Aslında biliyor musun anlattığın birçok şey eşimin ailesine de benzemiyor değil
Mesela karınları doysun dünyanın işi olsun evde aman her zaman mı görüşüyoruz deyip hepsi işi bırakır oturur akşama kadar boş muhabbet çevirir. Sonra da yalapşap 5 dk da yaparlar bir ara. Babaya aşırı ve bence gereksiz düzeyde fazla saygı, korku bunlarda da var. Babaları da biraz huysuz her zaman her ortamda istediği şeyi söyler ama kimse karşısında konuşamaz. Sorduğunda da aman uzatmasın diye falan derler. Bizde de dediğin gibi kim haksızsa yanlışsa bu babam bile olsa (ki zaten çoğu zaman odur
) hepimiz ona yükleniriz. Ciddi bir gündemleri kolay kolay olmaz o yüzden belki de sürekli olarak sağlık sorunu ve doğal beslenme konuşurlar. Canlarına aman en küçük bir şey olmasın hastalıktan değilse elemden kederden ölürler yani
eşimin hastalığı biraz o etkiyi yarattı. Ben eşime hep şey diyorum annenin boğaz ve namaz dışında gün içinde hiçbir işi gücü meşguliyeti olmadığı için durup durup bi seni bi ablanı ama bilhassa da seni arıyor
öte yandan tüm bunlara rağmen eşim benim aileme daha kolay adapte olurken bana onunkiler batıyor