hanımlar merhaba, kardeşim dedığım arkadaşımla ilişkimin nasıl bittiğini anlatıcam. Çok uzum olacak kusura bakmayın. Özetlemeye çalıştım çünki çok detay var. Türkçem de zayıf kusura bakmayın.
7 yillik samimi arkadaşımla bağım koptu... ilk günden beri eşi ile sürekli problemiydi. Tüm dertlerini anlatır ve ben her arkadaş gibi yanında olurdum. 2 yıl sonra ben taşındım (bebegim oldu) derken az görüşür olduk. Daha sonra tekrar kaldığımız yerden devam ettik. Birgün Beraber yemek yerken bana yine eşi olan problemlerindan bahsetti ve sonraki konusmalarımız hep bu konulardan oldu. Aslında düşününce, bilmemem gereken ne varsa hepsini anlatti bana. Şiddet, cinsel saldırı, eziyet, baskı, 3. Kişiler vs vs. (Burda ben hatalıyım, keşke sınırımı çizip dinlemeseydım). Adam aynı zamanda madde bagımlısı...
Biz yurt dışında yaşıyoruz ve arkadaşımın dil ve özgüven problemi var. Ailesinin hepsi Türkiye de. O yüzden ona elimden gelen her yardımı yapmaya çalıştım. Ona devlet imkanlarını, tercümanlık, yardım kuruluşları ile görüşmeler bile ayarladım. Çünki hep hayati tehlikesi olduğunu anlatıyordu ve 2 kuçuk çocuğu vardı. İşin içine artık 3. Şahıslar girinci ben mesafemi koymaya başladım. Artık her sohbetimiz onun hüngür hüngür ağlaması olunca benide kötü etkiliyordu. Hatta ailem ve eşim beni uyariyordu bu arkadaşınla ilişkini azalt dıye ama ben ona kıyamadığım için destek olmaya devam ediyorum. Fakat baktımki bana dehşet senaryoları anlatan kadın Facebook ta eşi ıle sarmaş dolaş fotolar atıyordu. Önce kötü düşünmedim çünki kendisi eşinden çok korkuyordu. Çocuklarının yanında onu öldüresiyece dövdügünü anlatıyordu. Hatta bana birkaç tane darp olmuş resimlerini atmıştı olaki ileride polise vermek için (adam telini inceliıyormus fln). Ben sürekli ailesıne durumunu anlat diyordum (ailesi zengin, yurtdısına onun yanına geliyorlar tatile). Anlattığnı söylüyordu onlarda boşanmasını desteklıyrmus. İşin üzücü yanı arkadaşım mühendis ve burda calışan bir kadındı.
Velhasıl ben 2.ye hamile kaldım ve artık onun dertlerınden yoruldum. Sürekli aynı konuları açıyordu ama yine bu adamdan ayrılmıyordu bende bişey demiyor yorum bile yapmıyordum artık (değişen bişey olmadıgı için).
En son olarak ciddi bi olay yaşadılar (anlatsam midenız kaldırmaz) ve ben yine destek oldum eşim istemediği halde. Yardımımdan sonra bi müddet ben aramadım (genelde o arardı hep) ve geri çektim kendimi. Doğurmama da az kalmıştı. Bir mesajla uyandım. Mesaj da eşı ondan özür diledığını ve ona yine bı şans verecegini söylüyordu. Bende o kadar şaşırmıştımki, ona "bir özür herşeyi düzeltecekmi? İyi düşün, hakkında hayırlısı olsun arkaşım" yazdım. Cevabi bilmiyorum olmuştu. Ondan sonra ne ben aradım onu nede o benı aradı... Ben doğum yaptım ve ondan hiç ses çıkmayınca çok kırıldım ve heryerden sildim onu. Beni sadece ağlama duvarı olarak kullandğı için çok üzgündüm. Bu arada hergün sosyal medyadan sarmaş Dolaş resimler paylaşmaya devam ediyordu. Ve kendi annesi "masallah nazar değmesin, kıskananlar çatlasın" yazıyordu (herşeyi bilmesine rağmen)
Aradan 2 ay geçti ve bana mesaj attı. Son bir iyilik olarak bendeki resimleri duruyorsa ona yollamamı istedi. Kocası kıskançlık krizine girmiş sopa ile onu dövüyormus ve telefonunu elinden almış. Eger birgün polise sığınırsa delil olsun dedi(artık daha neyi bekliyorsa adamı şikayet etmek için) bende yolladım ve iyi olduklarını sandığımı söyledim. Oda herseyin daha da kötü olduğunu hatta kocasının benimle arkadaşlıgını kesmesini istediğini söyledi. Bendeo yüzden seni silince tepki vermedin yazdım. O da evet dedi. Ona kadın sığınma evinin numarasını yolladım ve konuşma bitti. Hatta bir ara babasi bana msj attı kızım doğru düşünemiyor arkadaşlığınızı bitirme diye
Doğal olarak yakın çevremiz aramızın bozulduğunu fark ettiler.En şok olayda bir başka arkadaşıma "ben eşimle barışınca X mutlu olmadı o yüzden konuşmuyoruz" demiş ağlayarak. Yani ben bu kadar şey bildiğim halde ona nasıl aferim iyi yaptın diyebilirdimki?? Bin yil geçsede ona bu kadar işkence yapan adamla evliliğni sürdürme kararı aldığı için mutlu olmayacagım. O ve masum yavruları daha iyisini hakedıyorlar... oğlum bile özledi onları ama biz artık asla arkadaşlığımızı toparlamayız. Çok üzgünüm hemde çok.
hakkikaten kimsenin özeline karışmamak lazım. Onlar barıştı ben kötü oldum. Bu da sizlere tecrübe olsun. Birdaha bu hataya düşmem.. arkadaşımı özlüyorum ama kullanılmak ta koyuyor bana
tşkler şimdiden