Merhaba kızlar, ben 29 yaşındayım ve eğitimli, kendi ayakları üzerinde duran, çevremdeki herkesin ne kadar hoş ne kadar güzelsin dedikleri biriyim ancak yaklaşık 3 yıldır bir ilişkim yok ve bu durumdan dolayı oldukça karamsarlığa düştüm ve özgüvenim altüst oldu. Kısmetim mi kapalı yoksa kısmetim mi yok diye düşüne düşüne kafayı yiyicek duruma geldim. Şöyle ki; Nedense Kapıma kadar gelen kısmetlerim ya beni görmeden vazgeçiyorlar ya da kendi görüştüklerimle bir türlü ileri safhaya geçemiyoruz. Bu durumda bende ciddi bir karamsarlık başladı ve son bir kaç aydır özgüvenim yerlerde. sürekli rabbime dua ediyorum karşıma hayırlı biri çıksın diye gece gündüz dua ediyorum.hatta psikologa bile gitmeyi düşünüyorum çünkü umutsuz, isteksiz ve huzursuzum. Bu durum sosyal yaşantımı da etkilemeye başladı.Yaptığım hiçbir şeyden zevk alamaz olmaya, işe bile gitmek istememeye başladım.
Aslında çok bir şey istemiyorum, sadece sevmek ve sevilmek. Ama hiç olmayacakmış gibi geliyor En son hoşlandığım erkeğin en yakın arkadaşı bana çiçek yollayıp bir çuval inciri berbat etti ve hoşlandığım adamla olan tüm yollarımı kapattı. Gerçi ben umutlanmasın diye ona tüm açık yürekliliğimle onunla olamayacağımı söyledim ama işte bir kere önüme koydu o taşı artık.
Çok uzattım kızlar biliyorum ama çok bunaldım ve sizinle paylaşmak dertleşmek istedim.
Tavsiyelerinize, yorumlarınıza açığım
bende 36 yaşında oldum umrumda değil
bekarlık gibisi var mı.şimdiki aklım olsa valla hayatta evlenmem.