Canım ben bazen çok dalgın olurum, uykusuz yorgun, günlerdir dışarı çıkmadığım için boğulmış dikkatim dağılmış halde kızımla ilgilenmeye çalışırım. Bu zamanlarda sürekli bir şeyler unuturum, kızımın ilaçlarını, altını almayı,uyku saatini. Ben tam niye ağlıyorsun annem yaa diye söylenirken eşim en son ne zaman emzirdin diye sorar, daha yeni derim, saate bir bakarım meğer çocuk acıkmış ki zaten dikkatimi toplasam belli halinden acıktığı. Ya da kızım ağlar ağlar ben noldu ki yaa gazı mı var diye bakınırken annem altını açar susar ya da bende durmayan çocuk anneme gülücükler saçar. Yalan yok bu durumlarda çok sinir oluyorum etrafımdakilere :) aslında sinir olmamın sebebi kendimi yetersiz hissetmem :) ama sonra diyorum ki ben mükemmel bir anne değilim ve istesem de mükemmel olamam.ben elimden geldiğince iyi bir anne olacağım ve kızım beni bu halimle çok sevecek. Dünya bir yana ben bir yana olacağım onun için. Altını açmayı anneannesi emzirmeyi babası hatırladı diye ben eksik olmuyorum.ben yine anne oluyorum. Kıssadan hisse, bebeğini başkalarından daha az tanıyan anne yoktur! Yorgun, yıpranmış, kafaya bir şey takmış anne vardır. Dinlenmesi, daha çok gülmesi, güldürülmesi gereken anne vardır. Geçer bunlar, bebiş uyur sen dinlenirsin. Kafaya takma vesselâm.
