Bu biraz mizaç biraz alışkanlık aslında. Çocukla sohbet etme alışkanlığını anladığım kadarıyla siz de yeni kazanmaya çalışıyorsunuz. Bu alışkanlığın çocuğa da geçmesi için zamana ve doğru yaklaşıma ihtiyacınız var. Mesela sohbet başlatmak için soeu sormak yerine, masaya oturunca kafanızdaki sorunun cevabını siz kendinizi ifade ederek verebilirsiniz. Bugün köfte yaptım, yemek için sabırsızlanıyorum, köfteye bayılırım. Bu kadar sadece. Yerde kırıntı taşıyan karınca gördünüz, firsata cevirin. "Aaa burada hareket eden siyan bir şey var, yakindan bakip ne olduğunu anlayacağım şimdi. Hımm yemek bulmuş galiba. Nereye götürüyor çok merak ettim." Akşam üstü güneş mi batıyor, fırsata çevirin. "Güneş batıyor. Kocaman bir portakal gibi görünüyor. Etrafına sarı turuncu ışıklar saçıyor, çok güzel değil mi?" Böyle böyle çocuğa kendini ifade etmeyi öğretirsiniz. Bu tarzınıza alışırsa o da dener ve sizin konuşmalarınıza kendi fikrini beyan ederek katılır. Çocuğa sürekli soru cümlesi yöneltmek test ediliyor hissi yaratacagi için tepkisiz kalarak bile tepki veriyor olabilir.