Çok güzel giden 3 senelik bir ilişkim vardı, bu sene mezun olduk uniden ve herkes memleketine döndü tabi. Okul bittikten sonra mesafeden kaynaklanan bazı sorunlar olmaya başladı, issizdi gergindi zor bi dönemdi yani geçen bikac ay, kavgalar vs. oldu. Bi kavgamızdan sonra bikac gün görüşmedik ve erkek arkadaşım o bikac gün icinde eskiden çalıştığı işyerindeki arkadaşlarına yemek sozu vermis onlar teklif etmisler o da kabul etmis. Sonra biz tekrar duzelince bunu bana soylemedi çünkü görüşmesini istemediğim bi kisi vardı. Biz kötüyken konusmuslar yemek icin ancak yemeğe biz baristiktan iki gun sonra gitmisler ve sevgilim bunu benden saklamış, işteyim şu an demis yalan soylemis. Ben onu o saatte çalışıyo işte zannederken yemeğe gitmiş kızlarla. Ben bi şekilde yakalayinca önce yalan söyledi reddetti, fakat itiraf etti, söz verdiğini o yüzden geri donemedigini herşeyi ona göre ayarladıkları için gelemiycem diyemedigini ama yeni düzelmişken aramız bozulur diye bana da soyleyemedigini söyledi, ama aynı kisilerle bu yemekten bir ay önce yine aramiz bozukken de yemege çıkmış, yine ben onu işte zannederken. Bizimle yasit olan kizlardan birinin sevgilime ilgisi olduğunu düşünüyordum bu yüzden o kızın bulunduğu ortama girmesini, onunla görüşmesini istemiyordum, ancak sevgilim bana sadece iş arkadaşım o da öyle görüyo merak etme diyodu, o yemekten sonra da sevgilime söylemiş zaten duygularını benim varlığımı bilmesine rağmen. Haklı çıktım yani. Çok pişman olduğunu görüyorum, şimdi o kızların hicbirisiyle gorusmuyo hatta bana itiraf ettiği gün hepsiyle bağlantısını kesti, ne istersen yaparım diyo. o dönem kötü günlerden geçtiğini soyluyo, sinav vardi stresliydi açıkçası bende ona çok destek olamamıştım, yalnız hissettirmisim. Pişman olduğuna inanıyorum, ancak bana yalan söylemesini, aptal yerine koymasını sindiremedim . Eskiden gün boyu konuşmasam hiç şüphe duymazdım yanlış bısey yapacağından, aslında bu karakterde bi insan hiç değil 6 senedir tanıyorum onu, son bikac ayda hiç yapmadığı şeyleri yapar hale gelmişti gerçekten (şimdi yine eskisi gibi, iş buldu, sınavı iyi geçti, stresi azaldığı için eski tanıdığım haline geri döndü ) biraz da bu yüzden hayal kırıklığım büyük oldu. Gelcem dedim ayıp olur diye geri adım atamadım diyo, ben açığını yakalayınca da beni kaybetmekten korktuğu için yalan söylediğini soyluyo, onu kaybetmek de istemiyorum fakat eskisi gibi olamıyorum, Sürekli bi şüphe bi güvensizlik var icimde, güvenim kırıldı yalan soyledigi için. Anneme bana yalan söyledi diyorum napmis gitmiş dokunmuş mu birine insanlar onu bile affediyorlar diyo. Çıkamıyorum işin içinden.
EDIT, arkadaşlar benim derdim iş arkadaşlarıyla yemeğe gitmesi değil, eger o ortamda o kız olmasaydı ister 10 bayan olsun zaten saklamazdı da sorun etmiycegimi bilirdi. Benim derdim biz iliskimizi yalansız bi temel üzerine kurduk, o asla yalan söylemez diyebiliyordum şimdi diyemiyorum. Konuyu açma sebebim de bunu aşmak zaten, bu güven problemini aşmak istiyorum. Sorunu affetmek kısmını geçtik biz zaten, öyle büyük bısey de yok belki ortada ben sadece eskisi gibi güvenebilmek istiyorum. Bunun için yardim istedim, hakaretlerinizi değil
EDIT, arkadaşlar benim derdim iş arkadaşlarıyla yemeğe gitmesi değil, eger o ortamda o kız olmasaydı ister 10 bayan olsun zaten saklamazdı da sorun etmiycegimi bilirdi. Benim derdim biz iliskimizi yalansız bi temel üzerine kurduk, o asla yalan söylemez diyebiliyordum şimdi diyemiyorum. Konuyu açma sebebim de bunu aşmak zaten, bu güven problemini aşmak istiyorum. Sorunu affetmek kısmını geçtik biz zaten, öyle büyük bısey de yok belki ortada ben sadece eskisi gibi güvenebilmek istiyorum. Bunun için yardim istedim, hakaretlerinizi değil
Son düzenleme: