Bütün bunları bile bile bu adamı antalyada tutmaya vicdanınız el verecek mi, ya taşının ya da salın adamı gitsin, mutsuz bir eş kimseyi mutlu edemez. Taşınmak dediğiniz ne ki, bebeğiniz çok küçük önümüz yaz, ben 3 yaşında oğlum ve karnımdaki 4 aylık bebekle ev toplayıp taşındım, inanın korkulacak şey değil. Siz işinizi bırakmak istemiyorsanız eşinizi bırakacaksınız
şimdi beni yanlış anlamayın ama iş de önemliEvet Laale Hanım. Bu benim 2.evliliğim. 2 evliliğim arasında her bakımdan uçurum var. İlk eşimle erken yaşta evlendik, beraber büyüdük. İkiz gibiydik. Bu eşimle taban tabana zıttız. Bazen kendime kızıyorum. Evlenirken hangi akla hizmet bunları düşünemedim diye. Ama çocuk istiyordum çokta fazla alternatifim yoktu
cherry Antalya’da benzer bir işi bulamaz. Burda çevresi yok. 25 senelik oluşturduğu bütün networkü İstanbul’da. Kendi diyor. İş hayatı boyunca 1 kere Cv doldurmamış. Hep tanıdıkları referans olmuş.
Ben boyle restlere gelemem.veririm eline celbi gorur ebesini tersinden.Selamlar arkadaşlar.
Bilmeyenler için 4 ay önce doğum yaptım. Rabbime şükürler olsun dünyalar güzeli bir kızım oldu.Benim sorunum eşimle. Aslında birbirine son derece zıt, farklı yaşam tarzına ve kişiliğine sahip 2 yetişkiniz. Evlenmeden önce en büyük ortak paydamız yuva kurmak ve çocuk sahibi olmaktı.
Çocuk sahibi olmak konusunda muvaffak olabildik ama yuva kurmayı beceremiyoruz.
Hangi birini yazsam bilmiyorum ama en basitinden ben hamileyken istemememe rağmen hemen hemen her gün içmesiydi. İçip taşkınlık yapmıyor ama benim hayal ettiğim evlilik çeşidi akşam kanepede sızan bir adamla değildi.
Eşim 3 yaşındayken anne ve babası boşanmış bir çocuk. Aile nedir bilmemiş. Sevgisiz ve bencil büyümüş. Kendi ailesine dönecek olursak babasıyla seneler önce konuşmayı bırakmış. Biz evlendikten sonra annesinin zorbalıklarıyla baş edemeyince annesiyle de görüşmeyi kesti. Akabininde annesi akciğer kanserinden vefat etti. Hasta yatağında ziyarete dahi gitmedi.
Şimdi benim konuyu açma sebebim 4 aylık bebeğimle başka şehre taşınmak istememem. Biz İstanbul’da tanıştık. Evlendikten 1 sene sonra babamın vefatı, benim işlerim sebebiyle Antalya’ya taşınmak zorunda kaldık. 2 senedir Antalya’da yaşıyoruz. Eşim Antalya’da son derece mutsuzdu. Geçtiğimiz ay İstanbul’dan franchise bir restaurant zincirinin Beylikdüzü şubesinden işletme müdürlüğü teklifi geldi. “Sen gelsen de gelmesen de ben artık döneceğim” dedi. İnanın ben onun peşinden gitmek, düzenimi bozmak istemiyorum. Hele ki tüm gün 4 aylık bebekle boğuşup bir de onun kaprisine filan tahammül edemez oldum.
Sevgili arkadaşlar. Durum böyle iken sizce ne yapayım? “Sen git düzenini kur. Belki bizde arkandan geliriz mi” diyeyim. Dürüst olup aslında gitmeye hiçte niyetim olmadığını mı söyleyeyim?
Vakit ayırıp cevap yazan herkese şimdiden teşekkür ederim
Ev adresine kadar biliyor herkes
O konuda rahat biri Nihal Adam şartın nedir dememiş ki. Gelmezsen gelme demiş. Şart sunmak küçültür kadını.
Ahaha tamamdır o zaman ben de bı an belki gözünden kaçmıştır dedim :)Ev adresine kadar biliyor herkes
Çok tatlısın
Evet şart koymadı arkadaşlar. Bu tedavi olsun filan diyorsunuz. Ona göre, yaşadığı çevreye göre her gün 1-2 kadeh içmesi son derece normal. İçip sapıtmıyor. Ama benim tarafımdan bakınca kafası güzel oluyor. Yarın bir gün çocuğun aklı erince içkiyi iyi bir şey sanacak, örnek alacak korkusu taşıyorum.
Tontriko kavgalarımızda o da aynısını söylüyor. Ben sana yalan söylemedim, seni kandırmadım. “Ben tanıştığımızda da içiyordum. Sen beni böyle kabullendin” Sanırım o an aklımı peynir ekmekle yedim.
Kültürünün içerisinde alkol, anladim. Akşam tv karşısında çay içmek kadar normal bir davranis demek ki. Yanlis bilmiyorsam her gün az da olsa içmek bağımlılık sınıfına giriyor. Ama bırakmak istemiyorsa ne yapılabilir ki?Evet şart koymadı arkadaşlar. Bu tedavi olsun filan diyorsunuz. Ona göre, yaşadığı çevreye göre her gün 1-2 kadeh içmesi son derece normal. İçip sapıtmıyor. Ama benim tarafımdan bakınca kafası güzel oluyor. Yarın bir gün çocuğun aklı erince içkiyi iyi bir şey sanacak, örnek alacak korkusu taşıyorum.
Tontriko kavgalarımızda o da aynısını söylüyor. Ben sana yalan söylemedim, seni kandırmadım. “Ben tanıştığımızda da içiyordum. Sen beni böyle kabullendin” Sanırım o an aklımı peynir ekmekle yedim.
