Ben zaten cesaretlendiriyorum. Ama beni 4 aylık bebekle peşine takmasın. Ortada gerçek bir sevgi varsa sürer. Belki ben onu çok özleyeceğim, dayanamayıp gideceğim. Ama şu an böyle bir ihtimal görünmüyor benim açımdan. Çünkü 4 aylık bebeğe kendim bakıyorum. Ancak bebeğime yeteniyorum. Eşim öğlen yediği yemeği akşam yemiyor. Yenisini yap diyor. Ve ben onun kaprislerine dayanamıyorum.
evet doğum öncesinde de vardı ama hamilelik sürecimde çok kafama takmak istemedim. Doğumdan sonra da pek bir şey değişmedi. Alkol alanlar bilir. Alkol derin uyku yapar. Kızıma reflü teşhisi kondu. Doktor kaka tahlili istedi. Kızım sabaha karşı 7 gibi kakasını yaptı. O zamana kadar gözümü kırpmadım. Eşimi uyandırmaya çalıştım ama ne mümkün. Yarım saat içinde kakayı labratuvara yetiştirmek gerekiyordu. Kızımı eşimin yanına koydum. Kendim gittim. Bunun gibi şeyler, bütün herşeyi benim yüklenmem bana çok ağır gelmeye başladı.
Yokluğu daha kârlı geldi bana. Varlığı stres eder insanı. İşe yaramayan, yer kaplayan, kirli çamaşır, bulaşık çıkaran, horlayan ... bir adam. Kızınızla yalnız olsanız daha huzurlu olacak gibisiniz.Ben zaten cesaretlendiriyorum. Ama beni 4 aylık bebekle peşine takmasın. Ortada gerçek bir sevgi varsa sürer. Belki ben onu çok özleyeceğim, dayanamayıp gideceğim. Ama şu an böyle bir ihtimal görünmüyor benim açımdan. Çünkü 4 aylık bebeğe kendim bakıyorum. Ancak bebeğime yeteniyorum. Eşim öğlen yediği yemeği akşam yemiyor. Yenisini yap diyor. Ve ben onun kaprislerine dayanamıyorum.
evet doğum öncesinde de vardı ama hamilelik sürecimde çok kafama takmak istemedim. Doğumdan sonra da pek bir şey değişmedi. Alkol alanlar bilir. Alkol derin uyku yapar. Kızıma reflü teşhisi kondu. Doktor kaka tahlili istedi. Kızım sabaha karşı 7 gibi kakasını yaptı. O zamana kadar gözümü kırpmadım. Eşimi uyandırmaya çalıştım ama ne mümkün. Yarım saat içinde kakayı labratuvara yetiştirmek gerekiyordu. Kızımı eşimin yanına koydum. Kendim gittim. Bunu gibi şeyler, bütün herşeyi benim yüklenmem bana çok ağır gelmeye başladı.
Bitmiş bir evliliğe benziyor nihalcimBen zaten cesaretlendiriyorum. Ama beni 4 aylık bebekle peşine takmasın. Ortada gerçek bir sevgi varsa sürer. Belki ben onu çok özleyeceğim, dayanamayıp gideceğim. Ama şu an böyle bir ihtimal görünmüyor benim açımdan. Çünkü 4 aylık bebeğe kendim bakıyorum. Ancak bebeğime yeteniyorum. Eşim öğlen yediği yemeği akşam yemiyor. Yenisini yap diyor. Ve ben onun kaprislerine dayanamıyorum.
evet doğum öncesinde de vardı ama hamilelik sürecimde çok kafama takmak istemedim. Doğumdan sonra da pek bir şey değişmedi. Alkol alanlar bilir. Alkol derin uyku yapar. Kızıma reflü teşhisi kondu. Doktor kaka tahlili istedi. Kızım sabaha karşı 7 gibi kakasını yaptı. O zamana kadar gözümü kırpmadım. Eşimi uyandırmaya çalıştım ama ne mümkün. Yarım saat içinde kakayı labratuvara yetiştirmek gerekiyordu. Kızımı eşimin yanına koydum. Kendim gittim. Bunun gibi şeyler, bütün herşeyi benim yüklenmem bana çok ağır gelmeye başladı.
Senin yerinde olsam gitmeden önce boşanırdım galiba.
Benimde çok normal olduğum söylenemez. Sevmekle nefret etmek arasında gidip geliyorum. Benim en büyük yanlışlarımdan biri. Duygularımı çok yoğun yaşamak. Mantığımı devreye sokabilsem zaten şu gün şu noktada olmazdım.
ben yürütmek içim çaba harcadım. Evlendiğimiz günden beri de pek çok defa boşanalım dedim. Bir kere avukata vekalet verdim. Eşim yalvardı. Beni çaresiz bırakan onun vazgeçmeyişi oldu.
swancım canım bak son yaptığını yazayım. Geçen ay gitti. Yine kredi çekti. Saç ektirdi. Hayır bizim yeni bebeğimiz oldu. Git onun bir ihtiyacını karşıla. Ama yok. Neden? Çünkü bebeğin arkasında her ihtiyacını karşılayacak annesi var. Adam senelerce çok güzel paralar kazanmış. Tek kuruş biriktirememiş. Hep harcamış. Benim eşimin dolabını görsen benim diyen iş adamında yoktur. Bütün kıyafetleri markadır. Benden çok ayakkabısı vardır. Adam bencil. 2+2=4 Benimde peşimden kendisine benzemediğim için, inanılmaz sorumluluk sahibi olduğum, hep kontrollü olduğum için bu kadar koştu bence.Beklentiler uymuyorsa, hayata bakış açılarınız farklıysa boşanmanız en doğru seçenek olur ve ben okuduğum kadarıyla boşanmaya daha yakın olduğunu görüyorum. Ve açıkçası sanki sadece çocuk yapmak için bu adamla evlisin hissiyatı aldım
Benim de doğumum ve en güzel çağlarım İstanbul Bakırköy, Bahçelievler Merkez civarında geçti; köklerini insan unutamıyor, eşini anlıyor ve hak veriyorum. Kendince sebepleri var, ödemeleri var, mecburiyetleri var. İstanbul iş imkânı bakımından çok daha iyi ve kökleri de burada. Güzel bir ilçede de iş bulmuş. Beylikdüzü Adnan Kahveci, Gürpınar civarı yaşamak için çok ideal. Ben de tepmek istemem. Bir yerde o kendinden büyük bir taviz vererek, tüm çevresinden koparak seninle gelmiş, bence bu bir fedakârlıktır. O yüzden bunları da es geçme, denemeye değer diyorum. Eğer senin de denemeye gönlün var ise, en azından kızın için. İstanbul’da senin de deneyimli biri olarak iş bulabileceğini düşünüyorum.
Sizi tanımıyorum. Anneliğinizle ilgili de yorum yapmadım farkındaysanız.
Hanım efendi ben sırf anne olmak isteseydim inanın yüzlerce seçeneğim vardı. En kötü ihtimal Kıbrıs’tan sperm alırdım. Kaldı ki 15 sene boyunca bir adamla evli kaldım. Adam çocuk istemediği için yapmadım. Hile hurdayla ilk eşimden hamile kalırdım.
Evet canım. Evcil hayvan alıyorsun sanki. Çocuk esirgemeden git al.
İşte maalesef kadınlığı bırakıp anneliğe odaklanmazsanız problem kalmayacak. Her 2 kelimenizden biri cocuk bakıyorum. Herkes bakıyor her bakan kocasına gıcık olsa evlilik kalmaz. Diğer konulara gelince bunları cocuk olmadan da biliyordunuz adam dün karakter değiştirmedi sonucta. Sırf annelik icgüdüsüyle cocuk yapıp “Bile isteye” cocugu anne baba ayrı yasama sürüklemeniz benim gözümde sizi magdur bir iyi anne yapmıyor maalesef.Ben zaten cesaretlendiriyorum. Ama beni 4 aylık bebekle peşine takmasın. Ortada gerçek bir sevgi varsa sürer. Belki ben onu çok özleyeceğim, dayanamayıp gideceğim. Ama şu an böyle bir ihtimal görünmüyor benim açımdan. Çünkü 4 aylık bebeğe kendim bakıyorum. Ancak bebeğime yeteniyorum. Eşim öğlen yediği yemeği akşam yemiyor. Yenisini yap diyor. Ve ben onun kaprislerine dayanamıyorum.
evet doğum öncesinde de vardı ama hamilelik sürecimde çok kafama takmak istemedim. Doğumdan sonra da pek bir şey değişmedi. Alkol alanlar bilir. Alkol derin uyku yapar. Kızıma reflü teşhisi kondu. Doktor kaka tahlili istedi. Kızım sabaha karşı 7 gibi kakasını yaptı. O zamana kadar gözümü kırpmadım. Eşimi uyandırmaya çalıştım ama ne mümkün. Yarım saat içinde kakayı labratuvara yetiştirmek gerekiyordu. Kızımı eşimin yanına koydum. Kendim gittim. Bunun gibi şeyler, bütün herşeyi benim yüklenmem bana çok ağır gelmeye başladı.
Evliliğinizle ve hislerinizle ilgili yorum yapmayacağım çünkü sizin vermeniz gereken bir karar bu. Ama şunu söylemeden geçemeyeceğim. Benim eşim de iş icabı yurtdışına gidip ayda iki hafta sonu yanımıza geliyordu, bazen 1 haftasonuna düşüyordu gelmesi. Benim kızım da 3-4 aylıktı. İnanın uzun süre görmeyince yabancılık çekiyor bebekler. Eşim eve geldiğinde beni bırakıp direk kızlarına gidip sarılıyordu. 2,5 yaşındaki kızımda sorun yoktu ama bebek olan dudak büküp ağlıyordu gitmek istemiyordu babasına. Adam gidene kadar benim kucağımda uzaktan bakıyordu babasına. En son vedalaşırken bile gitmek istemeyince eşim hazırlığını yap en geç 1 ay içerisinde sizi de götürüyorum dedi. Adamın resmen içine oturdu kendi çocuğunu kucağına alamamak.
Haklisin, kipirdama benceCanım başta net bir şey konuşmadık. Babamın vefatından sonra olaylar o kadar hızlı gelişti ki kendimizi burda bulduk. Benim işimin başında durmam çocuğumun istikbali açısından daha iyi bir karar. Her ne kadar ablam gelirim dediyse de onun sıfırdan başlaması gerekecek ve benim kadar tecrübeli değil.
Şu yazdıklarınız o kadar çirkin ki. Başkasının çocuğu.. evcil hayvan.. Sizin bakış açınıza sahip insanlar lütfen evlat edinmesin zaten. Zira tatmin etmek istediğiniz annelik içgüdünüz de değil, üreme içgüdünüz. Dünyada yeterince -acı çeken- çocuk varken daha da fazlasını getirmek..
CiRiLLA Henüz evlat edinmedim. Gelecek için planım bu. Evcil hayvanım da var merak etmeyin, çocuğumdan ayrı değil. Burada evlat edinip de biyolojik çocuğundan ayrı görmeyen birçok kadın vardır eminim. Onlara da sen anne değilsin, başkasının çocuğuna bakıyorsun mu diyorsunuz? Yaşayan herhangi bir canlıya iyi annelik yapan her kadın iyi annedir benim gözümde. Çünkü marifet doğurmak değil bakmak, sevmek, iyi bir aile verebilmek. Fiziksel, ruhsal ihtiyaçlarını eksiksiz karşılayabilmek. Geçmedi konusu. Eşim burda yaşamaya başladıkça buraya ait olmadığını anladı.
Görüyorsunuz sonuçta bu tarz evlilikler de var. Antalya-istanbul arası uçakla 1 saat. Git gel uçak bileti 1.5 bin tl. Bizimkide 2 haftada bir gelebilir. Pandemi başlayalıdan beri dib dibeyiz. Belki uzaklaşmak ikimize de iyi gelecek. Sizin yaşadıklarınız içinde çok üzüldüm. Ama düzeninizi oturtmanıza sevindim. Rabbim yuvanızda huzurunuzu bozmasın
Hanımefendi, ben size sineye çekin demiyorum, böyle bir evliliği sürdürmeyin zaten. Sadece eşinizin olumsuz huylarını öncesinde de bildiğinize dikkat çekiyorum.
Şu yazdıklarınız o kadar çirkin ki. Başkasının çocuğu.. evcil hayvan.. Sizin bakış açınıza sahip insanlar lütfen evlat edinmesin zaten. Zira tatmin etmek istediğiniz annelik içgüdünüz de değil, üreme içgüdünüz. Dünyada yeterince -acı çeken- çocuk varken daha da fazlasını getirmek..
Kimsenin anneliğini eleştirmek sizin haddiniz değil. İster evlat edinir, ister doğurur. Siz evlat edinmeyi doğurmanın bir alternatifi olarak görüyorsunuz ama değil. Rica ediyorum benim konumu sabote etmeyin. Şu an en son ihtiyacım bu.
