yaşadıklarının benzerini ben de yaşamıştım... daha önce bi nişan arifesine kadar gelmiştim. bizim de nişan alışverişinde çarşıda olanlar olmuştu. çarşıdan geldik, annem başladı yok ne saygısız yok şöle yok böle falan... öyle böyle derken, bizimkiler de bitirdiler. eşyalar gönderildi falan... o aralar bazı sebeplerden dolayı benim de kafamda bazı soru işaretleri olmasına rağmen, direk onların kararıyla bitirilmesi beni çok fena yapmıştı, günlerce konuşmadım, odamdan çıkmadım falan...
en sonunda babamı annemle konuşurken duymuştum, "bu işi bi daha konuşalım, yoksa kızımızdan olucaz" falan diyodu.. yani o ara, ben dönmek isteseydim, razı geleceklerdi beni kaybetmemek adına..
diyeceğim o ki, kararlı dur. tavırlı ol. gerekli durumlar dışında konuşma, odandan çıkma, saatlerce içerde kal, "acaba bişey mi yaptı kendine" diye içleri içlerini yesin. bi günlük yaz, günlükte "onsuz yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim" gibi laflar yaz.. yanlışlıkla kalmış gibi ortalıkta bırak, okusunlar falan...
tüm bunlara rağmen yine de nişan atılacak denirse, git nikahını kıy, düğününü yap. yaşın küçük değildi hatırladığım kadarıyla.. bu senin hayatın.. ailenin dedikleri önemlidir tabi ki ama ufak tefek şeyler yüzünden sıkıntı çıkarıp senin mutluluğuna engel olmaya çalışıyorlarsa da çek restini..
Rabbim yar ve yardımcınız olsun inşallah...
üzme kendini sevdiğine sıkı sıkı sarıl şimdi en ufak bir sıkıntıda birbirinizden uzaklaşmanız için ortam hazırlanmış olacak bu yüzden sen sen ol hiç bir aksiliği yansıtma nişanlına... sevginiz dahada katlansın canımcım
