Ben almanyadayım canım zaten burda doktorlar gönderiyor benim bu 3 hamileliğim 1 hamileliğimde anensefali sendromu vardı doktorum şupelendi ve 12h fetala gonderdi ve gerçektende varmış kurtaj yapmak mecbiriyetinde kaldım
doğursam bile yaşama şansı yoktu bende onada kendime de bu acıyı yaşatmak istemedim o yüzden bence elinde imkanı olanlar yaptırsın
20 haftamda falan bebeğin olduğunu anladım ve şimdi vücudum hamileliği tanıdığı için çok erken hissetmeye başladım sizde durumlar nedir ve kaçıncı hamilelik ?
Hayırlara çıksın inşallahGünaydın
Çok tuhaf ve çok net bir rüya gördüm. O kadar netti ki her ayrıntıyı film izlemiş gibi hatırlıyorum. Doktora gitmişim. Arabayı otoparka park ediyorum. Sonra araba bebeğe dönüşüyor. Yani aslında arabayı değil bebeği yan yana yatan insanların arasında bırakmışım. Doktorun odasına girince " ben bebeği nasıl öylece bıraktım ya kaçıran olursa, uyanıp ağlarsa" diye pişman olup koşarak gidiyorum. Kızım da yanımda. Gittiğimde bebeğin uyumaya devam ettiğini iyi olduğunu görüyorum. Tam kucağıma alırken bebek dile geliyor.
" beni burada yalnız bıraktın çok korktum uyuyamadım" diyor. Özür dilerim bir daha asla bırakmayacağım seni, diyerek sarılıyorum. Rüyanın etkisiyle uyandım bir daha da uyuyamadım. Önceki kaybimda doktora cinsiyet öğrenmek için kızımla birlikte gitmiş, kalbinin durduğunu o anda öğrenmiştik. Rüyayı ben vazgeçmediğim sürece bebeğim benimle olacak diye yorumluyorum
Amin inşallahHayırlara çıksın inşallah
Bebişlerimizi sağlıkla ve hayırlısıyla kucağımıza almayı nasip etsin inşallah rabbim
cok korkuyorum ya yaniyorda biraz iltihap mi oldu ki 
İltıhaplanma olabılır. Gebelıkte nedense sık goruluyormusKızlar kucuk tuvaletimden sonra gercekten cok sari birseyler geliyor. Doktorumu aradim 10 +4 um bole bole diye agrin yok demi dedi. Yok dedim tamam korkma olabilir dedi. Tamda yola cikacagiz bavullari arabaya yerlestirdik
Bol su iç canım enfeksiyonsa çabuk atlatmana yardımcı olur. Su ile atarsinKızlar kucuk tuvaletimden sonra gercekten cok sari birseyler geliyor. Doktorumu aradim 10 +4 um bole bole diye agrin yok demi dedi. Yok dedim tamam korkma olabilir dedi. Tamda yola cikacagiz bavullari arabaya yerlestirdik
Bu testi hangi firma ya da lab yapiyor. Ben de netlesemedim bu konuda bi turlu. Her sehirde var mi?
Bölge temsilciliği var mesela ben Hataydayım Mersin Adana Hatay bölgesine bakan temsilci ile görüştüm fiyat aldım. Yurtdışına gönderiliyor kan canım. Şirket hill health katalog üst bölümünde yaziyor. İletişim numaraları internette var
ille de al grubu dediler aldım Bu gidişle sen direk temmuz annesi oluyorsun
Cok istedigimiz halde korkular sevinmemin onune geciyor sanirim. Esim de cok tutuk, cok cekiniyor, duygularini ifade edemiyor, gosteremiyor. Niye boyle olduk biz ya. Birisi gececek desin lutfen 
Tsk ederim cnm. Evet bu firmayi gormustum. Hamile degil de hasta gibiyim. O yuzden cok arastiramadim. Ben Izmirde hangi lab. varsa ona yaptirabilecegimi dusunmustum. Doktorum da hic bilgilendirmedi, izmir genetik (unity test) diye bir tane brosur verdi sadece. Testler ayni ama kapsamina gore her firma farkli isimlendiriyor anladigim kadariyla, sagolasin
Hangimizin psikolojisi bozulmuyordur ki canim kalbi duramlari gördükce okudukca.. hepimiz ister istemez kendimizle bagdastirip ya bizde de olursa diyoruz.. benim de her saniye aklimda o düsünce sürekli allaha dua ediyorum allahim saglikli bir sekilde kucagimiza almayi nasip et diye.. hepimizvicin duam.. ve baska da bisey yapamiyoruz. Bu düsünceler gitmiyor maalesefBenim panik atağım var maalesef zaten.Aslında bu haftalara kadar olabildiğince relax geldim ruh hali bakımından, açıkcası ilk bebeğim diye sanırım çok aman aman öyle annelik içgüdüm de meydana çıkmamıştı. Ama son 1 haftadır içimden sürekli evladımla konuşur gibiyim. Sakın bırakma benim kuzum diyorum, iyi tutun evladım diyorum. Ne hikmetse de karşıma hep "11 haftalığım, bebeğimin kalbi durdu. 14.haftada bebeğimi kaybettim" gibi yazılar çıkıyor. Merakıma da yenik düşüp okuyorum enayi gibi afedersin.Sonra kaçsın uykular, başlasın ataklar. Koca şehrin içinde sanki bir devim, bedenim şehre sığmıyor.
Kuzummm, çok üzgünüm önceki kayıpların için. Yazımdaki en ufak detayla seni tetiklediysem çok özür dilerim hakkını helal et bazen düşncesizlik ediyorum böyle... Allah şu an karnında uyuyan bebişini sağlıkla kucağına almayı nasip etsin, dilerim benim bebişim de bana kavuşmak için sağlıkla gün sayıyordur. Dediğin gibi insan boş kalınca kurulmak için çok zamanı oluyor, yalnız kalmayayım desem inan iki sohbet edecek halim yok hep uzanıyorum. Bu bir süreç diye ferahlatmaya çalışıyorum kendimi. Hamilelik bir süreç ve annelik aslında hep bir endişe hali... Buna alışmalıyım diyorum ama işte bazen kendimi durduramıyorum. İnan siz yazmasaydınız, eşimi arayıp acile gidelim baktıralım şu çocuğa napıyor diyecektim. Son kontrol de Ocak başındayken oldu çünkü. Ay ne uzattım konuyu, inşallah okurken kız bu da bi susmadı dedirtmemişmdir.İnşallah bu korkularımız sakinleyecek, buna inanmak istiyorum...
Vallah bende bazen temmuzda dogum yapacağım gibi geliyorAma ben daha en başında dedim temmuzda doğar diye
sağlıkla gelsinler yeter ki
Boşuna endişeleniyorsunuz. Her gebelık farklı. Benım ılk gebelık 2.den 2.de 3 den zor gectı. Bu daha da zor. Ama ınanın her bebekte daha kolay baktım. Rabbım verıyor kolaylıgını. Bol dua edın. Endışe edıp bebegınızı strese sokmayınHerkese gunaydin. 2.gebeligim. ilk gebeligim 10 yil onceydi. Psikolojim cok rahatti. Depresyon, anksiyete, alinganlik hicbisey yoktu. Normal halimden daha iyiydim. Bulantim ve tiksintim olsa da sadece 2 kez sabah kusmam olmustu. Dogum sonrasi bazi ciddi sıkıntılarim olmustu tabi. Simdi ise bulantilarim cok artti, sabah kusmalarina aksamlari eklendi. Hic nesem istahim yok. Midem surekli agzimda. Kipirdamaya korkuyorum. Haftada bir kesin anksiyete krizindeyim. Her gebelik farkli biliyorum ama kiz analarina soruyorum. Bu defa cinsiyeti farkli herhalde ondan diyorum. Asil korkum, dogumdan sonra daha da kotu olursam, cocuguma ve bebise iyi bir annelik yapamazsam, cabuk toparlanamazsam, lohusa depresyonuna girersem diye korkuyorum. Belki yastan dolayi da bu kaygilarim artiyor, bilmiyorum. Cok yalniz hissediyorum, zaten ailelerden cok uzaktayiz, esimi de surekli kendimden uzaklastiriyorum bir bahaneyle. Oglumun psikolojisi cok guzel, cok mutlu guleryuzlu bir bebekti, hala da oyle. Ben de mutlu bir anneydim. Bu bebisim oyle olmayacak herhalde diye korkuyorum
Sagol cnm. Zaten duygusal ve mukemmeliyetci bi insanim, malesef bu donemde iyice pik yapti. 10 yilin ardindan zor olacagini tahmin ediyordum aslinda ama kendi kendimi cekemiyorum artik. Isime odaklanamiyorum. Evle minimum duzeyde ilgilenebiliyorum. Bu istahsizlik, enerjisizlik. Şu 3 ayi hayirlisiyla bir geride birakabilsek
