- 4 Ekim 2019
- 4
- 1
- 1
- Konu Sahibi Yesilyaprak20
- #1
Merhaba hanimlar,
Malesef çok dertliyim, çok duygusalim şuan. Inanin tek bir tane bile arkadaşım yok. Anormal birimiyim bilmiyorum. Bu yasima kadar kendimi hep okula derslere verdim sirf arkadasim yok diye hep çalıştım sinavlara kpss vs en sonunda atandim ve suan güzel bi isim var çalışıyorum. Ancak en büyük sorunum hiç arkadasimin olmamasi. Ne lisede ne universitede dogru düzgün arkadaslarim olmadi. Cat pat konuştuklarım ise okul bitince tamamen bitti. Is ortaminda kimseyle uyuşamadım. Hatta kendim kac kere davet ettim is çıkışı görüşmeyi hep bir bahane buldular benimle gorusmediler ben de biraktim artık. Karantina benim aslında hayat tarzimdi. Ben hiç çıkmıyordum ki dışarıya. Bu durum beni çok üzüyor. Akşamları bakıyorum annemin telefonu sürekli çalıyor hep eşleri dostları ariyor. Kardesime bakıyorum telefonu susmuyor. Benim telefonum ise sessizce köşede bekliyor ne arayan var ne soran. Sadece ayda yilda bir erkek arkadaşım ariyor ama o da askerde, şuan daglarda telefonu çekmiyor onunla da görüşemiyorum. Ben ne yapabilirim peki, karantinanin olmadığı zamanlar kurslara da gidemiyordum yaşadigim yerde cok araştırdığım hâlde kurs imkani yok malesef. Aklima da başka bir sey gelmiyor.Nedenlerini ve çözümlerini göstererek bana yardimci olur musunuz lütfen. Fikirleriniz benim icin cok önemli. Hepinize sağlıklı günler
Malesef çok dertliyim, çok duygusalim şuan. Inanin tek bir tane bile arkadaşım yok. Anormal birimiyim bilmiyorum. Bu yasima kadar kendimi hep okula derslere verdim sirf arkadasim yok diye hep çalıştım sinavlara kpss vs en sonunda atandim ve suan güzel bi isim var çalışıyorum. Ancak en büyük sorunum hiç arkadasimin olmamasi. Ne lisede ne universitede dogru düzgün arkadaslarim olmadi. Cat pat konuştuklarım ise okul bitince tamamen bitti. Is ortaminda kimseyle uyuşamadım. Hatta kendim kac kere davet ettim is çıkışı görüşmeyi hep bir bahane buldular benimle gorusmediler ben de biraktim artık. Karantina benim aslında hayat tarzimdi. Ben hiç çıkmıyordum ki dışarıya. Bu durum beni çok üzüyor. Akşamları bakıyorum annemin telefonu sürekli çalıyor hep eşleri dostları ariyor. Kardesime bakıyorum telefonu susmuyor. Benim telefonum ise sessizce köşede bekliyor ne arayan var ne soran. Sadece ayda yilda bir erkek arkadaşım ariyor ama o da askerde, şuan daglarda telefonu çekmiyor onunla da görüşemiyorum. Ben ne yapabilirim peki, karantinanin olmadığı zamanlar kurslara da gidemiyordum yaşadigim yerde cok araştırdığım hâlde kurs imkani yok malesef. Aklima da başka bir sey gelmiyor.Nedenlerini ve çözümlerini göstererek bana yardimci olur musunuz lütfen. Fikirleriniz benim icin cok önemli. Hepinize sağlıklı günler