Kıskançlık insanın,özünün en ilkel ve en doğal duygusu.İnsanca bir his.Biz hep kıskançlığı kötü bir şey olarak düşünüyoruz.Yanlış.Tabiki kendimize ve çevremize zarar vermezsek.Bunu kontrol altına almak bizim elimizde.Şu anda kıskandıgın şeylerden yoksunuz biz.O yuzden oluyor.Geçici bir durum.Suçluluk hissetme hiç
Bende yazın kuzenımı kıskanmıstım mesela.Yasıtız.Kardes gibi hep beraber büyüdük.Bütün maaile yazlıktaydık.Nısanlısı gelmişti.Bizle kalmıstı.Sabah kahvaltılar aksam mangallar,içmeler...Herkes çiftti.Zaten askerliğin ilk günleriydi.Ben öyle sap gibi elimde telefon bekliyordum herkes gülüp eğlenirken.Ozaman hissetmiştim kıskançlığı.Neden ben böyleyim şu anda demiştim.Hatta babama anlatmıştım kötü hissedip kendimi o bana yukarıda sana verdiğim telkinleri vermişti :)Gelip geçici yani bu hissettiklerin.[/QU
Cok zormus ya sevgılısızlık onsuzluk cok zormus sevgılıme dıorum kı erkek cocugum olursa gondermıcem askere bıkısıyı daha beklıyemem oda bende gondermem zaten dıo demekkı okadar zor onun ıcınde:)
Ben suan 24 yasımdayım hep 28 gıbı evlenmeyı dusunuyodum ama bu ark gorunce evını mutlulugunu okadar kıskandım kı dedım yok nıye aılemle yasayayım ben sevgılımle evım olsun ıstyorum neden beklıyım dedım ama bakalım tabı daha 1 yıl var kesın onu dusunuyorum ya gelınce baskı yaparsam kendımı tanıyamaz oldum ınan eskıden evlenmek ıstemeyen ben evlılık delısı oldum
hele kı artık bu kadar uzaklıktan sonra onsuz 2 gune tahammulum kalmıcakmıs gıbı gelıo calısıcaz ıkımızde ama hergun gorusemıcez buyuzden kavga cıkartırım dıye sımdıden korkuyorum ınan