- 2 Temmuz 2013
- 3.807
- 8.135
- 358
- Konu Sahibi sanssizkiz12
- #61
Burada sorun aile , evlenmemek değil.
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Biraz net olduğunuzu ailenize de belli mi etseniz acabaa?? Ben esimle sevgiliyken evlenme teklifi ettikten sonra,direk babamın karşısına çıkıp söyledim görüştüğüm var ciddiyiz dedim. Ben üni okudum.esim ilkokul mezunu emlak işi yapıyor. .babama ayrıntıları anlatınca babamın yüzü düştü. Okuldan birini beklerdim vs demeye başladı. Bende kızdım okuldakilerin tek derdi uckurlari dedim. Tanışın tanıyınca çok seveceksin dedim. Ki eşim ilkokul mezunu olsada bilgi birikim olarak herkesi sollar. Sonra tanıştılar ettiler derken,babam benden daha çok seviyodur eşimi şuan..Sevgilim normalde sporla ilgileniyordu. Halk eğitimde çalışıyordu. Ben ailem memur istiyor dediğim için ordan çıktı. Bekçilik için diğer sınavlar için uğraştı. Spor salonunda çalışıyordu ama pandemiden dolayı oralar da kapandı. Ailem memur olmasa bizi sil dediler karşılarına çıkıp illa evlenecem de diyemiyorum. Herkes siler beni çünkü
Merhaba arkadaşlar. Dün de konu açmıştım. Bazı arkadaşlar kızmıştı bana. Belki kendilerince haklılar. Dün kötü olduğum için detaylı yazamadım. Cevap da veremedim yazdıklarınıza, kusura bakmayın. Uzun yıllardır birlikte olduğum biri var. Fakat şartlar uygun olmadığı için evlenemedik. İkimiz de 29 yaşına geldik. Ailem hep başkalarıyla tanıştırmaya çalışıyor, şununla tanış bununla tanış vs. Ben kabul etmeyince tabiki kavga gürültü. Hatta hepinizden özür dileyerek söylüyorum birliktelik yaşadığım için korktuğumu bile ima etti AİLEM. Halbuki sevdiğim için bekliyorum ben, onlara ayrıldım dedim. Çünkü ben memur o olmadığı için istemediler. Kavga çıkarttılar. Erkek kardeşim beni tüm aileme rezil etti. Abimi aradı ben sevgilimle beraberim diye. Sadece sevdim halbuki.. Dün düşünmekten uyuyamadım. O da elinden geleni yaptı ben de ona dualarımla destek oldum ama nasibimiz bağlanmış gibi olmuyor bir türlü.. 8 yıldır çalışıyorum, elimde 20 binden başka param yok. Nedeni ise aileme yardım etmem. Tek isteğim evlenmekti sevdiğimle, ama sırf memur değil diye bana dünyayı dar ettiler. Geçen yaz annem üstüme o kadar geldi ki, hap aldım Allah’a şükür bisey olmadı ama annem karsıma geçip dalga geçer gibi baktı bana. Arkadaşlarım evli. Bu olaydan önce onlara(evlenen arkadaslarıma) kurban ol dedi.. sırf evlenmedim diye O kadar kötüyüm ki. 29 yaşındayım Çok mu geçti yasım.. çok mu geç kaldım? Evlenmemek çok mu kötü bir şey. Çalışıyorum, paramı doğru dürüst kullanamadım bile. O kadar zoruma gidiyor ki her şey. İnsan içine çıkmak istemiyorum. Hep bir evlilik muhabbeti. Hep bir acıyarak bakış var gözlerinde. 30 yaşından sonra evlenen var mı aranızda? Çok bekleyip engelleri aşıp evlenip mutlu olan var mı? Bunu duymaya o kadar ihtiyacım var ki.. Lütfen kınamayın. Psikolojik olarak iyi değilim suan..
Böyle bir aile ise silsin zatenSevgilim normalde sporla ilgileniyordu. Halk eğitimde çalışıyordu. Ben ailem memur istiyor dediğim için ordan çıktı. Bekçilik için diğer sınavlar için uğraştı. Spor salonunda çalışıyordu ama pandemiden dolayı oralar da kapandı. Ailem memur olmasa bizi sil dediler karşılarına çıkıp illa evlenecem de diyemiyorum. Herkes siler beni çünkü
tayinini iste kaç evlenmek için hiç geç değil ama babaevinde yaşamak için geç tek başına hayat kur ne diye çocukmuş gibi davranıyorsunMerhaba arkadaşlar. Dün de konu açmıştım. Bazı arkadaşlar kızmıştı bana. Belki kendilerince haklılar. Dün kötü olduğum için detaylı yazamadım. Cevap da veremedim yazdıklarınıza, kusura bakmayın. Uzun yıllardır birlikte olduğum biri var. Fakat şartlar uygun olmadığı için evlenemedik. İkimiz de 29 yaşına geldik. Ailem hep başkalarıyla tanıştırmaya çalışıyor, şununla tanış bununla tanış vs. Ben kabul etmeyince tabiki kavga gürültü. Hatta hepinizden özür dileyerek söylüyorum birliktelik yaşadığım için korktuğumu bile ima etti AİLEM. Halbuki sevdiğim için bekliyorum ben, onlara ayrıldım dedim. Çünkü ben memur o olmadığı için istemediler. Kavga çıkarttılar. Erkek kardeşim beni tüm aileme rezil etti. Abimi aradı ben sevgilimle beraberim diye. Sadece sevdim halbuki.. Dün düşünmekten uyuyamadım. O da elinden geleni yaptı ben de ona dualarımla destek oldum ama nasibimiz bağlanmış gibi olmuyor bir türlü.. 8 yıldır çalışıyorum, elimde 20 binden başka param yok. Nedeni ise aileme yardım etmem. Tek isteğim evlenmekti sevdiğimle, ama sırf memur değil diye bana dünyayı dar ettiler. Geçen yaz annem üstüme o kadar geldi ki, hap aldım Allah’a şükür bisey olmadı ama annem karsıma geçip dalga geçer gibi baktı bana. Arkadaşlarım evli. Bu olaydan önce onlara(evlenen arkadaslarıma) kurban ol dedi.. sırf evlenmedim diye O kadar kötüyüm ki. 29 yaşındayım Çok mu geçti yasım.. çok mu geç kaldım? Evlenmemek çok mu kötü bir şey. Çalışıyorum, paramı doğru dürüst kullanamadım bile. O kadar zoruma gidiyor ki her şey. İnsan içine çıkmak istemiyorum. Hep bir evlilik muhabbeti. Hep bir acıyarak bakış var gözlerinde. 30 yaşından sonra evlenen var mı aranızda? Çok bekleyip engelleri aşıp evlenip mutlu olan var mı? Bunu duymaya o kadar ihtiyacım var ki.. Lütfen kınamayın. Psikolojik olarak iyi değilim suan..
Sen memur musun ayrıca aılem memur ıstemıyor ne demek .benım esım komıser sevgılı olduğumuzda ve ılk bır kaç hafta polıs memuru sanıyordum laf olsun dıye ne os yapıyorsun demıstım .çünkü kendı ısım gücüm karoyerım var ve ne ıs yaptığı hıc onemlı degıl benım ıcın namusuyla kazandıktan sonra aılemın maddı durumu da çok çok ıyı ancak esım tanışmaya geldıgınde annem işini sordu komıserım dedı annem istersen çöpçü ol oğlum ne onemı var mesleğin insanlık onemlı dedı aılen böyle düz mantıklıysa cocukcagızın gunahına gırme bızde 30 yaşında evlendık hatta tanışma nısan evlılik tam 7 ayda oldu ama .ondan önce bana nice görücüler geldı ben önce annemı kırmamak ıcın bir kahve ıvmeyı kabul ettim reddettim nazıkce sonra baktım olacak gıbı degıl ısrarcı olanlarla dalga gectım en son aıleme bır daha bırının görücü meselesi ıle gelırsenız karşıma bornozla çıkarım karşılarına cinli taklıdı yaparım dedım annem baktı ben cıddıyım. Dublex bır ev aldık üst katta ben alt katta annemler yaşamaya başladı ben yukarıda kendı halımde yakılıyordum üsten gelıp terasta oturuyordum sonra esımle tanışıp evlenmeye karar verınce çoksa sorgulamadılar gercı annem burcın kımseyı begenmez herkese kulp bulur senın neyını beğendi demıstı (neyle etkıledın demek ıstemıstı ancak bıraz kız Annesı sertlıgıne bürününce komık durmuştu ) kuzum yanışı işi gücü degıl önemlı olan adam olsun senı sevsın kendıne sana saygısı olsun yeterlı gerısı gelırSevgilim normalde sporla ilgileniyordu. Halk eğitimde çalışıyordu. Ben ailem memur istiyor dediğim için ordan çıktı. Bekçilik için diğer sınavlar için uğraştı. Spor salonunda çalışıyordu ama pandemiden dolayı oralar da kapandı. Ailem memur olmasa bizi sil dediler karşılarına çıkıp illa evlenecem de diyemiyorum. Herkes siler beni çünkü
Ayrıca bütün arkadaşların memurla evliymiş de annesi kahrından olürmüş düşünsene çocuğun annesi diyor kı bütün arkadaşların manken gıbı kızlarla evlı üste hepsının karışı su ısı yapıyor senınkı böyle küçük boylu cırkın bır şey ıstemem evlatlıktan reddederek dedı hoş olur mı ? Hoş benım annem dese kendıne bul memuru derdım .ev sahıplerı memura ev vermek ıster ya aynen öyle olmuş senın annen senı memura vermek ıstıyor malmısın esyamısın sen senı eşya olarak görmelerine ısın vermen de ılgınc kırmadan dökmeden doğru sekılde ya aıleno ıkna et yada çocuğun gunahına gırme 20 binim var demıssın üstünü de Kredı çekersin evlenırsın acı ama aılen senın mutluluğunu degıl günlerde övünmek ıcın bır materyal ıstıyorlar üzgünüm ama böyle sen kendı benlıgını kazan geç karşılarına bu benım hayatım nasıl ıstıyorsam öyle devam edecek de yok senı sılerız falan Hunlar senın kırılgan psıkolojıne oynuyor maalesef etrafımda aynı durumu yaşayan bır arkadaşım vardı yıllarca tedavı gördü sonra ıntıhar ettı sonuç ne Annesı bıle zaten delırmıstı sorunluydu dedı ve ev kredısı bıtırmedıgı ıcın ağlarken bıle o durumu araya sıkıştırdı böyle yapacağını bılsem ona güvenmezdim yazık berdıgım emeğe dıyordu en son gördüğümde bayağı kavga ettım kadınla sonra görmedim seytan suratını yazık hayatına çocuk memur olmaya falan çalışıyormuş bak ıyıde bırı demekkı gırme çocuğun gunahına daBen orda tam yazamadım kötü olduğum için. Ben de çıkmasını istedim sınava hazırlansın istedim. Çocuk da ne yapacağını sasırdı hep. Çünkü halk eğitimde düzgün isi vardı. Onun için uğraştı belgeler aldı ama ailem istemez diye ailemin karşısına çıkaramadım. Çünkü bütün arkadaşlarım memurla evli. Ben öyle olursam annem ölür kahrından. Öyle lanse ediuor bana
cinsiyetçi yaklaşımlara ksinlikle karsıyım. Eşler yeri geldiğinde birbirine destek olmalı. Kadın çalışıp erkeğin evde çocuklarla ilgilendiği evliliklere şahit oldum. Olması gereken de budur. Ne demek kocanın ruhen önde olmadıgı evlilik? Şu erkeklere bu kadar misyon yüklemeyin, çogunda böyle bir kapasite yok çünkü. Yeri gelir eşiniz işten atılır, aylarca işsiz kalır. Bırakacak mısınız? Kadın da erkek de sorumluluklarının bilincinde olmalı. Hiçbir kadın bir erkeğe el açmamalı. Kocam bana bunu aldı şunu aldı diye övünmemeli. Ruhen önde geride yaklaşımı 90larda kaldı artık. Bu çağın kadınlarına öğüt verirken lütfen kadınların aciz yaratıklar olmadıgını hatırlayın. Kadının görevi çocuk yapıp bakmak büyütmek, kocasından yardım görünce kocam bana ev işlerinde yardım ediyor demek değildir. Hayat müşterek. O çocugun büyümsinde, o evin geçiminde ikisinin de eşit sorumlulukları vardır. Cinsiyetten bagımsız olarak eşler birbirine her zaman destek olmalıdır. Ben eşimden çok kazanıyorum diye daha eğitimliyim diye ona denk olmadıgım anlamına gelmez. Eğer buna dikkat ederseniz evlilikleriniz daha huzurlu olur. Çevre baskısını ve annelerimizin öğretilerini, kabullenişlerini bırakın artık. Bu öğütler bu çağda işlemez. Tabi hiçbir sorumluluk almayan, sünepe insanlardan da uzak durun. Kakılmış gibi didinip evdeki ö***zünüze içki parası çıkarırsınızGözünüzü açin az etraftaki evliliklere bakın.Kocanin ruhen,madden önde olmadiği evlilikler hep bir sallantida.Kadınlar mutsuz.Şurada 3-5 konu okusaniz anlayacaksıniź.Illa ben onu evimin erkeği yapacağim diye düşünüyorsaniz gidin 2 yetişkin bir nikah kiyin belediyede.
Merhaba arkadaşlar. Dün de konu açmıştım. Bazı arkadaşlar kızmıştı bana. Belki kendilerince haklılar. Dün kötü olduğum için detaylı yazamadım. Cevap da veremedim yazdıklarınıza, kusura bakmayın. Uzun yıllardır birlikte olduğum biri var. Fakat şartlar uygun olmadığı için evlenemedik. İkimiz de 29 yaşına geldik. Ailem hep başkalarıyla tanıştırmaya çalışıyor, şununla tanış bununla tanış vs. Ben kabul etmeyince tabiki kavga gürültü. Hatta hepinizden özür dileyerek söylüyorum birliktelik yaşadığım için korktuğumu bile ima etti AİLEM. Halbuki sevdiğim için bekliyorum ben, onlara ayrıldım dedim. Çünkü ben memur o olmadığı için istemediler. Kavga çıkarttılar. Erkek kardeşim beni tüm aileme rezil etti. Abimi aradı ben sevgilimle beraberim diye. Sadece sevdim halbuki.. Dün düşünmekten uyuyamadım. O da elinden geleni yaptı ben de ona dualarımla destek oldum ama nasibimiz bağlanmış gibi olmuyor bir türlü.. 8 yıldır çalışıyorum, elimde 20 binden başka param yok. Nedeni ise aileme yardım etmem. Tek isteğim evlenmekti sevdiğimle, ama sırf memur değil diye bana dünyayı dar ettiler. Geçen yaz annem üstüme o kadar geldi ki, hap aldım Allah’a şükür bisey olmadı ama annem karsıma geçip dalga geçer gibi baktı bana. Arkadaşlarım evli. Bu olaydan önce onlara(evlenen arkadaslarıma) kurban ol dedi.. sırf evlenmedim diye O kadar kötüyüm ki. 29 yaşındayım Çok mu geçti yasım.. çok mu geç kaldım? Evlenmemek çok mu kötü bir şey. Çalışıyorum, paramı doğru dürüst kullanamadım bile. O kadar zoruma gidiyor ki her şey. İnsan içine çıkmak istemiyorum. Hep bir evlilik muhabbeti. Hep bir acıyarak bakış var gözlerinde. 30 yaşından sonra evlenen var mı aranızda? Çok bekleyip engelleri aşıp evlenip mutlu olan var mı? Bunu duymaya o kadar ihtiyacım var ki.. Lütfen kınamayın. Psikolojik olarak iyi değilim suan..
Ben hayatin işleyindeki başimiza gelen işsizlik ya da erkeğin evde durmasına sebep ciddi durumlari olağan karşiliyorum ama kadini sömürmesini değil tabi.İşsizliği hobi edinmişleri düşünerek yazdim bunları da.cinsiyetçi yaklaşımlara ksinlikle karsıyım. Eşler yeri geldiğinde birbirine destek olmalı. Kadın çalışıp erkeğin evde çocuklarla ilgilendiği evliliklere şahit oldum. Olması gereken de budur. Ne demek kocanın ruhen önde olmadıgı evlilik? Şu erkeklere bu kadar misyon yüklemeyin, çogunda böyle bir kapasite yok çünkü. Yeri gelir eşiniz işten atılır, aylarca işsiz kalır. Bırakacak mısınız? Kadın da erkek de sorumluluklarının bilincinde olmalı. Hiçbir kadın bir erkeğe el açmamalı. Kocam bana bunu aldı şunu aldı diye övünmemeli. Ruhen önde geride yaklaşımı 90larda kaldı artık. Bu çağın kadınlarına öğüt verirken lütfen kadınların aciz yaratıklar olmadıgını hatırlayın. Kadının görevi çocuk yapıp bakmak büyütmek, kocasından yardım görünce kocam bana ev işlerinde yardım ediyor demek değildir. Hayat müşterek. O çocugun büyümsinde, o evin geçiminde ikisinin de eşit sorumlulukları vardır. Cinsiyetten bagımsız olarak eşler birbirine her zaman destek olmalıdır. Ben eşimden çok kazanıyorum diye daha eğitimliyim diye ona denk olmadıgım anlamına gelmez. Eğer buna dikkat ederseniz evlilikleriniz daha huzurlu olur. Çevre baskısını ve annelerimizin öğretilerini, kabullenişlerini bırakın artık. Bu öğütler bu çağda işlemez. Tabi hiçbir sorumluluk almayan, sünepe insanlardan da uzak durun. Kakılmış gibi didinip evdeki ö***zünüze içki parası çıkarırsınız
Evlenin daha yeni yeni konular açarsınız BDV de. Çünkü siz çevrem mutlu olsun diye evlilik istiyenlerdensiniz. Çevre çevrem nekadar önemli sizler için anlamıyorumMerhaba arkadaşlar. Dün de konu açmıştım. Bazı arkadaşlar kızmıştı bana. Belki kendilerince haklılar. Dün kötü olduğum için detaylı yazamadım. Cevap da veremedim yazdıklarınıza, kusura bakmayın. Uzun yıllardır birlikte olduğum biri var. Fakat şartlar uygun olmadığı için evlenemedik. İkimiz de 29 yaşına geldik. Ailem hep başkalarıyla tanıştırmaya çalışıyor, şununla tanış bununla tanış vs. Ben kabul etmeyince tabiki kavga gürültü. Hatta hepinizden özür dileyerek söylüyorum birliktelik yaşadığım için korktuğumu bile ima etti AİLEM. Halbuki sevdiğim için bekliyorum ben, onlara ayrıldım dedim. Çünkü ben memur o olmadığı için istemediler. Kavga çıkarttılar. Erkek kardeşim beni tüm aileme rezil etti. Abimi aradı ben sevgilimle beraberim diye. Sadece sevdim halbuki.. Dün düşünmekten uyuyamadım. O da elinden geleni yaptı ben de ona dualarımla destek oldum ama nasibimiz bağlanmış gibi olmuyor bir türlü.. 8 yıldır çalışıyorum, elimde 20 binden başka param yok. Nedeni ise aileme yardım etmem. Tek isteğim evlenmekti sevdiğimle, ama sırf memur değil diye bana dünyayı dar ettiler. Geçen yaz annem üstüme o kadar geldi ki, hap aldım Allah’a şükür bisey olmadı ama annem karsıma geçip dalga geçer gibi baktı bana. Arkadaşlarım evli. Bu olaydan önce onlara(evlenen arkadaslarıma) kurban ol dedi.. sırf evlenmedim diye O kadar kötüyüm ki. 29 yaşındayım Çok mu geçti yasım.. çok mu geç kaldım? Evlenmemek çok mu kötü bir şey. Çalışıyorum, paramı doğru dürüst kullanamadım bile. O kadar zoruma gidiyor ki her şey. İnsan içine çıkmak istemiyorum. Hep bir evlilik muhabbeti. Hep bir acıyarak bakış var gözlerinde. 30 yaşından sonra evlenen var mı aranızda? Çok bekleyip engelleri aşıp evlenip mutlu olan var mı? Bunu duymaya o kadar ihtiyacım var ki.. Lütfen kınamayın. Psikolojik olarak iyi değilim suan..
devir değişti artık herkes bu yaşlarda evleniyo 30 yaş bence gayet idealMerhaba arkadaşlar. Dün de konu açmıştım. Bazı arkadaşlar kızmıştı bana. Belki kendilerince haklılar. Dün kötü olduğum için detaylı yazamadım. Cevap da veremedim yazdıklarınıza, kusura bakmayın. Uzun yıllardır birlikte olduğum biri var. Fakat şartlar uygun olmadığı için evlenemedik. İkimiz de 29 yaşına geldik. Ailem hep başkalarıyla tanıştırmaya çalışıyor, şununla tanış bununla tanış vs. Ben kabul etmeyince tabiki kavga gürültü. Hatta hepinizden özür dileyerek söylüyorum birliktelik yaşadığım için korktuğumu bile ima etti AİLEM. Halbuki sevdiğim için bekliyorum ben, onlara ayrıldım dedim. Çünkü ben memur o olmadığı için istemediler. Kavga çıkarttılar. Erkek kardeşim beni tüm aileme rezil etti. Abimi aradı ben sevgilimle beraberim diye. Sadece sevdim halbuki.. Dün düşünmekten uyuyamadım. O da elinden geleni yaptı ben de ona dualarımla destek oldum ama nasibimiz bağlanmış gibi olmuyor bir türlü.. 8 yıldır çalışıyorum, elimde 20 binden başka param yok. Nedeni ise aileme yardım etmem. Tek isteğim evlenmekti sevdiğimle, ama sırf memur değil diye bana dünyayı dar ettiler. Geçen yaz annem üstüme o kadar geldi ki, hap aldım Allah’a şükür bisey olmadı ama annem karsıma geçip dalga geçer gibi baktı bana. Arkadaşlarım evli. Bu olaydan önce onlara(evlenen arkadaslarıma) kurban ol dedi.. sırf evlenmedim diye O kadar kötüyüm ki. 29 yaşındayım Çok mu geçti yasım.. çok mu geç kaldım? Evlenmemek çok mu kötü bir şey. Çalışıyorum, paramı doğru dürüst kullanamadım bile. O kadar zoruma gidiyor ki her şey. İnsan içine çıkmak istemiyorum. Hep bir evlilik muhabbeti. Hep bir acıyarak bakış var gözlerinde. 30 yaşından sonra evlenen var mı aranızda? Çok bekleyip engelleri aşıp evlenip mutlu olan var mı? Bunu duymaya o kadar ihtiyacım var ki.. Lütfen kınamayın. Psikolojik olarak iyi değilim suan..