İnşallah canım. Tam iki yaş civarı mı başlıyor yoksa 18aydan sonra mı? Bu hircinliklar da geçse cok erken basladi
Yani verdiği tepkiye aldığı cevaplar sonucunda süreklilik artar aslında.
Yani o davranışta dillendirmeden sarılıp yürümek, inatlaşıyorsa susup beklemek (ne yapacağını) belki çözüm olur. Bi sorun varken o an değilde başka zaman konusmak daha kalıcı olur.
Şuanda olanda normal, bişeye erişemiyorlar, cıkamıyorlar, istediler olmadı vs hep tepki. Cünkü yapabileceği başka bişy yok ki.
Hırcınlıkla cok dikkat cektiğini görüyorsa onun için iyi bişy demektir. Aslında 'hırçınlık' olarak görmek ve özellikle dillendiriliyorsa cocuga daha da yerleşir.
Tam zamanlar tutmaz aslında mesela 18.ayda hepsi öyle olmaz, 2 yastada olmaz. Hepsinde değişir.
Ev ortamı, ebeveynler, işte olaylara aldıkları tepkiler hepsi için başka deneyim ve öğrenme.
Aslında herseylerine o kadar cok takılmak iyi değil. Bir büyüme içindeler sürekli değişen, ve hiçbişy bitmiyor.Yani bigün oturup oh be diyeceğimiz bişy olurken başka bişy başlamış oluyor.
Burda bakış açısı önemli bence.
Paylaştıkların biriktirdiklerin olmasın aynı zamanda, buna cok dikkat et.
Olumlu cümleler üzerinden ilerlemeyi dene.
Bundan öğrenmem gereken, tekrarlayan ne sor? Dikkat et...
Yemek konusunda bizde en bastan beri hep beraber oturmaya dikkat ediyordum yemediğinde bile. Mama sandalyesinde tabağında kendi istediği şekilde ve miktarda yiyor, önlük hiç kullanmadım :) bana diğer yerlere sıçramamalıymış gibi rahatsız bir his veriyor.
Uyku 1 kez bizde, sabah kalkışa göre ve gündüz uykusunun sarkmasına bağlı olarak aksam yatıs değişebiliyor.
Sana tavsiyem hayatını olumsuz görme.Kendin için.
Bütün hisleri net alıyorlar ve kendinizi iyi hissetmeniz size daha iyi hissedeceğiniz güzellikler getirecektir. Neyi düşünürsen onu çekersin, inan, dene.
Bazı seyleri çok konusup dillendirdikçe onun enerjisinden kurtulamaz ve devamlılık sağlarsın.
Buarada son olarak dikkat süreleri çok az daha.Ve anne ile ya da biriyle oynamak ihtiyaç aslında cünkü ona sundugumuz birşeyi bile oynatirken öğreniyorlar. Yani öğrenmeye o kadar açıklar ki, izlemek bu işin başı.
Ve anne ile bir olmakla ayrı bir birey olmak arasında cebelleşiyorlar. Şuana kadar herseyine cevap vermiş biri neden olmasın mesela? Ve oyunlar kendilerini en iyi ifade ettikleri zamanlar aslında, ailelere en güzel kolaylık aslında, manevide bi doyum.
Cok uzattım ama işte bazen kafamızda oturmuş sözlere, kalıplara, alışkanlıklara aldırmadan sadece düşünmek gerek. İyi düşünmek.
Cocuk böyle olmamalı mı?
Bu çocuklar nasıl olmalı ki ailelerine yaranmalı?
Üstelik kusursuz olan onlar, olaylara bakış açımızla, onlara kazandırdıgımız alışkanlıklarla dmagayı vuran biziz :)
Hacamatı düşünün, kan grubu ve mizaç tespitide özellikle hastalıklarda/alerjilerde cok etkilidir. Fikir olur belki
Buarada yalnız değilsin ne güzel paylaşmıssın kıymetli hislerini :) bazen hersey zor ama mutlaka öğrenmemiz gereken bişy oldugundandır ve kafayı kaldırıp bu gözle bi bakmak gerekir.