İnşallah öyle olur canım. Dün de anlamadıysa zaten tavrımı bundan sonra anlaması için gerçekten gitmem gerekiyordur. Ya da bir gün ben ararım ailesini ve bu konuda uyarımı yaparım. Ama bir daha da hiçbir şey eskisi gibi olmaz biz bu konuşmayı yaparsak. Bunu kendisi de biliyor.
benim evlilikte tahammül edemeyeceğim şey eşlerden habersiz yapılan her türlü eylem . asla kabul edilebilir bir yanı yok . bana danışılsaydı verelimmi geri ödeyecekler diye o zaman sorun çıkarmazdım ama benden habersiz vermesi tamamen güven sorunu . sonuna kadar haklısınız
Hem çok iğrenç bir konu hem de tahribatı bir o kadar ağır bir konu. Valla aramızda avukat arkadaşlar da var canım benim bildiğim kadarıyla da eşlerin birbirinden habersiz büyük harcamalar yapması, bilhassa kendi ailelerini borç vermesi, para göndermesi falan boşanmada gayet haklı sebepler. 120 bin de az para değil bebeğin A’dan Z’ye her şeyi alınır yani. Ben olsam sanırım böyle bir durumda bütün tutumluluğu bir kenara bırakır gidip açılabildiğim kadar açılırdım. Yani har vurup harman savurmak gibi değil ama bebeğe harcamak, kendine harcamak, eve harcamak, hatta çaktırmadan kendi ailene harcamak artık canın ne istiyorsa. Ay sonunda kartlar patladığında da keşke ailene göndermeden önce düşünseydin sana hep bu ihtiyaçlardan bahsediyordum bak şimdi kardeşin arabasıyla gezip hava atarken sen ben mağdur olduk deyip çekilmen. Artık nasıl ödeyebiliyorsa öyle ödeyecek. Doğum izninden sonra da bence ücretsiz izne ayrıl ve çocuğuna kendin bak bir süre daha. Sakın hemen işe dönme. Bırak sıkıntı çeksin biraz ve senin maaşın olmadığında ne halde olduğunuzu bir görsün. Bir daha da kimseye senden habersiz 1 lira veremez olsun.
Selam beybi 28. haftaya kadar yaptırabiliyorsun beybi. Sen bilirsin ama yaptırmakta fayda var diye düşünüyorum. Değerler allak bullak olabiliyor çünkü
Söyledim valla aynısını. Sabah 8 buçuktan akşam 6 buçuğa kadar ayrıyız. Ve sen her akşam 5 buçukta evdesin. Ben senden 1-1 buçuk saat sonra geliyorum eve. Kimle ne görüşeceksen ya mesai saatlerinde ya da bu aralıkta görüşeceksin bundan sonra evde özellikle aile bireyleriyle görüşme istemiyorum dedim. Tamam dedi. Herkes de zamanla 6 buçuktan sonra seni aramaması gerektiğini bilecek dedim. Özellikle çocuktan sonra bu olaya asla müsamaha göstermem sonuçları çok ağır olur ve sen ezilirsin altında söyleyeyim dedim. Hepsine tamam dedi, göreceğiz.Allah yardımcınız olsunçok zor bi durum ve çok haklısınız. Zaten herkes işte akşamdan akşama görüşüyoruz eşlerle bir de yarımşar ya da birer saat ailelerle konuşulsa hiç vakit kalmayacak kendimize. Eşinizle sakin kafayla konuşun bi bakalım. Gün içinde konuşsun dışarıda konuşsun bi çözüm bulsun bu duruma
Valla canım evinize giren para ortaktır evin giderlerine kişisel ihtiyaçlara aittir aynı zamanda bankadaki para da öyle senden habersiz yapması direk senden para kaçırmış olması demek benimde en sinirlendiğim noktadır eşime derim kardeşine 200 lira bile versen benim haberim olsun ben senden gizli bir şey yapmıyorum sende yapma diye zaten evliliklerin gündemi çoğunda paradır çoğuda bu yüzden boşanır ve tartışır kendi kardeşini geçtim senin kardeşine dahi senden habersiz veremez senin rızan olmadan bırak hazır para vermeyi kredi çekemez bunların boşanma nedeni olarak görülür senin birde başka nedenin daha var ‘ben bu zamana kadar araba istedim almadı kendi kardeşine düşünmeden vermiş’ bu çok yaralıyıcı bir şey yine de kendin artıları ve eksikleri bir araya getir ona göre karar ver evliliğinizde artılar mı daha çok eksiler mi
Aynen öyle. Ama Allah çok büyük ya. Bak evlendiğimizden beri ne zaman bana böyle bir sinir harbi yaşatsa çok geçmiyor ablasından buluyor belasını. Hem de çok benzer bir sebepten. Dün de dedim inşallah eniştenin ailesi de aynı şeyi ablana yaşatır da görürsünüz o zaman ne hissediliyormuş diye. Hoş bunlar yine biz asla böyle değiliz ki böyle şeyler yapmayız ki derler de eşimin gözüne görünmesi bile yeter bana.
İçtim gerçekten de baygın gibi uyumuşum. Sabah da en suratsız halimle tek kelime konuşmadım. Ben çıkıyorum dedi giderken güle güle dedim yüzüne bile bakmadan. Değmediğini anlasın onlarla kakara kikiri yapacam derken kendi evinin cehenneme döndüğünü görsün ve hangisini tercih etmesi gerektiğine kendisi karar versin.İç yavrum Prilam’ın bir zararı yok, hem uyutur iyi gelir. Beni stres de mahvediyor ama yeni hamileyken eşimle tartışmıştık kusmaktan geberdim serumla durdu anca, stres de tetikler. Hıncını eşinden çıkar rahatlarsın, hak etmiş
o kadar haklısın ki evin içinde ayrı iş çevrilmesi çok sinir bozucu bir şey. bundan sonra sen de para vermeden ona danışmadan bi şeyler yapmaya çalış bakalım hem sana güvenmesin hem aklı başına gelsin. şu kadar masraflı bir durumdayken hiç derdiniz yokmuş gibi yapması çok kötü olmuş.
Valla normal şartlarda da bu kadar meblağlar eşten habersiz verilmemeli ama tam doğum öncesi hiç olmamalı ya, şu an acil bi durum olsa cepte para yok diye anlıyorum 150 TLyi bile verme paramız yok dediğine göre. Çok ayıp etmiş. Söyledin mi peki konuştunuz mu ne diyor
blocked 
outoffit
Ben onun parasına muhtaç olmak istemiyorum. Bu durum benim gözümde açık ve net benim param senin paran ayrımı yapılması. Madem öyle ay sonunda benden para beklemesin. Öncesinde benim maaş düşüktü sürekli bana göndermesi gerekirdi. Ve her kavgada bu ay sana para yok diyerek beni krizlere sokar ama parasız da bırakmazdı. Şimdi benim maaşım yükseldi artık yetiyor kendime. Ve her ay ben ona gönderiyorum. Aynı şeyleri neden yapmayayım? Ama bu sefer göndermeden djdjd ağlamak istemiyorum annemler de var zor duruyorum
Kız ben seni rüyamda gördüm biliyor musun? Bu olayı anlamaya çalışıyordum. Tabi cismen seni bilmediğim için profilindeki şu mimikli kız olarak gördüm ahahaha. Tatlı tatlı anlatıyordun yine karışık anlattın diyordum. M minikfilozof da varmış o da bak Out şöyle böyle diye bir şeyler anlatmaya çalışıyordu shsjjsj Rica ediyorum beyin hücrelerimi yakmayın bir daha bu kadar ahshs Şimdi anladım ama. Senin kardeşin kız mı erkek mi?
Ağzına, yüreğine, olgunluğuna sağlık ne diyeyimKızlar, dünden beri mesajları okuyorum. Eşi ile eşinin ailesi ile ilgili sorun yaşayanları… son iki aydır özellikle buraya çok yazamadım bile… kimse ile konuşmayı bırakın, bir ara hayata dair bile motivasyonum kalmamıştı. Hayatım boyunca hep çalıştım yurtiçinde yurtdısında… yöneticilik yaptım, kendi paramı kazandım. Kendi imkanlarımı sağladım mücadelemi verdim. Evlendikten sonra eşimle ve ailesi ile sorunlar yaşadım. Çünkü onların istedikleri kişi değildim. Yönetilmedim. Bir senelik evliydim bitti bu iş dedikten ve evimi ayırdıktan sonra hamile olduğumu öğrendim. Hayatımda en çok istediğim duyguydu anne olmak. Bebeğimden vazgeçmek istemedim. Tek başıma bile olsa bakarım dedim. Bu süreçte eşimle toparlama aşamasına geçtik. Elimize yüzümüze bulaştırdık yapamadık. Annemi ve babamı kaybettiğim için en çok istediğim şey kendi ailemi kurmaktı. Ama eşim ailesinden ayrışıp benimle aile olamadı. Olsun be oğlum kedim ben aile oluruz dedim. Cebindeki son kuruşa kadar kardeşini öncelikli tuttu. Ciddi tartışmalar yaşadık hatta boşanma davası bile açtık. Ona ve kendime değil, bir bebek doğduğunda babasını tanıması ileride ona “ben elimden geleni yaptım “ demenin vicdani rahatlığını yaşamak adına şans verdim. Kalbimde belki veremedim o şansı. İçim kırık dökük. Nereye kadar gider bilmiyorum. Ama sakin olmanın, mantıkla kararlar almanın önemini biliyorum. Gemileri yakmak belki bir kaç dakikamızı alır. Size diyeceğim şey şu ki, sakin olun. En azından şimdilik sakin olun. Bebekler sağlıkla kucağımıza gelsin. Normalimize dönelim. Fiziksel ve psikolojik olarak iyileşelim. Zamanla sindirelim, gözlemleyelim. Birilerini cezalandırmak isterken içimizdekine bedel ödetmeyelim. Doğru zamanda doğru şekilde dingin kararlar almak ve duyguları sindirmek önemlidir. Kim için olursa olsun üzülmeyelim. Çünkü biz anne olacağız ve artık daha güçlü daha mutlu olmamız lazım. Hiç bir öfke , hiç bir olay içimizdeki mucizeden önemli değil…
Daha kötülerini daha büyük sabır ve sükunetle karşılamışsın. İnşallah hepimiz kendi hayatımızı, aile yaşantımızı özellikle eşlerimizin ailesinden korumayı başarabiliriz ahaha çok cevapsız ve karışık bırakmışım sorularını sorry. kafan da doluymuş ben de şimdi akşam yaşadıklarını okuyordum. valla seninkinin ailesiyle de başın dertte senin de. eşin mesafe koymadıkça da böyle olmaya devam edecek sanırım.
Sen onun parasına muhtaç olmayacaksın ki sen onun karısısın doğacak olan da sizin çocuğunuz. Zaten bakmakla ihtiyaçlarınızı karşılamakla yükümlü. İstiyorsa kendisi doğursun sen onlara bak yani. Var mı böyle bir dünya? Kıymet bilmiyorlar anacım o musluk kesilmedikçe bunlara göre zaten akıyor. Benim yakın bir arkadaşım da bu para mevzusu yüzünden çok sıkıntı çekiyor. Ona da aynı şeyi söyledim. Senin gibi düşünüyor iyice eline yüzüne bulaştırır hiç toparlayamam diyor. Öyle deyince de bir şey denmiyor ama öte yandan da çocuğu kime nasıl emanet edeceksin küçücükken? O da bir masraf değil mi?
Henüz konuşmadım vakit olmadı hem de sakinleşmeye çalışıyorum. Psikoloğum böyle büyük konuşmalar öncesinde sakin kalmamı ve iyi düşünmemi alıştırdı. O yüzden uzun zamandır büyük kavgalar olmuyor ciddi konuşmalar oluyor. Ama hamilelik son zamanları artık direk kavgalar halinde ilerliyoruz
Yani valla daha da koymazsa sonuçlarına kendisi katlanır artık. Ne evde huzur bırakırım ne de ayrıyken shshsj
sana bir sarılmak istedim ki şunu okuyunca. senin her şeyle başa çıkacağından eminim. şu dönemde her attığımız adımda söyleyeceğimiz sözde bebeklerimizi düşünmek lazım. ne zaman konuşmak istersen yanındayım ne zaman ihtiyacın olursa da. canım ArzuKızlar, dünden beri mesajları okuyorum. Eşi ile eşinin ailesi ile ilgili sorun yaşayanları… son iki aydır özellikle buraya çok yazamadım bile… kimse ile konuşmayı bırakın, bir ara hayata dair bile motivasyonum kalmamıştı. Hayatım boyunca hep çalıştım yurtiçinde yurtdısında… yöneticilik yaptım, kendi paramı kazandım. Kendi imkanlarımı sağladım mücadelemi verdim. Evlendikten sonra eşimle ve ailesi ile sorunlar yaşadım. Çünkü onların istedikleri kişi değildim. Yönetilmedim. Bir senelik evliydim bitti bu iş dedikten ve evimi ayırdıktan sonra hamile olduğumu öğrendim. Hayatımda en çok istediğim duyguydu anne olmak. Bebeğimden vazgeçmek istemedim. Tek başıma bile olsa bakarım dedim. Bu süreçte eşimle toparlama aşamasına geçtik. Elimize yüzümüze bulaştırdık yapamadık. Annemi ve babamı kaybettiğim için en çok istediğim şey kendi ailemi kurmaktı. Ama eşim ailesinden ayrışıp benimle aile olamadı. Olsun be oğlum kedim ben aile oluruz dedim. Cebindeki son kuruşa kadar kardeşini öncelikli tuttu. Ciddi tartışmalar yaşadık hatta boşanma davası bile açtık. Ona ve kendime değil, bir bebek doğduğunda babasını tanıması ileride ona “ben elimden geleni yaptım “ demenin vicdani rahatlığını yaşamak adına şans verdim. Kalbimde belki veremedim o şansı. İçim kırık dökük. Nereye kadar gider bilmiyorum. Ama sakin olmanın, mantıkla kararlar almanın önemini biliyorum. Gemileri yakmak belki bir kaç dakikamızı alır. Size diyeceğim şey şu ki, sakin olun. En azından şimdilik sakin olun. Bebekler sağlıkla kucağımıza gelsin. Normalimize dönelim. Fiziksel ve psikolojik olarak iyileşelim. Zamanla sindirelim, gözlemleyelim. Birilerini cezalandırmak isterken içimizdekine bedel ödetmeyelim. Doğru zamanda doğru şekilde dingin kararlar almak ve duyguları sindirmek önemlidir. Kim için olursa olsun üzülmeyelim. Çünkü biz anne olacağız ve artık daha güçlü daha mutlu olmamız lazım. Hiç bir öfke , hiç bir olay içimizdeki mucizeden önemli değil…
