3.5 yaşında oğlum ve geç konuştu. Basit şeyleri söylüyordu ama cümle kurma yoktu. Çevremdeki bazı kişler "ay neden konuşmuyor" gibisinde müdahalelerde bulununca (kimileri karışmasa olmaz) doktora götürdüm. Doktor da bana "seni anlıyor mu" dedi. Ben de "evet, o konuda hiç bir problemim yok" dedim. Doktor, o zaman bir sorun olmadığını ve akışına bırakmam gerektiğini söyledi. Kız çocuklarının da erkek çocuklara oranla daha çabuk konuşmaya başladığını da sözlerine ekledi. Zorlamadım hiç çocuğumu. Sürekli de onunla konuştum, iletişim halindeydim. Bir gün içinde ne yapıyorsam anlatıyordum ona ve onunla sohpet ediyordum. Mayıs ayında 3 yaşını doldurdu ve bir- iki hafta sonrasında sihirli bir değnek değdi sanki. Bir çözüldü dili anlatamam. Şimdi park gibi yerlere götürdüğümde onun konuşmasını duyanlar şaşırıyor ne güzel konuşuyor diye çünkü çok düzgün konuşuyor ve muhabbet ediyoruz çok güzel. Öyle sorular soruyor ve sorduklarıma öyle cevaplar veriyor ki bazen beni hayrete düşürüyor.
Önemli olan, ilk etapta sizin söylediklerinizi anlaması ve ikincisi; mümkün olduğu kadar onunla iletişim kurup biraz da kendi haline bırakmak çünkü çocukların hepsinin gelişimleri farklı farklı. Basit kelimeler kullanıyorsa ve kendi kendine mırıldanıyorsa anlamlı ya da anlamsız merak etmeyin dili bir süre sonra çözülür. Bazen ister istemez çevredeki kişilerden etkileniyoruz ya da birilerinin çocukları daha erken konuşunca ve bizim çocuğumuzunkinin gecikince paniğe kapılıyoruz ama büyük bir sorun olmadıkça mutlaka konuşur problem etmeyin. Ayrıca bir de, bişey istediğinde onu biraz zorlayın "anlamadım ne istiyorsun kaşık mı?" gibi mesela.