Merhabalar,5 yaşında bir oğlum var.Disarida kendine vuran çocuklar oluyor kendini savunmuyor bile sadece ağlıyor,vuran bir çocuk değil ama evde istediği olmayınca sinir krizi geçiriyor,bana bağırıyor, emrediyor,vuruyor,kapı çarpıyor fln.Konusarak anlaşmayi öğretmek istiyorum kendisine,bunu ilke edinsin istiyorum, yetişkin olunca beni ve çevresini taklit edecek biliyorum,ona iyi örnek olmaya çalışıyorum fakat konuşmadan da anlamıyor.Oyuncaklarini saklıyorum,bir süre konuşmuyorum.Aslinda küsmek istemiyorum fakat o an gerçekten ondan soğuyorum ve konuşmak görmek istemiyorum.Bu halleri beni çok üzüyor ve düşündürüyor.Ona çok sevgi gösteriyorum, ihtiyaçlarını her anlamda karsilamaya çalışıyorum fakat aşırıya mi kaçıyorum acaba diye düşünüyorum.Babasiyla ayrıyız,sırf bir otorite olsun diye evlenmeyi bile düşünüyorum uygun biri karşıma çıktığında.O kadar çığırından çıkıyor ki bunu bile düşündüğüm oluyor o an.
Dönemsel bir durum mudur bu ?
Öğretmenim çocuklarla işim fakat annelik ile öğretmenlik çok farklıymış
Teşekkürler
Destek ihtiyaci olan cocuga bi psikolog yerine koca aramak.. hmm. Ok.Merhabalar,5 yaşında bir oğlum var.Disarida kendine vuran çocuklar oluyor kendini savunmuyor bile sadece ağlıyor,vuran bir çocuk değil ama evde istediği olmayınca sinir krizi geçiriyor,bana bağırıyor, emrediyor,vuruyor,kapı çarpıyor fln.Konusarak anlaşmayi öğretmek istiyorum kendisine,bunu ilke edinsin istiyorum, yetişkin olunca beni ve çevresini taklit edecek biliyorum,ona iyi örnek olmaya çalışıyorum fakat konuşmadan da anlamıyor.Oyuncaklarini saklıyorum,bir süre konuşmuyorum.Aslinda küsmek istemiyorum fakat o an gerçekten ondan soğuyorum ve konuşmak görmek istemiyorum.Bu halleri beni çok üzüyor ve düşündürüyor.Ona çok sevgi gösteriyorum, ihtiyaçlarını her anlamda karsilamaya çalışıyorum fakat aşırıya mi kaçıyorum acaba diye düşünüyorum.Babasiyla ayrıyız,sırf bir otorite olsun diye evlenmeyi bile düşünüyorum uygun biri karşıma çıktığında.O kadar çığırından çıkıyor ki bunu bile düşündüğüm oluyor o an.
Dönemsel bir durum mudur bu ?
Öğretmenim çocuklarla işim fakat annelik ile öğretmenlik çok farklıymış
Teşekkürler
Bu sizin icin geverli bir durum kuzum konu sahibesinin durumu belli degil simdilikValla evde gördükleriyle alakası yokmuş. Ben de hep öyle düşünürdüm ama küçük kızım iki yaşındaydı istediği olmayınca ayağını yere vurup avaz avaz bağırırdı. Ona bağırmadık, birbirimize de bağırmadık… meğer eşim küçükken öyleymiş, istediği olmayınca ortalığı yıkıyormuş.
Olabilir de olmayabilir de. Eşimin amcası İstanbul’dan bize misafir gelene kadar ben de hep kendimi suçluyordum. Nerede yanlış yaptım diye sebep arıyordum. Ne zaman ki adam “aynı senin küçüklüğün, aynı hareketler” dedi, ben ahaa işte bu dedimBu sizin icin geverli bir durum kuzum konu sahibesinin durumu belli degil simdilik
Tek başıma bir yetersizlik hissine kapıldım Bir an.Gecenlerde bir arkadaşım eşi ve çocuğuyla bize geldi,gelen çocuk oyuncakları fırlatıp atıyordu gülüyordu bağırıyordu,annesi uyarıyor baba susuyor çocuk kaile almıyordu.Babasi en son normal ses tonuyla uyardı ve çocuk tmm deyip duruldu.Erkeklerden çekiniyorlar gibi çıkış yolu olarak gördüm bir an için ama sırf bu düşünceyle evlenemem zaten o ayrı,bunalım anında düşündüm öyleOtoritenin babayla alakası yokki.
Babasız büyüyen birsürü çocuk var.
Ayrısınız diyr fazla taviz vermiş olabilirsin, başka birsürü sebebi olabilir. Yazdıklarınız bunu anlamak için çok az.
Ben dönemsel olduğunu düşünüyorum. Fazla üstüne düşmeyin. Baktınız gerçekten devam ediyor psikolojik destek alabilirsiniz.
Bunu mu anladın koca konudan?Destek ihtiyaci olan cocuga bi psikolog yerine koca aramak.. hmm. Ok.
Çok güzel anlamışsınız beniDürtüsel olabilir.
Zor bir şey bununla baş etmeye çalışmak.
Ve evet insan çocuğundan soğumuş bile hissedebilir kriz anlarında, çünkü orda çocuk değil nefes almak bile zor geliyor.
Sürekli farklı sebeple aynı krizle boğuşmak insanı her şeyden soğutur.
Maddi durum demişsiniz ama ne kadar erken psikolog desteği o kadar iyi.
Beni üzdüğünü anlaması için biraz mesafeli davranıyorum ama tabi hiç yapmamak en iyisi.Evet yardımı kesinlikle düşünüyorum,çocuğuma yapacağım en iyi yatırım bu olacaktır.Küsme davranışınız çocuğun boşanma sonrası terkedilme tramvayın tetikleyebilir. Bence psikolojik yardım almalısınız. Çözülemeyecek bir şey olduğunu sanmıyorum.
Boşanma sürecinde çok çirkef olmuştu, onunla oturup konuşmam ama mesaj ile iletişim kuruyorum.Mahkeme kararına göre alıyor ilgileniyor ilgisiz diyemiyorum,maddi olarak bana vermek yerine beraberken çocuğa direkt harcamayi seçmesi var.Baba nasıl biri? Oturup düzgünce konuşabilecek biri mi? Babayla birlikte yol alsanız bu konuda..
Sadece sizde olmamalı sorumluluk o da ilgilenmeli baba eksikliği öfke yaratıyor..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?