- 12 Temmuz 2006
- 1.807
- 29
- 44
Acuna hak vermemek olmaz.
Evlisiniz çocuğunuz var ve çalışmak zorundasınız.
Zorundasınız diyorum çünkü bebeşime daha iyi bir gelecek hazırlamak için.
Ama geleceğini garanti altına almak isterken bu günlerin tadını beraber çıkaramıyoruz. İlk diş çıkarışında ilk adımlarında benden uzaktaydı.
Sabah onu bırakıp işe gelmek akşamları hasretle bana sarılması inanın içimi çok burkuyo.
Maddi imkanlarım çok iyi olsaydı yarına güvenle bakabilseydim çalışmazdım.
Haa çocuğumun dışında başka bir sıkıntım yok. Ev işiymiş, yemekmiş bunlar hava civa. Ama anne olunca çalışmak çok zorr.
ben böyle düşünmüyorum nedense.:uhm:yani belki benimdir anormal olan bilmiyorumbenneyaptımki..yanımda diş çıkarmayışına,adım atamayışına üzülmek yerine;dişini çıkarabildiği,yürüyebildiği için seviniyordum gördüğüm zaman.yada tüm gün ondan uzak olduğuma üzülmektense;akşamları oğlumu gördüğümde,sağsalim eve dönebildiğim ve onu bıraktığım gibi bulabildiğim için şükrediyorum.
sakın yanlış anlama,laf sokmak falan değil niyetim.ama bence biraz bardağın dolu tarafınıda görmeliyiz.öyle veya böyle şartlar çalışmamızı gerektiriyorsa(maddi veya manevi nedenlerde) işin güzelliklerini görmeye çalışmalıyız.