigini duydugumda aldatilmis gibi hissettim. aciklamasi ise ben de anlatiyormusum ailem beni dolduruyormus. halbu ki ne kavgalar etsekte bir kere bile aileme anlatmadim, ailem uzakta uzulmesinler diye anlatmadim. ama hani kisi kendinden bilir isi diye bir cumle var ya tam esime gore. evde tartsitigimizda ailemin beni doldurdugunu soyluyordu. nerden biliyorsun dedigimde oyle hissettigini souluyordu. dediginiz gibi ben otu b..ku dusunmek zorundayim acaba ailesine anlatir mi diye. ki anlatir. daha dun anlatti. toplu zeytinyagi almistik. dun annesine soyledi. bosuna dedim ya bosuna bu adamla. aldigimiz zeytinyagini bile soyluyorsa evde ne var ne yok anlatmaya devam ediyor bu. ki is yerinde annesiyle ablalariyla telde konusuyor, evde degil. eskiden arama kayitlarini silmezdi. simdi onu da siliyor. ben gormeyecegim ya ablalriyla konustugunu.İhanet sadece başka bir kadınla ilişki kurmak demek değil. Nasıl tekrar güvenip arkanızı döneceksiniz? Bir kere ağzından kaçırır veya öylesine söylemiştir tamam ama sizinki resmen rapor veriyormuş. Marketten ekmek süt alırken bile gidip bunu bile söylüyor mu acaba düşüncesi geçecek. Adam heralde sabahı zor bekliyormuş koşup ablalarına anlatmak için.
2,5 seneden fazla siz tanıyorsunuz bu adamı, aynı evde siz yaşıyorsunuz. Siz söyleyin düzelir mi? Koşa koşa dedikodunuzu yapması dışında, olaylarda ilk suçladığı sizsiniz. Yani ablasının ithamlarına göre şekillenecek suçunuz suçlarınız. Size net bir şey söyleyeyim, sizin kocanız gibi tipler isterse 50 kere evlensin boşansın üzülmezler. Çünkü etraflarında kendisini yalnız hissettirmeyecek, hatalısın yanlış yapıyorsun demeyecek kadınlar var. Annesi ablaları yeni kurban bulur evlendirir, ayıkana kadar onunla da yaptıklarını ne var ne yok anlatır. Sizlik bir durum değil, onların karakteri böyle.
Niye boşanmıyorsunuz? Korkunuz nedir? Yani şu yazdıklarınız ya sizi çok etkilemedi ya da boşanma korkunuz var. Bu adama başka türlü katlanmak mümkün mi sizceburaya konu actigim zamanlarda kavga edio tartisitorduk ve barisiyorduk yani uzatmiyordu. ama hamileyken sanki hamileligimi firsat bilip ozellikle manipule etti bana gore. beni aciz gorup uzerime geldi hep. ben artik "yoruldum tartsmaktan deyip sessiz kalitordum. iste bunlar hic aklimdam cikmiyor. hastanede yatiyorum ya bundan otesi var mi? dogumhanede gece gunduz kadin cigliklari arasinda uyumaya calisirken kendimi teskin etmeye calisirken "oh senin dr yedigin onunde yemedigin arkanda, rahatsin " bile dedi bu adam bana. kaldigim hastane odasinin penceresi bile yoktu. dusuk yapan kadinlar, bebegini kaybedenler, boyle oda arkadaslarim oldu benim. ve her gun bebegimi kaybetme korkusu yasadim ben. suanda aglayarak yaziyorum bunlari. psikolijim pert
korkum yok ki. ben esimin gercek yuzunu gordugumde hastaneye dustum. 3 ay hastanede kaldim. yerimden kipirdayamadim. bebegim 40 gunluk, hastaneden taburcu olali 38 gun oldu. uzerinden yillar gecmis degil. beni etkilememis gibi mi duruyor yazdiklarimdan. duygu ve dusuncelerimi hem kendi paylasimimda hem de yorumlarda yazdim.Niye boşanmıyorsunuz? Korkunuz nedir? Yani şu yazdıklarınız ya sizi çok etkilemedi ya da boşanma korkunuz var. Bu adama başka türlü katlanmak mümkün mi sizce
Boşanın yazmaktan ben bile yoruldum valla o yüzden çirkef olun diyorummerhabalar herkese. 2 bucuk yillik evliyim, evliligimde ufak tefek problemler olsa da ilk 2 yil guzeldi diyebilirim. fakat bundan 6 7 ay once yani hamileligimin 4. 5. aylarinda esimin ailesiyle ilgili baskilari bi anda artmaya basladi. hamileligim cok yorucu geciyor ve mide bulantilari problemlerim vardi. bir de is yerinde mobbingle karsi karsiya kaliyordum. ailesi ile ilgili baskilar ise surekli ablalarinin benden beklentileri olmasi. (gidip gelme, onlari yemege, caya cagirma gibi seyler). esime halimi ne kadar anlatsam da anlamiyor ve surekli tartisiyorduk.agustos ayinda yani hamileligimin 6. ayinda ablasi ile buyuk bir problem yasadik, benim kendi ailemle foto cekinip sosyal medyada paylasmam, watsapp durumlarim, bayramda sehir disinda olan ailemi ziyaret etmem, kendi arkadaslarimla gorusmelerim, iste bunlar gorumce hazretlerini cok rahatsiz etmis. esim, ablasina "bizim aile duzenimize karisma" demesi gerekirken ablasina destek verdi. fesat kadin benim evimi basip bagirdi cagirdi ama esim ablasina ses bile cikarmadi. zaten buyulenmis gibi onlarin kuklasi olmustu. en son gorumcem bana iftira atti neymis ben o kepazenin telefonlarini dinliyormusum, casus programi yuklemisim. esim de ablasinin agziyla bana hesap sordu yani ablasina inandi. artik benim bunyem stresi kaldiramadi ve tam 26 haftalikken suyum geldi. hastaneye yattim ve 3 ay boyunca yani doguma kadar hastanede yattim. cok zor zamanlar gecirdim. aglama krizleri, erken dogum stresei yasadim ki hastanede yatmak basli basina zaten bir zulumdu. hastanede yatarken bile esim erken su gelisinin stresle alakali olmadigini soyleyip ablalarina toz kondurmuyordu. bir de evimizde olan her seyi ama her seyi ablalarina anlatmis, benim sir olarak soyledigim bir seyi bile ablalarina anlatmis. anlatmadigi bir yatak odasi kalmis o derece yani. ve ben bunlari bir akrabamdan ogreniyorum. bana akrabam "kocana guvenme, evinizde olan her seyi ablalarina anlatiyor" diyor. ve hastanede yattigum surecte kac defa aglatti beni.bosanmayi da dusundum (ki hala aklimdan cikmis degil) ve sonra cok sukur ki evladimi, canim oglumu 1 bucuk ay once kucagima aldim. hamileligin son zamanlari esimle aramiz duzeldi( veya o rol yapiyordu bilemiyorum. ) simdi ise hic tartismiyor benimle, evde asla onun ailesinin bahsi gecmiyor, biseylri bahane edip ben kavga etmek istiyorum surekli hastanede yattigim o gunler aklima geliyor, benim yasadigim stresi bile bile aglattigi zamanlar aklima geliyor. ofkemi dindiremiyorum, gun icinde evde barut gibi geziyorum. esime olan saygimi kaybettim diyebilirim. her seyi batiyor bana, her hareketi. suan bana cok iyi davransa da ev islerinde canla basla bana yardim etse de veya fedakarliklar yapsa da asla gozume gelmiyor benim icin kiymeti yok. bana dokunmasina tahammul edemiyorum, opmek istediginde bile kaciyorum, bana dokundugunda hicbir sey hissetmemekle birlikte tiksinme duzeyindeyim. nefret mi ofke mi bilmiyorum. bana ailesiyle ilgili bir beklentisini soylese aninda terk edip gidecegim, son raddedeyim anlayacginiz.belki de bunun farkinda oldugu icin cok iyi davraniyor bilrmiyorum. bu evlilik duzelir mi yoksa ben yasadigim o travmalarla bas edebilir miyim, esime olan ofkem gecer mi bilemiyorum ama bebegime yansittigmi dusunuyorum ofkemi. surekli aglayan kolik bir bebek cunkucikmazda hissediyorum ofkemle bas edemiyorum. cok mutsuzum (bebegim uyuyor, cok hizli yazdim kizlar, anlatim bozuklugu olabilr cumlelerde, kusura bakmayin)
Terapıye gidin. Bu hıkayede o çocuga üzüldün. Bakın işte çocuğa küçüklükten travma yasatıosunuz. Aılelerımız bılıncsızdı sız bılınclı olun. Bu sızın her seyınızı o yasıyor bebek hıssedıyor. Neden küçücük bır bebegın travması daha doğurtan basladınmı. Bunları hayatı boyunca sürdürecek. Daha kavga çıkarmaya calısıorum dıosunuz. Gidın tsrapı alın. Evlılık terapıstıne gıdın. Ya o venegı kucagına almak isteyen ne insanlar tanıyorum.merhabalar herkese. 2 bucuk yillik evliyim, evliligimde ufak tefek problemler olsa da ilk 2 yil guzeldi diyebilirim. fakat bundan 6 7 ay once yani hamileligimin 4. 5. aylarinda esimin ailesiyle ilgili baskilari bi anda artmaya basladi. hamileligim cok yorucu geciyor ve mide bulantilari problemlerim vardi. bir de is yerinde mobbingle karsi karsiya kaliyordum. ailesi ile ilgili baskilar ise surekli ablalarinin benden beklentileri olmasi. (gidip gelme, onlari yemege, caya cagirma gibi seyler). esime halimi ne kadar anlatsam da anlamiyor ve surekli tartisiyorduk.agustos ayinda yani hamileligimin 6. ayinda ablasi ile buyuk bir problem yasadik, benim kendi ailemle foto cekinip sosyal medyada paylasmam, watsapp durumlarim, bayramda sehir disinda olan ailemi ziyaret etmem, kendi arkadaslarimla gorusmelerim, iste bunlar gorumce hazretlerini cok rahatsiz etmis. esim, ablasina "bizim aile duzenimize karisma" demesi gerekirken ablasina destek verdi. fesat kadin benim evimi basip bagirdi cagirdi ama esim ablasina ses bile cikarmadi. zaten buyulenmis gibi onlarin kuklasi olmustu. en son gorumcem bana iftira atti neymis ben o kepazenin telefonlarini dinliyormusum, casus programi yuklemisim. esim de ablasinin agziyla bana hesap sordu yani ablasina inandi. artik benim bunyem stresi kaldiramadi ve tam 26 haftalikken suyum geldi. hastaneye yattim ve 3 ay boyunca yani doguma kadar hastanede yattim. cok zor zamanlar gecirdim. aglama krizleri, erken dogum stresei yasadim ki hastanede yatmak basli basina zaten bir zulumdu. hastanede yatarken bile esim erken su gelisinin stresle alakali olmadigini soyleyip ablalarina toz kondurmuyordu. bir de evimizde olan her seyi ama her seyi ablalarina anlatmis, benim sir olarak soyledigim bir seyi bile ablalarina anlatmis. anlatmadigi bir yatak odasi kalmis o derece yani. ve ben bunlari bir akrabamdan ogreniyorum. bana akrabam "kocana guvenme, evinizde olan her seyi ablalarina anlatiyor" diyor. ve hastanede yattigum surecte kac defa aglatti beni.bosanmayi da dusundum (ki hala aklimdan cikmis degil) ve sonra cok sukur ki evladimi, canim oglumu 1 bucuk ay once kucagima aldim. hamileligin son zamanlari esimle aramiz duzeldi( veya o rol yapiyordu bilemiyorum. ) simdi ise hic tartismiyor benimle, evde asla onun ailesinin bahsi gecmiyor, biseylri bahane edip ben kavga etmek istiyorum surekli hastanede yattigim o gunler aklima geliyor, benim yasadigim stresi bile bile aglattigi zamanlar aklima geliyor. ofkemi dindiremiyorum, gun icinde evde barut gibi geziyorum. esime olan saygimi kaybettim diyebilirim. her seyi batiyor bana, her hareketi. suan bana cok iyi davransa da ev islerinde canla basla bana yardim etse de veya fedakarliklar yapsa da asla gozume gelmiyor benim icin kiymeti yok. bana dokunmasina tahammul edemiyorum, opmek istediginde bile kaciyorum, bana dokundugunda hicbir sey hissetmemekle birlikte tiksinme duzeyindeyim. nefret mi ofke mi bilmiyorum. bana ailesiyle ilgili bir beklentisini soylese aninda terk edip gidecegim, son raddedeyim anlayacginiz.belki de bunun farkinda oldugu icin cok iyi davraniyor bilrmiyorum. bu evlilik duzelir mi yoksa ben yasadigim o travmalarla bas edebilir miyim, esime olan ofkem gecer mi bilemiyorum ama bebegime yansittigmi dusunuyorum ofkemi. surekli aglayan kolik bir bebek cunkucikmazda hissediyorum ofkemle bas edemiyorum. cok mutsuzum (bebegim uyuyor, cok hizli yazdim kizlar, anlatim bozuklugu olabilr cumlelerde, kusura bakmayin)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?