Ben üniversite okumak için 6 yıldır ablasının okumak vesilesiyle kaldığı şehre yine ablasının isteğiyle gelmiş olan bir kız.2 yıldır ablamın elini sıcaktan soğuğa sokmadan yaşam mücadelesi vererek yemekli bulaşıklı hayatımı idame ettirmeye çalışıyorum. Ama ablamın bana karşı takındığı tavırlar fazlasıyla moralimi bozmakta. Benden bir şeyler gizlediği çok belli olan ablamın nasıl bir hayatının olduğu artık zerre umrumda değil; yani söylese de eleştirmem. Benden 5 yaş büyük olan birinin neyin doğru ya da yanlış olduğunu daha iyi bileceğini düşünüyorum. Ama bana karşı dürüst olmasını isterdim;çünkü burada samimi olduğum insanlar yok ve onun böyle davranması yalnız hissetmeme sebep oluyor. Sanırım biz çok muhafazakar bir ailede yetiştiğimiz için ablam her şeyi saklama ihtiyacı duyuyordu ve hep yalan söylüyordu. Hala birçok yalanlar söylüyor ve ben de buna alet olmak zorunda kaldığım için kendimi kötü hissediyorum. Bir diğer sorunsa şu: geçenlerde vakit geçirmek için bir akşam girdiğimiz kameralı chat sitesinde (ilk kez giriyoruz) bana çirkin olduğumu söyleyen ve amaçları abazanlık yapmak olan erkek güruhlarıyla samimiyetini bir hayli ilerletti ve zaten benim çoktan devre dışı bırakılmış olduğum sohbetleri sürdürdü. Daha normal duranlarıyla buluşma ayarladı. Bir tane 60 yaşında yazarla ve Arap bir oğlanla buluştu. Bu bizim evimize geldi ve kaldı bir gece. Daha sonra ablamın ayrılma aşamalarında olduğu erkek arkadaşı bu durumdan bir arkadaşının bunları kafedeyken fotoğraflamasıyla haberdar oldu. Ablam da çocuktan kurtulmak istiyordu bu tür bahanelerle kurtuldu falan. Bu davranışlar bana çocukça geliyor ve ben neyin doğru neyin yanlış olduğunu ayırt edemiyorum.Ben(Kavga edince nöbet geçiriyor daha önce bir psikiyatrist histerik olabileceğini söylemiş, aynı zamanda bipolar bozukluğu var. Tartışmaya giremiyorum.)Onun mutsuz olmasını ben de istemiyorum. Ama gerçekten psikolojik olarak yıpranıyorum. Ben de epilepsi hastasıyım ve öğreneli birkaç yıl oluyor ama kabul etmek çok zor. Geçen tatilde de ileri derecede skolyozumun olduğunu öğrendim, ameliyatlık duruma gelmiş. Belki de bana destek olması gereken dönemlerde daha fazla sıkıntı çıkardı diye kızgınım. Ailemden uzaklaşma isteği duymamın nedenleri de benim olaylara ergence yaklaşımlarımdı. Ablamla kalmak istemediğimi söyleyip onları üzemem zaten izin vermezler.Nasıl davranmalıyım?