çocuğa şiddetmi????

Ablacim ya sen psikoloji felan mi okudun.:uhm:Ben merak ettim de senin de ikizlerin var heralde nasil buyuttun?fisfisfisYani anlattiklarinin hepsini uygulayabiliyormusun?CADIARZUYoksa su benim imrendigim sabirli insanlardan birimisin?

sız çocuk psıkologumusunuz yazdıklarınız alıntımı
kı sızın yazdıklarınızı dogrudur dyebılelım kendı adıma bunu merak ettım cevaplarsanız sevınırım

bizimkiler beni hic dövmemisler ve bende asla kizimin canini acitmak istemiyorum. eger esim bir gün elini ona karsi kaldirirsa onu affetmem!
nedemek yaw cocuk dövmek?! böylece cocuk bizden nefret etmeye baslar ve korkar. sinirlerine hakim olamayan - sabredemeyenlere anne veya baba denilmez! affedersiniz arkadaslar ama bazi insanlarin cocukalrina karsi davranislari hayvanlarda bile göremezsiniz.. bu bir gercek

sevda cicegi .!.:

Ablacim ya sen psikoloji felan mi okudun.:uhm:Ben merak ettim de senin de ikizlerin var heralde nasil buyuttun?fisfisfisYani anlattiklarinin hepsini uygulayabiliyormusun?CADIARZUYoksa su benim imrendigim sabirli insanlardan birimisin?

Genişletmek için tıkla...

sevda çiçeği eğitim fekültesi mezunuyum psikolog değilim ama şu anda uzman psikologlar ,ve eğitimciler tarafından hazırlanmış ,BENİM AİLEM,AİTEP VE AÇEP proğramlarını uyguluyorum.yazılarımın çoğu kendi yazdıklarım alıntı yaptıklarıma alıntıdır diyorum. derslerimizde bu konuları defalarca işliyorum artık özümsedim iyice.tabiki benimde kendi çocuklarımda karşılaştığım zorluklar oluyor ama herşeyin başı sabır a.s yapı olarakda sabırlıyım bunu eğitimle destekliyorum çünki onlar benim canım!!a.s.

cnm paylasimin icin cok tesekkür ederim ,aslinda ne kadar anne babada olsak bize yapilmasini istemedigimiz seyi bizde yapmamaliyiz
sonucta cocuklarimizla aramizda olagan üstü bi yas farki var ,kendimizi onlarla bir tutmamaliyiz
bende siddete dayaga karsimdaki cocugum bile olsa kirici laflardan cekinirim karsiyim ... ogluma kizdigim zaman gider onunla konusur ondan özür dilerim ,ben onun annesiyim ondan özür dilememe gerek yok diyede düsümem ,söz verdigim zaman onu mutlaka yapmaya calisirim , arada sirada ona yemek seceneklerini sorar hangisini yemek istedigini ögrenirim (her zaman degil ama)
oglum henüz 3 yasinda yeri gelince annesi yeri gelince arkadasi oluyorum
sabahlari krese giderken yolda kosarak ziplayarak gideriz bu oglumun cok hosuna gider :))
ben oglumla oynayarak giderken kim ne düsünüyor umrumda olmaz :))

cimcime21 .!.:

cnm paylasimin icin cok tesekkür ederim ,aslinda ne kadar anne babada olsak bize yapilmasini istemedigimiz seyi bizde yapmamaliyiz
sonucta cocuklarimizla aramizda olagan üstü bi yas farki var ,kendimizi onlarla bir tutmamaliyiz
bende siddete dayaga karsimdaki cocugum bile olsa kirici laflardan cekinirim karsiyim ... ogluma kizdigim zaman gider onunla konusur ondan özür dilerim ,ben onun annesiyim ondan özür dilememe gerek yok diyede düsümem ,söz verdigim zaman onu mutlaka yapmaya calisirim , arada sirada ona yemek seceneklerini sorar hangisini yemek istedigini ögrenirim (her zaman degil ama)
oglum henüz 3 yasinda yeri gelince annesi yeri gelince arkadasi oluyorum
sabahlari krese giderken yolda kosarak ziplayarak gideriz bu oglumun cok hosuna gider :))
ben oglumla oynayarak giderken kim ne düsünüyor umrumda olmaz :))

Genişletmek için tıkla...

sizin gibi annelerin olduğunu bilmek bana umut veriyor tebrik ederim.her şeyden önce çocuğunuza bir birey gibi davranıp ona saygı duyup söz hakkı tanımanız takdire şayan
çünki bizlerde bunu anlatmaya çalışıyoruz derslerimizde.onlar bizlerden farklı düşünen,duyguları,ve fikirleri olan bireyler biz çocuklarımıza aile içinde söz hakkı verirsek sana değer veriyorum,benim için değerlisin mesajını vermiş oluruz.bu da özgüveninin gelişmesi için mükemmel bir ortam yaratmış olur.emin olun bu tutumunuza devam edip dahada geliştirirseniz ayakları yere basan,özgüveni olan,dürüst ve mutlu harika bir çocuğa sahip olucaksınız.tekrar tebrik ederim...:1hug:
önce çocuklar

Merhaba Ece hanım,yazılarınızı çok beğeniyorum,çok şey katıyorsunuz bize ve çok destek oluyorsunuz.Çok sağolun.Benim size danışmak isteğim konu çocuklara sevgimizi göstermede bir sınırlama getirmelimiyiz kendimize?Benim 3,5 yaşında bir oğlum var.Mesela ben sevgimi çok fazla gösteriyorum,bazen çok bunaltıyorum oğlumu.O tatlı tatlı konuşurken dayanamıyorum öpücüklere boğuyorum,o da kızıyor sinirleniyor anne yapma öpme falan diyor.Birde canımlar cicimlerle bunaltıyorum bazen onu.Kötü bir davranış gösterdiğinde de çok tepki gösteriyorum.Bir türlü orta yolu bulamıyorum.Onunda aklı karışıyo,annem bi öyle bi böyle diye...

merhaba yağmurdamlası bu güzel düşüncelerin için teşekkür ederim.bunları okumak için yazı yazmıyorum ama, okuyuncada çok teşvik edici oluyo.bazen boşa kürek çekiyomuşum gibi hissediyorum kendimi.yaptığımı bilgiçlik taslama yada nebileyim farklı şekilde algılanması beni çok üzer
ben çocuk eğitimine hayatımı adadım haftanın 7 günü bunu yapıyorum çünki.
neyse sadede gelelim çocuğunuza sevgiyi göstermede sınrlama getirilmemeli asla ama çocuğu gerçekden rahatsız ediyorsa bu durum evet kendimizi daha kontrol altına almalıyız.çünki onun vücudu ona özel seven annesi bile olsa rahatsız olabilir bunu anlayışla karşılamak gerek.öfkelenmek yerine ona duygularınızı anlatın emin olun anlıycaktır.öfke kontrolünü uygulamaya çalışın çünki büyük ihtimalle sizi örnek alıyordur kızdığında.çocuklar bizim aynamız gibidir ne verirsek onu alırız.sizde farkındasınız zaten tutarlı olmak çok önemli.hissettiğimiz duygular değil duygularımızı ifade ediş tarzımız önemli çünki!umarım sorunuzu cevaplayabilmişimdir?daha devam edebilirim...

Çok doğru söylüyorsunuz.Çocuklar bizim aynamız evet.Bilgilerinize ihtiyacımız var sizi hep burda görmek istiyoruz.

ilgin için ben teşekkür ederim .biz duygularımızı nasıl yansıtırsak çocuklarımızda aynısını yapar.çocuklar sebepsiz yere bir şey yapmazlar.hoşlanmadığımız bir davranışını gördüğümüzde ona kızmak yerine bi kendimize dönüp ben ne hata yaptım diye düşünmeliyiz.
bende burda olmakdan çok mutluyum.ne kadar çok anneye ulaşabilirsem o kadar çocuğu eğitmişim sayılır.

ece hanım merhaba, öncelikle size bu konuda bizlere yardımcı oldugunuz için çok teşekkür ederim.benim 21aylık yani ortalama 1.5 yasında bir kızım var. aillede tek çocuk ve tek torun oldugu için çok sımartıldı.hayır kelmesini ve yasakları asla kabul etmio.bu kelimelerle karsılastında ve istediği yapılmadı anda deliye dönüo.ikna etmek mkansız oluo. ve kendine zarar verio. söle sölin mesela kafasını duvara vuruo.o anada canını yakıoki ağlasın bu durumda benim zafım oldugunu resmen bilio. bu durum karsısında canı yanıgı için dayanamıorum ve istediğini yapıorum.açık konusmak gerekirse cok cok sinirlendimde poposuna vuruorum ama o onu oyun olarak algılıo. bu konuda cok caresizim ne yapsam kızımı bu huyundan vazgeciremedim.tavsiyelerinizi bekliorum .şimdiden çok tesekkür edrim...

arkadaşlar çocuk yetiştirmek çok zor.oğlum 9 yaşında.ben ona hiç vurmadım ama bağırıyorum.sonrada kendimi çok kötü hissediyorum.vicdan azabı çekiyorum.ben dayağa karşıyım.o yüzden oğlumu sevdiği şeylerden men ederim.birde sinirlendiğim zaman içinizden sayın.böylece öfkeniz azalır.ayrıca ben oğlumu allahın bana bir emaneti gibi düşünürüm.emanete hiyanet olmaz değil mi?kardeşimle beni annem döverdi.annemden korkardık.annem gözümüzün içine bir baksın ne demek istiyorsa anlardık.sağaolsun şimdiki çocuklar bu tür hareketlerden anlamıyorlar.misafir geldiğinde çok sinir oluruz eşimle.başkalarının yanında ana çok kızılmayacağımızı bildiği için rahat hareket eder.
çok zor ama çocuklarımızı dövmemeye çalışalım.bizleri çıldırtları çok oluyor.dövsenizde düzelmiyorlar sevsenizde.şimdiki çocuklar daha özgür ruhlu ve çok sevgi ve ilgi ile büyüdüklerinden kendilerini daha güzel ifade ediyorlar.bizler gibi anne baba korkusu yüzünden kendine güvensiz değiller.korku yüzünden bizler pısırık ve tepkisiz büyüdüğümüzden çocuklarımızın bize çıkışları kötü geliyor yada yaramaz geliyor.ben şimdiki çocuklara kızdığım zamanlar olsada kendilerine güvenleri çok hoşuma gidiyor.
ayrıca dayak yiyen çocuklarında hareketlerinde bir düzelme olmuyor.çevremdeki çocuklardan biliyorum.bir anlık öfkemize yenik düşüyoruz.sonrada üzülüyoruz.birde her yaşın ayrı bir özelliği oluyor.bazı yaşlarda hareketlik,bazı yaşlarda inatçı bazı yaşlarda da hırçın olunuyor.o yaşı atlatınca o özelliklerde geçiyor.biraz daha sabırlı olun.benim gördüğüm kadarıyla çocuklar okula başladıktan sonra uslanıyorlar.eski hareketlilikleri kalmıyor.