- 13 Nisan 2007
- 33.099
- 100.309
- 1.123
- 45
- Konu Sahibi iyikiamaiyiki
-
- #21
Doğrudur.
Mutlaka bir derdi vardır da biz bilemiyoruz işte.
Doğrudur.Amin saolun, inanın çok zorlanıyorum
1 saati 200tl vermeye kıyamıyorsunuz ama evladınızın gözlerinizin önünde kaybolmasına göz yumuyorsunuz. Bir şekilde götürmelisiniz çocuğunuzu.9 yaşında kızım var. Doğduğundan beri zor bir çocuktu. İlkokula başladığından bu yana devamlı öğretmenden, arkadaşlarının ailerinden şikayet alıyorduk. Her yaşanan şeyde daha başka ne yapabilir derken yeni şeyler yapmaya devam etti.
Düzgün bir şekilde anlatıyorum,yeri geliyor ceza veriyorum, üzüldüğümü söylüyorum ama yok tam düzelir gibi olurken düzelmiyor. Laftan anlamayan, en basit şeylerde bile(yemek yemesi, dişlerini fırçalaması) inatlaşıyor. Bir konu hakkında konuşurken oralı olmuyor.
Geçen gün tanımadığı kişilerden para istemiş gitmiş dondurma almış ki her gün harçlık veriyoruz. Bunu duyunca konuştuk, ceza verdik yaptığının yanlış olduğunu söyledik. özür dilerim dedi. Ya başına birşey gelseydi ya kaçırsaydı ne yapardık
Bugün bana babasıyla telefonda konuşuyormuş gibi yapmış, ben gerçekten konuştu sandım. Aradım eşimi hayır beni aramadı dedi. Kızıma neden bana yalan söylüyorsun dedim şaka yaptım dedi
İnanın artık yaptıklarına tahammül edemiyorum. Yaramazlıktanda öte artık yaptıkları.
Ben birşeye üzüldüğümde üzülmüyor. Merhameti yokmuş gibi geliyor. İyi bir anne baba olduğumuzu düşünmüyorum. Arkadaşlarına çok düşkün, onlar için beni kırıyor
Psikoloğa götür diyenler olabilir ama 1 saate en az 200 TL verme durumunda değiliz şu an.
Nasıl olucak, nasıl yapıcam bilmiyorum. Konuşmaya da bıktım. En zorlandığım şey annelik oldu
Son yazdığınızı ben çok uyguluyorum. Mesela yemeğini yemezsen , sevdiğin çizgi filmi izleyemezsin gibi… Eşim de bana tepki gösteriyor “çocuğu neden tehdit ediyorsun?” Acaba yanlış birsey mi yapıyorum diye düşünüyorumistanbuldaysanız belediyelerin psikolog hizmetleri vardı orda. bir de özel hastane psikoloğu özel muayenehane'den daha ucuzdu. zararsız şeylere evet diyin, cezayı azaltın. "çocuğunuza sınır koyma" gibi bir kitap vardı mutlaka okuyun. yöntemi şöyle, çocuk yanlış bir şey yapıyor siz çok sakin kalıp ...hakkını kaybetmek istemiyorsan bunu yapma diyorsunuz, yapınca direk hakkı kayboluyor .mesela tv hakkı
Bence kizinizin tedavi olmasi gerekiyor.. Insallah duzelir9 yaşında kızım var. Doğduğundan beri zor bir çocuktu. İlkokula başladığından bu yana devamlı öğretmenden, arkadaşlarının ailerinden şikayet alıyorduk. Her yaşanan şeyde daha başka ne yapabilir derken yeni şeyler yapmaya devam etti.
Düzgün bir şekilde anlatıyorum,yeri geliyor ceza veriyorum, üzüldüğümü söylüyorum ama yok tam düzelir gibi olurken düzelmiyor. Laftan anlamayan, en basit şeylerde bile(yemek yemesi, dişlerini fırçalaması) inatlaşıyor. Bir konu hakkında konuşurken oralı olmuyor.
Geçen gün tanımadığı kişilerden para istemiş gitmiş dondurma almış ki her gün harçlık veriyoruz. Bunu duyunca konuştuk, ceza verdik yaptığının yanlış olduğunu söyledik. özür dilerim dedi. Ya başına birşey gelseydi ya kaçırsaydı ne yapardık
Bugün bana babasıyla telefonda konuşuyormuş gibi yapmış, ben gerçekten konuştu sandım. Aradım eşimi hayır beni aramadı dedi. Kızıma neden bana yalan söylüyorsun dedim şaka yaptım dedi
İnanın artık yaptıklarına tahammül edemiyorum. Yaramazlıktanda öte artık yaptıkları.
Ben birşeye üzüldüğümde üzülmüyor. Merhameti yokmuş gibi geliyor. İyi bir anne baba olduğumuzu düşünmüyorum. Arkadaşlarına çok düşkün, onlar için beni kırıyor
Psikoloğa götür diyenler olabilir ama 1 saate en az 200 TL verme durumunda değiliz şu an.
Nasıl olucak, nasıl yapıcam bilmiyorum. Konuşmaya da bıktım. En zorlandığım şey annelik oldu
Kıyamıyorsunuz derken1 saati 200tl vermeye kıyamıyorsunuz ama evladınızın gözlerinizin önünde kaybolmasına göz yumuyorsunuz. Bir şekilde götürmelisiniz çocuğunuzu.
Çok teşekkürlerKızınızla parklarda bulunan spor aletlerinde spor yaparak güne başlayın. Veya Güneş iyice yükselmeden yarım saatlik bir yürüyüş. Sonra evden zeytin peynir getirir, parkta simitle yersiniz. Bırakın parkta oynasın, sosyalleşsin, yorulsun. Olumsuz düşünmeye fırsat bulamasın. Evde küçük görevler verin. Bir çekmece düzeni görevi verin. Her gün orayı düzeltsin. İnş faydalı olur çok üzüldüm inanın.
İnanın çok kitap okudum, internetten araştırdım. Psikologların yazılarını okudum. Herşeyi denedim. Güzellikle yaklaşıyorum. Yalanın kötü birşey olduğunu mesela kaç kez anlattık ama yine söylüyor. Lafımız dinlemiyor.istanbuldaysanız belediyelerin psikolog hizmetleri vardı orda. bir de özel hastane psikoloğu özel muayenehane'den daha ucuzdu. zararsız şeylere evet diyin, cezayı azaltın. "çocuğunuza sınır koyma" gibi bir kitap vardı mutlaka okuyun. yöntemi şöyle, çocuk yanlış bir şey yapıyor siz çok sakin kalıp ...hakkını kaybetmek istemiyorsan bunu yapma diyorsunuz, yapınca direk hakkı kayboluyor .mesela tv hakkı
Çok teşekkürlerKonu sahibi sizin profesyonel ve uzun vadeli bir yönlendirmeye ihtiyacınız var.
Bazen iyi anne – baba olmak yetmez. Farklı çözümler isteyen durumlar olabilir.
Psikologdan önce psikiyatri servisine götürün çocuğunuzu. Gerekli görülürse onlar zaten psikoloğa yönlendirme yapar.
Tıp fakültelerinde randevu ve süreç biraz ağır işliyor ama gerekli test ve envanterler eksiksiz uygulanır. Şehir hastanelerinde de çok iyi çalışan çocuk ve ergen psikiyatri servisleri var. Hastane deyince aklınıza sadece ilaç tedavisi gelmesin ama. Bir çok ebeveyn bu olumsuz düşünceler yüzünden çocuğunu alacağı yardımdan mahrum bırakıyor.
Öncelikle zeka testi dahil bir çok test ve envanterin yapılması gerekli. Durumun mental mi yoksa yetiştirilme tarzından mı kaynaklandığı tespit edilmeden doğru bir yönlendirme yapılması yanlış olur. Kaş yapayım derken göz çıkarırsınız.
Birçok insanın gözü bozuk ama göz doktoru herkese bire bir buçuk astigmat reçetesi yazıp göndermiyor. Herkesin ihtiyacı olan nasıl farklı bir göz reçetesi ise bu durum da aynı. İyi bir ölçüm ve gözlem sonucunda çocuğunuza özel yol haritası belirlenmeli. Belki sorun çocukta değil de ebeveyn tutumlarında O zaman da ebeveyn yönlendirmesi yapılır.
Henüz yaşı küçük sayılır. Ergenlik dönemine girmeden bu konuda yol almanızı öneririm. Çünkü ergenlik döneminde sadece boy ve kilo artışı olmuyor. Olumsuz davranışın seyri de artıyor.
Mutlaka okul ve öğretmenleri ile sıkı bir iletişim kurun. Şikayet değil çözüm odaklı bir öğretmen tercih edin mümkünse. Okulunuzun rehberlik servisi ile iletişim halinde olun.
Yardım almaktan çekinmeyin. Çünkü bizim kişilik özelliği olarak değerlendirdiğimiz birçok davranış aslında semptom.
Ben çalışıyorum ve annem bakıyor. Arkadaşları dışarıda oynuyor oda çıkıyor zaten telefonu yanında sürekli arıyoruz. Harçlık bırakıyoruz. Arkadaşlarım birşeyler alıyor diyor bizde sende al diyoruz. Birlikte birşeyler alıp kapının önünde yiyorlar.Hepsini gectim de 9 yasinda ki cocuk nasil sizden habersiz baskalari ile birebir temasa gecip para isteyip alisverise gidebiliyor.
Tek caresi psikolog. Baska yolu yok.
Enerjisini atsın diye özel okula yazdırdık.Belki inatlaşan çocuğunuz değil de sizsinizdir. Bunu yargılamak için yazmıyorum. Bazen hayır demek ve net sınırlar çekmek yerine çocuğun ilgisini başka r yere yönlendirmek gerekir. Üzerinde negatif bir baskı hissediyordur belki. Her gün o enerjiyi atacak bir spora, dansa vs ihtiyacı vardır. Her şeye hayır denip cezalandırıldığı için istediklerini yapmanın başka bir yolunu arıyor. Dikkatini buradan uzaklaştırın. Bir hobi, meşgale, spor vs yaptırın. İkinizin de dikkati başka bir yerde olsun ki inatlaşmayın.
Siz bunu yazmadınız bir saat için 200 TL veremem. Şimdi açıklama yapıyorsunuz.Kıyamıyorsunuz derken
İlk defa götürmücem, daha önce çok kez götürdük ve ayda 1 değil her hafta çağırıyorlar. Ayda 1 TL para ediyor. Biz o parayı özel bir okula gidip aktivitelere katılıp, enerjisini atmasından yana kullanıyoruz.
Ama 2 ay baya zorluk çekicez, planlarımıza göre 2 ay sonra rahatlıcaz o zaman tabiki göütürücem. Bu zamana kadar hiç bir fedakarlıktan kaçınmadım çocuğum için. Daha öncede dediğim gibi götürdük ama net birşey denmedi, hatta büyüdükçe değişiceği söylendi ama büyüdükçe daha kötü oluyor. Birde hiperaktif lik varmış
İnatlasmak için en az 2 kişi gerekir. Mutlaka siz de inat ediyorsunuz. Bu davranışlar size bir sey anlatmaya çalışıyor. Ceza veriyorsunuz ok ama peki sevgi? Koşulsuz kabul? Çocuk bunları alabiliyor mu sizden? Ev ortaminiz nasıl? İki kitap önerim var size. Biri Nihan Kaya iyi aile yoktur, diğeri de konuş ki dinlesin dinle ki konuşsun.9 yaşında kızım var. Doğduğundan beri zor bir çocuktu. İlkokula başladığından bu yana devamlı öğretmenden, arkadaşlarının ailerinden şikayet alıyorduk. Her yaşanan şeyde daha başka ne yapabilir derken yeni şeyler yapmaya devam etti.
Düzgün bir şekilde anlatıyorum,yeri geliyor ceza veriyorum, üzüldüğümü söylüyorum ama yok tam düzelir gibi olurken düzelmiyor. Laftan anlamayan, en basit şeylerde bile(yemek yemesi, dişlerini fırçalaması) inatlaşıyor. Bir konu hakkında konuşurken oralı olmuyor.
Geçen gün tanımadığı kişilerden para istemiş gitmiş dondurma almış ki her gün harçlık veriyoruz. Bunu duyunca konuştuk, ceza verdik yaptığının yanlış olduğunu söyledik. özür dilerim dedi. Ya başına birşey gelseydi ya kaçırsaydı ne yapardık
Bugün bana babasıyla telefonda konuşuyormuş gibi yapmış, ben gerçekten konuştu sandım. Aradım eşimi hayır beni aramadı dedi. Kızıma neden bana yalan söylüyorsun dedim şaka yaptım dedi
İnanın artık yaptıklarına tahammül edemiyorum. Yaramazlıktanda öte artık yaptıkları.
Ben birşeye üzüldüğümde üzülmüyor. Merhameti yokmuş gibi geliyor. İyi bir anne baba olduğumuzu düşünmüyorum. Arkadaşlarına çok düşkün, onlar için beni kırıyor
Psikoloğa götür diyenler olabilir ama 1 saate en az 200 TL verme durumunda değiliz şu an.
Nasıl olucak, nasıl yapıcam bilmiyorum. Konuşmaya da bıktım. En zorlandığım şey annelik oldu
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?