son mesaj atılalı 2 yıldan fazla olmuş ama yeni başlık açmak istemedim..belki görüp duyan olur..
19 Aralık 2017 de 21 haftalık kızımı kaybettim..18. haftaya kadar herşey normaldi.2 li taramamızda fetal dna yaptırdık..benden kan alındı ve amerikada kromozom tahliline tabi tutuldu..sonuç normaldi yani genetik,kromozom bozukluk yoktu..Ayrıca gebeliğim planlı olduğu için 3 aylık folik asit alımım vardı ve tüm kan değerlerim normaldi..18. haftada doktorum bebeğin başında su toplaması gördü ayrıca 4 lü taramaya istinaden afp denilen bir kan değerine baktı..2,54 geldi..sınır 2,50 imiş..Bizi 20. haftada perinatoloğa yönlendirdi..20. haftada gittiğimizde bebeğimde nöral tüp defekti (spina bfida yani omurilik açıklığı) buldu.Tam kuyruk sokumunda..başındaki su toplaması (hidrosefal) ciddi durumdaydı..bu defektin 4 aşaması varmış ve bizimki en ağırı olan meningomyelosel yani tüm sinir dokusu omurilik sıvısı ile cilt dokusunun altındaydı..beyin defekti de mevcuttu..bu yüzden teşhisten 4 gün sonra normal doğum yolu ile bebeğimden ayrıldım..
Bugün 32 gün oldu...hala acı içindeyim..işimi bıraktım çünkü zaten stresli ve yorucuydu bu moral ile devam edemezdim..en yakınım dediğim,tüm zor günlerinde,hastalıklarında yanında olduğum insanlar durumu bildiği halde ne aradı ne sordu ne de geldiler..Eşim çok destek oldu hala oluyor ama onun hayatı devam ediyor..ben geceleri uyuyamıyorum her gece ağlıyorum saat 3-4 oluyor..ama o horlayarak uyuyabiliyor..anlayamıyorum bir türlü..hayatıma devam edemiyorum..anne olmaya o kadar adapte olmuşum ki şu an oda gitti elimden ve kocaman bir boşluktayım..hiçbirr amacım yok..hayatıma dair hiçbir fikrim yok..psikiyatriye gittim tabi ama ilaç vermedi..bu yas sürecini yaşamalısın dedi..şu an hayatımda karar alma döneminde olmadığımı,hobi edinmemi kafamı dağıtıp hayatın tadını çıkarmamı söyledi.. peki nasıl?? dışarı çıkıyorum elinde bebeği ya da hamile olan insanlar görüyorum..içime daha büyük bir acı saplanıyor..niye diyorum niye benim bebeğime bu oldu..herşeyi yaptım o sağlıklı olsun diye..diyetisyene de gidiyordum ama olmadı olmadı..
ben sadece bunları yazmak istedim..belki benden başka birileri ile,bu acıyı yaşamış beni anlayan birileri ile konuşursam iyi hissederim..çünkü artık ne yapacağımı bilmiyorum...