• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

9 yaşındaki çocuğum

Bulunduğum ilçede ve başka birçok il ve ilçede bu anlatacağım uygulama var aile hekiminizden ya da bulunduğunuz ılın sağlık müdürlüğünü arayarak öğrenebilirsiniz. Sağlık müdürlüğüne bağlı psikolog ve pedagog hizmeti var. Tamamen ücretsiz. Çok öğrenci yönlendirdim aileler hep memnun hizmetten. Muhakkak sizin ya da eşinizin yanlış bir tutumunuz sonucu yaşıyorsunuzdur bu durumu . Belki cezalar çok sık ondan kaçınmak için bu yalanlar... Şu an ilk aklıma gelen o oldu belki de çok çok başka bir şey. Uzman bunu tespit eder hiç bir çocuk şımarıklıktan böyle bir şey yapmaz. Ne şımarık ne de yaramaz bir sorunu var çocuğun.
Psikolog ve psikiyatr araştırıcam
Mutlaka bizde birşey var farkındayım. Ama neyse yanlışım düzeltmeye hazırım. Daha şimdiden böyle bunun ergenliği var
 
Çok teşekkürler
Daha önce özel çocuk psikiyatristine ve Psikoloğuna 2 ayrı kişiye götürdük.biri test yaptı zekası ile ilgili yüksek çıktı. Faydası olsun diye özel okula yazdırdık ancak Pandemiden doları perk birşey anlayamadık
Psikiyatr ise hiperaktif dedi ilaç verdi ancak kalbi ile ilgili sıkıntı olduğu için ilacı bıraktık
Artık işin içerisinden çıkamıyorum. Büyüdükçe zorlanıyoruz. Birde Devlet hastanesinin psikiyatr servisine götürelim

Eğer hiperaktivite sebebi yüksek ıq ise bunu ilaçsız doğru bir yönlendirmeyle aşabilirsiniz. İyi bir öğretmen ( + rehber öğretmen ) şart. Ama işin çoğu size düşecek. Çocuğunuzun yetenek ve ilgilerini çok iyi tanıyın ve onu bu konularda yönlendirin. Bu şekilde fazla enerjisini işe ve bilgiye çevirirsiniz.

Ama şunu da belirtmeliyim ki bir davranış bozukluğu size tek başına gelmez. bir paket olarak gelir. Yani Hiperaktiviteye bir çok yan sendrom da eşlik eder. Bunlar hakkında bilgi sahibi olmadan hareket edildiğinde çocuk iyi niyetli bile olunsa zarar görüyor. Bu nedenle bu çocukların etrafındakilerin de bilinçli olması şart. Yoksa içir ilacı, bul çözümü gibi bir olay yok.

Özel okuldan da çok bir şey beklemeyin derim. Çünkü bizim eğitim sistemimiz ve genel öğretmen algımız farklılıkları yok etmek üzerine. BİLSEM'lerin işleyişi bile inanılmaz hayal kırıklığı oldu benim için. Okuldan ne bekleyebilirim ki...


Mümkünse önce tıp fakültelerini deneyin.
 
Çocuk psikolojisi ile ilgili videolar izleyin mesela gelişim psikolojisini izlemenizi öneririm Bülent tanık diye hocad izleyebilirsiniz böylece bu tür davranışlar karşısında nasıl tepki vereceğinizi öğrenmiş olursunuz ...öncelikle ceza kesinlikle vermeyin özellikle 1. Tıp ceza çocuklarda hiç bir işe yaramadığı gibi yaptığı davranisida pekiştiriyor ....çocuğunuzun iyi bir şey yapmasını bekleyin veya buna ortam hazırlayın ardından yaptığı bu iyi davranışı pekistirin misal onu sevgiyle kucaklayıp öpün sen çok güzel bir çocuksun seninle gurur duyuyorum deyin...çocuk bu ödüle kavuşmak için sizi mutlu edecek başka gzuel davranışlarda sergilemeye başlayacak böylece ...çok kotu bulunan davranışlardada kızmak yerine bu tür davranisin karısında çok üzüldüm ..sana bir zarar gelseydi ben ne halde olurdum sana hiç kıyamıyorum vs deyip misal sevdiği bir şeyi bir süreliğine elinden alabilirsiniz buda 2. Tur ceza oluyor ama bu yolu çok çok kötü davranışlar sonucu tercih edebilirsiniz bence .... Misal çocuk haftasonu sinemaya gitmeyi çok seviyordur bu hafta sonu dışarı çıkmasına engel olabilirsin ....onun dışında benim komşumun çocuğu çok yaramaz ayni sizin dediğiniz gibi asla kimseyi dinlemiyor çok yalan söylüyor , elini yıkama vs gibi davranışları yok veya çok az zaten ..kızımla arkadaşlık yapıyor bazen bize geliyor 4. Gelişinde çocukta ciddi manada düzeltmeler gördüm bu yöntemleri kullandım ..misal asla tabağını bitirmez yarım bırakır tabağını bitirip elini yıkadı ..sonra dağıttıkları oyuncakları ben söylemeden topladı...bende bu güzel davranislarini pekiştirdim afferim size deidm öptüm ve küçük bir çikolata verdim mesela ...annesine bu durumu söylediğimde çok şaşırdı çünkü asla toplamaz ..annesi topla deyince ağlar ..bizede ilk geldiginde talan ediyordu ortalığı ..ben bu şekilde olmaz dediğimde sanane diyordu ..bende çocuk psikolojisine uygun hareket ettim sabrettim şu anda karşılığını alıyorum. Ama annesinin yanında hala aynı davranıyor çünkü onlar çocuğun olumsuz davranışlarına ya gülüyorlar yada ceza veriyorlar bu durumda davranışın kalıcı olmasına sebep oluyor.
Çok teşekkürler
Güzel birşey yaptığında,aferin deyip takdir ediyoruz,sarılıp öpüyorum, güzel sözler söylüyorum ama aramızda bir iletişim kopukluğu var gibi. Bana çok düşkün olmadığını düşünüyorum. Arkadaşlarına daha düşkün gibi geliyor
 
Çok üzüldüm umarım çözersiniz.
Çocuğunuzun annenize karşı davranışları nasıl peki? Onunla da inatlaşma içinde mi?
Acaba sizi mi özlüyor.. Yeterince göremediğini mi düşünüyor?
Benim 7 yaşındaki kız yeğenim de çooook zor bir çocuk. Annem bakıyor ama annemi canından bezdirmiş vaziyette. Havlu attı annem, ben yapamıyorum dedi.. Öfke patlamaları yaşıyor ve şiddet eğilimi var.
Herhalde 12 yaşına gelince anneme kafa göz dalar diyorum.
Ama malesef annesi yani ablam durumun vehametini asla kabul etmiyor. Siz çocuğumu istemiyorsunuz diye küsüyor bize.
İstememek değil ama çocuğun tedaviye ihtiyacı var. 7 yaşındaki bir çocuk oyun oynarken sinirden tablet kırabilir mi? Normal mi bu? Kapıları çarpa çarpa kırabilir mi? Çığlık çığlığa kıpkırmızı olup geberin diye bağırabilir mi?
Ben eğitimciyim ama takan yok ki laflarımı. Ne desek çocuğunu sevmiyor oluyoruz. Bizim durum böyle, çocuk gözümüzün önünde gidiyor, annesi sağ olsun..
 
İnatlasmak için en az 2 kişi gerekir. Mutlaka siz de inat ediyorsunuz. Bu davranışlar size bir sey anlatmaya çalışıyor. Ceza veriyorsunuz ok ama peki sevgi? Koşulsuz kabul? Çocuk bunları alabiliyor mu sizden? Ev ortaminiz nasıl? İki kitap önerim var size. Biri Nihan Kaya iyi aile yoktur, diğeri de konuş ki dinlesin dinle ki konuşsun.
Alamadığını düşünüyorum aramada kopukluk var, dışarıdaki kişilere benden daha düşkün.arkadaşlarına mesela.
Evde çok inatlaşıyoruz. Ben birşey yapmasını istiyorum o istemiyor. Tekrar tekrar söylüyorum en sonunda bağırıyorum sonra dinliyor
 
Çok teşekkürler
Güzel birşey yaptığında,aferin deyip takdir ediyoruz,sarılıp öpüyorum, güzel sözler söylüyorum ama aramızda bir iletişim kopukluğu var gibi. Bana çok düşkün olmadığını düşünüyorum. Arkadaşlarına daha düşkün gibi geliyor
Dediğim gibi gelişim psikolojisi ile ilgili videolar izleyin onerdigim adamın videoları ozellikle bu bir süreç zaten bazı dönemlerde arkadaşlarına düşkünlük daha çok artar .
 
9 yaşında kızım var. Doğduğundan beri zor bir çocuktu. İlkokula başladığından bu yana devamlı öğretmenden, arkadaşlarının ailerinden şikayet alıyorduk. Her yaşanan şeyde daha başka ne yapabilir derken yeni şeyler yapmaya devam etti.
Düzgün bir şekilde anlatıyorum,yeri geliyor ceza veriyorum, üzüldüğümü söylüyorum ama yok tam düzelir gibi olurken düzelmiyor. Laftan anlamayan, en basit şeylerde bile(yemek yemesi, dişlerini fırçalaması) inatlaşıyor. Bir konu hakkında konuşurken oralı olmuyor.

Geçen gün tanımadığı kişilerden para istemiş gitmiş dondurma almış ki her gün harçlık veriyoruz. Bunu duyunca konuştuk, ceza verdik yaptığının yanlış olduğunu söyledik. özür dilerim dedi. Ya başına birşey gelseydi ya kaçırsaydı ne yapardık
Bugün bana babasıyla telefonda konuşuyormuş gibi yapmış, ben gerçekten konuştu sandım. Aradım eşimi hayır beni aramadı dedi. Kızıma neden bana yalan söylüyorsun dedim şaka yaptım dedi
İnanın artık yaptıklarına tahammül edemiyorum. Yaramazlıktanda öte artık yaptıkları.
Ben birşeye üzüldüğümde üzülmüyor. Merhameti yokmuş gibi geliyor. İyi bir anne baba olduğumuzu düşünmüyorum. Arkadaşlarına çok düşkün, onlar için beni kırıyor
Psikoloğa götür diyenler olabilir ama 1 saate en az 200 TL verme durumunda değiliz şu an.
Nasıl olucak, nasıl yapıcam bilmiyorum. Konuşmaya da bıktım. En zorlandığım şey annelik oldu
Çocuğunuzla sürekli inatlasmak,bağırmak,ceza vermek,küsmek,tehdit etmek veya ofkelenmek çocuğunuzu daha da öfkelendirir.Ya da tam tersi her ağladığında veya inatlastiginda kuralların değiştiğini gören çocuk istediklerini hep bu şekilde yaptırmaya çalışır.Yani bir gün yaptığı yanlışta ceza verip diğer gün hiç sınır koymazsanız çocuğun kafasi karışir.Unutmayin kendisini bir birey olarak hissediyor artık.Kendi başına yapmak ve karar vermek istediği şeylerde destekleyebilirsiniz.Kiyafet seçimi,saç şekline karar vermek gibi..Bu onun bireysellesmesinde önemli bir şeydir.Siz kararlı ve sakin durursaniz çocukta her istediğinin hemen olmayacağını bir süre sonra öğrenecektir.Bu geçici bir donem böyle düşünüp sakin kalmaya çalışın.Surekli hayır demek yerine ona seçenekler sunun.Yaptigi güzel davranışlarda onu takdir edin.Akranlari ile kıyaslamayın.Kosulsuz sevin ve sizin istediklerinizi yapması için zorlamayın.Cocugunuzda dikkat eksikliği öğrenme güçlüğü varsa yani algilarinda bir bozukluk varsa da bu tür tepkiler veriyor olabilir.Bu da sorunun psikolojik tarafı.Yorum yapan arkadaşlarında dediği gibi en kısa sürede bir uzmandan tekrar yardım almanızı tavsiye ederim.
 
Özel bir kliniğe gitmek zorunda değilsiniz. Ama bir doktor yada bir psikolog ile görüşmelisiniz.

Belediyelerin aileler için bu tür sosyal ve psikolojik destek için psikologları oluyor, devlette ilgisiz doktora denk gelmedim(yıllardır psikologa giderim/öğrencilerimi gönderirim) biri ilgisiz olsa ikinci üçüncü de bulursunuz aklınıza yatanı, ve il müftülüklerinde manevi rehberler var aynı zamanda psikolog kadrosu ile çalışan uzman psikologlar var. Bir şekilde devletin imkanlarından faydalanın. İlla ki özele seans ücreti yetiştireceğiz diye düşünmeyin. Bunlar benim bildiğim devletin imkanları, belki daha fazlası da vardır. Lütfen çaresiz bir bekleyişe hapsetmeyin kendinizi.
 
Dikkati dağınıkmıl, ancak öğretmeni dersi az dinlemesine, o anda başka birşeyle ilgilenmesine rağmen soru sorduğum zaman cevaplıyor dedi
Benim oğlum 8 yaşında hiperaktivite dikkat dağınıklığı var dersi dinlemiyor istemediği hiç bir şeyi yapmıyor davranış bozuklukları var arkadaşlara uyuyo ders yapmak istemiyo psikiyatriye gidiyoruz düzenli olarak takip ediliyor ilaç verdi şimdi kullanmazsa ergenlik zor geçer dedi ogretmeni artık memnun durumu iyiye gidiyor kesinlikle laf dinlemezdi konuşunca ise yaramazdı oğlum yapma demekten ağzımdan başka laf çıkmaz olmuştu alnim kiristi bikac yılda farkında olmadan kas catmisim gergin mutsuz anne olmuştum tedavi olduğundan beri ikimizde rahatladık uyumlu bir çocuk olmaya başladı eskisi gibi değil bunun dışında hiç boş bırakmam bisiklet sürüyor futbol oynuyor tekvando yapıyo bunlarda faydalı oldu konuşmakla uyarmakla bir adım ileri gidemedim ben
 
Ben çalışıyorum ve annem bakıyor. Arkadaşları dışarıda oynuyor oda çıkıyor zaten telefonu yanında sürekli arıyoruz. Harçlık bırakıyoruz. Arkadaşlarım birşeyler alıyor diyor bizde sende al diyoruz. Birlikte birşeyler alıp kapının önünde yiyorlar.
Nereden bilebilirdim bilmediği insanlardan para isteyeceğini. Aklımın ucundan geçmezdi
Bilemedim ya. Benim kizim 3.5 yasinda suan 9 yasinda gormedigim bir sekilde oynamaya gidebilirmi emim olamadim. Devir o kadar kotu ki heralde o yasa çip falan takarim cocuga.
 
Bilemedim ya. Benim kizim 3.5 yasinda suan 9 yasinda gormedigim bir sekilde oynamaya gidebilirmi emim olamadim. Devir o kadar kotu ki heralde o yasa çip falan takarim cocuga.
Bende sizin gibiydim ama dışarıda çocuklar oynarken eve hapsetmek iyi gelmedi çocuğa. Zaten okullar kapalıydı biryere çıkamadı. Çocuk sesleri duyunca soluğu camda alıyordu. Kapının önünde oynadığı sürece sıkıntı yok benim için
Telefonu yanında sürekli kontrol ediyoruz, arıyoruz ancak başkasından para istemesi hiç aklıma gelmedi
 
Bir de şunu ekleyeyim son olarak. Ceza vermek bu çocuklar için caydırıcı olmaktan çok pekiştirici oluyor. Çünkü ceza aldığında yaptığı olumsuz davranışın diyetini ödüyor. Dolayısıyla bir daha yapmaması için önünde bir engel kalmıyor.

Bunun yerine çocuğa sorumluluk vermenizi ve kuralları baştan belirlemenizi öneririm.

Örneğin çocuk yalan söyler ve siz onun harçlığını keserseniz bu CEZA olur ve yine yalan söyler.
Ama daha önceden çocuğa yalan söylediğinde harçlığının kesileceğini bir kural olarak belirtirseniz ve çocuk yine da yalan söylerse bu TERCİH olur ve sonucuna ebeveyne öfke duymadan katlanır. Büyük ihtimalle de zaten önceden sonraki adımı bildiği için yalan söylemekten vaz geçecektir.

Her çocuğun dili farklı. Önce çocuğunuzun anladığı dili bulun.

Yapılan en büyük yanlışlardan biri de ebeveynlerin aynı çözüm yolunda ısrar etmeleri.

Babanın bir tanesi " 7 yıldır her gün bu defterin arkasındaki çarpım tablosunu önüne koyup tekrarlatıyorum hala çarpma öğrenemedi demişti. Neden farklı bir yöntem denemediniz ki diye sorunca babanın yüzünde oluşan şaşkınlığı anlatamam. Sonrasında çocuğa uygun yöntem tavsiye edildi ve 2-3 haftaya çocuk çarpım tablosunu öğrendi. Adamcağız boş yere hem kendini hem çocuğu yormuştu.

Bu sadece basit bir örnek. O kadar çoğaltabilirim ki bu örnekleri ve yüz göz olmuş çocuk - ebeveyn ilişkilerini.

Geçen üyenin biri çocuk sahibi olmayı dünyanın en büyük mutluluğu olarak tarif ediyordu. O gün çok üşendim yoksa o üyeye " çocuk sahibi olmak dünyanın en büyük mutluluğu değil, sorumluluğu " yazacaktım.
 
Ne zamandır böyle bilemiyorum ama erken ergenlik durumu olabilir mi ? Malesef günümüzde mümkün. Ergenlikte arkadaş düşkünlüğü aileyi dinlememe, kuşak çatışmaları çok olur. Siz de inatlaştıysanız inadına yapıyor olabilir. Yalan söylemesi vs. bunlar da ilginizi çekmek için gibi sanki. Sizin üzüldüğünüzü görüyorsa ondan utandığınızı düşünüp sizi üzmeye mi çalışıyor acaba ?
 
9 yaşında kızım var. Doğduğundan beri zor bir çocuktu. İlkokula başladığından bu yana devamlı öğretmenden, arkadaşlarının ailerinden şikayet alıyorduk. Her yaşanan şeyde daha başka ne yapabilir derken yeni şeyler yapmaya devam etti.
Düzgün bir şekilde anlatıyorum,yeri geliyor ceza veriyorum, üzüldüğümü söylüyorum ama yok tam düzelir gibi olurken düzelmiyor. Laftan anlamayan, en basit şeylerde bile(yemek yemesi, dişlerini fırçalaması) inatlaşıyor. Bir konu hakkında konuşurken oralı olmuyor.

Geçen gün tanımadığı kişilerden para istemiş gitmiş dondurma almış ki her gün harçlık veriyoruz. Bunu duyunca konuştuk, ceza verdik yaptığının yanlış olduğunu söyledik. özür dilerim dedi. Ya başına birşey gelseydi ya kaçırsaydı ne yapardık
Bugün bana babasıyla telefonda konuşuyormuş gibi yapmış, ben gerçekten konuştu sandım. Aradım eşimi hayır beni aramadı dedi. Kızıma neden bana yalan söylüyorsun dedim şaka yaptım dedi
İnanın artık yaptıklarına tahammül edemiyorum. Yaramazlıktanda öte artık yaptıkları.
Ben birşeye üzüldüğümde üzülmüyor. Merhameti yokmuş gibi geliyor. İyi bir anne baba olduğumuzu düşünmüyorum. Arkadaşlarına çok düşkün, onlar için beni kırıyor
Psikoloğa götür diyenler olabilir ama 1 saate en az 200 TL verme durumunda değiliz şu an.
Nasıl olucak, nasıl yapıcam bilmiyorum. Konuşmaya da bıktım. En zorlandığım şey annelik oldu
eğitim araştırma hastanelerinde çocuk - ergen psikologları var.
 
Son yazdığınızı ben çok uyguluyorum. Mesela yemeğini yemezsen , sevdiğin çizgi filmi izleyemezsin gibi… Eşim de bana tepki gösteriyor “çocuğu neden tehdit ediyorsun?” Acaba yanlış birsey mi yapıyorum diye düşünüyorum 🤔
olumsuz cümle ile değil
yemekten sonra çizgi film izleyebilirsin gibi vs olmalı
 
9 yaşında kızım var. Doğduğundan beri zor bir çocuktu. İlkokula başladığından bu yana devamlı öğretmenden, arkadaşlarının ailerinden şikayet alıyorduk. Her yaşanan şeyde daha başka ne yapabilir derken yeni şeyler yapmaya devam etti.
Düzgün bir şekilde anlatıyorum,yeri geliyor ceza veriyorum, üzüldüğümü söylüyorum ama yok tam düzelir gibi olurken düzelmiyor. Laftan anlamayan, en basit şeylerde bile(yemek yemesi, dişlerini fırçalaması) inatlaşıyor. Bir konu hakkında konuşurken oralı olmuyor.

Geçen gün tanımadığı kişilerden para istemiş gitmiş dondurma almış ki her gün harçlık veriyoruz. Bunu duyunca konuştuk, ceza verdik yaptığının yanlış olduğunu söyledik. özür dilerim dedi. Ya başına birşey gelseydi ya kaçırsaydı ne yapardık
Bugün bana babasıyla telefonda konuşuyormuş gibi yapmış, ben gerçekten konuştu sandım. Aradım eşimi hayır beni aramadı dedi. Kızıma neden bana yalan söylüyorsun dedim şaka yaptım dedi
İnanın artık yaptıklarına tahammül edemiyorum. Yaramazlıktanda öte artık yaptıkları.
Ben birşeye üzüldüğümde üzülmüyor. Merhameti yokmuş gibi geliyor. İyi bir anne baba olduğumuzu düşünmüyorum. Arkadaşlarına çok düşkün, onlar için beni kırıyor
Psikoloğa götür diyenler olabilir ama 1 saate en az 200 TL verme durumunda değiliz şu an.
Nasıl olucak, nasıl yapıcam bilmiyorum. Konuşmaya da bıktım. En zorlandığım şey annelik oldu
Bulunduğunuz belediyelerin böyle bir hizmeti olabilir. Kadıkmy belediyesinin var mesela. Ücretsiz yardımcı olan yerleri araştırın derim
 
Back