4.5 Yaşındaki Kızım Hakkında Fikirlerinizi Bekliyorum

Ben psikolog- psikiyatri-pedagoga başlama konusunda uzman oldum artık :D o kadar çok değiştirdim ki sadece tek söyleyebileceğim her uzman da işinin ehli değil. Doğru kişiyi bulmak da uzun bir süreç isterseniz şimdiden başlayın aramaya. Çocuk büyütme sırasında ihtiyaç oldukça danışacağınız birinin olması çok önemli bence. Şu an olmaz siz çözersiniz belki ama sonrasında muhakkak ihtiyaç olacaktır.
 
İyi geceler hanımlar ;

Açıkçası nereden başlayacağımı bilemiyorum o yüzden biraz dağınık yazabilirim. Okuyanlara şimdiden teşekkür ederim.

4.5 yaşında kızım var, bu sene anaokuluna başladı. Erken vermemizin sebebi de, Doğu'dayız ve çocuğumdan başka kendi yaş grubu çocuk yoktu burada tek başına büyüdü, dolayısıyla okul vesilesiyle sosyalleşsin, yaşıtları ile iletişimi güçlensin istedik. Okula başlayınca zaten klasik çocuk hemen hastalandı. Normalde kaç yılda 2-3 kere ateşlenip ertesi gün toparlayan çocuk maalesef en az 3 hafta aralıklarla hastalandı ve okula yarım yamalak devam edebildi. Kızım normalde uyumlu bir çocuktu, güleryüzlüdür hâlâ öyle, biraz da dağınık bir çocuktur. Kendisi ile ilgili şikayet edebileceğim çok fazla bir şey yok açıkçası. Ancak okula başladıktan sonra resmen söylediklerimizi duymamaya, her şeyde inatlaşmaya falan başladı. Okulla bir alakası var mıdır tam bilmiyorum belki de denk geldi. Bir dönem tuvalet eğitimini komple unutmuş gibi davrandı konuşa konuşa, anlamaya çalışarak hallettik.

Bu akşam öğretmeni ile konuştuk, sınıfında hem 4 hem de 5 yaş var. Kızım biraz minyon bir çocuk, hepsinden ufak görünüyor. Bir ara kendisine bebek denmesine taktı kafayı, öğretmeni sağolsun yardımcı oldu, evde babasıyla biz konuştuk derken şimdilik bu konu bir daha açılmadı. Ancak öğretmeni; kızımın diğer arkadaşlarının oyununu bozduğunu, çocukların da kızıma sinirlendiğini ve ters davrandıklarını anlattı. Bir şeyini paylaşmak istemiyormuş veya arkadaşlarının eli kendisine değse kıyameti koparıyormuş. Açıkçası normalde çocuğumu tanısanız bu davranışların onun doğasına aykırı olduğunu anlarsınız ama evet, evde de başka bir çocuk gibi gerçekten.

Ben açıkçası ebeveynleri olarak bizi de suçlu buldum. Bu sene benim için çok zor bir sene oldu gerçek anlamda tahammül seviyem düştü. Eşim zaten okul müdürü ve eve geldiğinde kafası şişmiş oluyor. Dolayısıyla çocukla yeterince vakit geçirmediğimizi düşündüm. Belki de dikkatimizi çekmek için yapıyor bilmiyorum. Yani elimden geleni yapıyorum bu konuda ama kendimi özellikle yetersiz buldum. Evimizde belli bir düzenimiz var, kurallarımız var. Son olarak ilk defa bu dönemde çocuğuma yemek yemesi için ısrar etmek zorunda kaldım normalde çok da iştahlı bir çocuktu. Bir de benim kendisine çok fazla kızdığımı düşünüyor, bu konuda net bir fikrim yok sürekli sakin olmaya çalışıyorum ancak bazen bütün sınırlarımı zorluyor. Eşimle de bu akşam bu konuyu detaylıca konuştum bu arada.

İki hafta kadar kendimizde gördüğümüz eksikleri düzeltmeye çalışıp, çocuğumuzu gözlemlemek mi daha mantıklı, yoksa derhal bir psikologla görüşmek mi ? Bulunduğumuz yerde il merkezine ulaşım uzak ve zor, çocuk çok yoruluyor il merkezine her gittiğimizde o yüzden bir tereddütüm var psikolog konusunda. Normalde mesleğim gereği bu kadar arafta kalmamam gerekirdi ama kendi çocuğum olunca objektif olamama ve mantıklı karar verememe korkum oldu. Biraz uzun yazdım net anlaşılabilmesi için. Böyle bir süreçten geçen var mıdır?
Meehaba çocuğunuz özel bir anaokulundami yoksa devlettemi çünkü anaokulu kreslerde genelde psikologlar oluyor benim oğlumda krese gidiyor onların okulunda var ondan sordum... hastalanmasi su yönden iyi demişti bir profesör anaokulu kres gibi yerlerde hastalandığı zaman vucud bağışıklık kazanıyor, ilkokul çağına geldiğinde vücudu bu tür hastalıklarla bağışıklık kazandığı için cok etkilemiyor derslerden geri kalmaz diye anlatmıştı... emin olun benimkide öyle hic hasta olmayan çocuk ne hastalıklar kaptı
 
70 kilometre bir de arada dağ geçidi var. Bol virajlı ve zor bir yol, ne kadar önlem alsak da çocuğu tutuyor araba.
Ya bizde feribota binmek zorunda kalıyoruz imkanları olan ile gitmek için . Ama yerinizde olsam bir kere fikir almaya giderim doktora
 
Meehaba çocuğunuz özel bir anaokulundami yoksa devlettemi çünkü anaokulu kreslerde genelde psikologlar oluyor benim oğlumda krese gidiyor onların okulunda var ondan sordum... hastalanmasi su yönden iyi demişti bir profesör anaokulu kres gibi yerlerde hastalandığı zaman vucud bağışıklık kazanıyor, ilkokul çağına geldiğinde vücudu bu tür hastalıklarla bağışıklık kazandığı için cok etkilemiyor derslerden geri kalmaz diye anlatmıştı... emin olun benimkide öyle hic hasta olmayan çocuk ne hastalıklar kaptı

Çocuğum devlette. Ben de katılıyorum size şimdiden hastalık kısmını atlatsın ki tam öğrenme sürecinde bunlar olmasın diye düşünüyoruz. Ben okuma yazma falan da öğretmiyorum okula başladığında sıkılır diye, dolayısıyla okulda öğrenmesi önemli olacak.
 
Ben psikolog- psikiyatri-pedagoga başlama konusunda uzman oldum artık :D o kadar çok değiştirdim ki sadece tek söyleyebileceğim her uzman da işinin ehli değil. Doğru kişiyi bulmak da uzun bir süreç isterseniz şimdiden başlayın aramaya. Çocuk büyütme sırasında ihtiyaç oldukça danışacağınız birinin olması çok önemli bence. Şu an olmaz siz çözersiniz belki ama sonrasında muhakkak ihtiyaç olacaktır.

Burada o kadar az seçenek var ki... Batı'dan aramam lazım bir uzman. Şimdiden araştırmaya başladım. Bizlere kolaylıklar diliyorum gerçekten bir birey yetiştirmek zor insan bocalıyor elbet. Çok teşekkür ederim.
 
Ya bizde feribota binmek zorunda kalıyoruz imkanları olan ile gitmek için . Ama yerinizde olsam bir kere fikir almaya giderim doktora

Sizin bir de feribot varmış valla kolaylıklar dilerim. Kesinlikle bir uzman görüşü alacağım çok teşekkürler.
 
Öğretmenini çok sevdi aslında. Sınıfında da sevdiği birkaç arkadaşı var. Okuldan alıp biraz beklemeyi biz de düşündük ancak evimiz lojman ve okulun bahçesinde, direkt okula bakıyor. 23 Nisan kutlamaları olacak ve dansını falan hep ezberledi heyecanlı. Kutlamaları görmeme şansı yok. Öğretmenini de görmeme şansı yok hepimiz aynı ortamdayız. Tüm bunların onu üzmesinden korkuyorum açıkçası. Okula karşı bir hevesi var çünkü.
Çocuklar okul stresini evde atıyor. Kızım okul çıkışı(anaokulundayken)aldığımda bazen soğuk davranıyordu,tersler gibi konuşabiliyordu ,bazen birşey sorduğumda ağlardı,konuşmak istemezdi yada biraz zaman geçince normal haline dönüyordu. Olanı biteni anlatmaya başlıyordu. Bende bugün okulda seni mutlu eden birşey oldu mu? Okulda seni üzen birşey oldu mu? Vb sorular sorup öğreniyordum günü nasıl geçmiş.
Öğretmenini,arkadaşlarını çok seviyordu, okulda bir sorun yaşadığına da şahit olmadım ama bir otorite var,uymak zorunda olduğu kurallar var, onlara uyum sağlamak ,evdekinden farklı davranmak,özgürlüğünün kısıtlı olması vb durumlar stresli olmasına sebep olabilir,bunu da size yansıtıyor doğal olarak,güvenli limanı sizsiniz zira. Oğlum 1.sınıfta bu sene,bazen o da gergin oluyor okul çıkışı,biraz zaman geçince konuşuyoruz anlatıyor üzüldüğü, etkilendiği şeyler olabiliyor. Bize çok basit gelen şeylerden etkileniyor çocuklar. Bize de yansıması hırçınlık,gerginlik vb şekilde olabiliyor.
Bana normal geldi anlattıklarınız, okulda bir sorun yaşamadığından eminseniz devam ettirin tabi ki okula. Zamanla törpüleniyor,azalıyor. Okul ortamına alışması zaman alacak illaki.
 
Çocuklar okul stresini evde atıyor. Kızım okul çıkışı(anaokulundayken)aldığımda bazen soğuk davranıyordu,tersler gibi konuşabiliyordu ,bazen birşey sorduğumda ağlardı,konuşmak istemezdi yada biraz zaman geçince normal haline dönüyordu. Olanı biteni anlatmaya başlıyordu. Bende bugün okulda seni mutlu eden birşey oldu mu? Okulda seni üzen birşey oldu mu? Vb sorular sorup öğreniyordum günü nasıl geçmiş.
Öğretmenini,arkadaşlarını çok seviyordu, okulda bir sorun yaşadığına da şahit olmadım ama bir otorite var,uymak zorunda olduğu kurallar var, onlara uyum sağlamak ,evdekinden farklı davranmak,özgürlüğünün kısıtlı olması vb durumlar stresli olmasına sebep olabilir,bunu da size yansıtıyor doğal olarak,güvenli limanı sizsiniz zira. Oğlum 1.sınıfta bu sene,bazen o da gergin oluyor okul çıkışı,biraz zaman geçince konuşuyoruz anlatıyor üzüldüğü, etkilendiği şeyler olabiliyor. Bize çok basit gelen şeylerden etkileniyor çocuklar. Bize de yansıması hırçınlık,gerginlik vb şekilde olabiliyor.
Bana normal geldi anlattıklarınız, okulda bir sorun yaşamadığından eminseniz devam ettirin tabi ki okula. Zamanla törpüleniyor,azalıyor. Okul ortamına alışması zaman alacak illaki.

Çok teşekkür ederim. Okulda bariz bir sorunu olmadığından eminim diyebilirim, öğretmeni ile sosyal ortamımız aynı dolayısıyla beni detaylıca bilgilendiriyor sağolsun sürekli. Evet konuşmadığı oluyor sonra bir anda gelip anlatmaya başlıyor o zamanlar dikkatle dinliyorum. Bakalım belli ki bu böyle bir süreç, umarım kolayca geçip gider.
 
Tahminime göre sizin kızınızda tek çocuk konunuzda başka bir cocuktan bahsetmediginiz için böyle düşündüm, ama en çok da kızınızın davranışlarından bunu çıkardım.
Benim kızimda tek çocuk tamda o yaşlara kadar pandemiydi vs derken arkadaşlık kuramadı hep bizimle kaldı ve tam olarakda böyle davrandı.
çünkü yaşıtlarıyla nasıl oyun oynanır ögrenemedi, evde bizimle oynarken tamam senin istedigin gibi oynayalım dendigi için, karşıdaki çocuklardan da aynısını bekledi oyun öyle bir şey sandı.
Sadece kendi istediği gibi oynanan bir şeydi oyun, çocukların oyununu bozdu mızıkçılıklar yaptığı dönemler oldu bunu defalarca kendisine anlattık, hatta en sonunda baktık olmuyor evdeki oyunlarda kendi istediklerimizide önüne sunduk çocuk gibi 🫣
tuvalet egıtimi bir gün süren çocuk altına kacirdi, onun sebebi oyuna dalip birakmak istemediginden miş, birde tek basina tuvalete gitmeye korktugu icinmis vs.
sizinde böyle durumlarınız var ise aşabilirsiniz diye düşünüyorum ama farklı durumlar varsa bir sey diyemem
 
Birde çocuklar okuldan eve geldiklerinde davranışları değişiyor çoğunlukla, okulun stresi biz gunah kecilerinin uzerinde atılıyor 😁
 
Tahminime göre sizin kızınızda tek çocuk konunuzda başka bir cocuktan bahsetmediginiz için böyle düşündüm, ama en çok da kızınızın davranışlarından bunu çıkardım.
Benim kızimda tek çocuk tamda o yaşlara kadar pandemiydi vs derken arkadaşlık kuramadı hep bizimle kaldı ve tam olarakda böyle davrandı.
çünkü yaşıtlarıyla nasıl oyun oynanır ögrenemedi, evde bizimle oynarken tamam senin istedigin gibi oynayalım dendigi için, karşıdaki çocuklardan da aynısını bekledi oyun öyle bir şey sandı.
Sadece kendi istediği gibi oynanan bir şeydi oyun, çocukların oyununu bozdu mızıkçılıklar yaptığı dönemler oldu bunu defalarca kendisine anlattık, hatta en sonunda baktık olmuyor evdeki oyunlarda kendi istediklerimizide önüne sunduk çocuk gibi 🫣
tuvalet egıtimi bir gün süren çocuk altına kacirdi, onun sebebi oyuna dalip birakmak istemediginden miş, birde tek basina tuvalete gitmeye korktugu icinmis vs.
sizinde böyle durumlarınız var ise aşabilirsiniz diye düşünüyorum ama farklı durumlar varsa bir sey diyemem

Kesinlikle hem pandemi hem de köy yerinde tek başıma büyüttüm, hep de yetişkinlerle muhatap oldu kimse kıyamıyor, çocuklar öyle değil tabi 🤭 Tam da anlattığınız gibi şu an durum, bugün rutinde bir iki değişiklik yaptım olumlu tepki verdi. Beraber sık vakit geçirdik uzun vadede daha iyi olacağını umuyorum. Çok teşekkür ederim.
 
Birde çocuklar okuldan eve geldiklerinde davranışları değişiyor çoğunlukla, okulun stresi biz gunah kecilerinin uzerinde atılıyor 😁

Ay evet gerçekten bir de insan düşünmeye başlıyor ne oldu ne bitti diye, debelenip duruyoruz işte 😂
 
Okuldan almanızı tavsiye etmem bu onda her sıkıştığında anlamadığında hemen başka yollar aratır. Her anlaşamadığı ortam ya da bir durum için hep aynısını arayabilir. Benzer durum yaşayan bi tanıdığım vardı psikologla çözdüler. Çok daha vahimdi. Tek başınaydı okulda yapayalnızdı kimseyle anlaşamamıştı üstüne gitmek bile istemiyordu evde ruh gibi gezer oldu. Meğer babasıda aynıymış ondan aktarılmış travma. Şimdi güle oynaya gidiyor :)
 
Yazdiklariniz bana cocugunuzun kendisini kres ortaminda guvende ve rahat hissetmedigi izlenimi verdi. Burada cocuklardan ya da ogretmenden bariz bir kotuluk gelmesine gerek yok cocugun bakis acisina gore stresli gelmistir o ortam. Herkesin karakteri, enerjisi kendine has sonucta.
 
Ay evet gerçekten bir de insan düşünmeye başlıyor ne oldu ne bitti diye, debelenip duruyoruz işte 😂
Yani bana çok tanidik geldi bu hareketler 😁 Çocuk tipki kendisi gibi en önemli benim, benim fikirlerin hep önemli en önemli diyen 20 tane daha cocukla yan yanan geldi 😁
 
Kesinlikle hem pandemi hem de köy yerinde tek başıma büyüttüm, hep de yetişkinlerle muhatap oldu kimse kıyamıyor, çocuklar öyle değil tabi 🤭 Tam da anlattığınız gibi şu an durum, bugün rutinde bir iki değişiklik yaptım olumlu tepki verdi. Beraber sık vakit geçirdik uzun vadede daha iyi olacağını umuyorum. Çok teşekkür ederim.
Aslında sizinlede vakit geçirsin ama imkaniniz var ise bulunduğunuz yerde hafta sonlarina vs cimnastik, resim, dans vs kurslarına yazdirin.
Hem değişik ortamlar görüp, hem daha çok yaşıtlarıyla haşır neşir olunca daha iyi oluyo.
Mümkunse eve arkadaşını çagırın birlikte oynasınlar çocuklarla zaman geçirsin ki sizin olmadığınız ortamlarda nasıl olması gerektiğini öğrensin
 
Biraz fazla öpün sarılın sevin geçer sevgisiz kalmış hırçınlasmis gibi duruo anlatiminizdan. Bunun icin yormayin cocugu yollarda.
 
Yani bana çok tanidik geldi bu hareketler 😁 Çocuk tipki kendisi gibi en önemli benim, benim fikirlerin hep önemli en önemli diyen 20 tane daha cocukla yan yanan geldi 😁
sanırım çocuk ilk kez çocuk ortamı görmüş

diğer görev yapan öğretmenlerle ve yaşı daha büyük öğrencilerle muhatap olmuş galiba şimdiye kadar hep
büyük ihtimalle de herkesin sevdiği ama her dediği (ister istemez) yapılan bir çocuktur

atıyorum sıradan bir çocuk parkına gidince bile şehirde çocuğa hemen sıra gelmiyor, bekliyor çocuklar, paylaşıyor ya da AVMde para atılan bir oyuncağa binecek bekliyor, otobüse binecek durakta bekliyor sıra öğreniyor, kural öğreniyor. bu çocuk ömründe asansör bile beklememiş olabilir.

çocukcağız hiç kalabalık, bekleme, sıra, paylaşma, başka çocuklarla oynama, kendi evinden ayrı bir disiplin ortamı görmemiş ki ben olsam ben de ya içime kapanırım (bu devrin çocukları onu pek yapmıyor) ya hırçınlaşırım...

tabi ben uzman değilim de böyle gördüm durumu.
 
İyi geceler hanımlar ;

Açıkçası nereden başlayacağımı bilemiyorum o yüzden biraz dağınık yazabilirim. Okuyanlara şimdiden teşekkür ederim.

4.5 yaşında kızım var, bu sene anaokuluna başladı. Erken vermemizin sebebi de, Doğu'dayız ve çocuğumdan başka kendi yaş grubu çocuk yoktu burada tek başına büyüdü, dolayısıyla okul vesilesiyle sosyalleşsin, yaşıtları ile iletişimi güçlensin istedik. Okula başlayınca zaten klasik çocuk hemen hastalandı. Normalde kaç yılda 2-3 kere ateşlenip ertesi gün toparlayan çocuk maalesef en az 3 hafta aralıklarla hastalandı ve okula yarım yamalak devam edebildi. Kızım normalde uyumlu bir çocuktu, güleryüzlüdür hâlâ öyle, biraz da dağınık bir çocuktur. Kendisi ile ilgili şikayet edebileceğim çok fazla bir şey yok açıkçası. Ancak okula başladıktan sonra resmen söylediklerimizi duymamaya, her şeyde inatlaşmaya falan başladı. Okulla bir alakası var mıdır tam bilmiyorum belki de denk geldi. Bir dönem tuvalet eğitimini komple unutmuş gibi davrandı konuşa konuşa, anlamaya çalışarak hallettik.

Bu akşam öğretmeni ile konuştuk, sınıfında hem 4 hem de 5 yaş var. Kızım biraz minyon bir çocuk, hepsinden ufak görünüyor. Bir ara kendisine bebek denmesine taktı kafayı, öğretmeni sağolsun yardımcı oldu, evde babasıyla biz konuştuk derken şimdilik bu konu bir daha açılmadı. Ancak öğretmeni; kızımın diğer arkadaşlarının oyununu bozduğunu, çocukların da kızıma sinirlendiğini ve ters davrandıklarını anlattı. Bir şeyini paylaşmak istemiyormuş veya arkadaşlarının eli kendisine değse kıyameti koparıyormuş. Açıkçası normalde çocuğumu tanısanız bu davranışların onun doğasına aykırı olduğunu anlarsınız ama evet, evde de başka bir çocuk gibi gerçekten.

Ben açıkçası ebeveynleri olarak bizi de suçlu buldum. Bu sene benim için çok zor bir sene oldu gerçek anlamda tahammül seviyem düştü. Eşim zaten okul müdürü ve eve geldiğinde kafası şişmiş oluyor. Dolayısıyla çocukla yeterince vakit geçirmediğimizi düşündüm. Belki de dikkatimizi çekmek için yapıyor bilmiyorum. Yani elimden geleni yapıyorum bu konuda ama kendimi özellikle yetersiz buldum. Evimizde belli bir düzenimiz var, kurallarımız var. Son olarak ilk defa bu dönemde çocuğuma yemek yemesi için ısrar etmek zorunda kaldım normalde çok da iştahlı bir çocuktu. Bir de benim kendisine çok fazla kızdığımı düşünüyor, bu konuda net bir fikrim yok sürekli sakin olmaya çalışıyorum ancak bazen bütün sınırlarımı zorluyor. Eşimle de bu akşam bu konuyu detaylıca konuştum bu arada.

İki hafta kadar kendimizde gördüğümüz eksikleri düzeltmeye çalışıp, çocuğumuzu gözlemlemek mi daha mantıklı, yoksa derhal bir psikologla görüşmek mi ? Bulunduğumuz yerde il merkezine ulaşım uzak ve zor, çocuk çok yoruluyor il merkezine her gittiğimizde o yüzden bir tereddütüm var psikolog konusunda. Normalde mesleğim gereği bu kadar arafta kalmamam gerekirdi ama kendi çocuğum olunca objektif olamama ve mantıklı karar verememe korkum oldu. Biraz uzun yazdım net anlaşılabilmesi için. Böyle bir süreçten geçen var mıdır?
Yasadiklariniz Cok ama çok normal hele iki dilli bir bolgedeyseniz. Kızınız bir geçiş sürecinde yeni insanlar yeni kurallar yeni şeyler öğreniyor karmaşa yaşaması çok doğal pedogog yardımı iyi gelebilir uzak derseniz önce siz online bir pedogogla görüşmeye başlayıp süreci yönetme hakkında bilgi alın süreç olumsuz devam ederse yüz yüze kızınıza bir pedegog ayarlayabilirsiniz belki hafta sonları özel birini bulursunuz. Bu süreçte öğretmeninden de video isteyebilirsiniz siz de evdeki süreçle alakalı videolar çekip pedogoga gosterirseniz çözüm odaklı ilerleyebilirsiniz.
 
Aslında sizinlede vakit geçirsin ama imkaniniz var ise bulunduğunuz yerde hafta sonlarina vs cimnastik, resim, dans vs kurslarına yazdirin.
Hem değişik ortamlar görüp, hem daha çok yaşıtlarıyla haşır neşir olunca daha iyi oluyo.
Mümkunse eve arkadaşını çagırın birlikte oynasınlar çocuklarla zaman geçirsin ki sizin olmadığınız ortamlarda nasıl olması gerektiğini öğrensin

Bir tane arkadaşı var bize yakın oturan şu an. Onu çağırıyorum veya kızım gidiyor oynamaya evde tek annesi varken, veya hep beraber buluşuyoruz. Kursa gönderme şansım burada yok ancak en azından yaz için araştırdım kurs, tatil için gittiğimizde görüşmeye gideceğiz bakalım.
 
Back
X