Merhaba kızlar, kısa bir süre önce ablam benim oturduğum ilçeye taşındı. Eskiden ufak tefek anlaşmazlıklarımız olurdu fakat sık görüşmeye başladı başlayalı sürekli kavga ediyoruz. İkimizde yetişkin evlat sahibi insanlarız. Aramızda 3 yaş var. Ben yeni doğum yaptım 3 aylık bebeğim var. Hamilelikte başladı tartışmalarımız. Genelde "Şunu şöyle yap, çocuğuma kızdın, bağırdın, şu kıyafetin çok kötü, sen beceremezsin, yapamazsın, evin şöyle böyle tarzında atışmalar yaşadık. Git gide volüm arttı. Doğum yaptım annem yanıma geldi, annem gece uykusuz kalıyor diye demediğini bırakmadı. 5 gün olmuştu doğum yapalı, sezeryanlıydım, illa annemi gezdireceğim diye tutturdu. Baktım kavga büyüdü, annemi ben gönderdim çenesi kapansin diye. İlk defa İzmir e gelmişti Annem, bende gezsin görsün isterim ama herşeyin zamanı var. Lohusaydım çok incindim. Neyse dedim.Yeni ev taşıdım 2 aylık bebekle, annem yardıma geldi. annemi çok yormuşsun diye arayıp kızdı. Senin işini yapıyor, annemi mahvediyorsun tarzında konuştu. Ya ben ne yapayım? Halbuki kendisi de aynı yollardan geçti. Annem hep onunda yanındaydı. Geçen kahvaltı yapıyoruz ben bebek emzirdiğim için çok acıkmıştım. Farkında olmadan biraz sesli ve hızlı yemek yemişim, üstü kapalı 'ayı gibi yiyorsun' demeye getirdi lafı. Baya kavga yaptık. Bende ona şeytan gibisin dedim. Ağzıma geleni saydım. Birbirimize girdik. Annem sürekli " o seni çok düşünüyor bak sana şu iyiliği yapmıştı, sen çok alınıyorsun, gül geç" diyor. Anlayamıyorum ben mi alınganım ? Çok kırıldım ona. Toparlayamıyorum. Onu seviyorum düşman olmak istemiyorum.