Ne zamandır gelmiyorum buraya. Çok sıkıntılar yaşadım, burada paylaştım. Çünkü yalnızlığımı ben burada atıyordum. Sonra bir şeyler oldu, buraya girmemeye karar verdim, kendime söz verdim ve tuttum girmedim. Şimdi iki ay sonra ilk defa giriyorum.
6 aylık hamileyim.
Yapayalnızım.
Eşim, dünyanın en merhametli adamı, en üzerime düşen adamı, hamilelik sürecinde beni yapayalnız bıraktı… Sadece ölmek istiyorum. Yok olmak istiyorum. Öyle bir yok olma isteği ki içimdeki canlının canına zarar vermeden onun beni hiç tanımamış olmasını diliyorum. Onun çok mutlu olmasını diliyorum. Ama ben onun hayatında oldukça onu mutlu edemeyeceğimi biliyorum. Yalnızım. Mutsuzum. Yalnız ve mutsuz bir annenin çocuğunu mutlu edemeyeceğini biliyorum. Yok olmak istiyorum. Onu var edip sonra hemen yok olmak…
Eşim yok mu? Var. Dışardan bakarsanız çok iyi, çok ilgili bir eş. Ama içerde 6 aydır halimi hatrımı bir kez sormadı, beni bir kez merak etmedi. Ben anlatırsam dinledi, anlatmazsam sormadı. Kötüyüm dediğim halde hem de defalarca aramadı bile beni az önce. Çok kötü oldum, sinir krizi geçirdim. Ama o aramadı. Aramadı. Aramadı. Yazdım. Kendine de bana da işkence ediyorsun dedi. Defalarca konuştum, azıcık merak et beni istiyorum. Ne olur sor beni istiyorum dedim. Unuttum dedi. Bak bugün şöyle bir şey vardı sormadın dedim, unuttum dedi. Hep unuttu. Kedimiz var birtane. Kumunu temizlememem gerekiyor ya, toksoplazma nedeniyle. Kedi kumu temizlemeyi unuttu. Ben temizlemeye başladım. Yapma kıyamam bak zararlı demedi. Kedimize su koymayı unuttu. Eve ve bana dair hatırladığı, kendiliğinden hatırladığı bir şey yok. Merhameti yok, 2-3 yıldır cinsel hayatımız yok, acımıyor bana… Mesajlarıma cevap bile vermiyor bazen. Az önce sinir krizi geçirdim evde kendi kendime, kedimle yapayalnız. Kedim -muhtemelen stresten- her yere kustu. Ben ona yazdım, yazdım, yazdım. Aramadı. Aramadı. Aramıyorsun dedim, tartışmak istemiyorum dedi. Ben kötüyüm dedim. İyice kötü olunca babamı aradım. Babam hemen yola çıkmış. Kafamı toparlayınca gelme baba dedim, tansiyonum düşmüş o kadar. Şimdi kedimle yatıyorum. Yerde göz yaşlarım, şiş gözlerim, kedim ve her yere dağılan kusmuğu ile yatıyorum. Çok yalnızım. Doğumdan sağ çıkmamayı umut ediyorum. Yapayalnız yaşamak istemiyorum. Çok ama çok mutsuzum. Kimseye anlatamıyorum, kocamı beni kötü görmesinler diye. İşte sizden medet umuyorum.
Sağlıcakla.
