Öncelikle iyi ki KK var iyi ki sizler varsınız diyorum. Çünkü derdimi paylaşacağım fikrini alabileceğim kimse yok etrafımda kendi ailemden başka. Kısa bir özet geçiyorum ben İstanbuldan küçük bir şehirin ilçesine gelin geldim herşeyimi geride bırakarak ve inanılmaz zorlandım 1 yıllık evli oldum. Eşim abisi ve babasıyla aynı dükkanda çalışıyor ve hesapları ayrı değil.... Tabi biz evlenirken eşim herşeyi borçla yaptı ailesi nakit anlamda maddi destek olamadılar nasılsa dükkandan çekip ödüyor borçları diye. Tabi ben 4 aylık evliyken abisi sıkıştırıyor babasını hesaplarımızı ayır diye. (Eşimde benim borcum bitmeden hesap falan ayrılmayacak dedi. tabi bunun üzerine geçenlerde tekrar soruyor babası nasıl yapcaksınız noluyor hesaplar diye) O zaman tabi çok sıkılmıştım bu olaya daha yeni evliyim borç ödeniyor oradan diye rahatsız oldular demek ki. zaten bir eltim var allah düşman başına vermesin denilen cinslerden. Şuanda asla görüşmüyoruz gidip gelme yok olamaz da. Bir yere gitsek laf söz attığımız adımda bile gözleri var. Çok şükür ilişkimizi kestik de evime girip çıkmadığı için beni çok göremediği için sadece etraftan duyup öğrenebilior ne yaptık ne ettik nereye gittik diye. Burası küçük bir ilçe olduğu için inanın sizin ne yaptığınız ne harcadığınız herkes için çok önemli. Neyse babası iyi bir insandır ama onunda evliliği ikinci hanımıyla benim eşimin annesi vefat etmiş. Dolayısıyla biz babasının evine bile gidince diken üstündeyiz. Asla bir aile ortamımız yok babası kırılmasın diye akşamdan eşimle gidip geri dönüyoruz. Yani ne aile bağı ne akraba ne komşu hiç bir samimi bağımız yok insanlarla. Aynı işte çalışıyor olmanın sıkıntılarını fazlasıyla yaşıyoruz. Ne yapsak saklama ihtiyacı duyuyoruz. Burada evim kira.
Eşim işinde mutlu değil abisiyle anlaşamıyor sürekli surat beş karış çünkü. Şimdi eşimle akşam konuştuk İstanbula gitmek istiyorum ama korkuyorum işimi oturtabilir miyim geçimimi sağlar mıyım diyor. Haliyle cesaref edemiyor. Şuanda 30 milyar birikimimiz var eşimin işi telefon üzerine. Orada bir dükkan açsak gider mi hep satış hem tamir çünkü tamirden de anlıyor 30 milyara bir dükkan açarız ama sonu ne olur? Eşim bir başkasının yanında çalışmak istemiyor emir altına giremem kendi işimi açmalıyım diyor tabi giderse süper olur. Bu kadr küçük bir ilçede gidiyorsa bu iş İstanbulda da gider yani evimizi geçindirir sonuçta değil mi...? Ben üniversite mezunuyum allahın izniyle ben de tekrar eski işime(belediye) ye girsem hemen 1200 alıyordum o zaman şuan en az 1300 olmuştur. Eşimin işi olmasa bile o parayla zor da olsa geçinilir sonuçta.
NOLUR ARKADAŞLAR BİRAZ CESARET BİRAZ FİKİR VERİN BANA. Sonuçta benim canım ailem arkamızda olacak canım anneme yakın olurum birbirimize destek oluruz burada ne aile ortamı var ne arkamızda birileri. Annemde çıkıp gelseniz nieye yapamazsınız ki diyor. Çocuğun olsa bile çalışmaya devam edersin ben bakarım zaten diyor. Orda ne iş bulup çalışabiliyorsun ne de çocuğun olsa zaten bırakabileceğin kimsen var diyor.
Öyle tuhaf birşeyki orada doğump büyümeme rağmen ben bile korkuyorum nerden ev tutucaz napıcaz sanki yabancı olduğum yermiş gibi. Sanırım buradaki düzene alışmısım. Sonuçta tüm düzeni bırakıp gitmek var. Geceden beri uyumadım düşünüyorum sizce nasıl olur?
Eşim işinde mutlu değil abisiyle anlaşamıyor sürekli surat beş karış çünkü. Şimdi eşimle akşam konuştuk İstanbula gitmek istiyorum ama korkuyorum işimi oturtabilir miyim geçimimi sağlar mıyım diyor. Haliyle cesaref edemiyor. Şuanda 30 milyar birikimimiz var eşimin işi telefon üzerine. Orada bir dükkan açsak gider mi hep satış hem tamir çünkü tamirden de anlıyor 30 milyara bir dükkan açarız ama sonu ne olur? Eşim bir başkasının yanında çalışmak istemiyor emir altına giremem kendi işimi açmalıyım diyor tabi giderse süper olur. Bu kadr küçük bir ilçede gidiyorsa bu iş İstanbulda da gider yani evimizi geçindirir sonuçta değil mi...? Ben üniversite mezunuyum allahın izniyle ben de tekrar eski işime(belediye) ye girsem hemen 1200 alıyordum o zaman şuan en az 1300 olmuştur. Eşimin işi olmasa bile o parayla zor da olsa geçinilir sonuçta.
NOLUR ARKADAŞLAR BİRAZ CESARET BİRAZ FİKİR VERİN BANA. Sonuçta benim canım ailem arkamızda olacak canım anneme yakın olurum birbirimize destek oluruz burada ne aile ortamı var ne arkamızda birileri. Annemde çıkıp gelseniz nieye yapamazsınız ki diyor. Çocuğun olsa bile çalışmaya devam edersin ben bakarım zaten diyor. Orda ne iş bulup çalışabiliyorsun ne de çocuğun olsa zaten bırakabileceğin kimsen var diyor.
Öyle tuhaf birşeyki orada doğump büyümeme rağmen ben bile korkuyorum nerden ev tutucaz napıcaz sanki yabancı olduğum yermiş gibi. Sanırım buradaki düzene alışmısım. Sonuçta tüm düzeni bırakıp gitmek var. Geceden beri uyumadım düşünüyorum sizce nasıl olur?