21 - 24 hafta arası bebeğini kaybedenler

Merhaba arkadaşlar inşallah bana cevap verecek birileri yazar. Ben 17 haftalık hamileyim bebeğime dawn sendromu teşhisi kondu. Doğduğunda organ yetmezliği eklem bozuklukları. Kordonda genişleme var. Kaçıncı evrede olduğu bilemeyeceklerini söylediler. Eşimde bende yıkılmış durumdayız. Anne baba olmak içinde bebeğimizi herşeyden mahrum bize muhtaç bir hayata getirmeme düşüncesindeydik taki amniyosentez sonucumun da kötü gelmesine kadar. Şimdi eşim kararlı aldırmakta ama ben napcağımı bilemiyorum. Bana yardım edin kendiniz nasıl karar verdiniz.? Ne soramalıyım onuda bilmiyorum. Yardım lütfen
 
Merhaba arkadaşlar inşallah bana cevap verecek birileri yazar. Ben 17 haftalık hamileyim bebeğime dawn sendromu teşhisi kondu. Doğduğunda organ yetmezliği eklem bozuklukları. Kordonda genişleme var. Kaçıncı evrede olduğu bilemeyeceklerini söylediler. Eşimde bende yıkılmış durumdayız. Anne baba olmak içinde bebeğimizi herşeyden mahrum bize muhtaç bir hayata getirmeme düşüncesindeydik taki amniyosentez sonucumun da kötü gelmesine kadar. Şimdi eşim kararlı aldırmakta ama ben napcağımı bilemiyorum. Bana yardım edin kendiniz nasıl karar verdiniz.? Ne soramalıyım onuda bilmiyorum. Yardım lütfen
Can'ım bende 19 haftada öğrendim gelişme geriliği olduğunu hemen alalım dediler .. İnan yapamam yapamadım ben alamam o canı ..artık o canlı ..seni çok iyi anlıyorum . O günleri her hatırladığımda ağlıyorum hala.. Dedim ki Rabbim ben bu cana kıyamam herşeyin en iyisini bilen sensin..biz imtihandayız bizi muvaffak eyle..27 haftada bebeğimin kalbi durdu ,. Velhasılı tek tesellim ben elimden geleni yaptım . Vicdanen rahatım . Sende bunları düşün canım kararını ver
 
Can'ım bende 19 haftada öğrendim gelişme geriliği olduğunu hemen alalım dediler .. İnan yapamam yapamadım ben alamam o canı ..artık o canlı ..seni çok iyi anlıyorum . O günleri her hatırladığımda ağlıyorum hala.. Dedim ki Rabbim ben bu cana kıyamam herşeyin en iyisini bilen sensin..biz imtihandayız bizi muvaffak eyle..27 haftada bebeğimin kalbi durdu ,. Velhasılı tek tesellim ben elimden geleni yaptım . Vicdanen rahatım . Sende bunları düşün canım kararını ver
Teşekkürler canım. . Akşam Down sendromu olan arkadaşımla görüştüm gerçekten anne ve çocuk için çok zor. Atkadaşımın direk yaşadıklarınada şahit olmuştum. O bana kendinin ve çocuğun hayatıyla oynama dedi.yaşayan bilşr gerçekten çok zor dedi.
 
Merhaba arkadaşlar inşallah bana cevap verecek birileri yazar. Ben 17 haftalık hamileyim bebeğime dawn sendromu teşhisi kondu. Doğduğunda organ yetmezliği eklem bozuklukları. Kordonda genişleme var. Kaçıncı evrede olduğu bilemeyeceklerini söylediler. Eşimde bende yıkılmış durumdayız. Anne baba olmak içinde bebeğimizi herşeyden mahrum bize muhtaç bir hayata getirmeme düşüncesindeydik taki amniyosentez sonucumun da kötü gelmesine kadar. Şimdi eşim kararlı aldırmakta ama ben napcağımı bilemiyorum. Bana yardım edin kendiniz nasıl karar verdiniz.? Ne soramalıyım onuda bilmiyorum. Yardım lütfen

doktor benim bebeğimin yaşayacağı ameliyat,fizik tedavi süreçlerini anlattığında o an vicdanımı veya inancımı düşünmek yerine sadece empati yaptım..ya ben o şekilde doğsaydım? o kadar acıya dayanabilir miydim? o kadar acı sonunda hiçbir iyileşme olmadan hayatıma devam edebilir miydim? okula bile gidemeden,arkadaşlarım ile oynayamadan..birine aşık olup yuva kuramayacağımı bilerek..istemezdim.. o an tereddüt etmedim..bizler anne adaylarıyız ve içimizdeki canlı evet biliyorum..21 hafta boyunca hep hissettim gördüm canlı olduğunu..bu yüzden ömrü boyunca (ki bazı hastalıklarda ömürde kısa oluyor doğsa bile) acı çekmesine ben en azından izin veremezdim..bu kararı gerçekten bir anne olarak aldım..onun çektiği acılara sebep olmak istemedim.bugün 64 gün oldu..çok acı çektim halada çekiyorum..ama geçiyor..acı azalıyor..umutluyum yeniden bir bebek sahibi olabilirim..ve benim kızım her zaman bir melek olarak kalacak..tek tesellim bu.
Ne kadar verirseniz verin sadece bebeği değil kendinizi de düşünün sadece..ne kadar dayanabilirsiniz..ne kadar mücadelecisiniz..benim bu acılarla yaşayacak gücüm yoktu ve bu kararı verdim..sizde bunu mutlaka göz önünde bulundurun.
Umarım sizin için herşeyin hayırlısı olur..
 
doktor benim bebeğimin yaşayacağı ameliyat,fizik tedavi süreçlerini anlattığında o an vicdanımı veya inancımı düşünmek yerine sadece empati yaptım..ya ben o şekilde doğsaydım? o kadar acıya dayanabilir miydim? o kadar acı sonunda hiçbir iyileşme olmadan hayatıma devam edebilir miydim? okula bile gidemeden,arkadaşlarım ile oynayamadan..birine aşık olup yuva kuramayacağımı bilerek..istemezdim.. o an tereddüt etmedim..bizler anne adaylarıyız ve içimizdeki canlı evet biliyorum..21 hafta boyunca hep hissettim gördüm canlı olduğunu..bu yüzden ömrü boyunca (ki bazı hastalıklarda ömürde kısa oluyor doğsa bile) acı çekmesine ben en azından izin veremezdim..bu kararı gerçekten bir anne olarak aldım..onun çektiği acılara sebep olmak istemedim.bugün 64 gün oldu..çok acı çektim halada çekiyorum..ama geçiyor..acı azalıyor..umutluyum yeniden bir bebek sahibi olabilirim..ve benim kızım her zaman bir melek olarak kalacak..tek tesellim bu.
Ne kadar verirseniz verin sadece bebeği değil kendinizi de düşünün sadece..ne kadar dayanabilirsiniz..ne kadar mücadelecisiniz..benim bu acılarla yaşayacak gücüm yoktu ve bu kararı verdim..sizde bunu mutlaka göz önünde bulundurun.
Umarım sizin için herşeyin hayırlısı olur..
Geçmiş olsun basınız sağolsun herkesin kendi kararı bende sizin gibi düşündum ve öyle bi karar verdim hala çok üzülüyorum Ağlıyorum 6 ay oldu sizin nedenini araştırdilar mi?
 
son mesaj atılalı 2 yıldan fazla olmuş ama yeni başlık açmak istemedim..belki görüp duyan olur..
19 Aralık 2017 de 21 haftalık kızımı kaybettim..18. haftaya kadar herşey normaldi.2 li taramamızda fetal dna yaptırdık..benden kan alındı ve amerikada kromozom tahliline tabi tutuldu..sonuç normaldi yani genetik,kromozom bozukluk yoktu..Ayrıca gebeliğim planlı olduğu için 3 aylık folik asit alımım vardı ve tüm kan değerlerim normaldi..18. haftada doktorum bebeğin başında su toplaması gördü ayrıca 4 lü taramaya istinaden afp denilen bir kan değerine baktı..2,54 geldi..sınır 2,50 imiş..Bizi 20. haftada perinatoloğa yönlendirdi..20. haftada gittiğimizde bebeğimde nöral tüp defekti (spina bfida yani omurilik açıklığı) buldu.Tam kuyruk sokumunda..başındaki su toplaması (hidrosefal) ciddi durumdaydı..bu defektin 4 aşaması varmış ve bizimki en ağırı olan meningomyelosel yani tüm sinir dokusu omurilik sıvısı ile cilt dokusunun altındaydı..beyin defekti de mevcuttu..bu yüzden teşhisten 4 gün sonra normal doğum yolu ile bebeğimden ayrıldım..
Bugün 32 gün oldu...hala acı içindeyim..işimi bıraktım çünkü zaten stresli ve yorucuydu bu moral ile devam edemezdim..en yakınım dediğim,tüm zor günlerinde,hastalıklarında yanında olduğum insanlar durumu bildiği halde ne aradı ne sordu ne de geldiler..Eşim çok destek oldu hala oluyor ama onun hayatı devam ediyor..ben geceleri uyuyamıyorum her gece ağlıyorum saat 3-4 oluyor..ama o horlayarak uyuyabiliyor..anlayamıyorum bir türlü..hayatıma devam edemiyorum..anne olmaya o kadar adapte olmuşum ki şu an oda gitti elimden ve kocaman bir boşluktayım..hiçbirr amacım yok..hayatıma dair hiçbir fikrim yok..psikiyatriye gittim tabi ama ilaç vermedi..bu yas sürecini yaşamalısın dedi..şu an hayatımda karar alma döneminde olmadığımı,hobi edinmemi kafamı dağıtıp hayatın tadını çıkarmamı söyledi.. peki nasıl?? dışarı çıkıyorum elinde bebeği ya da hamile olan insanlar görüyorum..içime daha büyük bir acı saplanıyor..niye diyorum niye benim bebeğime bu oldu..herşeyi yaptım o sağlıklı olsun diye..diyetisyene de gidiyordum ama olmadı olmadı..
ben sadece bunları yazmak istedim..belki benden başka birileri ile,bu acıyı yaşamış beni anlayan birileri ile konuşursam iyi hissederim..çünkü artık ne yapacağımı bilmiyorum...

Geçmiş olsun basınız sağolsun herkesin kendi kararı bende sizin gibi düşündum ve öyle bi karar verdim hala çok üzülüyorum Ağlıyorum 6 ay oldu sizin nedenini araştırdilar mi?

bende yaşadıklarımı anlatmıştım bir önceki sayfada..20. haftada nöral tüp defekti bulundu..meningomiyolesel olan en ağır formuydu..keşke elimden birşey gelseydi..keşke kendi canımdan ona verebilseydim..ama olmayınca olmuyor malesef..
 
doktor benim bebeğimin yaşayacağı ameliyat,fizik tedavi süreçlerini anlattığında o an vicdanımı veya inancımı düşünmek yerine sadece empati yaptım..ya ben o şekilde doğsaydım? o kadar acıya dayanabilir miydim? o kadar acı sonunda hiçbir iyileşme olmadan hayatıma devam edebilir miydim? okula bile gidemeden,arkadaşlarım ile oynayamadan..birine aşık olup yuva kuramayacağımı bilerek..istemezdim.. o an tereddüt etmedim..bizler anne adaylarıyız ve içimizdeki canlı evet biliyorum..21 hafta boyunca hep hissettim gördüm canlı olduğunu..bu yüzden ömrü boyunca (ki bazı hastalıklarda ömürde kısa oluyor doğsa bile) acı çekmesine ben en azından izin veremezdim..bu kararı gerçekten bir anne olarak aldım..onun çektiği acılara sebep olmak istemedim.bugün 64 gün oldu..çok acı çektim halada çekiyorum..ama geçiyor..acı azalıyor..umutluyum yeniden bir bebek sahibi olabilirim..ve benim kızım her zaman bir melek olarak kalacak..tek tesellim bu.
Ne kadar verirseniz verin sadece bebeği değil kendinizi de düşünün sadece..ne kadar dayanabilirsiniz..ne kadar mücadelecisiniz..benim bu acılarla yaşayacak gücüm yoktu ve bu kararı verdim..sizde bunu mutlaka göz önünde bulundurun.
Umarım sizin için herşeyin hayırlısı olur..
Teşekkürler canım. . Evet ilk düşündüğüm doğacak ama herşeyden mağrum yaşayacak buna gönlüm razı olmadı bugün hastaneden çıktık. Yerli yersiz ağlamalarım var. Beni nasıl bşr süreç bekliyor bilmiyorum..
 
Teşekkürler canım. . Evet ilk düşündüğüm doğacak ama herşeyden mağrum yaşayacak buna gönlüm razı olmadı bugün hastaneden çıktık. Yerli yersiz ağlamalarım var. Beni nasıl bşr süreç bekliyor bilmiyorum..

Öncelikle başınız sağolsun..
Zor bir süreç oluyor,kimseyi görmek istememiştim ben,işimden ayrıldım,telefonumu değiştirdim..ama o zaman daha kötü oldum..sürekli yalnız kalıp kendimi suçlamaya başladım..bu süreci yalnız atlatamayacağım diye psikiyatriye de gittim..bi miktar yardımı oldu..size tavsiyem en azından eşinizle mutlaka paylaşın..her hissi her duygunuzu..beni kimse anlamaz diyoruz biliyorum,benim annem bile anlamamıştı...ama eşiniz sizi anlayacaktır emin olun..çünkü oda sizinle aynı hissi paylaşan ama belki anlatamayan kişi..ağlayın asla kendinizi tutmayın..Yasımızı yaşarsak daha çok rahatlarız..bi süre sonra ama çok uzun değil,kendinizi toparlamaya başlayacaksınız..bu sürede varsa bir hobinizi yapın,ben örgü örüyorum..dışarı çıkın yürüyün bol bol..çalışıyosanız işiniz sizi oyalayacaktır..şu an kim ne derse desin iyi gelmiyor inan biliyorum..ama düzelicek..herşey iyi olucak..sadece biraz zaman lazım..
Konuşmak istediğiniz zaman bizlere de yazın..bizler destek oluruz sevev seve :)
 
Teşekkürler canım. . Evet ilk düşündüğüm doğacak ama herşeyden mağrum yaşayacak buna gönlüm razı olmadı bugün hastaneden çıktık. Yerli yersiz ağlamalarım var. Beni nasıl bşr süreç bekliyor bilmiyorum..
Başınız sağolsun çok üzüldüm kaderin önüne geçilmiyor bazen kendinizi harap etmeyin arkadaşın dediği gibi bişeylerle oyalanmak lazım yoksa kafayı yememek an meselesi :) ama bu günler de geçiyo emin ol benim 6 ay oldu neredeyse acısı aynı ama biraz daha hafifledi herseyin hayırlısı olsun
 
Öncelikle başınız sağolsun..
Zor bir süreç oluyor,kimseyi görmek istememiştim ben,işimden ayrıldım,telefonumu değiştirdim..ama o zaman daha kötü oldum..sürekli yalnız kalıp kendimi suçlamaya başladım..bu süreci yalnız atlatamayacağım diye psikiyatriye de gittim..bi miktar yardımı oldu..size tavsiyem en azından eşinizle mutlaka paylaşın..her hissi her duygunuzu..beni kimse anlamaz diyoruz biliyorum,benim annem bile anlamamıştı...ama eşiniz sizi anlayacaktır emin olun..çünkü oda sizinle aynı hissi paylaşan ama belki anlatamayan kişi..ağlayın asla kendinizi tutmayın..Yasımızı yaşarsak daha çok rahatlarız..bi süre sonra ama çok uzun değil,kendinizi toparlamaya başlayacaksınız..bu sürede varsa bir hobinizi yapın,ben örgü örüyorum..dışarı çıkın yürüyün bol bol..çalışıyosanız işiniz sizi oyalayacaktır..şu an kim ne derse desin iyi gelmiyor inan biliyorum..ama düzelicek..herşey iyi olucak..sadece biraz zaman lazım..
Konuşmak istediğiniz zaman bizlere de yazın..bizler destek oluruz sevev seve :)
İnan kimseyle konuşmak istemiyorum başım kalkmıyor hep yatmak istiyorum. Onun bedenimden ayrılışını hissediyorum birde buna kendim karar verdim. Çevreden denilenler çok ama şimdi ruh gibiyim denilenleri algılayamıyorum. Tabi girer yazarım. Siz şu anda nekadar oldu kaybedeli ve tekrar bebek için ne düşünüyorsunuz?Karnımda acı hissediyorum. Kalanları kürtajla temizlediler ondan mı acaba? Ve hala boyun kaslarım bütün vucüdum acıyor
 
Başınız sağolsun çok üzüldüm kaderin önüne geçilmiyor bazen kendinizi harap etmeyin arkadaşın dediği gibi bişeylerle oyalanmak lazım yoksa kafayı yememek an meselesi :) ama bu günler de geçiyo emin ol benim 6 ay oldu neredeyse acısı aynı ama biraz daha hafifledi herseyin hayırlısı olsun
İnşallah bu gülerde geçecek. Karnımda acı hissediyorum. Kalanları kürtajla temizlediler ondan mı acaba? Ve hala boyun kaslarım bütün vucüdum acıyor
 
İnşallah bu gülerde geçecek. Karnımda acı hissediyorum. Kalanları kürtajla temizlediler ondan mı acaba? Ve hala boyun kaslarım bütün vucüdum acıyor
Kendini çok sikmissin zaten suni sanci verdikleri için çok zor oluyo biliyorum :KK43: normaldir diye düşünüyorum 1 hafTata anca kendine gelirsin ağrı kesici vermiştir doktor o biraz hafifletir ağrılarını. Kalanları kurtaj yaparken seni uyutuyo lar sanırım bi ağrı yapacağını sanmıyorum ama belki psikolojiktir zaten zor geçiyo o dönem Allah şifa versin bol bol dinlenin buralar
 
Kendini çok sikmissin zaten suni sanci verdikleri için çok zor oluyo biliyorum :KK43: normaldir diye düşünüyorum 1 hafTata anca kendine gelirsin ağrı kesici vermiştir doktor o biraz hafifletir ağrılarını. Kalanları kurtaj yaparken seni uyutuyo lar sanırım bi ağrı yapacağını sanmıyorum ama belki psikolojiktir zaten zor geçiyo o dönem Allah şifa versin bol bol dinlenin buralar
6 saat süren sanculardan sonra düştü. Sonra hemen narkoz verdiler ameliyathanede içime bakım kalanları temizlemek için. Haklısın hala uyuyon ayakta sersem gibi dolanıyorum.
 
öncelıkle gecmıs olsun ıkı yakınıma bu tarz seyler soyledıler bırı en yakın arkadasımın dogacak kardesıydı dıgerı akrabamız. aldırmadılar bunu demeyı istemezdım ama ıkı bebekde saglıkla dogdular son ana dow sendromlu dek engellı olucak konusamıck vs dedıklerı halde testler hersey kotu cıktıgı halde. şimdi bizim gb normal insanlar. Bunu yasamayan anlayamaz tabıkı ama Allah herkese bı ımtıhan sunar siz kendınız mı karar verdınız dogurma sansınız yok muydu yanı tüm mesajları okuyamadım da. Olan olmus artık onunuze bakmanız lazım. Dilerim saglıkla evladınızı gunu gelınce alırsınız kucagınıza.. papatyamrm papatyamrm
 
İnan kimseyle konuşmak istemiyorum başım kalkmıyor hep yatmak istiyorum. Onun bedenimden ayrılışını hissediyorum birde buna kendim karar verdim. Çevreden denilenler çok ama şimdi ruh gibiyim denilenleri algılayamıyorum. Tabi girer yazarım. Siz şu anda nekadar oldu kaybedeli ve tekrar bebek için ne düşünüyorsunuz?Karnımda acı hissediyorum. Kalanları kürtajla temizlediler ondan mı acaba? Ve hala boyun kaslarım bütün vucüdum acıyor

65 gün oldu..Doğumda benim 4-5 cm açılmam olduğu halde kasılmadan dolayı başı şıkışmıştı ve narkotik iğne yaptılar..o kasları gevşetince 15 dk da doğum oldu..herşey tüm şekilde çıktığı için ben kürtaj olmadım..ağrım sızım olmadı..benim çok rahat geçti doğumdan sonraki sürecim..kanamam lekelenmem de 20 günde bitti tam 1 ay sonrada regl oldum..
bugünden itibaren folik asit başlıyorum..bir sonraki gebelikten en az 3 ay önce yüksek doz almam gerekiyor..tam ne zaman isteriz bilmiyorum..3 ay 6 ay belki 1 yıl sonra..bu tamamen hissetmekle alakalı..ama yinede hazırlanıyorum çünkü o an geldiğinde,doğru zamanı hissettiğimde hazır olmak istiyorum..
Anestezi ağrılara neden olmuş olabilir..kendinizi çok kasmış olmanız ya da kürtaj olurken ameliyathanenin soğuğu da tutulmaya neden olabilir..şikayetiniz çoksa doktor ile görüşüp ağrı kesici alın mutlaka..sıcak banyo ve hafif masajda iyi gelebilir..Çok çok geçmiş olsun size ve tekrar başınız sağolsun..

Bende ilk 1 ay aynı durumdaydım..gece uyumuyor ertesi gün öğleden sonra 1-2 gibi kalkıyordum..ilaç alıyordum..bazen hiçbişey yemiyor bazen çok yiyordum..eşimle bile konuşmuyordum..beni anlamayacağını düşündüm çünkü o bebek benim içimdeydi benden çıkmıştı..sonra baktım olmuyor psikiyatriye gittim..bana sen çok bencilsin o çocuk sadece senin değildi eşinin de bebeğiydi oda baba olmaya hazırlanıyordu..neden sen daha çok üzülüp o üzülmesin diye düşünüyosun dedi..o gece uyumadık..her hissettiğimi anlattım..başarısız olmuş,sağlıklı bir bebek yapmayı becerememiş gibi hissettiğimi hatta insanların benle dalga geçtiğini düşündüğümü bile söyledim..benle ağladı,teselli etti..oda içini açtı..ve anladım ki o benden daha fazla üzülmüş..düşünsene biz bebeğimize üzülürken onlar hem bebeğe hemde sevgili karısına üzülüyordu..2 cana aynı anda üzülüyorlar..o yüzden eşim benim en büyük destekçim oldu..o günden sonra kendime çeki düzen verdim..hala çok üzülüyorum ama bir taraftan hayatıma yeniden başlayıp yeniden güzel şeyler olması için çabalıyorum..sizinde bunu hissedip ayağa kalkacağınız zaman gelicek..ama önce en dibe vurmak lazım kalkabilmek için..konuşmak istediğiniz her an bana mesajda yazabilirsiniz..bende burada derdimi yazarak rahatlamıştım..
 
65 gün oldu..Doğumda benim 4-5 cm açılmam olduğu halde kasılmadan dolayı başı şıkışmıştı ve narkotik iğne yaptılar..o kasları gevşetince 15 dk da doğum oldu..herşey tüm şekilde çıktığı için ben kürtaj olmadım..ağrım sızım olmadı..benim çok rahat geçti doğumdan sonraki sürecim..kanamam lekelenmem de 20 günde bitti tam 1 ay sonrada regl oldum..
bugünden itibaren folik asit başlıyorum..bir sonraki gebelikten en az 3 ay önce yüksek doz almam gerekiyor..tam ne zaman isteriz bilmiyorum..3 ay 6 ay belki 1 yıl sonra..bu tamamen hissetmekle alakalı..ama yinede hazırlanıyorum çünkü o an geldiğinde,doğru zamanı hissettiğimde hazır olmak istiyorum..
Anestezi ağrılara neden olmuş olabilir..kendinizi çok kasmış olmanız ya da kürtaj olurken ameliyathanenin soğuğu da tutulmaya neden olabilir..şikayetiniz çoksa doktor ile görüşüp ağrı kesici alın mutlaka..sıcak banyo ve hafif masajda iyi gelebilir..Çok çok geçmiş olsun size ve tekrar başınız sağolsun..

Bende ilk 1 ay aynı durumdaydım..gece uyumuyor ertesi gün öğleden sonra 1-2 gibi kalkıyordum..ilaç alıyordum..bazen hiçbişey yemiyor bazen çok yiyordum..eşimle bile konuşmuyordum..beni anlamayacağını düşündüm çünkü o bebek benim içimdeydi benden çıkmıştı..sonra baktım olmuyor psikiyatriye gittim..bana sen çok bencilsin o çocuk sadece senin değildi eşinin de bebeğiydi oda baba olmaya hazırlanıyordu..neden sen daha çok üzülüp o üzülmesin diye düşünüyosun dedi..o gece uyumadık..her hissettiğimi anlattım..başarısız olmuş,sağlıklı bir bebek yapmayı becerememiş gibi hissettiğimi hatta insanların benle dalga geçtiğini düşündüğümü bile söyledim..benle ağladı,teselli etti..oda içini açtı..ve anladım ki o benden daha fazla üzülmüş..düşünsene biz bebeğimize üzülürken onlar hem bebeğe hemde sevgili karısına üzülüyordu..2 cana aynı anda üzülüyorlar..o yüzden eşim benim en büyük destekçim oldu..o günden sonra kendime çeki düzen verdim..hala çok üzülüyorum ama bir taraftan hayatıma yeniden başlayıp yeniden güzel şeyler olması için çabalıyorum..sizinde bunu hissedip ayağa kalkacağınız zaman gelicek..ama önce en dibe vurmak lazım kalkabilmek için..konuşmak istediğiniz her an bana mesajda yazabilirsiniz..bende burada derdimi yazarak rahatlamıştım..
Çok teşekkürler yazdıklarınız derdime derman oluyor. Sonuçta aynı şeyleri yaşamışız. Yazarım tabi. Benimde sağolasın eşim ilgili allah binkere razı olsun ondan da. İnşallah bugünlerde geçecek..
 
65 gün oldu..Doğumda benim 4-5 cm açılmam olduğu halde kasılmadan dolayı başı şıkışmıştı ve narkotik iğne yaptılar..o kasları gevşetince 15 dk da doğum oldu..herşey tüm şekilde çıktığı için ben kürtaj olmadım..ağrım sızım olmadı..benim çok rahat geçti doğumdan sonraki sürecim..kanamam lekelenmem de 20 günde bitti tam 1 ay sonrada regl oldum..
bugünden itibaren folik asit başlıyorum..bir sonraki gebelikten en az 3 ay önce yüksek doz almam gerekiyor..tam ne zaman isteriz bilmiyorum..3 ay 6 ay belki 1 yıl sonra..bu tamamen hissetmekle alakalı..ama yinede hazırlanıyorum çünkü o an geldiğinde,doğru zamanı hissettiğimde hazır olmak istiyorum..
Anestezi ağrılara neden olmuş olabilir..kendinizi çok kasmış olmanız ya da kürtaj olurken ameliyathanenin soğuğu da tutulmaya neden olabilir..şikayetiniz çoksa doktor ile görüşüp ağrı kesici alın mutlaka..sıcak banyo ve hafif masajda iyi gelebilir..Çok çok geçmiş olsun size ve tekrar başınız sağolsun..

Bende ilk 1 ay aynı durumdaydım..gece uyumuyor ertesi gün öğleden sonra 1-2 gibi kalkıyordum..ilaç alıyordum..bazen hiçbişey yemiyor bazen çok yiyordum..eşimle bile konuşmuyordum..beni anlamayacağını düşündüm çünkü o bebek benim içimdeydi benden çıkmıştı..sonra baktım olmuyor psikiyatriye gittim..bana sen çok bencilsin o çocuk sadece senin değildi eşinin de bebeğiydi oda baba olmaya hazırlanıyordu..neden sen daha çok üzülüp o üzülmesin diye düşünüyosun dedi..o gece uyumadık..her hissettiğimi anlattım..başarısız olmuş,sağlıklı bir bebek yapmayı becerememiş gibi hissettiğimi hatta insanların benle dalga geçtiğini düşündüğümü bile söyledim..benle ağladı,teselli etti..oda içini açtı..ve anladım ki o benden daha fazla üzülmüş..düşünsene biz bebeğimize üzülürken onlar hem bebeğe hemde sevgili karısına üzülüyordu..2 cana aynı anda üzülüyorlar..o yüzden eşim benim en büyük destekçim oldu..o günden sonra kendime çeki düzen verdim..hala çok üzülüyorum ama bir taraftan hayatıma yeniden başlayıp yeniden güzel şeyler olması için çabalıyorum..sizinde bunu hissedip ayağa kalkacağınız zaman gelicek..ama önce en dibe vurmak lazım kalkabilmek için..konuşmak istediğiniz her an bana mesajda yazabilirsiniz..bende burada derdimi yazarak rahatlamıştım..
Cok guzel yazmışsın canım zamanla bu acı da geçecek inşallah mutlu günlerde gelir inşallah
 
Bebeğimiz olsun diye uğraş verip bebeğimizi dört gözle beklerken 20 . Haftada ayrıntılı ultrasonda şok yaşadık bebegimde meshane yok kordonunun altında karnında bir kitle var ve cinsiyeti iki cinsiyet şeklinde gelismis ve bir kaç fiziksel problem daha yıkıldık sonlandırma kararı alındı istemeye istemeye emar amniosentez falan yapıldı sonuçlar yine aynı kaç doktora gittik değişen bir şey yok doğarsa meshane ameliyatları ve cinsiyet ameliyatları olması gerekiyor ama bebeğimi cok zor bir süreç bekliyor küçücük bedenine o kadar acıyı ameliyat dolu bir hayatı yaşamasını istemedim zaten bu ameliyatları kaldırıp kaldıramayacağı meçhul cinsel kimliği olmadığı için yaşasa bile niye ben böyleyim diye isyan edecek birini sevse evlenemeyecek ki zaten normal bi hayatı olmayacak baska caremiz yok ilk bebegimizdi kahroluyorum nasıl koyacağım mezara Allh in günah yazmasın affetsin bizi ama eziyet dolu bir hayat çaresiz dertler kahrolacağız o da bizde kürtaj olacağım çok korkuyorum Allh bir daha yasatmasin
 
X