Merhabalar,5 yaşında bir oğlum var.Disarida kendine vuran çocuklar oluyor kendini savunmuyor bile sadece ağlıyor,vuran bir çocuk değil ama evde istediği olmayınca sinir krizi geçiriyor,bana bağırıyor, emrediyor,vuruyor,kapı çarpıyor fln.Konusarak anlaşmayi öğretmek istiyorum kendisine,bunu ilke edinsin istiyorum, yetişkin olunca beni ve çevresini taklit edecek biliyorum,ona iyi örnek olmaya çalışıyorum fakat konuşmadan da anlamıyor.Oyuncaklarini saklıyorum,bir süre konuşmuyorum.Aslinda küsmek istemiyorum fakat o an gerçekten ondan soğuyorum ve konuşmak görmek istemiyorum.Bu halleri beni çok üzüyor ve düşündürüyor.Ona çok sevgi gösteriyorum, ihtiyaçlarını her anlamda karsilamaya çalışıyorum fakat aşırıya mi kaçıyorum acaba diye düşünüyorum.Babasiyla ayrıyız,sırf bir otorite olsun diye evlenmeyi bile düşünüyorum uygun biri karşıma çıktığında.O kadar çığırından çıkıyor ki bunu bile düşündüğüm oluyor o an.
Dönemsel bir durum mudur bu ?
Öğretmenim çocuklarla işim fakat annelik ile öğretmenlik çok farklıymış
Teşekkürler
Otoritenin babayla alakası yokki.
Babasız büyüyen birsürü çocuk var.
Ayrısınız diyr fazla taviz vermiş olabilirsin, başka birsürü sebebi olabilir. Yazdıklarınız bunu anlamak için çok az.
Ben dönemsel olduğunu düşünüyorum. Fazla üstüne düşmeyin. Baktınız gerçekten devam ediyor psikolojik destek alabilirsiniz.
