ne çektiğimizi bir Allah bilir, birde bu tedaviyi yaşayanlar... yeri geliyor insanın eşi bile anlamıyor, çünkü doktorun odasına giren o değil, iğne, hormon, fitil, ilaç bunları alan o değil... sonrada panik yapınca bazen ağlayınca gözyaşlarımızın gereksiz yere aktığı söylenince ben çıldırıyorum. SANA NE OLUYOR BE ADAM bütün sıkıntıyı çeken benim. ha beni en sinir eden şu: bu kadar sıkıntıyı TEK BAŞINA çek, sonrada bebeğin üzerinde herkes hak sahibi olsun yok ya öyle, bu bebeği en çok ben hak ediyorum, bu bebek üzerinde söz sahibi önce Allah , sonra benim, bebeğim için neyin iyi , doğru olduğuna ben karar veririm, bu kadar hormonla, tedaviyle hem psikolojimi bozcam, hem delik deşik olcam, kendimden bir sürü taviz vereceğim, nerdeyse mikrop kapmamak için galoşlarla gezip kapsüllerle besleneceğim sonra sıkıntıyı ben çektim sefasını siz sürün diyeceğim.... çok afedersiniz ama biz millet gibi yatak odamızda hamile kalmadık, hastane köşelerinde süründük. Buna şükür tabi ama birileri bana " çok sakınıyorsun, biraz normal ol" deyince sinir oluyorum, bebeğim normal yolla olmadıki ben hamileliği sallamayım, tabiki sakıncam ne çektiğimi ben biliyorum. Allah hepimize sağlıklı hayırlı evlatlar versin, bu kadar emeğimize çocuklarımızla sınamasın bizi... ay ne kadar dolmuşum yahuuuuuu