- 1 Aralık 2007
- 1.093
- 189
- 39
Merhaba canım iyiyim, sen nasılsın?
Alıştık birbirimize artık ağrım sızım kalmadı.
Adını Mila koydum
Minik kızım aynı benim bebekliğime benziyor, bir tuhaf oluyor insan. Gözlerini dikip yüzümü inceliyor dakikakalarca
Bademella merhaba...
Nasilsin, bebegin nasil?
Dogum hikayeni okudum... Sanirim genel anestezi ile olan ameliyatlar ve sonrasi genelde boyle geciyor. Umarim simdi agrilarin azalmistir ikiniz de birbirinizle guzel vakit geciriyorsunuzdur.
Saglikla mutlulukla buyutursun insallah kizini.
İsmini ne koydun, hep bunu konusuyorduk merak ettim :)
Bu arada forum harika olmus. Ben de birkac hafta icinde paylasicam ins... :))
Merhaba canım iyiyim, sen nasılsın?
Alıştık birbirimize artık ağrım sızım kalmadı.
Adını Mila koydum
Minik kızım aynı benim bebekliğime benziyor, bir tuhaf oluyor insan. Gözlerini dikip yüzümü inceliyor dakikakalarca
Eylül annesi olacağım derken oğlum beni Ağustos annesi yaptı....
Dogum tarihim:23.08.2014
Dogum saati:08:50
Kg:3000
Boy:50
22.08.2014 Cuma günü saat 17.00'de belime giren sancıyla başladı bizim hikayemiz.
Eşimin işten gelmesini bekledim, yine yalancı kasılmadır diye düşündüm, eşimin riske atmayalım doktorunu ara demesi ile saat 19.00 gibi hastanedeydik. Nst'ye bağlandım, sancılarım çıktı, hemen yatışım yapıldı.
Muayenede 2 cm açıklık vardı, sancılar gittikçe artmaya başladı, normal doğum düşündüğüm için sancılarımla başbaşa kalınan saatler, saatler...
Doktorum 23.00 gibi aradı, hemşire arkadaşlardan bilgi aldığını, doğumun yaklaşması durumunda hastaneye geleceğini söyledi.
Sancılarım devam ederken artık sabah olmuştu, 2 cm açıklık ile hemde
Doktorum sabah geldiğinde açılmanın devam etmeyeceğini, sezaryene alıyoruz demesi ile farklı bir boyuta geçti benim hikayem...
Çok sancı çektin epidural değil genel anestezi dedi.
Sedyede alındım, soğuk ameliyat odasına giderken, hayatımın ilk operasyonuna girmenin korkusu ve endişesi vardı, anestezi uygulanmaya başladı, sürekli soru soran bir anestezist:)) Meğer uyutuluyormuşum:))
Gözlerimi açtığımda asansördeydim, bebeğimi soruyordum başımdakilere, iyi olduğunu beni odada beklediğini söyleselerde ikna olmuyordum, bebeğimi istiyordum.
Hala tam uyanamamıştım, odaya geldiğimde bebeğimin odada olduğunu yanıbaşımda olduğunu söyleselerde ben hala bebeğimi soruyordum, gözlerim bebeğimi arıyordu, bana uzatıyorlar bak burada diyorlar ama ben göremiyordum.
Ve nihayet o an bebeğimin küçücük halini görebildim, seçebildim, oradaydı evet bebeğim oradaydı...
Bana ait benden bir parça oradaydı. Dünyanın en güzel kokusu onundu, dünyanın en tatlı bakışı ona aitti, çektiğim sancılar, hala uyanamamak da neydi ki, koca bir hiçti, bebeğim benimleydi...
Beni odaya getirdiklerinde hala uyanmadığım için bebeğimi emzirmek için çok uğraşmışlar, ilk sütümü alsın diye, tabi ben bu kısmı hiç hatırlamıyorum:)
İki gün hastanede kaldıktan sonra taburcu olduk, evimize geldik, 16 günlük oldu bile bebeğim, ilk günler ameliyat ağrılarından canımın çekildiğini hissetsem de şu an daha iyiyim, ve ben de artık anladım ki, anne olmak çok farklıymış, bunu ancak anne olunca anlıyormuşsun...
Allah dileyen herkese bu duyguyu tattırsın...
İşte bu da bizim hikayemiz...
Beklenen Doğum Tarihi : 22 Eylül 2014
Gerçekleşem Doğum Tarihi : 15 Temmuz 2014
Kilo-Boy : 1,070 gr 36 cm
Doğum Şekli : Spinal Sezaryen
2014 ün Ocak ayında evlendikten sonraki 2. Reglimi olmayı bekliyordum. Geçirdiğim ufak soğuk algınlığı için gittiğim doktora "çok fazla tuvalete çıkıyorum normalde çıkmam" dediğim için doktor hafif birde antibiyotik yazmıştı o hafta bu ilaçlardan dolayı geciktiğini düşündüm reglin ama eşim ara ara bebeğimiz tutundu vs gibi şeyler söyledikçe ben bunun imkansız olduğunu iddia ediyordum. Daha yeni evlenmiştik, millet ne uğraşlar sonunda hamile kalıyor herhalde bende ilk aydan hamile kalmam diye öyle kafamda yer etmişti ki bu düşünce; idrar testinde anında çıkan ikinci ve koyu çizgiye bile hala bozuk bu test dedim geçiştirdim.. Ertesi gün sağlık ocağında kan testi yaptırdık akşam 4te çıkacaktı test ama laboratuvarda karışıklık olmuş çıkmadığını öğrendik iş çıkışı özel hastanede bir kan daha verdim ve 45 dakika sonra bizim aceleci ve bulduğun ilk fırsatı değerlendiren bebişimizin yolda olduğunu artık kabullendim. Ben ve anne olmak.. Aynı cümlede bile yanyana gelemiyordu hala eşim kendini hazır hissediyor musun dediğinde evet desemde aslında zamanla bebeğimize alıştım. Ilk başlarda hamile olduğumu hissedemiyordum bile çok ama çok rahat bir bebekti. 2-3 hafta hafif bulantılarla artık yalnız olmadığım fikri iyice yerleşti ve gittikçe bebeğimiz için herşeyi en iyi şekilde yapmak için planlar yaparken bulduk kendimizi. Bebeğimizle konuşuyor gelişimi ile ilgili her akşam uzun uzun internetten araştırma yapıyorduk bugün şu organı gelişti vs gibi.. Küçük bir şehirde yaşadığımız için 2 hastane seçeneği vardı devlet veya özel. Ilk kez kesemizi görmeye özel hastaneye gittik kalp atışlarını ve minik bir karartı olan bebeğimizi gördük, kalp atışlarını dinledik ama doktor çok soğuktu ve sonraki kontrollere devlet hastanesinde hemşerim olduğunu öğrendiğimiz bayan doktora gitmeye başladık. Hamilelik bana fazla uyku isteği dışında pek değişiklik getirmemişti. Herşey mükemmel gidiyordu 2li test, 3lü test, ayrıntılı ultrason rutin tahliller vs hiç ama hiç bir sorun yoktu. Doktorumuz 3. Aydan sonra demir başlattı ve tek takviyemiz de buydu başka hiç bir ilaç sürmedim ağzıma hamileliğim boyunca ya da hastaneye kadar mı demeliyim Şubat ayından itibaren gündüz işe akşam dersaneye gidebilecek kadar iyi geçen hamileliğime birde fit kalmam eklenince ve gittikçe güzelleştiğimi ben bile fark ettikçe etrafdan ay ne süper hamilelik sen çok şanslısın gibi bir sürü şey duymaya başladım. Buna birde Ramazan'da oruç tuttuğumu duyanlar dudak ısırmaya başladılar. Bende tedbiri elden bırakmamak için haftalık doktora kontrole giderek oruç tutabileceğimi düşündüm. Bir kontrolde Ramazan'ın 5. Günüydü tansiyonum düşük çıktı özeldeki doktordaydı bu ölçüm sonra işe dönerken eşim sağlık ocağındada ölçtürelim dedi bu kez yüksek çıktı. Özeldeki doktor tansiyona dikkat edelim dedi ve idrar tahlili istedi bu tahlil temiz çıkmıştı. Neyse tansiyonla ilgili aynı şeyi devletteki doktorum eşime söylemiş demir ilacı yazdırmaya gidince ve biz bir 5gün kadar tansiyon takibi yaptık eve bir dijital tansiyon aleti alarak. Kontrol için devletteki doktora gittiğimizde doktor tansiyon yüksek ama sanmıyorum sıkıntı olacağını diye yorum yaptı çünkü hiç sorun yaşanacak bir gebelik olmadığında hem fikirdik ama ben tatile çıkıyorum sen yinede idrar tahlili ver sonucunu şu doktora göster ihmal etme dedi bu kontrolüm 10 Temmuz Perşembe günüydü ve cuma günü film kopmaya başladı. O gün eşimin ısrarıyla sonuçları göstermeye gittik ve ta tamm idrarda protein çıktı doktor sizi korkutmak istemem ama gebelik zehirlenmesi olabilir sizi sevk ediyorum dedi ben hala olayın ciddiyetini kavrayamamıştım yarın gideriz falan diyordum eşime. Akşam 8 gibi Ankara Zekai Tahir e acilden giriş yaptık ben hala muayene olup çıkmayı bekliyorum çünkü hiç ama hiç kötü hissetmiyorum kendimi. Ama maalesef acilden direkt yoğun bakıma aldılar. Orada gece kaldım sabaha doğru tansiyonlarım daha düzgündü sürekli nts ye bağlıydım ve o da çok iyiydi. Sabah servise çıkardılar. Cumartesi geceyi serviste geçirdim ve pazar günü kendimi kötü hissetmeye başladım ishal olmuştum biraz bu sırada da 24 saatlik idrar testini tamamlamıştım onun sonucunun olumlu olacağını ve hastaneden çıkacağımı sanıyordum ama sonuç gelmeden ishalden kaynaklı halsizliğimi iyiye yormayan hemşire yoğun bakıma geçmemi sağladı tekrar ve orada tahlil sonucunda 8 gr protein çıktı ve tuşe yapılmasını kabul etmek zorunda kaldım bebek 29+6 günlüktü asistan doktorlardan biri bana kendimi doğuma hazırlamamı söyledi ben şok tabi o sıradada tansiyon ölçtüler ve 17 9 falan gördükntabi o stresle açılma veya kanama hiç yoktu zaten bebek iyi durumda ve ilk çocuk olması sebebiyle normal doğumu zorluycaz olmazsa sezaryenle devam edeceğiz dediler bende film koptu eşimi geldi epikriz yazıldı riskler yazıldı bebeğin ve benim ölüm riski olmasına rağmen müdahaleyi kabul etmediğim yazıldı ve imzaladık eşimle. Sabaha kadar evde biraz kafamı toplamaya çalıştım biraz makinelerden bağımsız uyuyup dinlenmeye çalıştım ve sabahına riskli gebelik özel hastanelerde kabul edilmiyor son dakikada vs araştırdıktan sonra zübeyde hanım devlet hastanesine gitmeye karar verdik ve poliklinikten muayene ve servise yatış yapıldı. Orada da testler tekrarlanmaya başladı öğlen yemeğinden sonra ishale kusma eklendi ve yoğun bakıma transfer oldum. Bu arada tansiyon için ilk hastanede alfamet başlanmıştı ve 2 doz halinde ciğer geliştirici celeston yapılmıştı. Burada da alfamet devam etti ama tansiyonlarımda çok güzel bir düzelme olmadı artık ntslerde bozulmaya başladı sabah saatlerinde sütüm akmıştı göğüslerimden nidilat başlandı çünkü ntsde sancı çıkıyordu ve sancılar düştü sonra ama bebek saatte bir sıkıntıya girmeye başladı bana oksijen verdiler sürekli sola yattım gün boyu ve her yerimde kablolar doktor beni aşağı aldırdı yani doğum ve ameliyattan önce beklenen salonlardan birine orada bebek bir kez daha kalp atışları durursa acil sezaryene alıyoruz dedi ve 15 Temmuz ikindi sularında bebek zora girdi doktor daha fazla zorlamanın ikinizede faydası yok Zararı olmayacağının garantisi yok dedi ve ben doğum mu yapıcam ameliyatla mı alıcaksınız diyebildim artık doktor bebek zaten zor dayanıyor sezaryen dedi uyutun beni dedim bebek çok küçük dayanamaz dedi ve ben eşime öğlen görüştüğümüzde en son gitmesini tansiyonumun düzeldiğini söylemiştim eşime haber vermeliyim dedim doktor telefonunu verdi 3-5 denemede numarayı ancak tutturdum ve eşime haber verdim beni direkt ameliyat masasına aldılar. Çok korkuyordum anestezi uzmanı genç bir bayanı belkide benden küçüktü birşeye üzgünmüş gibi omuzlarımı düşürüp çenemi göğsüme yaslamamı söyledi hiç zor değildi dünyadaki en üzgün insan olabilirdim o an zaten iğneyi yerleştirdim dediğinde hiç birşey hissetmemiştim bile ilacı enjekte etti ve sedyeye uzandım ayaklarım uyuştu ve tamamen hissisleşti. Doktorlar geldi o sırada yaptıkları şeyleri hissedeceğimi ama acısını hissetmeyeceğimi söylediler ama ben kendimi çok kasıyordum hissediyordum tüm o kesik atmaları açılan kısmın gerdirilmesini vee bebeğin içimden çekilip çıkarılışını acısını hissetmiyordum ama kendimi çok kasıyordum elimde değildi bebeğim çıktı mı dedim ağlama sesi duydum ve evet bebeğin burada dediler ve uyutuyorum diye bir ses duydum en son.... Şu an bile gözlerim yaşarıyor... Kızım 3 kez ağladı kesik kesik sesi o kadar güçsüz geldiki kulaklarıma...gözlerimi açtığımda eşim kayınvalidem karşımdaydı uyandırma kısmıydı sanırım orası sonra ameliyat sonrası izlem odası var 8 saat kadar orada kaldım vişne kompostosu ve galeta veriyorlar ve 8 saat dolunca sondayı çıkarıyor ve kendini iyi hissediyorsan yürü diyorlar. Yürüdüm zorda olsa bir iki tur atıp yattım sonra normal odalara geçiriyorlar oradada herşeyini kendin yapman bekleniyor yataktan kalkma tuvalet yemek yeme vs ameliyat yeri ilk başlarda ağrıyor bu yüzden parol ve ağrısı daha çok olanlara ağrı kesici yapıyorlar. Gittikçe ağrılar azalıyor hastanede postop 48 saat dolunca taburcu oluyorsunuz. Bende taburcu oldum ama kızım hastanede kaldı o kadar canım acıdı ki ve hergün ziyaret etmeye çalışıyorum bebeğimi kızım çok yavaş kilo alsada şükür şu ana kadar ciddi bir sorun çıkmadı umarım çıkmazda. Bugün 38. günü kuzumun küvezde 1400 gr oldu. Inşallah çabucak ve sağlıklı bir şekilde kilosunu tamamlarda kavuşuruz artık çok ama çok özlüyorum.. Her gün daha çok bağlanıyorum tatlı bebeğime.. Zübeyde hanım yenidoğan yoğun bakımından da bahsedeyim bilgi arayanlar olursa ben oldukça memnun kaldım ilk günden itibaren bebeğime dokunmama izin verildi.. Yoğun bakımda o günün akışına ve yoğunluğuna göre yarım saat ile bir saat arası bebeğinizle vakit geçirebiliyorsunuz. Hemşire ve doktorlar oldukça insancıl. Imkanlarını söylememe gerek yok sanırım gereken hersey ellerinde mevcut bebeğin kalp beyin göz ve diğer tüm organlarını takip ediyorlar ayrıca anne sütüne çok önem veriliyor benim daha bebek doğmadan süt gelmişti ve ilk andan itibaren süt alıyor tabi sondayla ama olsun doktor ara ara anne sütü güçlendirici ekletiyor süte kilo alımı için ama bebeğim çok yavaş kilo alıyor dua edin lütfen onun için.. Benimkisi biraz bilgilendirici bir doğum hikayesi oldu ama yaşadıklarımı anlatıp bu konuda araştırma yapanlara yararım olsun istedim.
Kızımla eve çıktık çok şükür bu yazıyı geçtiğimiz haftalarda yazmış ama paylaşmaya elim varmamıştı moral bozukluğundan. Şimdi kızım 2 ay 2 günlük kilosu 2200 oldu çok şükür. Tabi normal bir bebek olmadığı için kaygılarım da normal bir bebek için duyulan kaygıların 10 katı ama büyümeye çalışıyoruz hayata sıkı sıkı tutunduk. her gecen gün kızıma daha çok aşık olduğumu söylemiş miydim??
kesinlikle hikayeymiş yok ikinci daha kolay olur daha kısa sürer. mahvoldum ikincide. bi de güya erkek geç gelirmiş. yalan. kızım 39+3 te oğlum 38+4de doğdu. sonuçta kucağımızdalar. sizin de hayırlı olsun bebişiniz.Canım benim de ikinci doğum daha zor geldi. Önceki doğumda oğlum yaramazlık yapmış 3 dikislik yırtık açmıştı epizyonun üstüne. Bunda hepsi birden yirtildi maalesef. O.kadar perine masajı z.yağı sürdü ebe doğum hareketleri ama ne yapsan nafile işte bünye meselesi. İnş 3.ler kolay olur. Bana suyun geldiği için sancini çok.hissettim dediler hep.