Canım benim acın daha taptaze. Senin yazdıklarını okuyunca gözümün önüne ilk günlerim geliyor. Ben de bir daha çocuğun olacak dediklerinde istemiyorum diyordum. Sanki oğluma ihanet edecekmişim gibi, onu hemen unutuyormuşum gibi suçluluk duyuyordum. Ya bir daha aynı şeyleri yaşarsam diye endişeleniyordum. Gerçi o endişe hala var ama bir yerde de bazı şeylerin önüne geçemediğini fark ediyorsun zamanla. Hamileliğinde sigara içen, şu an emzirmesine rağmen hala sigara içen bir yakınım var. Bense yediklerime içtiklerime, hareketime her şeyime dikkat ettim ama oğlum kucağımda değil. Bazı şeyler bizim kontrolümüzde değil bunu anlıyorsun zamanla. Ben 5 Ağustos'ta kaybettim oğlumu. 6 ay olacak neredeyse nasıl geçti zaman inan anlamadım. Eşim telefonumda ultrason videolarını, fotoğraflarını silmiş ama ben bir şekilde ayarladım yine bakıyorum. Çok ama çok özlüyorum. Antalya'da yaşıyorum ve bu sene o kadar çok yağmur yağdı ki, her yağmur yağışında oğlum ıslandı diyorum. Sabır yarabbim. Sonra diyorum kendine gel beterin beteri var. Sürekli bir öyle bir böyle gidip geliyorum işte. Allahım sabır versin ve bizleri sağlıklı, hayırlı, uzun ömürlü evlatlarla ödüllendirsin.
Canım sen de gitme imkanın varsa psikolojik destek alabilirsin. Şu aralar seni en yakınların değil, bu işin uzmanları daha iyi anlar emin ol.