Buaralar denizin cok guldugum bir yonu gelisti. Bizimki evde cilgin attigi icin hergun mutlaka duser. O aglar ben sarilirim, dustun annecim canim yandi o yuzden agliyorsun diye aynalama yapmaya calisirim. Bizimki bu aynalama isini biraz yanlis anladi galiba, son gunlerde aglamasi gectikten sonra dustugu yere gidiyor “düs düs” (dustum) diyor sonra nasil dustuyse ayni sekilde olayi canlandiriyor tabi ben tutuyorum bu sefer ama on kere ayni sekilde kendini yere atiyor sonra neresini carptiysa orayi tutup uff uff yapiyor. Biraksam on kere yeniden dusecek yani
ben iyice konuşmaya başladıktan sonra alıştırmayı düşünüyorum. Kızımdan o sinyalleri alacağımı biliyorum. Doğduğu günden itibaren zaten beni her konuda yönlendirmişti. El kadar bebeyken bile kendini bir şekilde ifade ederdi bana. İletişim yönü çok kuvvetli bir çoçuk maşallah 
artık çoçuk diyorum. Çünkü sanki bebeklikleri 18. Aydan itibaren son buluyor
❤ her hali her ayı başkaydı. Şimdi yıl yıl sayıcaz inşallah. 
stres sıkıntı olmadan atlatıyoruz inşallah bu süreci. Hastalık da oldu tabi ama şifamız da oldu. 
) odaklanmanızı engelliyor ve ânı kaçırabiliyoruz. Bu sabah kahvaltıda 'anne çiş' dedi sandalyeden indi kızım. Külot bezini çıkardım, 2 saat önce takmıştım, kuru. Lazımlığa oturdu çişini yaptı maşallah. Kaka için biraz bekledik ama oyuna çevirdi kalktık bir süre sonra. Buna şükür 
