5 senedir katlanılan hayat.

Bu durumu yaşadığında boşananlara ne oluyor çok merak ediyorum. Kaldı ki boşansam bile, ayağımdaki varisler, kireçlenmeler, çalışmadan geçen seneler, kırışıklıklarım, ve ilk bekarlığım geri gelmeyecek. Olay bu zaten benim için
Ayy Allah aşkına ne yapmayı düşünüyorsunuz boşanmayıpta?? 3 yaşındaki çocuk bile gidelim demiş size siz hala boşananlara ne oluyor diyorsunuz?
Ne oluyor biliyor musunuz, geri kalan hayatlarını kurtarıyorlar. Evlatları ile daha güzel, huzurlu ve mutlu bir hayat kuruyorlar, belki yeniden aşık olup daha doğru insanlarla evleniyorlar. Ama böyle saçma bir evliliğe, şiddete, çocuğunun önünde kötü muameleye maruz kalmıyorlar, çocuklarının psikolojisini bozmuyorlar.
Size çalışmak zor geliyor sanırım, yeni baştan hayat kurmak vs.. O halde dayak yemeye devam edin ne diyelim?! Çocuğunuza üzüldüm sadece. Zira dayak yediği halde boşanmamak isteyen ve bunun için ağlayan sizsiniz zaten. Kendinize bu muameleyi hak görüyorsunuz.
Ayrıca anneye, babaya bir evlat yük olmaz. Sizde annesiniz bunu en iyi sizin bilmeniz gerekiyor. Evlat ne yaparsa yapsın ailesinin canıdır, kanıdır.
Siz bu bahanelere sığınıyorsunuz sadece.
 
Bu saygı işi de değil aslında. Saygı hemen bitti bile. Ben oğlumu çok seviyorum. Ona tek başıma yetememekten korktuğum için, annesi babası boşanan bazı çocuklar gibi olmasına tahammül edemem. İlerde beni boşandığım için suçlamasından korkuyorum. Boşanmadık bu arada dava kapandı. Aynı evdeyiz
Bu nasıl bir saçmalık ya çocuğunuzla sizin kafanız birbirine vurdurula vurdurula yaşarsınız çocuk bundan çok mutludur eminim böyle kadınlara ayar oluyorum çocuğu dayak yediği halde çocuğu bahane edecek kadar riyakar olmayın
 
Bu saygı işi de değil aslında. Saygı hemen bitti bile. Ben oğlumu çok seviyorum. Ona tek başıma yetememekten korktuğum için, annesi babası boşanan bazı çocuklar gibi olmasına tahammül edemem. İlerde beni boşandığım için suçlamasından korkuyorum. Boşanmadık bu arada dava kapandı. Aynı evdeyiz
ne varmış boşanan anne babanın çocuklarında? en azından evde annesinin dayak yemediğini görüyorlar. bu durumda çocuğum sizin çocuğunuzdan daha şanslı. boşandım!
 
Bu saygı işi de değil aslında. Saygı hemen bitti bile. Ben oğlumu çok seviyorum. Ona tek başıma yetememekten korktuğum için, annesi babası boşanan bazı çocuklar gibi olmasına tahammül edemem. İlerde beni boşandığım için suçlamasından korkuyorum. Boşanmadık bu arada dava kapandı. Aynı evdeyiz

Peki annesi babası boşanmadığı için onları suçlayan, psikolojisi bozulan çocuklar
 
Yazmayacaktım ama tutamıyorum kendimi. Bir gün yine şiddetle vurur kafanıza başınızı sert bir yere çarparsınız. Sonuç en iyi ihtimal ölümünüz olur. Eve gelen sağlık ekibine düştü başını vurdu denir. Kötü ihtimallerden biri ise; başınızı vurup kalan ömrünüzü belki felçli ve insanlara muhtaç geçirmeniz.

Çocuğunuz evet boşanmış anne baba psikolojisi yaşamamış olur ama en kötüsü ANNESİZLİĞİ yaşar. Sizin çocuğunuza, size bir şey olursa (Allah korusun saklasın) sürekli dövmeyen ama ara sıra döven dayakçı baba mı bakacak? Çocuğunuz böyle bir babayı, siz de böyle bir eşi hak etmiyorsunuz...

Anne babanıza da yük olmazsınız. Çalışmak isterseniz çocuğunuzu annenize bırakıp işe girerseniz sgk nız da işlemiş olur, maddi olarak da destek olursanız kimselere yük olmazsınız. Yarı öbür gün emeklilik de elde edersiniz. Bakarsınız bu süreçte karşınıza çok iyi biri çıkar, hayat size ve oğluşunuza güzellikler getirir. O yüzden kurtulmanın zamanı gelmiş de geçiyor.
 
Ben be
İlk defa bir yorumdan sonra ağladım. Cidden bu haldeyim şu an. Evim emeklerim, bu seneler içerisinde onun sebep olduğu rahatsızlıklarım. Her bir olayın sonunda bitecek gibi değil de iyic

onu kötüleştiğinde kötü olanın ben olacağımı biliyorum. İnsanlar bana kötü diyecek. Üniversite arkadaşlarım tanıdıklarım hep bak bu kız boşanmış diyip neler neler diyecekler. Annem babam ne olursa olsun bana kızacak bazen. Yaptığım hata ortaya çıkacak
Ben, ben, ben deyip durmayın. Çocuk diyoruz çocuk. Annesi dayak yiyor gözlerinin önünde onu düşünün diyoruz.
 
akıl tutulması yaşıyorsunuz siz.
3 yaşında bir çocuk var ortada, hala "bana öyle diyecekler, böyle diyecekler, şöyle olacağım, böyle olacağım" diye bahanelere sığınıyorsunuz.
Siz bencilin tekisiniz, anneyim diye dolanmayın ortalıkta. Gerçekten "anne" olan çocuğunu böyle bir pisliğin yanında tutmaz çünkü.
Siz 7/24 olmasa da dayağınızı yiyin, oturun aşağı çünkü kendinize bunu layık görüyorsunuz zaten.
Çocuğa bir sorun bakalım, böyle bir ortamda yaşamak istiyor mu? Yazık gerçekten
 
Korkma boşanmak zor evet ama sonrasında neden daha önce boşanmadım diyeceksin. Tabi maddi imkan varsa. Her zorluk geçer, hayat tekdüze ilerlemiyor iniş çıkışlarla dolu. Yani öyle biriyle yaşamaktansa korkmayı bırak bence.
 
Merhaba arkadaşlar. Benim 3 yaşında oğlumdan başka kimsem yok. Arkadaşım yok, kardeşim yok, bir annem bir de babam var ama onlara da bunları anlatamam. Bu tür konuları sizden başkasına anlatamam. Konu konu derdimi anlatacağım elimden geldiğince. Eşimle 5 yıllık evliyim, 3 yaşında benden ve babasından bile akıllı dünya güzeli bir oğlum var. Babası 2,5 sene öncesinde bana el kaldırmaya başladı. Seçim zamanı kılıçtaroğlu İzmir mitingi yaptığı zaman ilk büyük dayağımı yedim, hemde konağın göbeğinde. Birileri polisi aramıştı sanırım polis bile gelmişti. Evet dövdüm beni alın götürün falan demişti. Benim eşim beni lafta çok sever ama boşanma konusu geçse hemen beni def eder, bir keresinde davaya kadar girmiştik ben ağlamıştım boşanmak istemediğimi söylemiştim ç. O zaman oğlumuz daha 1,5 yaşında olduğu için hakim bizi boşamamıştı. 26 yaşıma geldim ve eski ben’e hesap veremez hale geldim. 1,5 sene önce işten ayrıldım oğluma bakabilmek için. Ne kendimi geliştirdim ne de boşandım. Sadece artık birini sevmeden de nasıl aynı evde yaşanır öğrendim. Sürekli benim küsüp mutsuz olduğunu söylüyor. Öyle değilim sadece değiştim ve mutlu olmam için hiçbir sebebim kalmadı. Ha sorsanız kötü biri mi değil elbet , eee 7/24 beni dövecek hali yokya. O kendini en iyisi bilir ve hep beni kötüler. Benim küslüklerim yüzünden psikolojisinin bozulduğunu söylüyor. Artık bardağı taşıran son damlam bayramda kayınvalidemde iken oldu. O banyodaydı oğlumun kakası gelmişti lazımlığa oturtturdum bekliyorum. Banyodan çıktı, ben de bir hışımla ona sinirlendim, çünkü kayınvalidemdeyken ben aşırı yoruluyorum, kayınvalidem ile aram iyi, ben bana o kadar şey yaptılar hiç sesimi çıkarmadım çıkarmam çünkü umrumda değil, eşim beni sevsin saysın yeter. Neyse yorgunluğumun siniri ile sesimi yükselttim ama bağırmadım, abilendim diyelim. Benim sınırım var artık yeter dedim. Bana bir bağırdı oğlumla ikimiz kalakaldık. Duvara falan vurdu sonra geldi kafama bir vurdu o hızla benim kafamda oğluma çarptı. Babasının sümüğü olan oğlum o gün ilk defa anne hadi gidelim burda durmayalım dedi çekti beni kolumdan. O gün tamam dedim. Bu adam benim senelerimi harcadı, ve artık benim bir umudum kalmadı diye.
Esim boyle bir ailede buyumus..annesini hala affedemiyor.istese bizi alip o evden cikabilirdi ama babama sevdasi agir basti diyor.siddet cocuklar buyudukce cocuklara da kaymis.esim lisede okul donemi evi terk etmis sokaklarda yatmis.geri donmemis.simdi annesinide icsel olarak sevemiyor ve affedemiyor.evde kalan kardesi ise cok agir psikolojik tedaviler gordu.toparlanamadi.uyusturucu o bu...soyleyeceklerim bu kadar.
 
X