Kırgınım , kızgınım biraz . Sanırım fazla saf olabiliyorum bazen . Annem , babam beni hep ''iyi ol , yardımsever ol '' diyerek büyüttü . El kadar çocukken sınıftaki parası olmayan çocuklara beslenmemi falan verirdim , boyalarımı , hamurlarımı . Biraz daha büyüdüm sevgimi verir oldum insanlara .
Üniversiteye başladığımda Yozgat'ın bir köyünden gelen kızcağız yan dairemde kalıyor . Biraz da çekingen biriydi . Sürekli her gittiğim yere çağırdım . Biz kızlarla balkonda çay içerdik hemen hemen her gün hava iyiyse onlara çağırdım . Makyaj yapmak istedi , kendi malzemelerimi hediye ettim falan filan . Yani her an yanımda götürdüm her yere sıkılmasın yabancılık çekmesin diye . 2 Yıllık okuyordu . 2.senesiydi ve 1 tane bile arkadaşı yoktu . Haziran ayına kadar yanyanaydık . Okul biterken benden 25o lira ev kirasını borç olarak istedi . e verdim son paramdı . Taktı gitti
2.sınıfa geçtim . Bir sınıf arkadaşımla aynı dairede kalıyoruz sadece ikimiziz . O da Denizliden geliyordu . Her haftasonu onu da Ankaraya getirdim . Gezdirdim . Karda kışta Aşti'ye bıraktık babamla 1 sene boyunca onu da . Sonra ne oldu ? Bana yakın bir arkadaşımla ilgili çirkin bir şeyler söyledi , söylediklerimin arkasındayım yüzleştir dedi . Yüzleştirdiğimde beni yalancı çıkardı yok ben demedim dedi .
3.sınıfa geçtim . Bu sefer 4 sınıf arkadaşı ev tuttuk . Yine sınıftan sevdiğimiz bir arkadaşımız yalnızdı tekti diyerek 1 kuruş para almadan odama aldım onu . Kiraya ortak etmedim . Küçücük odada bir de onun eşyalarıyla , dağınıklığıyla uğraştım . Evdeki kızlardan biriyle kavga ettim ve ilk başta fişekleyen o oldu . Çünkü ben evden taşınacaktım ve yerime o geçecek rahat edecekti ... Amaç belliydi.
Arkadaşsızlıktan yapıyorsun demeyin . Benim etrafımda gerçekten Allaha şükür çok fazla sevenim var . Sadece merhamet sanırım bu . Sormak istediğim şey her yıl iyilikten maraz doğdu . Bir kazık yedim . Düşünüyorum sorun bende mi diye ? Şimdi 2.dönem yeni yeni samimi olmaya başladığım bir arkadaşımın yanı boşmuş oraya geçicem . Nasıl davranmalıyım bilemedim ...
