Eşim bu hafta izinli, annem geldi istanbuldan, eşimin oğlu sömestirde bizde, dedik dışarı çıkalım. Natavega avm nin bir ucundan bir ucuna 2 defa yürüdüm, oturdum anne dedim ben bugün doğurucam. Nasıl acıyo alttan alttan çatım. Şimşekler çakıyor. Karnım taş oldu kasıldı kaldı. Sonra arabaya ulaşmak için tekrar çok uzun yürümem gerekiyordu, dedim canım çok yanıyo yürüyemicem, anamla kocam napalım gelirse gelsin kader dedi. Arabaya ulaştım, eve geldim ne şimşek, ne sancı kaldı
hayatımın en heyecanlı ve gerilimli dönemindeyim sanırım
bir o kadar da kadere teslim olmuş hissediyorum