bende sizin gibi bazen ümitsizliğe kapılıp kendimi hep hayatın gerisinde gidiyormuşum gibi hissediyorum. gerçi bekar yıllarımı çok güzel geçirdim ama geç evlenmeninde bu tarz sıkıntıları olacağını da bilmiyordum. ama herkesin hayatı kişiliği farklı, kader kısmet. hayatta şükredecek çok şeyimizde var. Allah sağlık versin ve herşeyin hayırlısını versin, diyorum kendi kendime...
bende de seçici algı oluştu, çevremde herkes hamile kaldı gibi geliyor . birde nazar değdirirsem diye, imrenipte gözüm kalır diye ödüm patlıyor. hamile birini görünce tanıdık- tanımadık hemen dua ediyorum sağlıkla doğsun diye( kafayı yedim.. )
geçmişe bakmamak lazım, geçen geçti gitti, pişmanlığın anlamı yok. her şey bizim elimizde de değil, . önümüze bakmak, yapabileceklerimizi yapmak, olumlu şeylere odaklanmak lazım. yarın öbürgün keşke dememek için elimizden geleni yapabiliriz diye düşünüyorum. 37 yaşında bir arkadaşım çok istiyor evlenmek ama adayı bile yok, çok üzülüyor geç kaldım diye, 40 yaşında arkadaşım spontan hamile gayet sağlıklı gidiyor süreci, 42 yaşında bir arkadaşım spontan hamile 8 haftalık, istediği gibi hemen hamile kaldı... değişik bir sürü örnek var..herkesin hayatı, hikayesi başka başka... hepsi kader kısmet işi