Aynen öyle, teşekkürler beni anladığiniz için.Hanımlar konu sahibini yanlış anlıyorsunuz
Gördüğüm kadarıyla kadın kendini o kadar caresiz hissetmiş ki buraya derdini acmis
Çocuk büyütürken insan ister istemez yapmam dedigi şeyleri yapabiliyor
Şuan bunalmislik hissi ile ağzından bu sözcükler dökülüyor.
Aslında problem çocuğun verdiği tepkiler değil emin olun tamamen bize göre şekil alıyorlar. Şimdi senaryoda ben olsam birtanem biraz sessiz olur musun içinden ağlamak geliyorsa ağlayabilirsin ama rahatsız oluyorum sen çok bağırınca derim. Ne yaparsa yapsın ananeyi tekrar asla aramam. Asla ama asla kızmam oflayıp puflamam küsmem çünkü bu çocuğun eline ipinizi verir. Siz annesiniz o çocuk. Seni çok seviyorum ama şuan olmuyorsa olmuyordur. Ağlasan da kendini yerlere atsan da durum bu. Sana inat yapmıyorum senle güç savaşında değilim seni seviyorum ama durum bu mesajı. Böyle alışmış bir çocuk için belki tepkilerini normale döndürmek 50 den fazla, dozu artan tekrar denemeye gidebilir çünkü yaş büyüdükçe zorlaşıyor.Derdi o kadar çözümsüz oluyor ki, örneğin sabahki krizin nedeni anneannesini görüntülü aradı, anneannesi musait değilim seni ararım sonra dedi kapattı diye onu tekrar arayacakmis,ben de o ara kardeşimle konuşuyorum müsait olunca arayacak dedim ikna olmadı bu yani
Hepsini yaptım söyledim,sadece istediği şeyin olmasına odaklanıyor, inat ediyor.Aslında problem çocuğun verdiği tepkiler değil emin olun tamamen bize göre şekil alıyorlar. Şimdi senaryoda ben olsam birtanem biraz sessiz olur musun içinden ağlamak geliyorsa ağlayabilirsin ama rahatsız oluyorum sen çok bağırınca derim. Ne yaparsa yapsın ananeyi tekrar asla aramam. Asla ama asla kızmam oflayıp puflamam küsmem çünkü bu çocuğun eline ipinizi verir. Siz annesiniz o çocuk. Seni çok seviyorum ama şuan olmuyorsa olmuyordur. Ağlasan da kendini yerlere atsan da durum bu. Sana inat yapmıyorum senle güç savaşında değilim seni seviyorum ama durum bu mesajı. Böyle alışmış bir çocuk için belki tepkilerini normale döndürmek 50 den fazla, dozu artan tekrar denemeye gidebilir çünkü yaş büyüdükçe zorlaşıyor.
yetişkin olunca beni ve çevresini taklit edecek biliyorum,ona öyle örnek olmaya çalışıyorum
Sizi örnek alıp pasif agresif bir tavırla küsüp durmayı mi öğrenecek?bir süre konuşmuyorum.Aslinda küsmek istemiyorum fakat o an gerçekten ondan soğuyorum ve konuşmak görmek istemiyorum.
Evet aynı şekilde düşünüyorum.Acaba bir yerde yanlış mı yapıyorum diye kendimi sorguluyorum en başta.Küsen kişiye sinir olurum oğlum küsme davranışını hiç öğrenmesin bile isterdim oysaki,evet küsmek yanlış,onu da istemeden yapıyorum iki defadır,gelip özür diliyor hatasını anlıyor beni gulmezken görünce.Sizi örnek alıp pasif agresif bir tavırla küsüp durmayı mi öğrenecek?
Belli ki bir yerde yanlış yapıyorsunuz. Çocuk da tepkisini böyle gösteriyor. Kim bilir iç dünyasında neler yaşıyor. Belki de babası bırakıp gittiği için sizin de terkedeceginizi düşünüyordur, sınırlarınızı bu yüzden bu kadar zorluyordur, siz de gidecek misiniz yoksa onu sevmeye devam mı edeceksiniz diye. Bunu biz nasıl bilebiliriz ki?
Öğretmensiniz, güzel bir maasiniz ve bir tanecik çocuğunuz var. Bence acilinden işinin ehli bir psikolog bulun, oyun terapisi ile öfkesinin sebebini bulsun
Sizi tanımam etmem. Bakın burda çocuğu için gelişimi karakteri için tavsiye arayan çol güzel bir annesiniz. Emin olun bir yerlerde hata yapıyorsunuz. Mesela küsüyorum gidiyorum demişsiniz. 5 kere denedm olmadı diyemeyeceğiniz bir mevzu bu. Sizin kızarak küserek içeri gitmeniz mesela pekiştiriyor bu davranışlarını. Bir pedagog ile birlikte nerede hata yapıyorsanız onu değiştirin. Kesinlikle bizimle ilgili. Boşanma sonrası sandığınızdan fazla da etkilenmiş olabilir geçici de olabilir bilemeyiz. Umarım çare çözüm bulursunuz. Bu şekilde giderse ergenlikte çok başınız ağrır. Sorunun bu yaşta farkına varıp geçiştirmediğiniz için de tebrik ediyorum.Hepsini yaptım söyledim,sadece istediği şeyin olmasına odaklanıyor, inat ediyor.
Bir kere hayır dediğim şeyi kesinlikle yapmıyorum da zaten,olmaz derken kas bile catmiyordum ama ne yaptıysam olmadı ondan bu bezginlik zaten
Yorumunuz için teşekkürler.Bu arada küsüp içeri gitmek değil aslında,olay nerede oluyorsa orada bulunuyorum.Normalde gülen, kucaklayan,öpen biriyken üzgün duruyordum susuyorum ama özür dileyip kendini opturuyor gönlümü alıyor 10 dk içinde sakinlesinceSizi tanımam etmem. Bakın burda çocuğu için gelişimi karakteri için tavsiye arayan çol güzel bir annesiniz. Emin olun bir yerlerde hata yapıyorsunuz. Mesela küsüyorum gidiyorum demişsiniz. 5 kere denedm olmadı diyemeyeceğiniz bir mevzu bu. Sizin kızarak küserek içeri gitmeniz mesela pekiştiriyor bu davranışlarını. Bir pedagog ile birlikte nerede hata yapıyorsanız onu değiştirin. Kesinlikle bizimle ilgili. Boşanma sonrası sandığınızdan fazla da etkilenmiş olabilir geçici de olabilir bilemeyiz. Umarım çare çözüm bulursunuz. Bu şekilde giderse ergenlikte çok başınız ağrır. Sorunun bu yaşta farkına varıp geçiştirmediğiniz için de tebrik ediyorum.
Pasif agresif bir tutum. Ve garip gelebilir ama güven kırıcı. Şöyle ki siz onun için kusursuza yakınsınız. En bilensiniz en güçlü en güvenilir. En zayıf olmamalısınız. Sizi bu kadar üzebildiğini görmesi bile agresiflik yaratıyor olabilir çünkü denge şaşıyor.Yorumunuz için teşekkürler.Bu arada küsüp içeri gitmek değil aslında,olay nerede oluyorsa orada bulunuyorum.Normalde gülen, kucaklayan,öpen biriyken üzgün duruyordum susuyorum ama özür dileyip kendini opturuyor gönlümü alıyor 10 dk içinde sakinlesince
Okula başlayınca sakinlesecegini düşünüyorum, sanırım iki aydır sadece ikimiz çok yüz göz olduk.Herhangi bir tepki vermeden insan kanser olur, aşırı sabır gerek.Pasif agresif bir tutum. Ve garip gelebilir ama güven kırıcı. Şöyle ki siz onun için kusursuza yakınsınız. En bilensiniz en güçlü en güvenilir. En zayıf olmamalısınız. Sizi bu kadar üzebildiğini görmesi bile agresiflik yaratıyor olabilir çünkü denge şaşıyor.
Valla evde gördükleriyle alakası yokmuş. Ben de hep öyle düşünürdüm ama küçük kızım iki yaşındaydı istediği olmayınca ayağını yere vurup avaz avaz bağırırdı. Ona bağırmadık, birbirimize de bağırmadık… meğer eşim küçükken öyleymiş, istediği olmayınca ortalığı yıkıyormuş. galiba fıtrat meselesi. Küsmüyorum, soğumuyorum ama kafam götürmüyor başıma ağrılar giriyor.Benim yakinimdan birinin cocugu boyleydi evde ne gorduyse anne baba arasindaki seylerde ne olduysa artik aglar susmazdi ama annesi sakince ikna edince susardi sizdeki fark susmuyor ikna edemiyorsunuz
Kuzum destek alin ,cocuk bu sekilde alismasin ,bu sekilde devam edip buyuyunce ebeveynine eziyet edeni de biliyorum mutlaka destek alin,bilsin kime nasil davranilir.
Evet öyle de olabilir, davranışları dönemsel mi tepkisel mi bunu merak ediyorum esasen.Donemsel ise de iyi yönetmem gerekiyor bu noktada cunku karakter bu yaşlarda oluşuyor.Oglum doğduğundan beri hiçbir sendromu eş geçmedi bu arada.Boşverin o babayı siz bir şekilde pedogoga gidin. Çocuğunuzun davranışlarına göre çözümler sunabilir size. Bu arada çocukta bir sorun da olmayabilir çünkü 4- 5 yaşların da kendi içinde sendromu var. Kendinin bir birey olduğunun farkına varıyor, özgürleşmek istiyor. Hala dürtüsel davrandığı içinde inatlaşma had safhada oluyor.
Evet biz de mesela evde ikimiziz,şiddet içerikli hiçbir durum yok evde ama arkadaş arasında hep zorbalık görüyor eziliyor.Sadece evde olmuyor ki öğrenme olayıValla evde gördükleriyle alakası yokmuş. Ben de hep öyle düşünürdüm ama küçük kızım iki yaşındaydı istediği olmayınca ayağını yere vurup avaz avaz bağırırdı. Ona bağırmadık, birbirimize de bağırmadık… meğer eşim küçükken öyleymiş, istediği olmayınca ortalığı yıkıyormuş. galiba fıtrat meselesi. Küsmüyorum, soğumuyorum ama kafam götürmüyor başıma ağrılar giriyor.
Benimkinin öyle zorbalık edecek arkadaşı yoktu ki iki yaşında. Şimdi beş oldu. Zaman zaman hala yapıyor ama zorbalık falan gördüğünden değil yani.Evet biz de mesela evde ikimiziz,şiddet içerikli hiçbir durum yok evde ama arkadaş arasında hep zorbalık görüyor eziliyor.Sadece evde olmuyor ki öğrenme olayı
Fıtratla da çok ilgisi var bence de,ben de çocukken çok inatmisim (vurma etme bağırma yokmuş)babası da inatçıdır,sırf genetik bile olabilir bu durum.Benimkinin öyle zorbalık edecek arkadaşı yoktu ki iki yaşında. Şimdi beş oldu. Zaman zaman hala yapıyor ama zorbalık falan gördüğünden değil yani.
Ben artık öyle düşünüyorum ama çekecek sabrım kalmadı. Aynalama yapıyorum, kendimle hikayeleştiriyorum: geçen resmimi yanlış boyadım boşa gitti diye ağlaya ağlaya bir hal oldu. “Bütün emeklerinin boşa gittiğini düşünüyorsun” dedim. Evet dedi salya sümük. Benim de başıma gelmişti küçükken, şöyle yapmıştım düzeltmiştim falan dedim. Sustu ve düzeltti. Duygularının anlaşıldığını, başkalarının da yaşadığı normal bir şey olduğunu bilmek istiyorlar böyle durumlarda. Ama ben de insan evladı olduğum için bazen kızıyorum, bazen görmezden geliyorum, bazen git sakinleşip gel diye kovalıyorum… insan her zaman yapılması gerekeni yapamayabiliyor. Ama evlenmenin duruma katkısı olacağını sanmıyorum, bunu unutunFıtratla da çok ilgisi var bence de,ben de çocukken çok inatmisim babası da inatçıdır,sırf genetik bile olabilir bu durum.
İsim alabilirim,bir yerde bulunsun teşekkürlerAh anlıyorum sizi bazen insan gerçekten ne yapacağını bilemiyor , sabrı taşıyor hele de yalnız büyütüyorsunuz ama yaptığımız yanlış davranışlar sorunu daha çok büyütüp çıkmaza sürüklüyor.
Benim tavsiyem öncelikle sizin öfke kontrolü ve çocukta sınırlar eğitimi almanız. Bir çok psikolog veriyor, isterseniz ben bir isim önerebilirim.
Sonrada bütçeniz el verirse oyun terapisi.
Dışarda yapmıyor bana yapıyor dmeişsiniz ya çünkü en güvendiği insan sizsizniz o yüzden çok normL
Evet kesinlikle insanız ve her şeyi kitaplardan okuduğumuz gibi uygulamak çok zor, teorik ile pratik çok farklı oluyor.Ben artık öyle düşünüyorum ama çekecek sabrım kalmadı. Aynalama yapıyorum, kendimle hikayeleştiriyorum: geçen resmimi yanlış boyadım boşa gitti diye ağlaya ağlaya bir hal oldu. “Bütün emeklerinin boşa gittiğini düşünüyorsun” dedim. Evet dedi salya sümük. Benim de başıma gelmişti küçükken, şöyle yapmıştım düzeltmiştim falan dedim. Sustu ve düzeltti. Duygularının anlaşıldığını, başkalarının da yaşadığı normal bir şey olduğunu bilmek istiyorlar böyle durumlarda. Ama ben de insan evladı olduğum için bazen kızıyorum, bazen görmezden geliyorum, bazen git sakinleşip gel diye kovalıyorum… insan her zaman yapılması gerekeni yapamayabiliyor. Ama evlenmenin duruma katkısı olacağını sanmıyorum, bunu unutun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?