kadında o potansiyel var hissediyorum. pazar günü annemlere gidecektik, önce onlara uğradık. yemek var dedi, annem hazırlamıştır dedim, apar topar masa kurdu, oturmak zorunda kaldık... benim eşyalarım kalmıştı evde, onları alıp arabada yer kalırsa dönüşte tekrar uğrayıp eşimin evde kalan eşyalarından alacaktık, annemlere gittik 1 saat sonra tlf etti gelmiyo musunuz diye.. dün de avizelerimiz eksikti onları aldık, bize evde çok çok alıyolarmış pirinç,makarna,fasülye,nohut fln hazırlamış. uğrayıp alacaktık, çıkalım yemeğimizi evde yiyyelim dedim eşime. bi gittik sofraya yeni oturuyolar.. eşim bizz gidicez hemen siz yeyin fln dedi, kadın yok ben de yemem ozaman,öyle şey mi olur fln demeye başladı. biz odada oturuyoduk tamam geliyoruz fln dedik. eşime dedim "seninle oturup başbaşa yemek yemek istiyorum, 3 yıldır başbaşa kalalım diye beklioruz,daha evimizde bi yalnız oturmadık, ben yemek yapmaktan şikayetçi miyim,değilim. gündüzleri hafta içi ne pişirebilirim die düşünüyorum ama hiç şikayet etmiyorum. şu anda da zorunda kaldığımız için oturcam" dedim. gözlerim doldu bunları söylerken de, o da " ben de istiyorum,istemem mi, ben de istiyorum bunları ama zorunda kaldık istemezsen gidelim" fln dedi.. ben de oğlunu engelleyen gelin olmak istemedim,onların gözünde öyle olurdu çünkü.. kaldık yedik kalktık... zaten çalışıyoruz eve geldik saat 10a geliyordu... avizeleri tak, çay iç derken yatarken saat 1i buldu yani... sevmiyorum öyle şeyleri, h.sonu gidilir,gelinir ama h.içi çok zor oluyor.. ve bunu alışkanlık haline getirebilecek biri bence benim k.validem, bunu da sen yoruluyorsun diyerek tatlı hale getirebilir ama istemiyorum işte... biz çok zor günler geçirdik evlenene kdaar, hep ayrılık,dışarı çıksak annemlerden korkuma 1 saat kalır kaçardım,her tlfda korkardım... biraz tadını çıkarmak istiyorum...